Na de geboorte van Vlinder zijn wij in afwachting van een volgende zwangerschap. Ik vind het moeilijk mee te lezen en schrijven bij de andere zwanger worden clubs of nod topics. Is het een idee om hier een vergelijkbaar topic te starten waar wij over onze nod dagen, angsten verwachtingen en onzekerheden kunnen praten? Ik ben benieuwd hoeveel dames er op dit moment net als wij bezig zijn met een volgend kindje na het afscheid van een kindje rond deze termijn. Een zwanger worden club met een iets specifiekere doelgroep...
Heb hier helaas ervaring mee, maar bij mij ging het allemaal zo snel onze 1e dochter is met 24w+3d geboren en we hebben helaas met 7,5 week de beslissing moeten nemen om haar te laten gaan. We waren de tijd dat we haar bij ons hadden niet met elkaar bezig, alles draaide om haar (logisch natuurlijk). Een maand na haar overlijden kwam ik er achter dat ik weer zwanger was, was hier eerst helemaal niet blij mee ik moest het verlies van mijn dochter verwerken en kon niet blij zijn met deze zwangerschap, na een paar maanden begon ik er wat aan te wennen en werd voorzichtig blij maar ook heel bang want hoe zou dit aflopen zou zij ook te vroeg geboren worden. Bij 26w zwangerschap leek dit het geval moest plat liggen het hele weekend en maandag weer terug komen met tas en al want het was niet goed ik zou opgenomen worden en overgeplaatst worden naar een academisch ziekenhuis, hele weekend in de stress en kwam daar maandag bij een andere gyneacoloog en die zei nou mevrouw er is helemaal niets aan de hand, wij boos omdat we in de stress hadden gezeten. 2 weken later weer hetzelfde verhaal wij maandags weer terug met tas en al nou mevrouw alles is goed hoor ze word echt ng niet geboren en toen knapte er iets bij ons, hoe konden ze zo met ons omgaan na zo'n ervaring. Om een lang verhaal kort te maken alles is uiteindelijk wel goed gekomen maar ik had het er erg moeilijk mee met deze zwangerschap veel angst en stress, achteraf zeggen we dat het zo had moeten zijn en dat Melissa wou dat wij gelukkig werden. Melissa heeft een pracht van een zus gekregen die als 2 druppels water op haar lijkt, best bijzonder, maar soms ook moeilijk. Ook omdat je denkt van hoe was het als Melissa er nog was en hoe zou Melissa dit gedaan hebben.
Overmorgen zou de uitgerekende datum zijn van ons meisje. Lastige tijd weer. Wij zijn vanaf het moment dat we hoorden dat de chromosoomafwijking niet erfelijk is, bezig om zwanger te worden. Het voelt dubbel. We hadden het graag anders gezien, maar ja dit kon helaas niet. Ik wil graag in dit clubje. @Cinderella: wat werden jullie slecht behandeld zeg. Het is allemaal al moeilijk, onzeker en spannend om weer zwanger te zijn en dan gaan ze zo met je om. Vreselijk! Moet juist andersom zijn. Een kind verliezen is heel heftig. Ik denk dat, wat als verhalen altijd blijven. Dat heb ik ook. Als onze dochter nu geboren was, hoe blij zal de grote zus zijn geweest...etc.
Hey Riki, voor ons blijft het ook spannend. Inderdaad we hadden het graag anders gezien. Die uitgerekende datum heb ik inmiddels achter de rug. Ik vond het een verschrikkelijk confronterende dag, maar misschien komt dat omdat ik het eerder eigenlijk nog niet geaccepteerd had. Is jouw cyclus alweer enigszins regelmatig? Slik je nog steeds foliumzuur of andere vitamines? Ik merk dat mijn partner er meer mee bezig is als ik. Die wil graag zekerheid zo rond de menstruatie en overtuigd me er meestal van om zwangerschapstesten te doen. Zelf wacht ik liever af, al bereken ik wel wanneer ik ongeveer mijn ei-sprong kan verwachten.
Goed idee om daar een nieuw forum voor te openen. Ik ben hier niet dagelijks maar lees wel vaak mee. Ook wij proberen weer opnieuw zwanger te worden en zijn nu in ronde 7 beland. Een grote teleurstelling want de vorige twee zwangerschappen waren al heel snel. Mijn eerste zwangerschap was in ronde 4 na het stoppen met de pil. Dit was van een tweeling, helaas hebben ze het beide niet gehaald en heb ik een curettage moeten ondergaan bij 10 weken en 6 dagen. Het was een missed abortion en de ene heeft het gered tot 7 weken en 5 dagen en de ander tot ongeveer 6 weken. Na de curettage raakte ik in ronde 3 in verwachting van E. Helaas kwam aan dit geluk abrupt een einde bij 22 weken en 6 dagen toen ik E niet meer voelde schoppen. Dit werd een dag later bevestigd bij een echo na het hartje niet meer kunnen vinden met de doppler. E was gezond en de doodsoorzaak is en blijft onbekend! Al bezig voor een brusje voor E sinds de geboorte van E. Helaas tot op heden nog geen zwangerschap. Heel erg frustrerend en vooral enorm moeilijk! Want door de geboorte zijn mijn verlangens alleen maar groter geworden! Ik kan nergens heen met mijn moedergevoelens en wil het allerliefst E terug, maar helaas gaat dat niet. Ik lees dus graag mee.
Moeilijke dag vandaag, uitgerekende datum. Te vroeg ben jij gekomen. Te snel moest jij weer gaan. Jij blijft in onze dromen. En in ons hart bestaan. Love you mijn kleine schat!
Hi meiden, ik wil me ook graag aansluiten in dit clubje. @ Verox, goed idee om dit topic te starten. Gek eigenlijk dat er nog helemaal niet zo'n topic was. @ Cinderella, wat vreselijk zeg hoe jullie zijn behandeld, heb er eigenlijk gewoon geen woorden voor. Gelukkig dat uiteindelijk alles wel goed is gegaan met jullie tweede dochter. @ Rikigf, hoe gaat het met je? En hoe heb je deze dag beleefd? Wij zijn na mijn eerste menstruatie weer begonnen met zwanger worden. Dit is nu de tweede ronde. Hoop natuurlijk dat ik snel weer zwanger ben, was van mijn dochter ook best snel zwanger geraakt (ronde 4) en ergens ga je daar nu dan ook een beetje vanuit... maar moet t niet doen, dat weet ik. Anders is de teleurstelling straks zo groot als het wat langer duurt. We zullen wel zien.
Eigenlijk wil ik er niet mee bezig zijn en mijn verwachtingen laag houden, maar iedere ronde is er toch een zekere hoop en verwachting... Dat is goed, want het zijn voor mij de enige puntjes van hoop sinds de geboorte van ons dochtertje. En op die momentjes merk ik toch dat ik uitkijk en vertrouwen heb in de toekomst. De teleurstellingen zijn tot nu toe nog niet zo groot geweest. Mijn cyclus is nog niet regelmatig, dus de marges zijn iedere keer ruim. Ik zit nu in de vierde/vijfde ronde, en de komende week dus weer in afwachting van de menstruatie.
@ Verox, ja snap helemaal wat je bedoeld. Ik heb volgend weekend mijn NOD en jij? Meiden, wilde dit toch even laten zien, vandaag binnen gekomen, ben er zo blij mee Geboortekistjes van zoonlief en dochterlief*, bij zoonlief voor fotoboek en spulletjes van zijn eerste jaar en in het kistje van dochterlief ook een fotoboek van zwangerschap, geboorte, crematie (met hele verhalen) en haar spulletjes, zoals kleertjes die ze aan had, alle kaarten etc.
Wat zijn ze mooi en leuk geworden! Fijn dat je voor je zoon en dochter hetzelfde kunt doen. Ik heb het zelf ook als stapje in mijn verwerking ervaren toen ik alle spulletjes bij elkaar in een kistje kon doen. Ik hoop dat dat voor jullie ook zo werkt.
Hey Meiden, Zou ik me hier ook toe kunnen voegen ik ben nu weer 14 weken zwanger nadat ik ons meisje vorig jaar los heb moeten laten en ik kom steeds dichter bij het aantal weken dat ik haar los heb moeten laten en de angst groeit ook omdat er over dit kleintje onzekerheid bestaat... op het moment veel naar het zh, ik zit ook in het topic van september Mama's maar echt praten erover gebeurt daar niet ik zou het super fijn vinden om het met jullie te kunnen doen op de één of andere manier denk ik dat jullie me beter zouden kunnen begrijpen...
Hoe is je dag gisteren geweest, zal best heel moeilijk zijn geweest en veel tranen maar dat hoort er bij en dat mag ook. Ik huil nog vaak om Melissa en soms zit Esmee me aan te kijken en legt dan haar handje op mijn wang ( en zegt dan huh) ze is zo lief en zo gevoelig. Ook wij zijn weer aan het proberen om zwanger te worden wij gaan nu ronde 3 in het zal mij benieuwen. Degene die zwanger zijn gefeliciteerd en voor degene die proberen zwanger te worden hoop dat het raak is en dat het lekker 9 maanden veilig bij mama blijft
@ Verox, ja dat is inderdaad wel fijn om nu alles bij elkaar te hebben. Ook haar plekje in huis is er nu, vorige week woensdag namelijk haar as opgehaald en het voelt nu ook een beetje als een soort van rust Het is fijn zo. @ Antwoord, allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk te weten wat je bedoeld. De mama's van september beleven hun zwangerschap waarschijnlijk zonder angst, of ja gewoon de 'gezonde' angst...maar jij hebt al een keer het ergste meegemaakt wat een ouder kan overkomen en daardoor zul je denk ik nu ook geen onbezorgde zwangerschap meer kunnen hebben zoals andere, ook niet gek natuurlijk. Is er iets met dit kindje waardoor je vaak naar het ziekenhuis moet? En bij welk termijn heb je de vorige keer je dochter los moeten laten? @ Cinderella, ik hoop het ook! Zei laatst tegen ML, ik kan niet wachten op het moment dat ik met een maxi cosi uit het ziekenhuis wordt gereden in plaats van een mandje! Gewoon alleen al dat moment, wat zal ik er van genieten
Fijn dat we elkaar gevonden hebben hier! @ Antwoord, gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me goed voorstellen dat sommige angsten moeilijk te delen zijn bij de september-mama's. Om dezelfde redenen heb ik dit topic geopend over zwanger worden. Er zijn wel een aantal andere zwangere dames te vinden in de Vlinderclubs. Ik kan me voorstellen dat het ook prettig is met vlindermama's te praten die al wat verder zijn. Maar ik vind het ook gezellig je hier te zien. Jij bent ons grote voorbeeld en alweer wat ervaringen rijker... @ Cinderella & Bellanoa, in dat opzicht hebben we door het eerdere verlies van een kindje waarschijnlijk veel specifiekere verlangens wat betreft een volgende geboorte. Ik kijk enorm uit naar een kindje dat de oogjes voor het eerst open doet, en volgens mij huil ik kei-hard mee bij de eerste huilbui...
Ik wou Esmee niet afgeven mijn man heeft haar heel even vast mogen houden nadat ze geboren was en daarna was ze van mij de dagen erna heeft alleen mijn man haar af en toe vast mogen houden. Ik heb het af en toe nog dan komen we op een verjaardag waar mijn ouders of schoonouders zijn of van die mensen die haar graag meteen uit mijn armen willen rukken, nou mooi niet ze zit nu ook in de fase dat ze dat helemaal niet wil ze wil eerst de kat uit de boom kijken en daarna gaat ze lekker tijgeren over de grond en geeft ze zelf wel aan door wie ze opgepakt wil worden en is ze het zat dan steekt ze haar armpjes naar mij uit en begint ze te piepen en zodra ik haar dan pak komt er weer een hele brede lach op haar gezicht. Een heerlijk kind dus. We willen zo graag een broertje/zusje voor haar, hoop dat het deze keer snel lukt want ik ben niet de jongste meer
ow ik wist niet eens dat er meer vlinder topics waren ik zag deze voorbij komen en was eigenlijk blij ook omdat jullie net begonnen zijn anders val je ergens zo tussen... wij hebben ons meisje met 18 weken los moeten laten ik voelde me heel de dag al niet lekker buikpijn krampen en s'avonds ging ik naar de wc en kwam er een pure bloedprop uit het begin van alle ellende later is gebleken dat ik net zwanger was toen er bij ons in de fam kinderziektes waren zoals de rode hond, de bof was toen van alles en ik ben dicht bij de kids van mijn zus geweest had er toen 3 en alle 3 om de beurt ziek kon mijn zus allemaal niet aan en heb ik dus een tijd geholpen (niet wetend dat ik zwanger was waren al een hele poos bezig gingen zo'n beetje aan de medische molen denken) daardoor waren er toen afwijkingen bij de kleine meid maar dat was gewoon dom toeval al spreek je daar niet zo makkelijk over is toch een leventje... en nu...??? ze weten het nog niet wat er echt mis is... ze zijn nog volop bezig met onderzoeken vandaar de vele zh bezoeken... maar jullie? ik zie wel van alles voorbij komen.... als je er liever niet over praten ook aangeven hoor... ik heb ook de eerste tijd gehad dat ik er niet over sprak geen mens mocht haar naam noemen of ik raakte in paniek en overstuur nu gaat het gelukkig beter al heb ik wel veel angst om dit kleintje...
@ Cinderella, oh zo herkenbaar. Ik was ook echt zo bezitterig over mijn zoon, terwijl ik daarvoor dit nog niet eens had meegemaakt. Heb dat denk ik zeker wel het hele eerste jaar zo gehad. Nu is dat een stuk minder. @ Antwoord, jeetje dan schrik je je echt rot zeg! En heeft de arts dat ook aangegeven dat het daardoor kwam? Door die ziektes? Want anders zou ik me als ik jouw zus was echt enorm schuldig voelen. Wij kregen met de 20 weken echo te horen dat ons meisje een hartafwijking had. We wisten nog niet precies wat de afwijking was en hoe erg het was, dus de weken erna kregen we nog wat echo's in het Radboud in Nijmegen. Bij de laatste echo bleek dat het er toch wel erg slecht uit zag voor de toekomst. De diagnose Hypoplastisch Linker Hart Syndroom (HLHS) werd gesteld. We kregen de vraag of we door wilde gaan of dat we de zwangerschap af wilde breken. We hebben ons helemaal suf gelezen op internet en een informatieboekje die we kregen maar het zag er niet goed uit. Ze moest 3 open hart operaties ondergaan in haar eerste 2 levensjaren, maar ook daarna ziet er het er nog niet goed uit, waarschijnlijk in haar tienerjaren een harttransplantatie en voor alsnog zou ze toch niet oud worden. We kozen er dus voor om de zwangerschap af te breken, we zouden dit zo'n vreselijke weg voor haar vinden, en voor ons was het alleen maar een uitstel van het verlies. Op 8 januari 2013 is ze geboren na een zwangerschap van 23 weken en 3 dagen, compleet in de vliezen, dat was echt heel erg bijzonder en ze heeft nog 20 minuten geleefd. Op 11 januari is ze gecremeerd, was een bijzondere en intieme dienst. Heb toch haar geboortedag en de crematie niet als gruwelijk ervaren, maar ook echt mooie herinneringen aan.
Het gaat wel weer met me. Afgelopen week was moeilijk. Mijn andere dochter is vorig weekend jarig geweest en daar heb ik al mijn energie in gestopt en proberen daar alles voor opzij te zetten. Dezelfde avond knakte ik. Zo lastig, had haar zo graag een levend zusje gegund. Ze praat er nog steeds over of benoemd dat zij een zusje in de buik heeft. Dit vind ik eigenlijk nog wel het moeilijkste. Maar ik probeer weer naar de toekomst te kijken. Kijken wat het brengt. Al mis ik mijn kleinste meisje ontzettend erg. @cinderella1978 mijn oudste komt me ook vaak knuffelen en troosten als ze zie dat ik verdriet heb. Kinderen voelen dit zo snel aan. @antwoord hoe kwam je er nu achter dat het nu onzeker is? Ik ben over het verlies van onze dochter Lune heel open geweest. Veel over gepraat en veel gedeeld. Bij de 20 weken echo kwam men erachter dat er iets bij het hart niet klopte. Van echtbreuk naar ziekenhuis en volgende dag naar zh Groningen. Helaas is toen gebleken dat er veel aan de hand was. Ernstige hartafwijkingen, groei kleine hersenen bleef achter en na 2 weken bleek ze een zeldzame chromosoomafwijking te hebben. We hebben besloten om de zwangerschap af te breken en met 23 weken is ze geboren. Een dag is ze bij ons thuis geweest en daarna hebben we haar begraven. @BellaNoa wat fijn dat jullie meisje bij jullie thuis is. Kan me voorstellen dat je dan meer rust krijgt door haar bij je te hebben.