Dit is nu 3 jaar geleden geweest. Ik zal even beknopt het hele verhaal vertellen. Na een inleiding van 2 dagen ging zoon hard achteruit zijn situatie was al niet goed anders wordt je neit ingeleid met 36 weken in ieder geval alles mislukte ruggenprik ook, uiteindelijk gingen zoon en ik achteruit en hebben ze een spoedks besloten onder narcose, godzijdank mocht man er wel bij zijn, hij si kort na middernacht geboren, en ik mocht na 45 minuten hem heel even zien (2 minuutjes door het glas van de couveuse) Vervolgens werd ik naar zaal gebracht waar man wel nog de opa en oma's heeft gebeld en laten komen, ik kon alleen maar huilen. Om 8 uur de volgende morgen kwam er eindelijk iemand langs en ik vroeg mag ik mijn zoon zien, toen werd me verteld dat ik maar te wcahten had en mijn bed niet uit mocht en er rekening mee moest houden dat ik voor een 5 tal miuten wel een keer die dag naar de afdeling gereden werd. Mijn man heeft behoorlijk wat stennis geschopt en ik werd weggebracht toen moest ik op de gang wachten op onze zoon terwijl mijn man bij de couveuse samen met zijn zus een stand van zaken update kreeg. Ik mocht hem toen welgeteld 3 minuten bij me hebben in het kolfhokje en daarna werd die gelijk weer weggehaald en werd me gezegd dat ze het druk hadden en ik pas weer naar hem toe kon als ik van de medicijnen af was en mijn bed uitkon zodat hun dat niet hoefden te doen. Ik denk dat een ieder begrijpt dat ik de volgende morgen om 6 uur onder de douche stond de nacht verpleging heeft me nog van het katheter en infuus afgehaald en ik heb vanaf dat moment alleen de nacht voedingen nog gemist verder is mijn man bij me gebleven en hebben we alles zelf gedaan. Mijn man kon wel met bezoek naar de afdeling maar ik mocht niet. ze hadden geen tijd mijn bed steeds heen en weer te rijden, voor een volgende ga ik dus ook niet terug naar dit ziekenhuis, ook de nasleep toen die eindelijk naar de kraamafdeling mocht was dramatisch voor mij nooit meer dit ziekenhuis.
Dr conneman.is ook echt een ontzettend lieve man. Hij heeft ons zoontje behandeld en heeft ons ook bijgestaan op het moment van zijn overlijden. Hij heeft er alles aan gedaan om het voor ons en ons zoontje zo rustig mogelijk te laten verlopen. Naderhand nog een paar keer met hem gesproken....bjjzondere man.
jeetje wat een verhalen. Ik werd 3 dagen lang 2x per dag met bed en al naar mn zoontje gereden die op de ic lag. (Had spoed ks gehad.) smorgens met mn man erbij en savonds nog 1x voordat ik ging slapen en dan lieten ze me echt eff een tijdje met bed en al naast zn couveuze staan. mocht hem wel niet vasthouden ivm het koelen maar kon wel ff tegen hem aan kletsen en een hand op hem leggen. En kreeg daar echt ruimschoots de tijd voor. Heb heb zelfs mn laatste ochtend dat ik in het z-h was om half 6, nog eff naast zn coufeuze gezeten, kon niet meer slapen, vroeg of ik mn zoon kon zien. verplk ging eff overleggen met ic kwam terug met rolstoel en hup ik werd erheen gereden hoor!
wat schandalig zeg!!! Maar mocht je dan niet buidelen? Want dat recht mogen ze je niet ontnemen. Vooral niet bij een baby van 36 weken (die heeft denk ik niet lang in de couv gelegen). In welk zkh ben je geweest? ik ben ook dagenlang heen en weer gereden met het bed en later rolstoel. En heb talloze foto's in mijn bed op de nicu, tussen de couveuses gepropt, met 2 of 3 babys op de blote borst en de verpleegster ernaast die alle draden vasthoudt zodat ze niet in de knoop raken. ot: vanavond weer kijken!
Vraagje, heeft iemand een idee waarom de ouders van Milan een mondkapje ophebben, en dan de verpleging niet? Die kunnen toch net zo goed infecties, virussen etc met zich meedragen?
Kan zijn dat de ouders verkouden zijn of een hoestje hebben. Het is niet standaard hoor dat je een mondkapje op doet.
Vond het echt bijzonder met die 3-ling. En dat de kindjes nog tot 34 weken zijn blijven zitten. Knap hoor.
Hij heeft inderdaad niet lang in de couveuse gelegen, 2 dagen maar daarna nog 3 dagen warmtebedje en toen 1 dag op de kamer en toe mocht die mee naar huis. Ik heb hem niet mogen buidelen, net wat ik zeg ik heb hem een flesje mogen geven en dat was het. Het was in het ziekenhuis in gorinchem. Hij was een suikerbaby, dus vandaar nog zo lang aan alle toeters en bellen gelegen, na 4 dage werd dat pas wat beter.
pfff drama.. toen ik las over welk ziekenhuis je het had herkende ik het meteen mbt de drukte enzo.. heb daar een week gelegen en mijn mannetje 11 dagen.. wat een drama daar.. Vk zijn heel lief maar ze hebben gewoon veel te veel babys en te weinig personeel.. Hier ook erg ontevreden en hoop er echt niet meer te komen.
Ah, oke, bedankt, verkouden dus waarschijnlijk. Weer wat geleerd. Vind het een superprogramma, niets drama en overdreven, maar gewoon echt.. Adi, kan me voorstellen dat je zowat je eigen bevalling zag, wel apart lijkt me... Ken je de drieling uit de serie? Leuk om te horen dat het goed met ze gaat.