Hallo iedereen, Ik zit met een probleem, misschien kan iemand van jullie mij helpen. Ik heb een baby van ongeveer 2 maanden oud. Hij doet het heel goed en slaapt nu ook volledige nachten door. Allemaal goed, tot als er bezoek komt... Als de familie van mijn man komt is hij redelijk lastig, is heel de tijd wakker en wil constant eten hebben. Als mijn ouders komen is het nog een graadje erger. Hij is de hele tijd wakker, is constant aan het wenen. Uiteindelijk is hij dan compleet uitgeput, en zal hij na een hele lange tijd in slaap vallen. Nu (voor diegene die hier mijn voorgeschiedenis al wat kennen) heb ik niet zo'n goeie band met mijn ouders. Maar ja, ik kan moeilijk zeggen dat ze niet mogen op bezoek komen. Maar zo is het ook niet echt leuk. Doe zo men best men ventje een bepaalde routine te geven, maar men ouders komen op bezoek, en het is allemaal om zeep. Heb hen al vriendelijk gevraagd er niet constant aan te zitten en over te hangen, maar dit komt meestal in dovemansoren terecht. Zijn er hier dames die hier ervaring mee hebben, is er iets dat ik kan doen? Ik wil gewoon dat het (verplichte) bezoek voor iedereen aangenaam verloopt. Dus alle tips zouden welkom zijn!
Ik lees even mee, want ook ik heb een kleintje wat sinds een paar dagen het bezoek ineens niet meer zo weet te waarderen. Eerder was het geen probleem en ik heb ook een beetje de instelling van:'kom... lekker mee op bezoek, dan kun je ook wennen aan verschillende omgevingen'. Maar sinds vorige week is het bar en boos... Zeker als de visite tegen haar begint te kletsen. Ze moet dan heel hard huilen... Tutje geven werkt dan ook niet, alleen weer terug naar mama is goed. Waar het ineens vandaan komt... geen idee! Maar het maakt alles wel erg beperkt, want ik kan moeilijk echt 24 uur per dag, 7 dagen per week enkel en alleen met haar bezig zijn... Ik probeer ook als er visite is gewoon aan mijn 'ritme' vast te houden. Slapen wanneer moe, eten wanneer hongerig en als het moet dan maar bij mij op schoot. Maar toch is ze dan erg onrustig en ibbelig. En waar ik eerder makkelijk overal ging en stond, zit ik er nu van tevoren al rekening mee te houden hoe ik eventueel, mocht het drama worden, zo vlug mogelijk of kan voeden of weer thuis kan geraken. Maar zo ken ik mezelf helemaal niet, daar heb ik dus een beetje de balen van... Maar ik vind het voor haar, mezelf, maar ook de omgeving vervelend dat ze dan zo verdrietig is. Zondag zat ik bijna de hele verjaardag van mijn zwager boven om te voeden ( was wel een drukke visite, maar toch ). Dat kan toch niet de bedoeling zijn... Het vermijden van teveel prikkels begrijp ik, maar jezelf volledig isoleren om geen prikkels tot je kind toe te laten is gewoon geen doen. Vervelend TO! Ik weet hoe je je voelt... Mijn meisje is overigens 9 weken en verder heel lief. Ze slaapt ook goed... op een droomvoeding ( rond 23:00 ) na de hele nacht door. Overdag kan ze zichzelf redelijk tot goed vermaken en doet 1 lange en 2 a 3 kortere ( uur ) tukjes. Het is mij een raadsel momenteel!
Ja, ik begrijp het volledig wat je zegt, hier is het ook zo... Voor de rest doet mijn ventje het super! Nu komen men ouders wel geregeld langs, heb soms al neen gezegd op hun vraag om langs te komen, maar dat wordt niet in dank afgenomen. Ik denk toch dat het vooral het vele 'gepruts' aan hem is. Als zij met hem bezig zijn, weent hij constant, neem ik het over dan is het weer gedaan. Ze blijven dan ook zeggen dat er wel iets 'mis' is met hem, maar ik denk persoonlijk van niet. Het is echt supervervelend, maar ja, kan hem moeilijk weghouden bij iedereen he!
Hij is nog hartstikke jong, ik zou hem tijdens het bezoek dan toch lekker bij je houden. Even jammer dan voor het bezoek, maar een kind wat overstuur raakt kan ook niet de bedoeling zijn. Ze moeten maar even wachten tot hij wat ouder is. Misschien kun je hem met bezoek even 'tevoorschijn' halen, en daarna weer in zijn eigen bedje leggen?
ik zou de kleine inderdaad bij me houden en lekker boven in bed leggen als het tijd ervoor is. verder pikt een baby helaas feilloos de stemming op......daar is niets aan te doen.
Niet langer ophouden dan je anders doet, gewoon lekker naar ijn bedje brengen, jammer dan voor de visite... Kind gaat voor alles...
Herkenbaar...ons meisje zuigt alle prikkels op en raakt in paniek. Zodra er een vreemde aan haar.komt. Wij kunnen niet.eens boodschappen doen met haar omdat ze dan overprikkeld raakt. Ze is een heel gevoelig meisje...we hebben nu ook de fysio bij ons thuis om te kijken hoe we dit beter kunnen regelen voor der enzo
Hij heeft als gewoonte om overdag in zijn box beneden hier te slapen. We hebben daar nooit problemen mee, hij slaapt altijd heel goed. Als mijn ouders er zijn, wil hij dat absoluut niet... Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelf ook altijd heel ambetant loop als ze komen, tja, ik weet ook altijd wat er volgt he na het bezoek. Zou hij dat dan echt kunnen oppikken? Wat kan ik hier dan aan doen?
Maak je gebruik van een draagdoek/draagzak? Als ons mannetje onrustig is, gaat hij daarin. Niemand die bij hem kan, maar ze kunnen wel even naar hem gluren Als je kind er last van heeft zou ik dat ook aangeven bij het bezoek. 'Hij is wat onrustig en vind het fijn om lekker bij me te zijn'. Daar mogen ze toch niets tegen in brengen lijkt mij. Het bezoek gaat lekker rustig weg en jij zit met een onrustig kind, mooi zou dat zijn!! Lekker bij je houden als dat nodig is, het is jouw kind!
Mijn oudste had het ook. Die liet ik dan ook lekker in zijn bedje liggen, en dan als het bezoek er een poosje zat (en de drukte van koffie&nieuwtjes voorbij waren) dan haalde ik hem op. En ook niet langer ophouden dan nodig.. Soms jammer, maar anders had ik die dag en de dag erna drama. En het moet voor ons ook leuk blijven De jongste is hier heel anders in, dus het is gewoon een kind-dingetje..
Herkenbaar! Onze zoon werd erg geprikkeld door bezoek of uitstapje. Uitstapjes hebben we destijds achterwege gelaten. Bezoek mocht na 15:00 niet meer van mij langs komen. Dan kreeg onze zoon de "gelegenheid" om de prikkels te verwerken voor bedtijd. Wilde mensen toch langs komen na 15:00? Prima, maar dan als hij op bedje lag. Ook gaven we hem weinig uithanden. Hier en daar kreeg ik een blik of een opmerking, maar dat maakte mij niets uit. Mijn kind, mijn keuzes!
Wij hebben hier rond de 2 maanden ook last van gehad. Wij hadden een baby die heel sterk op prikkels reageerde dus ook op bezoek. We hebben ze op aanraden van het cb een maand aan NIEMAND gegeven. Dit was best moeilijk. Je hebt het gevoel de hele tijd verantwoording af te moeten leggen. Je krijgt veel onbegrip. Maar voor onze dochter heeft het wel degelijk zijn vruchten afgeworpen!
Hier ook een mannetje die erg snel overprikkeld was! Snap dat je het heel moeilijk vindt en las dat hij normaal overdag in de box slaapt. Misschien toch fijn als hij in zijn eigen bedje slaapt als er bezoek komt. Ik leg(de) mijn zoontje altijd gewoon op bed als het tijd voor hem is. Soms ziet de visite hem niet en mogen ze heel even bij zijn bedje kijken. Jammer maar helaas voor ze... Er komt nog genoeg tijd dat ze hem zien. Voor hem is het beter om echt in zijn eigen ritme te blijven en als hij zich goed voelt, voelen wij ons dat ook!
Nee? Zeggen ze dat echt? Wat een rotopmerking zeg, maar als ik me je andere topics herrinner kijk ik er niet raar van op. Ik zou er klaar mee zijn! Ze weigeren hun kleinzoon's en dochter's welzijn boven hun eis te stellen waarin ze zichzelf oh zo geweldig en belangrijk vinden. Lekker je zoon bij je houden en naar zn bedje brengen volgens jullie eigen ritme. Zijn ze het er weer niet mee eens op maken ze weer een rotopmerking dat er iets mis met hem is, zou ik ze zonder pardon de deur uit zetten! Zijn ze nu helemaal van de pot gerukt!:x
Helemaal mee eens! Je laat je familie toch niet zo de dienst uitmaken. Jullie hebben al geen goede band en doen ze ook nog zo raar met hun kleinzoon! Ze gewoon de deur uitzetten meid, of ze niet meer langs laten komen. Je zoontje kan nog niet voor zichzelf opkomen, daar heeft hij jou voor nodig! Hem gewoon lekker bij je houden dus, of hem boven in bed te slapen leggen. Arm ventje, helemaal overstuur worden... ik zou die mensen persoonlijk echt mijden, al is het dan familie...
Bedankt alvast voor de tips die ik hier allemaal al gekregen heb. Eerlijkheidshalve moet ik natuurlijk wel toegeven dat het niet enkel is bij mijn ouders, het is bij elk bezoek dat hier over de vloer komt en er niet in slaagt van hem te blijven. Maar ja, aangezien mijn ouders hier zo vaak zijn, valt het natuurlijk vooral bij hen op. Er zou gewoon geen probleem zijn, moesten ze gewoon naar mij luisteren als ik vraag om er gewoon niet aan te komen, zeker niet als hij aan het slapen is. Maar ze prutsen er constant aan, vooral aan de handjes, en dan wordt hij meteen wakker. De laatste keer dat ik mijn vader dit zag doen, was dat net 5 minuten nadat ik vriendelijk had gevraagd om dat niet te doen. Als ik hem er dan terug op attent maak, krijg ik als antwoord "opa mag dat". Tja... :x Ze willen hem ook constant vastnemen, ik begrijp nog steeds niet waarom mensen een baby niet vanop een afstand kunnen bewonderen. Neen, we moeten dat constant vasthouden, ook al laat de baby duidelijk merken dat hij/zij het niet leuk vindt. Hij wordt bijna uit mijn handen gesleurd van zodra ze binnen zijn. Ik ga het hem hier langzaam proberen gewoon maken om hem wat boven in zijn kamer te laten slapen, zeker als er bezoek. Ik ben er zeker van dat dit absoluut niet in dank gaat afgenomen worden, maar telkens als er bezoek geweest is, hier tot 2-3uur 's nachts opzitten met een kind dat compleet overstuur is, is ook geen werk.
Ach meid, wat ontzettend sneu voor jou maar ook voor je zoontje! Kom voor hem op, hij kan het zelf niet! Van een slapende baby blijf je af, opa of niet. Als opa oost-indisch doof blijft zou ik hem echt gewoon buitenzetten. Zij hebben geen respect voor jou, jullie grenzen en ook niet voor hun kleinzoon, dan wordt het tijd ze met gelijke munt terug te betalen. Stop hem in een draagdoek als er bezoek komen, knap bezoek dat hem dan oppakt. EN inderdaad lekker uit het zicht laten slapen. Desnoods met een slot op de deur, want volgens mij zijn die mensen nog in staat naar boven te stormen ook..
Nee ik gaf hem bijna niet uit handen. Tenzei ik merkte dat hij rustig was of als hij sliep, dan deed ik het een enkele keer. Het interesseerde me geen biet wat anderen er over zeiden of dachten. Mijn hormonsters namen de boel over een bitch from hell.
Hallo dames, Hier is het eigenlijk nog niet veel veranderd. Mijn ouders zijn dit weekend weer op bezoek geweest, en voor het eerst was mijn man er bij (anders is hij altijd uit werken). Hij heeft nu zelf kunnen zien hoe druk ze zijn met onze zoon. Het constante "boven hem hangen" is echt niet leuk meer. Mijn vader doet die nu ook als men zoontje vastheb, en het is echt niet leuk, want dan komt hij ook constant 'in mijn persoonlijke ruimte'. Maar men zoontje geeft nu al heel duidelijk zelf aan dat hij er niks aan vindt. We zijn hem nu langzaam aan aan het leren boven te slapen, ook overdag. Ondanks het grote protest van mijn ouders, want die zijn hier echt niet over te spreken. Maar ik trek het me niet aan, als ik zie hoe overstuur hij altijd is, dan gaat zijn welzijn echt wel boven wat zij willen. Als zij niet willen luisteren naar mij als ik telkens vraag dit niet te doen, kan ik niet anders... Zo zie ik het!