Sinds 2 weken rolt mijn zoontje continu op zijn buik. Je legt hem neer en hij rolt gelijk weer om. Opzich is dit niet zo'n probleem, maar hij begint (bijna) gelijk te huilen als hij op zijn buik ligt. Soms speelt hij even, maar langer dan 5 minuten houdt hij dat op zijn buik ook niet uit. Zelf terugrollen lukt nog niet, dus ik help hem daar wel bij (niet optillen, maar helpen terugrollen). Maar ik word nu zo gek van het gejengel (en heen en weer geloop) continu als hij weer op zijn buik gerolt is! Soms laat ik hem gewoon even jengelen, maar letterlijk de hele dag gejengel als hij in de box/op de grond ligt is erg naar. Ik word er soms een beetje wanhopig van. Herkend iemand dit en/of heeft iemand tips? P.S. Hij kruipt nog niet en zitten gaat redelijk, maar hij valt na eventjes wel om(op zijn buik -> huilen). En hij is 7.5 maanden.
Hahaha herkenbaar! Hier ook een mannetje dat net naar zijn buik kan rollen, maar nog niet terug. Eventjes is het leuk op zijn buik, maar daarna is het brullen. En mama blijft lopen om hem terug te rollen. Waarna meneer meteen weer naar zijn buik rolt. Sorry, geen tips helaas, anders dan wat je al doet: helpen met terugrollen (en duimen dat hij snel doorheeft hoe hij dat zelf kan doen)
Inderdaad blijven helpen met terugrollen. Op een gegeven moment leert hij het zelf. Het is even een rotfase maar gaat echt over. Mijn dochter kan nu ook net terugrollen en nu horen we haar niet meer. Oh en dan wordt op een gegeven moment de box te klein... Haha tsja die fases, je doet er weinig aan.
Hier laatst ook een topic over geopend. Super herkenbaar! Geduld hebben en blijven helpen met terug rollen. Soms even laten jengelen is niet zo erg. Zo gaat hij zelf ook proberen terug te komen en zolang hij niet overstuur raakt is het goed toch? Jij weet zelf het beste wanneer het genoeg is voor je kindje. Onze zoon rolt nu ook sinds een paar weken en ik doe het ook zo. Hij kan inmiddels op en neer rollen van buik naar rug, maar het lukt hem nog niet altijd. Gaat steeds beter. Hoop dat je er iets aan hebt.
Oh ja, ik heb ook een muziekspeeltje in de rand van de box bevestigd, zodat hij op zijn zij en buik in de box kan spelen. Daardoor wil hij langer op zijn buik liggen om te spelen, want dat ding is wel heel interessant! Misschien is dat ook iets voor jouw kind?
Heeeel herkenbaar van m'n zoon. Die wilde zo graag op z'n buik maar terug lukte het niet. Twee weken later kon hij wel ineens terug dus hoefde ik niet meer zo vaak heen en weer. Vond het vooral 's avonds en 's nachts heel irritant. Zoon draaide in z'n slaap vaak om en werd wakker en "snapte" dan niet meer hoe en wat. Met dochter hebben we dat niet, die lag graag op d'r buik en wilde nooit op haar rug. Zodra ze op haar rug gelegd werd ging ze op haar buik. Wat we nu wel al twee maanden hebben is dat ze zich optrekt tot staan en niet terug kan gaan zitten/liggen dus daar loop ik nu de hele dag voor Je kan indd weinig anders dan even helpen terug te komen en steeds maar weer totdat ze het zelf kunnen .... Het welbekende zo cliché: "het is een fase het is een fase het is een fase"
Bedankt voor de reacties. Blijkbaar gewoon 'wachten' tot de fase overgaat.. Wat doen jullie met het huilen? Laten huilen? Of toch oppakken?
Ik zou hem op zijn buik laten en afleiden door met hem te spelen. Vraag me af moeders met kids die niet op de buik willen liggen het ooit geoefend hebben. Hier vanaf de geboorte elke dag even op de buik gelegd en niet alleen om het nekje te trainen. Vanaf buikligging gaan ze letterlijk alles ontwikkelen dus is het nodig. Elke keer afleiden afleiden en afleiden. Op de opvang hebben ze dat ook gedaan. Alhoewel niet echt afleiden dat kreeg ze van de grote kindjes en babies naast haar. Maar vanaf 4 mnd kon ze dr echt een uur of langer vermaken op haar buik. Dus niet terug rollen maar spelen. Er is ook een bal van vtech die liedjes zingt en zelf rolt vinden die kleintjes vaak geweldig. Leidt ook lekker af.
Hier hebben we wel geoefend, dagelijks meerdere keren legde ik hem op zijn buik. Maar alsnog vindt hij het na een minuut of 5-10 wel weer mooi geweest.
Hier ook vanaf jongs af aan geoefend, dus daar zal het niet aan liggen. Even op zijn buik spelen gaat ook wel, maar als je constant omrolt op je buik snap ik best dat het niet leuk meer is. Ik rol hem dus ook niet iedere keer terug, maar op een gegeven moment heeft hij echt wel lang genoeg op zijn buik gespeeld. En als hij daarna nog 10 keer op zijn buik rolt... dan weet ik het ook niet meer.
Hier ook gewoon geoefend hoor maar er zijn nou eenmaal kindjes die er geen reet aan vinden om op de buik te liggen
Hier krijste ze alles bij elkaar als ze op haar buik lag. Maar uit eindelijk is het een echte buikspeelster geworden. Ik geef alleen aan hoe ik het zou doen en ook heb gedaan. En ben blij te lezen dat het ook geprobeerd is en niet na 3 maanden bijv is opgegeven vanwege huilen. Dat zie ik helaas vaak genoeg in mijn omgeving.
Ikdus: Na hoeveel weken/maanden begon ze het leuk te vinden op de buik? Meneer hier vind het wipstoeltje momenteel wel erg leuk, dus ik wissel nu tussen de box en dit. Elke dag even oefenen lijkt me sowieso goed, ook met gehuil, maar kan me goed voorstellen dat mensen het wel opgeven.
Tsjaa dan zullen we daarin verschillen.. Maar no way dat ik mn kind op zn buik liet liggen omdat ik vond dat het moest terwijl ie alles bij mekaar zou krijsen... Ipv te laten krijsen kan je t ook aantal x per dag kort doen ipv lang.. Ik vind laten huilen nergens voor nodig
Ik ben het hier helemaal mee eens. Tijdens de verschoningsmomenten legde ik mijn dochter ook altijd even op haar buik, maar nooit totdat ze ging huilen. Met 6 maanden rolde ze om van rug naar buik (terug kon ze al veel eerder), maar vond het echt niet leuk. Ze rolde zich direct weer op haar rug, afleiden hielp niet. Of ze pakte het speeltje en rolde zich dan terug op haar rug om dat van alle kanten te gaan bestuderen. Sinds drie weken tijgert ze en speelt ze langer op haar buik, maar ligt ook nog vaak op haar rug. Ik heb haar nooit laten huilen, vind dat ook nergens goed voor. TS, ik zou hem dus ookniet laten huilen, of toch niet tot hij er overstuur van raakt. Buikligging moet leuk voor hem zijn, geen bron van frustratie. En ze doen echt niet alles vanuit buikligging. Mijn dochter kan sinds kort zelf gaan zitten vanuit rugligging.
Maar laten jullie ze nooit even huilen dan? Soms is het hier echt wel 'nodig', meneer voelt de vrijheid heel goed aan als ik hem elke keer zou pakken als hij huilt. Ik heb het dan over even huilen hoor, niet zo lang. En in huilen zit ook nog een verschil; jengelen of overstuur zijn. Maar goed om te horen dat ze vanzelf gaan tijgeren ook zonder ze te moeten laten huilen. Ik was ergens wel bang dat ie het wel als een gemak zou ervaren als ik hem telkens om zou draaien.
Mijn dochtertje vind het ook gewoon niet leuk op haar buik. Als ik haar op haar buik neerleg, weet ze niet hoe gauw ze weer op haar rug moet komen. Ze kan inmiddels ook lekker zitten in de box, maar nog niet zelf gaan zitten. Maar als ik hierboven lees, komt dat vanzelf goed. Ik laat ze gerust wat aanmodderen, maar zal haar nooit laten huilen. Gebeurd ook niet zo vaak trouwens, want ze kan zichzelf aardig redden.
Ik liet m soms wel een beetje jengelen.. Maar echt huilen/overstuur nee(en nog steeds niet, behalve als ie driftig is haha) En ze gaan vanzelf tijgeren.: en zodra ze dt kunnen liggen ze hele dag op hun buik dus geen zorgeb
Precies, het tijgeren komt echt vanzelf! Mijn dochter had geen interesse in omrollen en behalve stimuleren en voldoende ruimte bieden kun je dan niet veel meer doen. Ze doen het als ze eraan toe zijn, niet eerder. Een tip, als je wil oefenen met buikligging en spelen op de buik, doe het op een speelkleed. De box beperkt ook voor buikligging en omdraaien en dan verliezen ze ook sneller hun interesse.