IVF is zeker een heftig traject. En zeker nu het voor ons nog een zo ver weg is. Wat voor sport doe je? Ik weet dat je bijvoorbeeld niet met hardlopen mag beginnen als je net zwanger bent, maar dat je het prima kan blijven doen als je al een conditie hebt opgebouwd. Mijn man had bij de tweede echo gevraagd of ik wel dingen mocht tillen en of ik achter op de brommer mocht zitten. Hij was bang dat het kindje los zou trillen ofzoiets De verloskundige zei toen ook dat je alles gewoon mag doen! Ikzelf was desondanks toch minder comfortabel met het hebben van sex. Bang dat het mis ging. Uiteindelijk maakt het qua sport en activiteiten niks uit wat je doet, het celletje moet gewoon goed zijn en de rest van je lijf doet zijn werk toch wel. Of je nou sport/sext of niet! Ook al doe je alles perfect, zoals ik ook deed, kan het toch mis gaan. Het ligt dan echt niet aan wat jij wel of niet doet Liefs
Welkom Adria! Wat rot dat ook jij het hebt mee gemaakt! En na vier jaar... jeetje zeg dan is het wel extra zwaar ook! Wat ik doe en laat om zwanger te worden: - foliumzuur slikken - sexen in vruchtbare dagen - alcohol drink ik sowieso al niet - rond eisprong niet in warm bad en naar de sauna Made fijn dat die technieken er allemaal zijn he! Maar dat het bog zo ver weg is allemaal valt niet mee! Maar wie weet dient er zich voor die tijd een wonder aan.
Dank je MaDe, logo en Dreamer! Eerst had ik PCOS (werd soms maar 4 keer in het jaar ongi) en ben toen veel kilo's afgevallen want met overgewicht word je niet geholpen. Mijn partner heeft zich twee keer laten testen. de eerste keer kregen we te horen dat maar 3% van zijn sperma goed was. In het tweede ziekenhuis waren de testen goed in ieder geval had ik tot de zwangerschap eindelijk een paar maanden een regelmatige cyclus van 27 dagen en toen was het raak! Het was dan ook dubbel zo erg dat het toch is mis gegaan. En je probeert het een beetje te rationaliseren. Beter nu dan later als je verder bent in de zwangerschap en zo, maar dat heeft me niet geholpen. Ik merk dat het geestelijk toch meer tijd vergt om het te verwerken. Ik had een zwangerschapsdagboek bijgehouden, heb de echo's en de test erin bewaard maar ik vind het zo moeilijk om er naar te kijken. Het ligt in mijn kast. Ik heb de miskraam zelf opgewekt met pillen, vrij heftige ervaring die twee weken heeft geduurd (door mesorest). Gelukkig heb ik al twee kinderen, spontaan zwanger geworden op jonge leeftijd. ik was 20 en 25 jaar (dochter 17 en zoon 13 jaar) en mijn partner heeft ook een grote dochter. Eigenlijk ben ik wel blij dat ik jong kinderen heb gekregen, stel dat ik had gewacht tot mijn dertigste! En ook omdat ik al kinderen heb heb ik soms het gevoel dat ik niet te veel mag zeuren. Maar ik zou zo graag nog een babietje willen. En door de laatste zwangerschap is die verlangen groter geworden want het is ons wel gelukt. Maar ik heb me voorgenomen om te blijven proberen tot mijn 39ste verjaardag, daarna stop ik ermee. He, een lang verhaal maar het lucht op om het even kwijt te kunnen Wanneer wil/mag jij beginnen met je traject MaDe? En ben ik nou de oudste onder juliie?
Ik denk het wel Adria Hoe is bij jou PCOS vastgesteld en wat hebben ze eraan gedaan? Ik ben zo bang dat ik het ook heb Ik kan in principe meteen ons traject van IVF met PGD laten ingaan. Ik ben samen met mijn man wel al op intake geweest om duidelijk te krijgen hoe alles dan precies in zijn werk zou gaan voor ons. Maar ik wil het eigenlijk nu nog niet. Ik had ik mijn hoofd eerst nog zelf te proberen, want ik was de eerste keer ook vrij snel zwanger. Nu werkt mijn lichaam dus echt tegen en ga ik toch weer twijfelen. Maar ik wil eerst op vakantie deze zomer en daarna zien we wel! Vervelend dat je zo'n nare ervaring hebt gehad en dat je het moeilijk vind om terug te kijken in jullie spulletjes. Misschien komt het wel doordat het onverwachts kwam en je geen keuze had? Er is dan geen oorzaak, maar een geval van 'vette pech'. Ikzelf zou daar meer moeite mee hebben dan dat ik weet dat het voor het kindje beter is zo. Maar hoe los je dat op.. Misschien help het om het symbolisch een plekje te geven? Iets van een aandenken in de kast heeft mij heel erg geholpen. Misschien dat je kan denken aan een beeldje of een mooi kaarsje? Kun je er thuis wel goed over praten? Liefs MaDe
Goedemorgen MaDe, Een beeldje lijkt me een heel goed idee. Thuis kan ik er heel goed over praten met mijn vriend. Buiten dat ben ik wel gesloten, ben een beetje streng voor mezelf dat ik er niet teveel over moeten zeuren. Door het constant uitblijven van mijn menstruatie ben ik eindelijk bij de gyn terecht gekomen en toen de diagnose PCOS gekregen. Cystes in en op de eierstok zit wel in de familie, dus behalve overgewicht ook erfelijkheid. Het is wel goed van je dat jullie eerst gaan genieten van een vakantie en de zomer. Dan kunnen jullie lekker ontspannen en rustig aan het traject beginnen. En wie weet, misschien gebeurt er wel een wondertje tijdens de vakantie en kom je zwanger terug.
Haha we hebben toch allemaal dezelfde vragen. Wat goed van je man het heeft gevraagd. Ik doe aan sportklimmen, dus eigenlijk krijgt je lichaam soms een klap ls je valt en verder gebruik je alle spieren in je lichaam. Maar ik probeer rustig aan te oen na mijn eisprong. Al is dat niet nodig. Maar toch...
Ik snap het wel hoor Logo! Je wilt gewoon niet achteraf kunnen denken: wat als ik niet gesport had, wat als ik dit niet gegeten had..:x Dat herken ik ook wel. Alleen probeer ik tegelijkertijd ook te bedenken dat dat geen garantie geeft. Ik heb me echt perfect aan alles gehouden en toch was het ons de afgelopen keer niet gegund. Vergeet niet te leven! (ook al is dat veel makkelijker gezegd dan gedaan) Als we elkaar op deze manier kunnen ondersteunen en af en toe een hart onder de riem kunnen steken, zal dat zeker helpen! Liefs
Ja ik probeer het steeds meer los te laten. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Het is goed om elkaar te helpen
Fijn dat je het beeldje een goede suggestie vond! Hopelijk helpt het je! Hoelange cyclussen had jij voor je PCOS-diagnose? Ik heb nu 78-46 en zit weeeer op 45 :x En heb je bij PCOS altijd last van cyctes? Dat wist ik niet. Dat stemt me weer iets hoopvoller want op de controle-echo van januari zei de gyn in het ziekenhuis dat de baarmoeder en eierstokken er goed uitzagen. Ze zag in elk geval niks raars. Ik heb ook wel heel erg zin in de vakantie. Zeker met dit 'lente'weer... Pfff Liefs
Met PCOS heb je een' kralenkrans' in je eierstok, te veel eiblaasjes die elkaar geen kans geven om te ontwikkelen. Dit is heel duidelijk te zien op de inwendige echo. Gelukkig dat je echo goed was MaDe. Als het geen pcos is vraag ik me af waarom je zulke lange cyclussen hebt Ik vind het heel vervelend voor je, ik weet hoe het voelt. Ik werd soms maar 4 of 5 keer per jaar ongesteld dus tel uit je winst:x. Een keer was het bijna een jaar! Echt verschrikkelijk! Het is wel opmerkelijk waar je allemaal aan denkt als een miskraam hebt gehad. Je bent een stuk minder onbevangen en let op veel dingen waar je anders niet over zou nadenken (zoals voorzichtiger of niet sporten na je eisprong).
Ik vind dat inderdaad ook vreemd! Op de echo in januari werd er gezegd dat het er goed uitzag, maar er was niet echt heel duidelijk een dominant ei aanwezig. Maar over PCOS heb ik niks gehoord toen. Ik ben daarom ook van plan binnenkort de huisarts maar weer eens te raadplegen om door gestuurd te worden naar de gynaecoloog. Misschien dat de echo herhaald kan worden en er geprikt kan worden op hormonen of iets dergelijks? Hebben ze dat bij jou toen ook op die manier gedaan? Maar wat jij zegt klopt helemaal: het onbevangene is totaal weg. Jammer is dat, sommige mensen overkomt een zwangerschap gewoon en die snappen niet hoe het is als het tegen zit. Ik gun dat iedereen uiteraard, maar soms is het wel goed om je te beseffen dat het niet voor iedereen zo werkt. Hoe ervaren jullie dat? En hoe gaan jullie om met mensen die er heel luchtig tegenaan kijken? Ik merk dat ik dat soms ook heel moelijk vind.. Liefs en slaap lekker voor straks!
Ik moet zeggen dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap erg onbevangen was want: onervaren. Maar hoe meer zwangerschappen hoe meer zorgen je je gaat maken. En na een miskraam is het tien keer erger. Vrouwen die geen miskraam hebben gehad weten natuurlijk niet hoe het is. Ik merk wel dat ik soms verhalen hoor en dingen meemaak dat ik denk: jeetje er zijn zoveel vrouwen en mannen die dolgraag een kindje willen en het lukt maar niet. Er zijn meisjes en vrouwen die meerdere keren abortus plegen. In een land als Nederland is er toch voldoende anticonceptie voor handen om dit te voorkomen! Dat vind ik nou weer moeilijk te verkroppen. Het lijkt zo oneerlijk verdeeld wat kinderen krijgen betreft. Ik ben me er zeker van bewust dat het een groot wonder is als je een gezond kindje krijgt. Als ik jou was zou ik zeer zeker een nieuwe afspraak maken bij de gyn. Bij mij hebben ze geen bloed hoeven prikken omdat de echo zo duidelijk was. Vraag alvast voor om een bloedonderzoek om je hormonen te controleren. De huisarts kan dat snel voor je regelen. Slaapse voor straks
Wat vervelend zeg PCOS! Ik kende het niet. De meeste mensen begrijpen het allemaal bij ons. Ze zijn betrokken en willen graag weten hoe het gaat met ons. Ze vragen hoe het met mij gaat en of we nog naar het zkh zijn geweest. Maar nu moet ik ook zeggen dat we er heel erg open over zijn. We zijn twee keer vrij snel zwanger geweest: binnen 3,4 en 6 mnd. Nu al heel lang niet meer. Eind 2011 was de laatste keer!
Hoi meiden Ik heb ook weer even tijdom te komen kletsen . MaDe kun je nietmeteen een afspraak bij de gyn maken? Of ben je daar nog nooit geweest? Dan gaat het allemaal wat sneller. Ik heb metalle drie dezwangerschappen bijde gyn gelopen en hoef nu maar te bellen en mag komen. Heel erg fijn! Misschien inderdaad iets met je hormonen? En inderdaad je gaat steeds meer nadenekn en rekening houden. Ik ben echt als de dood dat er iets mis is na al drie keer een curretage en een baarmoederperforatie....Dan ga ik googlen en lijkt het wel of ik endometriose heb of nog wat anders. Allemaal angst. Is dat herkenbaar voor jullie? Ik ben na de hysteroscopie vanaf eind dec netjes op tijd ongesteld dus dan mag ik er toch wel vanuit gaan dat alles oke is? Ik kan hetmaar moeilijk loslaten. Logo wij zijn ook heel open em dat scheelt wel vind ik in wat je voor begrip krijgt. Mensen vragen nu wel geregeld en.. Al weer zwanger?. Dat vind ik niet altijd leuk. Gek he dat het nu ineens niet meer wil lukken bij je! Heb je er veel stress van?
Hallo dames! Ik heb net met de huisarts gebeld en zij zorgt dat er maandag een doorverwijzing naar de gynaecoloog is, dus die kan ik maandag meteen bellen! Ik was al bij de gyn. geweest, maar nu moet ik naar de poli "kinderwens" schijnbaar. Ik vind het allemaal prima, zolang ze maar bruikbaar advies hebben Dreamer, die angst waar jij het over hebt is zeker herkenbaar hoor! Ik wil heel graag weer zwanger worden, maar tegelijkertijd ben ik heel bang dat het niet meer lukt, en als het lukt dat het dan niet goed is. Ik maak af en toe zelfs een lijstje in mijn hoofd wat de voordelen zouden zijn als we geen kinderen krijgen.. Erg he? Wij zijn inderdaad ook open naar de buitenwereld. Gelukkig krijg ik geen vragen of ik al weer zwanger ben, maar ik kan me goed voorstellen dat dat heel confrontrerend en ook wel frustrerend is. Maar misschien krijg ik die vraag ook niet omdat iedereen weet dat ik het nieuws meteen vertel de volgende keer, het liefst meteen na de positieve test Voor ons heeft het namelijk helemaal geen zin om tot de 12 weken te wachten, want als het kindje de 12 weken al haalt, moeten wij toch een vlokkentest doen om te zien of alles goed is. Dan deel ik liever mijn onzekerheid en verdriet en stress, dan dat ik dit alleen (met mijn man uiteraard) moet doen. Ow ja Dreamer: ik denk niet dat er bij jou wat mis is, als je elke maand netjes op tijd ongesteld wordt. Weet je zeker dat je ook een eisprong hebt? Dan lijkt het me allemaal in orde toch? Logo: Is er een verklaring voor dat het zo lang duurt nu bij jullie? Komen jullie in aanmerking voor IVF? Adria: Bedankt voor je informatie nog Liefs!
Hoi meiden, MaDe: goed dat je meteen bent doorverwezen, heb je ook een beetje rust in je hoofd. Ik zal duimen dat het geen PCOS is. En die angst zullen we allemaal wel blijven houden maar laat je er niet door tegenhouden hoor. We gaan er gewoon voor en houden vertrouwen en hoop dat een toekomstige zwangerschap goed gaat aflopen! Dreamer: wat een impact zullen die ingrepen op jullie hebben gehad! Ik vind het bewonderingswaardig hoe jullie de draad weer oppakken en doorgaan, petje af. Ik denk dat ik in de lappenmand had gelegen. Logo ik vraag het me ook af waarom het bij jullie zo lang duurt. Hebben jullie lichamelijke onderzoeken gehad? Ik hou het vandaag kort. Voel me rillerig en een beetje snotterig. Denk dat ik een verkoudheid heb opgelopen. In combinatie met mijn menstruatie voel ik me behoorlijk brak na een week werken. Ga nu een soepje eten en lekker onder de deken voor de tv hangen en zielig doen mij manlief Liefs
Bedankt Adria! Dat is lief van je Ik ben benieuwd wat er uit zal komen. Maar wat het ook is, hopelijk kunnen we dan een passende oplossing vinden en kan ik nooit mezelf de schuld geven dat ik mijn mond niet open gedaan heb. Eet maar lekker een soepje en ga maar vroeg onder de wol! Soms is dat gewoon echt even nodig! En zeker met deze winter die maar niet ophoudt! :x Hoe is het met de rest van de dames vandaag? Nog leuke plannen voor het weekend? Liefs!
Made fijn! Dat is alweer een stap in de goede richting! Adria het valt me ook wel zwaar hoor. En die lange naslaap met al die ingrepen maakte t zeker niet makkelijker! Maar ik heb een dochter van 2 jaar en 8 maanden dus je moet wel door en zij sleept me er ook door! En stil blijven staan helpt ook niet, het is toch beter voorzichtig vooruit te kijken ook al is dat doodeng.... Ben wel blij te lezen dat de angsten herkenbaar zijn! Ja een regelmatige cyclus zou opzich een geruststelling moeten zijn. Maar de laatste echo na de MA liet nog een klein restje zien en een dun baarmoederslijmvlies. Dat was op dag 11 met een ei van 14 mm en de gyn vond het dun. Daarna geen goede echo meer gehad. Dus hoop deze 15 april alsnog te krijgen en hoop dat ik dan wat meer rust kan vinden. Ik werk met moeders met een licht verstandelijke beperking. Veelal hele jonge meiden die door hun beperking nogal naief en impulsief zijn. Allemaal per ongeluk zwanger geworden en veel problemen. Soms confronterend maar kan de knop wel omzetten nu gelukkig. Wt doen jullie? X D