Haha! Mijn eerste had bij geboorte nauwelijks haar, heeft zelfs een jaar geduurd! Tijdens de bevalling zei de vk; 'ik zie/voel haartjes!' Waarop ik antwoorde 'oh, heeft deze wel haar dan?' Vk keek mij wel wat vreemd aan...
Haha ja, ik zit ook al de hele tijd op een nieuw verhaal te wachten. Nou zal ik dan maar? Is niet heel spectaculair maar ik kan er wel om gniffelen... Ik ben ingeleid ivm langdurig gebroken vliezen en voordat ze m'n 'behandelmethode' kozen moesten ze kijken hoever ik al was. Dus de verloskundige vraagt of ik me wil ontspannen en m'n benen spreiden. Ik was alle schaamte al voorbij en hup, doe zo m'n benen wijd en zeg: ach, dat heb ik vaker gedaan! Iedereen in de kamer vond t erg leuk.. Om 12u is het infuus aangegaan en om 15u ging ik haast dood van de pijn en persneiging. De verloskundige kwam heel rustig aangelopen, voelde, en zei 'de baby komt'. Ik zei toen: 'nu alll?????' Ze vroegen toen of ik liever nog even wilde wachten? Toen ik aan het persen was heb ik zelf even gevoeld en de verloskundige zei heel gestresst: 'niet terugduwen hoor!'. Alsof ik dat van plan was... Toen ik bevallen was heb ik nog voordat ik m'n meisjes naam deelde gevraagd of ik ingescheurd was... (nee). Toen ze haar aan het aankleden waren vroeg ik of IK tijdens de bevalling niet gepoept had? Waar een mens allemaal mee bezig kan zijn... Niet echt genant dus, maar zeker memorabel, vanaf de eerste wee tot baby op de buik heeft het welgeteld 3 uur geduurd, inclusief persen.. Maar ik zou het zo nog eens doen!!
mirre, serieus, gieren van het lachen hier.... Bij mijn oudste ging het zeg maar ook niet heeeeel chique...na 10 uur weeen om de 3 minuten thuis opgevangen te hebben moest ik naar t ziekenhuis want ik had wel 1 hele cm ontsluiting na die 10 uur puffen...daar aangekomen werd ik naar een bijgebouwtje van het z'huis gereden want het z'huis was aan het verbouwen....plat dak, geen airco, heetste zomer sinds 100 jaar (serieus zomer 2003). dus dat was redelijk oncomfortabel, toen mijn man even naar buiten ging om de familie op de hoogte te houden (nadat we ongeveer al 5 uur in het z'huis waren) was ik het zat, en wel zo zat dat ik fully naked dat bed afstapte, de gang op liep en om een dokter ging schreeuwen "die het eruit moest snijden" en wel nu!!! ze hebben me gesedeert, dat snap je....toen ik eindelijk mocht persen (na een klysma, serieus, hoe erg kan t worden vraag je je dan af) en ik serieus de complete verloskamer had ondergescheten, zei ik tegen mijn man " lieverd, ik denk dat je die auto beter kan verkopen..." behooorlijk genant allemaal....afgezien van het feit dat ik de gyn heb gezegd dat ze met r tengels van me af moest blijven (deze hield er volgens mij nl een thuiscursus slager op na, officiele klacht ingediend ook nog ns) en als ik r kop nog 1 x zou zien, ze maat 39 op haar neus zou hebben... zo ben ik echt niet !!! wat een bevalling al niet met je doet!
ik heb het niet gezegd maar wel gedacht.. toen de vk bij mij zei 'ik zie haar' dacht ik dus ja duh, waar zit je dan naar te kijken, naar mn k*t (hoewel ik me wel van te voren netjes geschoren had hoor, maar toch..)
Haha, wat zijn er veel leuke/gênante verhalen. Misschien niet leuk op dat moment, maar achteraf heb je er lol om! Na de geboorte van onze oudste voelde ik opnieuw persdrang. Ik schrok me helemaal naar, zag in gedachten al voor me hoe we op zoek moesten naar een tweede ledikant en een duo-wagen. Ik riep heel hard: 'Er komt er nog één, er komt er nog één!!' waarop de verloskundige heel droog zei: 'het valt mee, het is de placenta maar'.... Wat voelde ik me dom zeg, haha!
bij eerste: ik riep dat ik moest poepen... ik werd met veel moeite op de wc gezet omdat de verloskundige dacht dat ik echt moest poepen... neeee zei ik, ik moet niet poepen.. maar poepen! bleek ik achteraf dus persween te hebben die ze nog niet verwacht had... bij de tweede: ik riep een keer heel hard GVD!!!! Daarna meteen honderd keer sorry sorry sorry tegen de verloskundige, omdat zij zwaar gelovig was.... bij de derde: deze keer in het ziekenhuis bevallen. Ik lag op de verloskamer met mijn zus en moeder die aanwezig waren. Ik lag natuurlijk ook aan de monitor. Mn moeder, zus en ik hadden veel lol tussen de ween door. Ineens moest ik ergens zooooo hard om lachen dat de monitor op hol slag. De verpleegkundige kwam aangerend, die dacht dat ik wel hele heftige weeen of persweeen had... hahaha drie geweldige bevallingen gehad, morgen zo weer hihihi
Ik ben deze toppic gaan lezen vanaf vanacht toen ik wakker werdt nou heb gelijk geen slaap meer jeeetje wat maken deze vrouwen mee... En wowwww hou me hart vast ik moet nog ... Leg wel krom hier van de verhalen..
Bij mijn eerste werd ik overvallen door een weeënstorm. Mijn zoontje is in een half uur vanaf de eerste wee geboren dus je kunt je indenken hoe bizar dat ging. Toen ik naar de verloskamer werd gereden heb ik gezegd :" spuit me plat, snij hem eruit!" Toen we onderweg daarheen een vrouw, al bevallen met gevulde maxicosi op schoot, tegen kwamen riep ik "jeetje jij mag blij zijn ik moet nog!" Aangekomen daar moest ik "poepen" de verloskundige had dit uiteraard niet zo snel verwacht, toucheerde me voor het eerst en zei dat ik volledige ontsluiting had en mocht persen. Ze zei "hij is er al bijna!" Toen heb ik gezegd "weet u het zeker?" Ze had overigens gelijk want 7 minuten daarna lag er een mini mannetje op mijn buik! Mijn man was te laat bij de bevalling... Ze hadden dit verkeerd ingeschat en hij had het nooit gered. 10 minuten na de bevalling kwam hij binnen gestormd, rende naar mij toe en ik zei "wat ga je doen?" Hij zei "met je puffen!" Toen zei ik heel droog en kalm "daar ligt je zoon" Dat gezicht van hem en toen naar de kinderarts die met hem bezig was.... Haha eigenlijk heel triest natuurlijk.
Haha hij heeft in ieder geval nog de illusie dat het daar onder klein en beschaafd is . Het heeft zijn voordelen. Nee maar zonde was het natuurlijk wel.... Helaas niets aan te doen.
Ach lady K, je mag hem over ongeveer 8 weken uit de droom helpen dat het bij jou daar down under altijd zo klein en beschaafd is