N.a.v. het topic: Mag jou kind... kwam ik op het volgende. Van het weekend een feestje gehad en hierbij zaten de kinderen van iemand anders van de grote tafel te eten terwijl ze net een zakje chips hadden gekregen. Ok jouw kind maar de mijne wilde ook van de "grote mensen tafel" eten. Ik heb hem toegsproken en gezegd dat dat niet mag. Als hij iets wilt, kan hij het vragen en dan eventueel pakken/hij krijgt een eigen bakje/hij krijgt niets. De respons op mij dat ik zei dat ik het onbeschoft vond dat kinderen zomaar iets van tafel pakken was een beetje lauw. Zo van: nou, je bent wel streng. Luister, ieder z'n ding, als jouw kind dat mag moet je het vooral doen maar die van mij niet. Ook de jongste komt het netjes vragen of krijgt haar eigen bakje, dit liever dan een stel graaiende hyena's boven die bakken. Dus: Mogen jouw kinderen eten van de tafel pakken?
Is er expliciet gezegd dat wat op tafel staat voor volwassenen is? Zo nee, dan mogen ze van mij van de tafel pakken.
Nee, ik vraag altijd aan de gastvrouw of ze een bakje wil maken met chipjes of wat er dan ook op tafel word gezet, dat mogen ze dan opeten. Eventueel vul ik het bakje wel weer iets bij. En als er toastjes op tafel wordt gezet maak ik er af en toe een voor de kinderen. Ik erger me altijd aan kinderen die de tafel leeg graaien, zodat de volwassenen moeite moeten doen om wat te pakken. Ik heb zelf kinderen die door blijven snaaien tot ze misselijk worden, dus ik geef op die manier de grens aan.
Ja als ze het eerst aan mij of papa vragen mag dat hoor..... Zie niet waarom kinderen een apart bakje zouden moeten krijgen, ze moeten ook leren dat ze netjes moeten zijn. Dus geen tafels leegsnaaien.
Ja mijn kind mag absoluut zelf iets van de tafel pakken, dat mag ik toch ook? Ze pakt gewoon af en toe een chipje of wat er ook staat. Geen handen vol, geen aso gedrag, maar dat doet ze ook niet, dus dat is makkelijk
Nou, ik heb nog geen kinderen, maar zou het inderdaad niet waarderen als ze "zomaar" vanalles gaan pakken en zitten kroppen op een feest. Vragen óf wij pakken wel even wat voor je...
Overigens vraagt ze het wel altijd even, maar dan gewoon door even oogcontact met me te maken. Ze hoeft het niet expliciet te vragen, ze kijkt me aan en ik knik even (of schud, dan weet ze t ook). Maar meestal is dat niet nodig, ze is heel bescheiden daar mee.
Mijn kinderen vragen eerst of ze iets mogen pakken. Ik wil in de hand kunnen houden wat ze eten en hoeveel ze eten, daarbij vind ik het ontzettend vies als kinderen (volwassenen doen het soms ook trouwens) ergens aan zitten en weer terug leggen. Wat je pakt, dat eet je ook op. (of ze moeten het echt niet lusten, dan is het een ander verhaal, maar dat zijn uitzonderingen)
Hier mogen ze gewoon wat van de tafel pakken net als de volwassenen. Maar dat gaat gewoon netjes hoor. Er staat hier ook altijd tomaat en komkommer op tafel en laat ze dat maar lekker eten
Ik kan me persoonlijk best ergeren aan kinderen die over komen alsof ze thuis uitgehongerd zijn, en binnen no-time alle bakken leeg eten. Kom het regelmatig tegen, en ondanks dat onze kleine er nog niet is en nog lang niet aan het graaien zal slaan, heb ik er wel mijn ideeën over. Ze kunnen het netjes vragen, en het moet binnen de perken blijven.
Ik heb nog geen kids, maar zeker weten dat ze dat niet mogen van mij! Ik heb zo'n hekel aan kids die zich helemaal vol eten en steeds bij de tafel staan. Geef de kids lekker een eigen klein bakje inderdaad. Ik heb ook meerdere verjaardagen waar kinderen chips terug gooiden nadat ze het afgelikt hadden Brrrr... Van je eigen kind vind je dat misschien niet vies maar van anderen vind ik dat niet fris.Veel kinderen kennen bovendien nog weinig rem,ook daarom lijkt me een afgepaste hoeveelheid wel beter..
Nee, om de volgende drie redenen: 1. Op tafel staat vaak spul waarvan ik absoluut niet wil dat mijn kindje dat (al) eet, zoals dingen met zout of suiker of e nummers of kunstmatige zoetstoffen of met vleessoorten. Ze krijgt sowieso geen varken en verder liever ook niet (te veel) vleeswaren. 2. Ik vind het vies als kinderen zitten te graaien. Wij denken er aan om niet in de neus te peuteren en daarna niet het onderste stukje kaas te pakken. Kinderen vaak niet. 3. Ik vind het ook aso overkomen als kinderen steeds zitten te pakken en te pakken en te pakken en te pakken en te pakken...
Maar die kinderen wat zo snaaien volgens jullie.....doen de ouders dat dan ook? Want hier leren wij ze dat ze zich moeten gedragen en papa en mama snaaien ook geen tafels leeg. Waarom accepteren die ouders dat dan .... Omdat ze zelf ook zo zijn?
Ok, de meeste delen wel de mening eerst vragen. Ik heb het misschien iets te voorzichtig opgeschreven: Het kindje waar het over ging had het bakje van de tafel naar zich toegeschoven, probeerde zo snel mogelijk het bakje, staand, leeg te eten, om vervolgens door te gaan naar de volgende bak. (oftewel graaien en snaaien)
Nou wij graaien en snaaien niet, maar als ik mijn kinderen hun gang zou laten gaan Ze gedragen zich dan net of ze nooit wat krijgen En op zich is dat niet erg, daar zijn het kinderen voor. Vandaar dat ik dus altijd een bakje aan de gastvrouw vraag, om voor de kinderen een duidelijke grens te stellen.