Haha lieve kleertjes Amazing! Kan me heel goed voorstellen dat je het koopt. Ik heb een te nuchtere vriend die me dan tegen zou houden... Ik vind meisjeskleertjes ook veel schattiger. Er is ook veel meer voor meisjes!
Even op de anderen reageren! @ Secret Promise: 3 maanden komt toch wel heel dichtbij inderdaad. Dan zou ik maar gauw beginnen als ik jou was! @ Micchan: wat onwijs gaaf dat je de stap durft te nemen om te emigreren. Oostenrijk is echt prachtig! Ben stiekem wel een tikkeltje jaloers op je. Je gaat vast en zeker een mooi avontuur tegemoet. Ben benieuwd naar je verhalen!
Ik hoop echt dat je vriend binnenkort op gesprek mag komen! Heeft hij in de tussentijd al wel wat gesprekken gehad, of ook niet? En peuters, ja, die kunnen heel erg zijn. Op het kinderdagverblijf bij mij zijn ze wel heel erg. Er wordt constant gebeten, geslagen en geschopt... Ach ja, zolang we ze een beetje in bedwang kunnen houden. Je hebt trouwens al behoorlijk wat cliënten! Gelukkig zit er daar maar 1 vervelende tussen. Ik wacht trouwens ook op het lenteweer. Voel me al een paar weken niet zo lekker, dus ben er echt aan toe. Hier heeft het vandaag weer gesneeuwd helaas. Bij jullie ook?
@Snaud: Vervelend van je cavia zeg... Ik heb nu ook een cavia van zo'n 4 jaar, maar pak haar veel te weinig op... Maak er gewoon geen tijd voor, beetje stom.
Bedankt! Mijn vriend is ook te nuchter. Om heel eerlijk te zijn... weet hij niet eens van deze kleertjes af. Best erg, hè? Er is inderdaad veel meer voor meisjes. Ik vind die jurkjes ook altijd zo schattig. Dat rompertje is trouwens wel heel klein. Maatje 50, maar ik vraag me af of hij niet als maatje 44 valt ... Zo, nu heb ik weer heel wat vol gespamt.
Ach, je hoeft ze niet alles te vertellen ik denk dat ik ook al voordat ik zwanger ben wel wat gekocht heb haha
Hier heb ik ook wel eens de neiging om wat op H&M mama wat te bestellen als ik iets leuks zie ofzo haha.. maar ik houdt me in! Dat gaat wel beetje te ver haha positiekleding. xD
Het schijnt dat je positiekleding (vooral broeken) pas moet kopen als je ze nodig hebt. Omdat je niet kan weten hoe de rest van je lijf mee groeit. Dat houdt mij in ieder geval tegen om dat al te gaan kopen
Ja, da's echt een luxe! Ik stond ook even met open mond toen hij dat vertelde.. Haha gelukkig maar, en ja inderdaad die onzekerheid zou echt verschrikkelijk zijn.. Dus ben er echt enorm blij mee! Haha oei, dat was denk wel even balen voor je vriendin! Bij mij is iets wat me tegenhoudt ook nog dat ik totaal niets weet van maten en dergelijke. Ik heb geen idee in welke maat een kindje sowieso gaat passen (of het nou bij de geboorte is of na een aantal maanden), dus ja.. Oh nee nee, ik bedoelde dat ik die emoticon ook wel eens op die manier interpreteer. Ik wilde niet echt een opmerking maken hoor haha! Sorry voor de onduidelijkheid, ik schrijf af en toe een beetje krom.. Ja, is op zich wel balen.. Vind het wel heel verdrietig, maar af en toe mailen we en dan krijg ik eigenlijk alleen maar gezeur over me heen, wanneer ik daar was kreeg ik ook alleen maar gezeur, dus ik denk dat het dan ook wat makkelijker/sneller te accepteren is.. Hoewel ik het liever anders had gezien natuurlijk! Ja, ze is echt een schat, ben er zo blij mee. <3 Schuldig voel ik me alsnog wel een beetje, maar dit is de beste oplossing om gelukkig te worden, en dat wil ik mezelf niet ontnemen haha.. En ja, ben heel blij dat het binnen de EU is! Moet er niet aan denken dat m'n vriend in Australie ofzo zou wonen haha (alhoewel dat me wel fantastisch lijkt, maarja, dat zou wel heel moeilijk worden met familie ). Ga alleen wel alleen nog maar met de trein, dus zou minstens elf uur onderweg zijn, maargoed dat heb ik heel graag voor ze over! In de zomer toen ik daarheen ging hebben we gevlogen, nou echt, never nooit meer. Ik kwam er jankend uit en ik ging er nog harder jankend weer in toen we weer naar Nederland gingen.. Hoe we elkaar hebben leren kennen.. Oei, lang verhaal haha! Zie je die banner in m'n onderschrift? Die figuren verzamel ik, en hij ook. Die banner is ook van een site, waar je kan bijhouden welke figuren je hebt, welke je hebt besteld, welke op je wishlist staan enz. En hij zat (en zit ) dus ook op die site. Kreeg een keer een berichtje van hem op m'n profiel naar aanleiding van een comment die ik bij een foto had geplaatst, en toen een paar berichtjes over en weer (gewoon alleen over die figuren). Alleen dat was vlak voordat ik geopereerd moest worden (scoliose). Dus dat vertelde ik, dat ik over een paar dagen geopeerd werd, en dat ik dan misschien een tijdje niet meer achter een computer/laptop kon zitten en hij dus niet raar moest opkijken of denken dat hij iets verkeerd had gedaan, als hij een tijdje niets meer van me hoorde. Toen gaf hij mij z'n telefoonnummer, e-mailadres en Facebook, en zei dat ik 'm altijd iets mocht sturen/bellen als ik wilde klagen, of iemand nodig had, of gewoon gezellig wilde kletsen. Toen kwamen bij mij al de eerste kriebels want dat vond ik zo onwijs lief! In het ziekenhuis had ik een scherm boven me hangen met touchscreen, dus ik kon gelukkig nog gewoon contact houden terwijl ik lag (met lamme armen als gevolg ), en hij heeft mij toen echt door de weken heen gesleept. In het begin vond ik het zo moeilijk, weer leren lopen, hulp nodig om naar de wc te gaan of te douchen of drinken te pakken, kon m'n moeder nergens mee helpen, enz. Voelde me zo nutteloos de hele tijd! En hij was er gewoon altijd voor me, al was het vier uur 's nachts. Heb wel voor 'm moeten vechten, want toen we begonnen met praten had hij interesse in iemand anders (ook via het internet, nog niets afgesproken verder), maar uiteindelijk overwon ik toch. Toen vroeg hij dus of ik zijn partner wilde worden, omdat hij me wel al zo zag, maar me niet zo wilde noemen zonder het te vragen (haha), en natuurlijk zei ik ja, want de kriebels waren alleen maar gegroeid. Vier maanden later ontmoetten we elkaar voor het eerst (toen kon ik weer redelijk normaal lopen enz., dat vond ik wel belangrijk omdat ik me niet wilde schamen, of tot last wilde zijn..), en sinds toen is de band alleen maar sterker geworden! Zo, dat was een heel verhaal hahaha. Druk druk druk! Wel leuk yoga. En hmmm, spaghetti! Hier heb ik een turkse pizza (uit de vriezer) op. Was wel lekker, alleen ik dacht dat er meer op zat, dus volgende keer zelf even de sla enz. erbij halen.. Niet echt plannen hier, waarschijnlijk gamen met vriend enzo haha. Ik ben dit weer ook helemaal zat! Gisteren was het zooo lekker.
@Micchan: wat een verhaal zeg hoe je je vriend hebt ontmoet! Heftig... Wel fijn als je op zo'n moment op iemand kan rekenen en het dan zo leuk afloopt
Ja maar ik bedoel meer de jurkjes en shirtjes enz. Micchan wow wat een verhaal idd en wat een mooi liefdes verhaal ook van jou en je vriend, het is wel zwaar voor je geweest maar vind het erg bijzonder hoe hij er voor je was.
Maten weet ik ondertussen wel Maar dan nog kan dat per kindje heel erg verschillen. Sommigen passen al na 2 weken in 62, anderen zitten een maand lang in maat 50. Sowieso wordt aangeraden een stuk of 2 of 3 sets in maat 50 en 56 te kopen voor de kraamperiode. Balen ja Vaders ook Ik heb het contact met mijn vader verbroken (hoewel hij wel nog contact wil en ook actief zoekt); lang verhaal, niet zo boeiend hier denk ik . Ik vind het ook verdrietig en had het graag anders gezien, maar... zoals mijn vader is kan ik gewoonweg geen contact met hem hebben. Teveel gezeur inderdaad, of manipulatie eigenlijk. Dankje!!!!
Cavia's zijn ook zo leuk he! Tja, ik heb ook wel periodes dat ik ze minder knuffel. Kom je gewoon niet altijd aan toe. Maar vind het vaak wel heerlijk hoor, om een filmpje te kijken op de bank met zo'n piepend beestje op mijn schoot
Dankjewel meid! Wat een ontzettend leuk jasje en rompertje. Ze zijn echt super schattig! En ach als je zonen krijgt dan ga je vast nog wel ooit op kraambezoek bij een meisje ergens. Het zal mij niets verbazen als ik ook een x iets aanschaf, voordat ik überhaupt zwanger ben, hoor. Maar ik heb mij tot nu toe in weten te houden! Ga ik proberen zo te houden! Ben bang dat als ik het 1 x toelaat er een shopmonster loskomt in mij....
Haha Maar wel netjes hoor, 5 maanden en dan al zindelijk en kunstjes. Een pup opvoeden lijkt mij inderdaad pittig, maar kinderen soms ook! Heb af en toe moeten oppassen, nou peuters kunnen ook lastig zijn ook als ze kunnen praten!
Ja natuurlijk is het niet easy haha maar bedoel mee dat het denk makkelijker maakt om dat het sowieso je eigen kind is dus meer geduld. En omdat het een mensje is haha.
Wauw, Micchan, wat een prachtige love story! Dat is nog eens een bijzondere manier om elkaar te leren kennen. Dat maakt je natuurlijk ook gelijk heel vertrouwd en hecht. @ Snaud: daar heb je inderdaad gelijk in. Ach ja, ik zie wel of ik ze ooit voor mijn eigen dochter kan gebruiken. Ze zijn in ieder geval erg schattig. Trouwens, toen ik die spulletjes kocht, was ik ook heel bang dat er een shopmonster in me zou los komen... Gelukkig is dat nooit gebeurd. Tenminste, tot nu toe niet. Hier is de situatie helaas minder leuk. Mijn vriend kwam vanavond langs om gezellig samen te zijn en om te knuffelen. Nou komt er zaterdag een nieuw bed voor hem, maar alles bij hem staat helemaal volgebouwd met onder andere een oude hoogslaper, een kast die niet gebruikt wordt en nog een bed (tja, wat moet je ermee vraag ik me dan af?). Dus ik vroeg aan hem: "Je hebt niet zoveel ruimte in je kamer, toch? Waar wil je je nieuwe bed neerzetten?" en ja, hoor... ik kreeg gelijk de volle laag over me heen. "Mijn kamer is prima en ik houd het lekker zo, daar heb jij helemaal niets over te zeggen" en blabla, ging weer eens een hele discussie aan. Ik probeerde rustig te blijven (wat wonder boven wonder lukte) en maar herhalen dat ik het absoluut niet slecht bedoelde, maar hij had immers zelf aangegeven alles wilde opruimen. En toen ging 'ie zo lekker doen... Mij overal de schuld van geven! Ik stak namelijk de discussie aan en ik ben heel negatief en zo. En schreeuwen tegen me! Dus ik zei: "Ik denk dat je beter maar weg kunt gaan..." Hij stond direct op. "Oh, ga je zo makkelijk weg?", waarna hij zei: "Oh, jij bent leuk? Je vraagt me om weg te gaan en ineens moet ik blijven?" Dus ja... toen heb ik bem maar vriendelijk verzocht om weg te gaan. Sorry voor dit verhaal, moet het gewoon even kwijt. Vraag me af en toe weleens af waar hij met zijn verstand zit... Of ligt het nou aan mij?