Nee klopt, maar ts geeft duidelijk al diverse keren aan dat ze alleen advies omtrent prenatale vadertest vraagt en niet of ze haar vriend moet vertellen dat ze vreemd is gegaan of niet. Maar er wordt gewoon niet eens gereageerd op haar laatste berichtje of jullie willen het niet zien. Sorry, maar is het zo moeilijk om ts haar wensen te respecteren? Vraag van ts is alleen maar of ze de prenatale vaderschapstest moet doen of niet, verder vraagt ze niet om jullie vooroordelen! Ze weet zelf inmiddels ook wel dat het niet de meest handige moment is geweest om vreemd te gaan! @ts S6 met je zwangerschap en met het maken van een beslissing waar jij achter staat en mee kunt leven. Ik weet het niet... Zou persoonlijk zelf denk ik niet met de onzekerheid kunnen leven tot aan de bevalling, ook al is de kans klein dat je vriend niet de vader is. Maar aan de andere kant zitten er ook weer risico's aan de procedure vast. Ben wel benieuwd wat je zou doen als uit de vadertest zou komen dat die ander toch de vader is, denk dat die beslissing ook meeweegt of je die test moet doen of niet.
Pff wat vermoeiend hier toch! Over de statistieken gesproken, tja.. je moet toch ergens cijfers voor hebben? En ik zeg heel eerlijk, ik heb ook wel eens die fout gemaakt ja. Bij mijn ex ben ik vreemd geweest, al is die situatie ook niet met TS te vergelijken want wij probeerden toen niet zwanger te worden. Ik had er al meteen vreselijk veel spijt van! Onderweg naar huis al. En oke, ik kon niet leven met dat schuldgevoel, maar ook wetende dat als ik het zou zeggen dat hij er een punt achter zou zetten. Zo hebben wij dat ook altijd besproken, als een van ons vreemd zou gaan dan stoppen we ermee. Heb toen ook besloten het te verzwijgen omdat ik toen mijn partner niet kwijt wilde van 1 stomme actie. Aantal maanden later, ging het schuldgevoel nog steeds niet weg, het voelde raar om bij hem in de buurt te zijn en ik was constant zenuwachtig en op mijn hoede. Uiteindelijk na een paar maanden dus toch gestopt met die relatie en pas later verteld (nadat we uit elkaar waren) wat er was gebeurd, maar hij wilde mij wel vergeven na eerst een hoop schelden en ruzie!! En zei dat we daar eerder al over hadden moeten praten! Toen wilde ik niet meer, voor mijn gevoel was alles kapot. Dus TS, er is wel een kans dat hij het je misschien toch wil vergeven en vooral omdat jij nu ook zwanger bent! Alleen is het gewoon een heeeel groot risico wat je neemt en tja. Ik weet zeker dat jij er nu van geleerd heb, net zoals ik dat toen ook heb gedaan, het gevoel wat je daarna hebt is al straf genoeg! En omdat er jouw geval dus nu ook een kindje komt, zou ik de relatie met je vriend niet op het spel zetten. Het zal een hele moeilijke tijd worden, maar zodra jullie ukkie is geboren en het is van je vriend, dan weet ik zeker dat je je wel over je gevoel heen kan zetten. Je vriend is gelukkig zoals het nu is, nu hij het niet weet. Hij vertrouwt je. Dus vertellen zou onnodig een mes in zijn hart steken. Maar ook verder in je omgeving het niet met mensen bespreken, vriendinnen bijvoorbeeld. Daar zet je je vriend alleen maar mee voorlul en op die manier dan zal het wel ooit uitkomen. Je moet het dan echt alleen voor jezelf houden je minnaar dan natuurlijk. Zo hoeft de waarheid helemaal niet uit te komen, als je minnaar jou ook los kan laten, want als hij gevoel voor je heeft dan wordt dat ook lastig. Dus ja nogmaals, geniet van je zwangerschap en kom niet meer op dit topic dat advies kan ik je wel geven.
Jammer dat er altijd geoordeeld wordt. Ik dacht dat een forum was om elkaar te steunen en advies te geven. Blijkbaar voelen mensen zich geroepen om een ander een extra rot gevoel te geven zodat ze er zelf beter uit lijken te zien. Nou geloof me die mensen zijn geen haar beter en vaak zelf hypocriet. TS heel veel sterkte en ik hoop dat je zorgeloos kunt genieten want zwanger zijn moet iets moois zijn!
Less, even "on topic": Prenatale Vaderschapstest Risico's Hoewel prenatale vaderschapstests op basis van zowel chorionvillusbiopsie als vruchtwater eenvoudig uit te voeren zijn, dient u er rekening mee te houden dat beide extractie-procedures enig risico voor het ongeboren kind met zich meebrengen. Uit onderzoeken is gebleken dat de kans op verlies van de zwangerschap bij vruchtwaterpunctie met 1,5 % toeneemt en bij chorionvillusbiopsie met 2 %. Wij raden u dan ook ten zeerste aan al deze overwegingen met uw arts te bespreken. Dit percentage zal je in overweging moeten nemen, t.o.v de rust die het je kan geven om zeker te weten dat het van je partner is. Als ik ht zo lees, valt het risico mee, maar dat neemt niet weg dat ze er wel degelijk zijn. In dit geval lijkt de vwp iets minder riskant 0,05% dan de chvb. Daarentegen wordt de chvb eerder gedaan (tussen 11 en 13 wk) en heb je dus eerder zekerheid en kan je het wellicht zo je wilt, eerder bespreken met je partner. Wat ik verder begrijp is dat je het met meerdere Vk's ed. bespreekt, ik weet niet of dit nou zo handig is. Hoewel ik persoonlijk meer voorstander ben van de waarheid vertellen, is het misschien toch nodig om eerst 100% zeker te weten of het kind inderdaad van je partner is, anders blijven jullie beiden in onzekerheid tot na de bevalling, waarna je alsnog een test kan/moet doen (die geen risico's heeft), maar tegen die tijd waarschijnlijk wel het einde van je relatie betekent, mocht je partner er dan alsnog achter komen. Als je zeker weet dat het van hem is (overigens denk ik ook dat de kans nihil is dat het van je minnaar is) door zo'n test en je besluit eerlijk te zijn, dan kan je hem in ieder geval "gerust stellen" dat het kind van jullie samen is, en dan kan je dat bewijzen. Dan is de kans ook veel groter dat hij jullie relatie een kans wil geven denk ik, al is het maar voor jullie kind. Als je eerlijk zou willen zijn, zonder deze bewijsbare zekerheid, dan zal hij nog meer dan jij twijfelen aan zijn vaderschap! Mocht je toch eerlijk willen zijn, en ook zelf de absolute zekerheid willen hebben wie de vader is, voor je eigen gemoedsrust, denk ik toch dat je de test moet doen..... hoe vervelend en riskant ook..... denk ik..... (maar ik weet het niet... is zo'n onoplosbaar dilemma). Als ik in je schoenen zou staan (en dames niet gelijk oordelen dat ik dan wel bij die 25% hoor): dan zou ik de vwp doen, minder riskant en toch zekerheid. Is het van hem dan hoef je het miss niet eens te vertellen, want dan weet je zeker dat jullie met zijn drieën een gezin kunnen zijn (met een leugen van mama die geen consequenties heeft voor het DNA van het kind) én kan jij rustiger en met veel minder stress van je zwangerschap genieten! (vergeet niet dat stress ook een risicofactor is op de zwangerschap, dus misschien wegen deze risico's tegen elkaar op???). Of je vertelt het wel en dan komen jullie er hopelijk samen sterker uit. De zwangerschap van jullie kind kan dan de verbindende factor zijn. Is het niet van hem, dan moet je het hem natuurlijk sowieso vertellen, en is de kans heel groot dat je relatie over is, maar dat is logisch. Je kan het dan ook niet meer geheim houden gezien de huidskleur van je minnaar. (Ik heb zelf halfbloed kinderen die bij de geboorte blanker waren dan ik, maar idd een blauw ei op de billen hebben, en langzaam donkerder kleuren in de eerste maanden tot jaren, zie mijn fotoalbum). Ach ik weet het ook niet, pfffffffffffff wat een lastig pakket! Ik gun jou en je kindje namelijk ook alle gezondheid, maar ook gun ik je kindje haar papa (en ik ga er nogmaals van uit dat dit sowieso je partner is). Dus dat je je relatie wil redden en je kindje geen risico's wilt laten lopen, dat snap ik wel! Heel veel sterkte, en heel goed van je dat die dames die geen constructieve bijdrage aan je probleem leveren, links kan laten liggen.
Dames, het is al eens eerder gezegd, maar het gaat er in dit topic niet over wat jijzelf denkt of vind, maar wat voor advies m.b.t. een VADERSCHAPSTEST jij de TS kan geven. Houd je verdere commentaar gewoon voor je! (sorry als dit wat bot overkomt, al die hormonen ook) Ik acht de kans wel erg klein dat je kindje van je minnaar is, maar ergens blijf je wel die kleine kans behouden dat het wel zo kan zijn. Het zou wel een hele slechte start voor je kindje zijn, als de duidelijkheid (wanneer het kindje van je minnaar blijkt te zijn) bij de geboorte bekend zou worden. Zelfs zo klein kunnen ze spanningen en verdriet goed voelen. Het lijkt mij daarom het beste om of voor de vaderschapstest te kiezen (met het risico dat daarbij zit) of om eerlijk te zijn naar je vriend toe (met welke gevolgen dat ook heeft) zodat je je leven voor de geboorte van je kindje in ieder geval weer op de rit heb. De risicos voor de vaderschapstest zijn niet hoog, zoals ik hierboven kan lezen, maar dat is net zoals bij de uitslag, er blijft toch die kleine kans (maar de stress is uiteraard ook niet goed, daar zitten ook weer risicos aan vast), dus ik zou je er nog eens goed over laten informeren en misschien toch voor die zekerheid gaan. Een moeilijke situatie meid, hopelijk maak je de juiste beslissing voor je kindje en je man, maar ook voor jezelf. Succes ermee.
Wat betreft het uitvoeren van een prenatale vaderschapstest heb ik vorige week ineens weer heel erg zitten dubben. Uiteindelijk besloten erachteraan te gaan en, indien nodig, elk ziekenhuis af te bellen waar ik terecht zou kunnen. De vaderschapstest is overal rond de 300 euro, daar had ik me op ingesteld. Waar ik echter geen rekening mee gehouden had, zijn de bijkomende kosten van het ziekenhuis voor het uitvoeren van een punctie o.i.d... Wellicht naief, maar ik ging er ergens vanuit dat die kosten in de 300 euro zaten. Al met al zou ik dan minimaal rond de 1500 euro kwijt zijn, wat in mijn situatie echt geen optie is. 300 Euro heb ik nog wel ergens, en ook zo dat mijn vriend het niet enorm zou opmerken, maar 1500.. dat is andere koek. Daar komt bij dat blijkt dat de test niet anoniem is, en dat het opgemerkt dient te worden in mijn medisch dossier. Mocht alles oke zijn, en het kindje van mijn vriend zijn, is er dus grote kans dat dit ooit aan het licht komt als er iets met mij aan de hand zou zijn en we samen bij de arts zouden zitten. Hoewel ik eerst voor zo'n 70% zeker was dat ik de test niet zou doen (behalve dan ineens vorige week waarbij alle hormonen en emoties door mijn lijf gierde en ik ervan overtuigd was dat dat het beste was..), ben ik nu toch voor zo'n 95 % zeker dat dat er nu eenmaal niet in gaat zitten. Eind deze week de combinatietest met 13 weken, waarbij gelijk nogmaals naar de datum gekeken zal worden neem ik aan. Bedankt weer voor alle bruikbare reacties!
Idee: laat het in het buitenland doen, betaal contant en dan komt het niet in je dossier te staan, mocht je toch echt de test willen doen.
ik durf met 99% te zeggen dat de zwangerschap van je vriend is en niet van je scharrel (zo noem ik het maar even) je deed het toen veilig en geen scheurtje en al zou er een scheur hebben gezeten sperma overleefd 48-72 uur (maximaal 3 dagen dus) en het was een week voor je positieve test dus iets meer dan een week voor je eisprong! het is echt wel van je vriend hou die 1500 euro maar, ik denk dat je alleen maar bevestiging krijgt wat iedereen hier al zegt, dat het van je vriend is. maar de kans dat het van je scharrel is, is echt minder dan 1% denk ik! liefs shy girl
Achja meid, shit happens and then you die. Maar jij leeft nog en draagt nieuw leven in je. Ik hoop dat je kunt genieten van de zwangerschap en je kleine beeb in je buik. En bij de geboorte zal je de echte uitslag krijgen en mocht het nou toch mis gegaan zijn is het vroeg genoeg om het op te biechten.. naar mijn idee heeft dat nu toch geen zin, wie weet is er niks aan de hand!
Less, jeetje wat een heftig topic. Ik ben blij dat je een standpunt hebt ingenomen wat voor jou goed werkt. Dat geeft rust. Er zijn vast voor beide verhalen (wel of niet vertellen) allerlei hele goede redenen. Ik denk wel dat als het kindje niet van je vriend blijkt te zijn, dat je dan wel eerlijk moet zijn. Maar als het kindje gewoon van je vriend is, houdt hij gewoon eerlijk van zijn eigen kindje. En dan beperkt je misstap zich dus tot een relatie-dingetje (en geen vaderschapsdingetje) en tja... die situatie kan jij het beste inschatten, denk ik. Ik hoop dat alles nog steeds goed gaat met ieniemienie en dat je je goed voelt.
Ik zou het wel vertellen, nu is hij blij met de zwangerschap en het feit dat hij papa wordt en groeit ook in die rol. Wat nu als hij niet de vader is, dan moet hij en verwerken dat hij bedonderd is en geen papa is geworden. Lijkt me dat je dat zelfs je vijand niet toewenst laat staan degene waarvan je zegt te houden/ om geeft.
99,9% kans dat je kindje van je vriend is.. Wou je verder veel succes met je zwangerschap wensen, en verder zeg ik niks Dat
Oef! Ja, wat een dilemma! 1500 euro zou ik ook niet kunnen "verduisteren" zonder medeweten van mijn vriend.... Iemand gaf al de tip om het contant te betalen in het buitenland (Duitsland / België?). Zou je eventueel het geld kunnen lenen bij je ouders? Hopelijk biedt de combinatietest je de zekerheid waar je naar op zoek bent. Succes meid!
+1 Het is altijd makkelijk gezegd door iedereen; ik zou dat nooit doen! Jullie hebben niet in haar schoenen gestaan dus is het helemaal niet mogelijk om haar zo te veroordelen. En ja, heel veel mensen maken weleens fouten. Dat wil niet direct zeggen dat je geen liefde kan voelen voor je huidige partner? Niet dat ik vreemdgaan goed praat, maar het kan gebeuren. Net zoals iedereen altijd zegt;als mijn partner vreemdgaat zet ik hem/haar op straat en is onze relatie voorbij! Wacht maar als je partner daadwerkelijk met deze boodschap aankomt en hij er duidelijk bij zegt dat het niks voorstelde. Dat het enkel om de aandacht, de spanning en de sex ging? Je kunt er pas over oordelen wanneer je zelf voor de keuze staat... Natuurlijk is het niet "helemaal top" om dit in de periode te doen dat jullie besluiten om voor een kindje te gaan, maar ja; het moment zal daar geweest zijn. Succes TS, met iedere keuze die je maakt!
Alvast proficiat met je zwangerschap, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat je nu toch wel een punt zet achter die zogenaamde 'verliefdheid',... Een kindje krijgen is iets goddelijks en dat beleef je met iemand waarvan je houdt en mee verder wilt in je leven,....!! succes!!!
Haha sorry hoor maar dit klinkt als een script van goede tijden Je hoeft geen test te doen vind ik, je vriend heeft sowieso recht op de waarheid, en dan zie je vanzelf wel wie de vader is bij de geboorte.. of doe je dan een dna test.. De basis van een gezonde relatie lijkt mij toch wel eerlijkheid en betrouwbaarheid..
je bent je vriend verplicht de waarheid op te biechten. blijft hij alsnog bij je...dan kan hij alsnog de vader zijn. indien hij het biologisch niet zou zijn. maar de waarheid hoord hij wel te weten , nog voor de baby geboren word