Onze zoon ging altijd met veel plezier naar school. Hij zit in groep 2 en gaat na de zomer naar groep 3 (wordt in de zomer 6). Sinds twee weken is het bijna elke dag raak, huilen als ik wegga omdat hij mij en zijn broertje dan mist. Er is niks gebeurd op school, ook volgens zijn juf niet. Wel vertelde hij ons dat hij een keer droomde dat hij een keer uit school kwam en dat ik er niet was om hem op te halen... En een jongetje uit zijn klas zijn ouders zijn net uit elkaar en dat noemde hij ook nog deze week. Hij vroeg of wij ook gaan scheiden omdat we ook wel eens ruzie maken. Het hele schoolgebeuren is nog nooit een probleem geweest, vanaf de alllereerste schooldag gaat het super op school. Hij heeft nog nooit een traan gelaten als ik wegging en doet het ook supergoed ( altijd een A op beide toetsen). Wel is hij een echt een gevoelig kereltje en een echte nadenker. Vanavond toen we naar boven gingen en ik de jongste vast zijn tanden poetste kwam hij ineens weer huilend en overstuur de badkamer instormen, roepend : "mama, ik wil van school af, want ik wil bij jou blijven want dat is veel gezelliger". Echt, het gaat me dan zo aan het hart! En ik weet niet wat ik ermee aan moet. Op bed heb ik nog een hele poos met hem gepraat over school en de conclusie was dat hij het op school toch erg leuk vind om te spelen met zijn vriendjes en te werken. Maar ik zie nu alweer tegen as dinsdag op. Hij zei ook nog dat het gewoon gebeurt dat hij moet huilen als ik wegga en dat hij daar niks aan kan doen, maar dat hij me dan gewoon mist. Herkent iemand dit? Of heeft iemand tips hiermee om te gaan? Want dit is echt niet leuk! In ieder geval bedankt voor het lezen.
zelf heb ik dit (nog) niet meegemaakt met ons zoontje wel heb ik dit bij toen nog een klasgenootje van mijn zoontje gezien. die ging ook altijd met plezier naar school totdat zijn vader hem een aantal keer in de steek gelaten had en niet op kwam dagen. toen wilde hij ook niet meer naar school en huilde als moeder weg uit de klas wou. hij was bang dat moeder hem nooit meer op kwam halen. ik denk dat je veel met je zoontje moet praten dat je hem echt niet in de steek zal laten omdat je erg veel van hem houd en dat mama en papa soms ruzie hebben maar dat niet inhoudt dat mama en papa dan uit elkaar gaan laat vooral merken dat je hem begrijpt en hij er altijd over met je kan praten. en dat het helemaal niet erg is dat hij huilt als je ff weg bent ik denk dat het een fase is waar ieder kind ooit wel last van krijgt en ik denk dat je er goed mee om gaat zoals je doet
Denk je dat hij wel voldoende uitdaging krijgt op school? Bij mijn dochter is dat namelijk het probleem. Eigenlijk is ze alleen de eerste twee weken met plezier naar school gegaan. Daarna begonnen de gedragsproblemen, niet naar school willen, buikpijn.
Ja, heel herkenbaar. Hier ook een hoog gevoelig meisje en die zegt dat ook weleens. Niet naar school willen, omdat ik jou zo mis en mijn zusje. Ik zeg dan gewoon, ik kom je straks weer halen en dan zie je mama weer. Komt idd vaak door iets. Zoals dat jouw zoontje het zich erg aantrekt van dan klasgenootje. Veel kan je er niet aan doen, dan een extra knuffel en zorgen dat je er op tijd staat. Ik moet echt niet te laat komen, als ik haar komt halen, want dan is het paniek en huilen. Op dit moment zit ze lekker in haar vel en huppelt naar school. Hopelijk jouw zoontje dinsdag ook weer.
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb niet het idee dat het eraan zou kunnen liggen dat hij niet voldoende uitdaging heeft. Hij noemt ook steeds dat hij thuis wil blijven en vraagt ook steeds waarom hij eigenlijk naar school moet. Ondanks dit lange vrije weekend van school, komt dit onderwerp een aantal keer per dag weer boven. Ineens moet hij weer huilen en zegt weer dat hij dinsdag niet naar school wil. Vanmiddag tijdens het eten schrok ik wel heel erg, nadat hij weer in tranen was zei hij ineens: "Ik wou dat ik niet bestond". Jeetje, heb toch even een potje zitten janken daarna. Wat gaat er toch in zijn lieve hoofdje om? Ik benoem ook continu dat hij best even mag huilen en dat hij echt niet bang hoeft te zijn dat ik hem vergeet op te halen en natuurlijk dat we heeeel veel van hem houden. Pffff, voel me zo radeloos op het moment en het houdt me continu bezig.
Lastig hoor. Heb je gevraagd, waarom hij zei, dat hij liever niet bestond? Ik vraag heel vaak aan mijn dochter, waarom vind jij dat of zeg je dat? Vanavond heel gezellig gehad met opa en oma en tante en toen die weg waren, hup naar bed, maar dat werkte dus niet. Ze kwam naar beneden en huilen dat ze haar oude speelgoed zo mist, die ze ooit een keertje verkocht heeft. Dan vraag ik haar, welk speelgoed is dat dan? En dan weet ze het eigenlijk helemaal niet meer waarom ze daar over moest huilen. In onze ogen iets heel onzinnig, maar ja, voor haar niet en probeer ze op dat moment maar eens te troosten.
Ik zou toch eens goed met school kijken of hij echt voldoende uitdaging heeft. Omdat je zegt dat hij A's scoort en een echte nadenker is. Ik vind die uitspraak 'ik wou dat ik niet bestond' daar ook bij passen. Is echt hard om dat als moeder te horen. Mijn dochter zei niet zo lang geleden 'ik vind het eigenlijk niet zo leuk om te leven'. Zij gaat ook vaak met tegenzin naar school, noemt ook de werkjes saai en stom. Ook niet heel gek als je groep 2 leestaakjes moet doen terwijl je qua leesniveau de krant kan lezen. Ze maakt zich soms ook al vrijdag druk omdat ze maandag weer naar school moet en wil 's morgens vaak haar bed niet uitkomen. Na die uitspraak gingen bij mij alle alarmbellen af en ben ik hulp gaan zoeken bij een kinderpsycholoog. Ik heb haar laten testen en ze blijkt hoogbegaafd te zijn ( wat ik ook al vermoedde). Er moet nu echt wat voor haar gaan veranderen.
Zelfde geval hier als tamio.. Alleen ging er bij onze school toch wel een knop om bij de juf toen ze zei dat ze het helemaal niet erg vond om te verdrinken. En nu 3 weken later gaat ze eigenlijk voor het eerst sinds de eerste maand het met plezier naar school. En je kind hoeft helemaal niet hoogbegaafd te zijn om de kleuterklas saai te vinden. Sommige kinderen zijn net even sneller qua "leerzin" E als hij voor school het idee had er vanalles te leren... Valt de kleuterklas misschien gewoon heel erg tegen. Onze dochter dacht dat ze EINDELIJK ging leren schrijven.. Nou dat is natuurlijk in groep 1 niet van toepassing