Allereerst wil ik zeggen dat ik het echt heel erg voor jou en je zoontje vind! Wat moet jij je vreselijk voelen... Ten tweede denk ik dat je hoofd overloopt en dat allerlei adviezen je ook verwart kunnen maken, maar ik ga je toch ongevraagd advies geven. Hij verzet zich nu tegen jou. Dus alles wat je zegt en doet geeft hem ´reden´ om zich meer te verzetten. Je bereikt dus niet het contact waar je op hoopt. Hij heeft namelijk ergens ´besloten´ om uit contact te gaan. Als je nu even stopt met contact zoeken, gaat HIJ de spanning voelen en moet hij gaan nadenken over wat hij echt wil. Als je hem het verzet ontneemt, moet hij in gevecht met zichzelf. Ik weet dat het moeilijk is, maar ik raad je echt aan om even niets van hem te vragen. Laat hem worstelen met zichzelf. En natuurlijk kan hij niet zomaar weglopen omdat hij je niet meer leuk vindt of omdat de laatste maanden zwaar zijn geweest of omdat hij zich heeft verkeken op het vaderschap (ik noem maar een paar dingen die in mijn hoofd schieten). We weten allemaal dat er veel verandert als er een kindje komt, het leven is niet altijd lalala, verliefd vrijheid blijheid. Nee, we zijn volwassen en hebben verantwoordelijkheden. Hij heeft een zoon, hij is vader. Daar kan hij nooit van weglopen, hoe dan ook. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. Blijf kalm, twijfel niet aan jezelf en laat de spanning bij hem. Dikke knuffel...
Met open mond lees ik de posts hier. En ja ook ik vind dat je voor jezelf moet kiezen en hem de deur moet wijzen. Maar dat kan waarschijnlijk niet omdat hij het niet weet. Waarschijnlijk denkt hij voornamelijk voor zichzelf nu na wat het beste is. Dat wil niet zeggen dat jij kan zeggen dat hij hiermee te ver gaat en dus de deur uit moet. Hoe erg het ook zal zijn voor je zoontje (en voor jou) en dat jij niet diegene bent die opgehouden is met je relatie. Neem vandaag eens de tijd om goed na te denken over de situatie of dat JIJ nog wel wil. Ook al komt het goed dit gaat je niet in de koude kleren zitten. Veel liefs voor jou en je zoontje
Bah, echt de grond die onder je wegvalt ja! Als ik dit zo hoor lijkt er echt een ander bij gekomen te zijn, En vandaag zijn spullen gauw naar buiten bonjouren! Hij wil bij jou weg, dan mag híj ook weg! Zo onduidelijk geeft hem alleen maar minder rechten. Trouwens, misschien vragen of dat hij homo is geworden en daarom zo vaag en verborgend is geworden, misschien dat hij dan wel wat meer loslaat.. (Niks tegen holebi's hier hoor, maar weet dat mannen dan sneller op hun mannelijkheid getrapt voelen als ze hetero/sneaky zijn)
Wat erg voor je zeg! Maar meid, denk ook aan jezelf! Het siert je dat je niet zomaar wil opgeven en wilt vechten voor je huwelijk en je kindje. Je kunt alleen niets oplossen met iemand die niet eerlijk tegen je is, ik vraag me af of hij nog wel wil dat het goed komt. Belachelijk dat hij de hele avond wegblijft en jou in onzekerheid en met je verdriet achterlaat. Het minste wat hij had kunnen doen is met jou praten. Je zegt zelf dat hij heel stiekum doet met zn telefoon, misschien moet je heel rustig aan hem uitleggen dat je het verschrikkelijk vind wat er nu gebeurd. Maar dat het misschien beter is als hij even afstand neemt van jullie, even een weekje weg zodat hij na kan denken. Gaat hij dan los of heeft hij toch een ander.. Dan is hij het niet waard om voor te vechten. Dit is natuurlijk heel makkelijk gezegd door een buitenstaander, maar als ik lees hoe hij zich nu gedraagt dan heeft hij volgens mij al een keus gemaakt. Ik denk dat hij zich niet eens beseft wat hij weggooit. Dat hij zegt dat je zeurt, kom op zeg, als je kiest voor een huwelijk en een kindje dan is het logisch dat er dingen veranderen dat je minder vaak alleen op pad gaat. Je kunt niet je vrijgezelle leventje door zetten in mijn ogen als je een gezinnetje wilt stichten. Succes meid, probeer even aan jezelf en je kindje te denken, als hij jullie zo makkelijk laat gaan is hij gewoon een slappe zak!
Veel sterkte, heb zeker het idee dat er meer speelt dan ik vind het niet meer leuk. Echt streng zijn hoe moeilijk ook hij moet de waarheid vertellen!
Ik kan hier echt met mijn hoofd niet bij hoor. Je vraagt een vrouw om met je te trouwen, je start een gezin samen, en als het dan even moeilijk wordt...ga je pleite. Wat een man :-S. Wil je hem namens mij succes wensen met z'n karakter?
Hey meid, wat verschrikkelijk zeg om zo uit het niets ineens zoiets te vernemen al heb je de laatste tijd weleens ruzie gehad, jij mag zeggen dat hij er voor je zoon meer moet zijn, hier is dat ook weleens dan denk ik hup, ass van de bank en ga eens samen spelen, hij doet dat dan ook wel en nu doet hij het ineens uit zichzelf....' 1 ding het is wel respectloos om zo met jouw om te gaan, jij hoort van dat hij ermee wil stoppen maar hij knoopt geen gesprek aan hij moet denken? Nee heel lullig , jij moet je er maar bovenop zien te krijgen, als er tegen mij gezegd word ow ik had niet op me telefoon gekeken want hij staat op stil maar wel ge whatsappt, ja ja meid kies voor jezelf, als ze om zoiets kleins al liegen............................................. En om eerlijk te zijn heel lullig voor de kleine, pas 10 maanden oud, ouders al die gaan scheiden, helaas zie je dit te vaak. Sterkte
Jeetje, ik weet niet wat ik moet zeggen. Wat een verrotte situatie zit je in zeg. Jammer dat je niet met m kan praten. Hoe kun je je eigen kind nou niet de moeite waard vinden. Ik kan me nog voorstellen dat iemand niet meer hetzelfde gevoel heeft bij een partner, maar je eigen kind?! En waarom vanuit het niets? En verder mag hij idd wel wat respectvoller omgaan met jou, jeetje hij is wel met je getrouwd. Dat doe je toch ook niet zomaar Heel veel sterkte.
Sterkte meid, lijkt me vreselijk om met zoveel vragen te zitten. Maar laat je niet gek maken, ook niet door ons dames hier. Ga op je gevoel af en geef het ook even de tijd. Knuffel!
ondanks de ellende verschijnt er van sommige reacties een glimlach op mijn gezicht.. hij is nu weg, werken en daarna naar zijn ouders.. heb gezegd dat ik hem wel zie verschijnen als ie me iets te vertellen heeft, dat ik weiger om in één huis te wonen met iemand die mij negeert, en dat als ie besluit om er mee te stoppen zonder ook maar een gesprek te voeren dat ie dan pas echt een slappe zak is een zijn rol als vader niet waard..
Ik denk dat hij zich behoorlijk heeft verkeken op het ouderschap.... de eerste drie jaren zijn gewoon tropenjaren! Zelfs wanneer je een makkelijk kind hebt! Hij is vader geworden en het is je goed recht hem aan te spreken op zijn veelvuldige afwezigheid. Maar het is wel heel gemakkelijk van hem om maar voor de "problemen" weg te lopen. En jullie geen uitleg te geven waarom hij dan zo nodig weg wil/moet. Verder erg respectloos hoe hij verder met je omgaat. EDIT: lees net je laatste reactie. TOPPIE gedaan meid! laat m maar even nadenken en zweten.
Dit... Ik hoop dat hij bij zinnen komt en in ieder geval als een echte vent jou een uitleg gaat geven. Heel veel sterkte! *knuffel*
heb je er al over nagedacht om die vriend op te bellen? Of hij daadwerkelijk daar was? Meid, ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.. Doe wat je hart je ingeeft.. Neem rust, denk ook goed aan jezelf en je kindje.. Een man die ZO doet.. Daar gaan mijn haren van overeind staan.. Doe wat jij zelf het beste vind. Klamp je niet aan het vast, want de kans dat hij zich dan nog meer van je gaat verwijderen is dan groot..
Goed zo meid! De eerste jaren met een kindje zijn zwaar! Is dat een excuus om je zo te gedragen? Nee absoluut niet, maar het gebeurt helaas wel. Of het bij jullie net zo is weet ik niet, maar mannen zijn wel moeilijke praters en misschien is zijn emmer even overgelopen. Het is wel even goed om zn ogen te openen en te laten merken dat jij niet met je laat sollen. Sterkte! Ik hoop dat alles goed komt.
en ik las dat iemand vroeg of je die vriend van hem had gebeld, als je man niet wilt praten misschien dat die vriend je kan helpen iets duidelijk te krijgen..sterkte!! en keep your head up..
Pfff wat een verhaal! Goed gezegd van je. Hopelijk komt hij nog bij zinnen.... Veel sterkte en een dikke knuffel!