Ik mis haar.

Ik herken het wel.
Ons meisje slaapt nog bij ons op de kamer in haar wiegje, en ik geniet er zo van, vind het heerlijk haar zo dicht bij me te hebben. In juli gaat de buurvrouw bevallen en we hebben haar het wiegje belooft. Ik dacht toen "ach dan slaapt ze er allang niet meer in" maar nu.....ik krijg al buikpijn als ik eraan denk dat ze in haar eigen bedje op haar eigen kamer moet gaan slapen. Heb het gevoel alsof ik er geen controle meer over heb dan. Voor mijn part sliep ze nog heel lang bij ons op de kamer, maar ik weet ook dat ze toch een keer naar haar eigen kamertje moet.
Dus ja snap je gevoel heel goed, ik moet er ook aan gaan geloven. Succes.

 

Ik herken dit zeker! Mijn meisje ligt nu al sinds maand 4 of 5 in dr eigen kamer. Meer omdat papa dat liever heeft. En nu mag ze van hem niet eens mer in bed tenzij het echt niet anders kan. En ooohw wat geniet ik daarvan, dan komt ze helemaal tegen me aankruipen, heerlijk! Soms heb ik ook echt de neiging om haar wakker te maken en lekker te knuffelen omdat ik haar mis. Dat doe ik natuurlijk niet maar ik herken het!

 

Lijkt mij ook moeilijk.... Ik hou m'n mannetje voorlopig wel naast me in z'n wieg. tot hij er uit gegroeid is denk ik! Daarna wordt het wennen.
Aan de andere kant heb je nu misschien wel meer rust 's nachts?

 

O wat herkenbaar!

Ons mannetje sliep ook in zijn wiegje bij ons en dat vond ik heerlijk!

Ik had voordat ie geboren was met mijn man afgesproken bij zes weken het wiegje naar zijn eigen kamer te doen, zodat hij vast kon wennen en dat zijn uiteindelijk 11 weken geworden. Toen hield mijn man het niet meer uit. Robin is heel erg beweeglijk en maakt veel herrie en mijn man wilde weleens een nachtje kunnen slapen

De eerste nacht in zijn eigen bedje heb ik er huilend boven gestaan en ben ik tig keer gaan kijken. Robin vond het echter allemaal best en slaapt super!

Nu ben ik eraan gewend en hebben we ons eigen ritueeltje voor hij naar bed gaat en dat maakt het voor mij makkelijker

 

Herkenbaar! Mijn dochter sliep tot ze 11 mnd was nog naast me 's nachts, niet de hele nacht, maar vanaf een uur of 3 tot 7 a 8. Met 11 mnd ging ze ineens doorslapen, klokje rond... Niet meer dat lekker snurkende lijfje tegen me aan Maar kennelijk had zij er genoeg van...

 

haha mijn zoontje sliep binnen twee weken op zijn eigen kamertje...
Kon gewoon niet slapen, hij is nogal een luidruchtige slaper, kreunen, snurken... heerlijk toen hij op zijn eigen kamertje lag...
Dus ik herken dit niet

 

Ik herken dit wel... mijn dochter heeft altijd naast ons geslapen, eerst in haar wiegje en nu in haar ledikant. Ze heeft nog niet eens een eigen kamertje, dus het mag van mij nog even duren

 

Ik sliep veel beter toen ze naar haar eigen kamer ging. Bij ons werd ik wakker van elke kik die ze gaf en MOEST ik kijken of ze nog leefde. En ik was meer geneigd om haar bij elke scheet op te pakken. Het gebeurde eigenlijk meer omdat manlief dat wilde. Hij moest imemrs werken.
Nu op haar eigen kamer vertrouw ik veel meer op mezelf en word ik minder snel wakker. Ook de dame slaapt beter, omdat ik haar minder stoor. Ze hoorde mij vaak aankomen en werd dan sneller wakker. Eigenlijk word ik nog wat te snel wakker, denk er wel eens over om de babyfoon weg te doen en om alleen de slaapkamerdeur op een kier te zetten. Dan word ik alleen wakker als ze roept ipv alleen maar wat geluidjes maakt of speelt. Wat me tegenhoud is de hogere energiekosten...

 

...

 

Ik herken het ook! Onze dochter lag ook steeds lekker bij ons, omdat ze niet wilde slapen in haar eigen bedje.. Nu heb ik haar eindelijk zo ver dat ze lekker doorslaapt.. mis ik haar... Zucht...

 

Als er echt wat is hoor je ze wel hoor!
Misschien een idee om de babyfoon met het geluid uit naast je te zetten?
Wil je even luisteren kan het, maar hoor je niet alle geluidjes.

Of dat je de babyfoon op minder gevoelig zet, kan bij de onze tenminste wel, dan hoor je de slaapgeluidjes niet, maar wel als er wat aan de hand is!

 

Ook herkenbar tot 7 mnd bij ons op de kamer geslapen, Vl. Vond prima, maar ze viel slecht in slap en werd om het minste wakker dus ook wanneer wij naar bed gingen, snachts moest plassen etc, maar vreselijk hoor smorgens niet het eerste lachje meer zien of heel zachtjes brabbelen tot ze door had dat ik wakker was, dan ging de volumeknop omhoog....

 

Heel herkenbaar.
Onze uk sliep altijd bij ons of bij ons in bed.
Sinds gister is ze weer op haar eigen kamer gaan slapen en dat ging super hoor..
Maar mis het echt dat ze.lekker naast me ligt enzo

 

Zo herkenbaar. Hier ook met net 1 naar de eigen kamer gebracht. Het was 3 dagen wat heibel met naar bed gaan, maar toen sliep hij (wel vroeger wakker dan normaal). Zelf was ik wat zwakker en omdat ik hem miste heb ik hem weer op kamer genomen en heerlijk vind ik het! Uiteindelijk zal hij naar zijn eigen kamer gaan, met 16 jaar wil hij vast en zeker niet meer naast mams liggen en voorlopig genieten we er allebei van!

 

Niet herkenbaar. Hier vanaf de eerste dag thuis in haar eigen bed op haar eigen kamer geslapen. Ik slaap heel slecht als ze bij ons ligt en dat gebeurt alleen met uitzonderingen (ziek zijn bijv.). Als er wat is dan roept ze wel.

 

Hier slaapt de jongste nog heerlijk bij ons in bed en de twee oudste waren ong 15 mnd dat ze naar hun eigen kamer gingen en nu slapen ze nog niet alleen wand mijn twee meisjes liggen heerlijk te slapen in een bed!

 

Ik mis het ook! Maar ja, ik mis zoveel........ Nooit meer mijn "baby's" zien kruipen, nooit meer bv geven enz. De jongste is nu erg knuffelig, dus geniet ik daar nu optimaal van. (in mijn achterhoofd weet ik dat ze op een gegeven moment ook minder wil knuffelen)