Nog geen baby's????? Hebben jullie nou ook dat langzaam de telefoon steeds vaker begint te gaan met mensen die vragen of je al begonnen bent (alsof je dan nog opneemt)? Stomste vraag kreeg ik laatst. Ik kwam iemand tegen (oudere dame van een vereniging van vroeger, die via via had gehoord dat ik zwanger ben.) Zegt ze; Ben je al bevallen? Dus ik; Nou ik sta hier nog naast je zonder baby, dus ik ben in pricipe niet bevallen. Wat een stomme vraag!!!!! Mijn ouders noemen hun aanstaande kleindochter al zoals ze gaat heten, maar dat hebben ze niet van ons... we zijn gewoon te doorzichtig ofzo
oh dat lijkt me irritant! ik heb wel nu dat ik steeds van mensen datums doorkrijg waarop ik absoluut NIET mag bevallen, dat vind ik al erg irritant.
BATMAN! Wij zijn er wel al echt helemaal uit. Maar ik durf 't gewoon nie te posten. Ik heb de naam nog nooit eerder bij iemand gehoord!
Ik vind het allemaal goed- zolang ik op 3 mei maar goed hersteld ben en op de trouwerij van mijn broer kan zijn. Met m'n hoofd.
DURF NIET! het is een naam uit de mythologie (kwam ik later achter, maar dat maakte het wel extra tof)
Hierbij mijn bevallingsverslag nog! Ik weet de tijden niet meer precies, dus ik zet er soms ongeveer bij! (Vl is vriendlief) Op 1 april 2013 werd ik rond 5 uur wakker omdat ik moest plassen. Ik was die nacht er al 3 x uit geweest om te plassen dus veel slaap heb ik niet gehad. Terug op bed bemerk ik de eerste buikkramp... ik dacht ach dat heb ik al eens eerder gehad zegt dus niks... Na 3 krampen begon ik toch eens te timen... krampen kwamen om de 10 minuten ongeveer. 5.30 tegen vl gezegd dat ik weer voorweeen heb. Om 6 uur voor het eerst 1 die ik licht weg moet zuchten. Daarna wisselt het wat af. De ene gaat prima en de andere moet ik licht weg zuchten. Blijft om de 8 a 10 minuten ongeveer. Zit nog niet veel regelmaat in. Mijn gevoel zegt dat het wel eens het begin kon zijn. Om 9 uur uit bed gestapt en gedoucht. Het blijft daarna vrij rustig... wat een teleurstelling. Maar als ik eenmaal weer opsta en loop krijg ik toch een pittige wee die ik weg moet zuchten en ik kan even niet verder lopen. Rond 10.30 brengen we J. naar souders. Onderweg blijven de weeen toch komen, maar nog zeer onregelmatig. Om 11.15 afspraak in het ziekenhuis. vl zet me bij de ingang af en bij het uitstappen krijg ik weer een wee. Deze zucht ik leunend op een paaltje weg. Op de verloskamers word ik gereed gemaakt voor CTG. Ik geef aan dat ik onregelmatige weeen heb, maar de VK neemt me nog niet echt serieus, want ik zie er niet uit als iemand die aan het bevallen is. Ik moet urine opvangen en op de wc krijg ik een pittige wee, waarbij ik even flink tegen de wc deur moet leunen... Aan de CTG blijkt dat mijn baarmoeder idd onrustig is. Vk wil inwendig onderzoek doen en ik blijk 4 cm te hebben... Na overleg met gyn wordt ik toch maar op genomen en mag ik verhuizen naar een verloskamer. Dit is rond 12.30... Ondertussen begint het toch echt wel serieus te worden, want ik moet ze flink weg puffen. Dit is nog redelijk te doen, maar ik merk al snel dat ik geen goede houding kan vinden vanwege mijn bekken... Ik heb buik en rugweeen. En rugweeen gun ik echt niemand, wat een hel is dat. Volgens mij rond 13.30 blijkt dat ik 5 cm heb dus de ontsluiting vordert mooi. Ook tot mijn verbazing. Ik geef aan dat ik door de bekkenpijn de weeen heel slecht op kan vangen en ik daarom graag een ruggenprik wil. Ik voel mezelf op dat moment echt een watje, maar mijn moeder weet me moed in te praten door te zeggen dat ik al maanden pijn heb dus echt geen watje ben. Op het moment dat ik om de ruggenprik gevraagd heb worden de weeen een stuk pittiger... En ze komen al veel sneller op elkaar. Ik ben bang dat de anesthesist erg lang op zich laat wachten, maar die was er al heel snel. Ik wordt klaar gemaakt voor de ruggenprik. Bij J. heb ik dat ding nooit gevoeld en was het zo gezet, deze keer had de anesthesist toch wat meer werk er van. Hij kon het goede plekje niet direct vinden en ik voelde lichte schokjes tijdens het plaatsen (dit is overigens volkomen normaal, maar de ene keer voel je het wel de andere keer niet) Na een kwartier moet de ruggenprik zijn werk doen.... Maar i.p.v. dat ik de weeen minder ging voelen werden ze alleen maar heftiger. De VK belt de anesthesist opnieuw en die is er snel weer. Wel een hele leuke man trouwens met humor. Hij baalt zelf ook dat het niet goed is gegaan. De prik moet opnieuw. Deze keer voel ik er eigenlijk niks van en na een paar minuten voel ik de verdoving al in mijn benen zakken dus heb ik goede hoop en ja hoor ik voel al snel dat ik wel weeen heb, maar geen pijn meer... wat een verademing... zo kan ik even bijtanken. Eerst wil de VK de vliezen breken om de boel nog sneller te laten gaan, maar ze bedenkt zich, want de vliezen schijnen erg goed op de ontsluiting te drukken dus voor nu zijn ze nog wel erg handig. Zodra ik op 8 cm zit breekt ze dan toch mijn vliezen want het hoofdje van Imke moet verder het geboortekanaal in. Na een uur checkt ze weer... ik ben terug op 7 cm. Ik wist niet dat dit kon, maar dit schijnt dus vaker te gebeuren. Het hoofdje zakt nog niet goed en ze kijkt omhoog i.p.v. naar beneden. Vk bereid mij voor op het feit dat als er over een uur geen vordering in zit dan wordt het een keizersnee. I.v.m. litteken van de vorige willen ze niet te lang wachten omdat dit risico's mee brengt. Na een uur blijkt dat het hoofdje toch zakt en ik op 8 cm weer zit. Dus er wordt weer een uur afgewacht... Ondertussen begin ik weer weeen te voelen voornamelijk in mijn rug... Ze worden steeds heftiger en waar normaal een wee op bouwt en weer afzakt.. Zakt mijn wee niet af, maar gaat over in een nieuwe... Op dat moment zag ik het niet meer zitten en heb ik geroepen dat ze mij wel een spuitje mochten geven en dat ze me maar dood moesten laten gaan (schaam schaam ) OOk kreeg ik mijn ogen niet meer open, dan keek ik wel zo scheel omdat ik helemaal gesloopt was. De Vk heeft inwendig gevoelt hoeveel druk mijn wee gaf en dat was enorm. Nou toen besloot de anesthesist dat ik maar even een extra dosis moest hebben bij de ruggenprik. Ik had dus zulke heftige ontsluitingsweeen dat de ruggenprik daar niet tegen op kon. Na die extra dosis voel ik al snel dat de pijn weg zakt en op dat moment heb ik alleen nog maar persdrang tijdens de weeen. Vk checkt weer en ik heb volledig ontsluiting op een randje na. Dat randje heb ik binnen no time weg gedrukt en ik wordt voorbereid op persen. Dit is rond 21.20 ongeveer. Het kan dus dat je de persweeen niet voelt door de ruggenprik en dan wordt die vaak uitgezet of lager gezet, maar ik voelde ze gelukkig wel dus die ruggenprik bleef aan. Tijdens elke perswee heb ik steeds 3x keer flink geperst... Ik was zo blij dat ik eindelijk actief kon zijn, maar poeheee dat persen is ook vermoeiend... In het begin voel ik het hoofdje steeds naar buiten komen een stukje en na de wee weer een stukje terug floepen. Dit schijnt normaal te zijn. Zodra ik het hoofdje er verder uit heb blijft het staan en dat brand best wel, Vk verdoofd voor de zekerheid omdat ze misschien moet knippen... Ik moet op een gegeven moment persen en daarna zuchten zuchten zuchten van haar... volgens mij draait ze op dat moment het hoofdje ofzo... Ze vertellen dat ik het heel goed doe en dat het hoofdje er bijna uit is. Ik zeg heel nuchter jaja dat zal wel ik geloof er niks van... vl maakt er een foto van en die krijg ik te zien... en verrek ze hebben gelijk... Op dat moment krijg ik echt zo oerkracht in me... En ik gooi echt alles in die perswee... en dat schijnt te helpen, want floep daar is het hoofdje en voel de rest van het lichaam er uit glijden (zo wat een opluchting) vl heeft dat stuk dus overgenomen van de Vk en vervolgens werd ze meteen op mijn borst gelegd... en daar stroomden de tranen en de ontlading... Ik zei Jaa het is me gelukt!!! vl verteld me dat het een meisje is, maar ik geloof hem niet... Na 4 x zeggen kijk ik zelf en dan pas geloof ik het hahaha. Maar ik ben compleet overdonderd door het feit dat mijn lichaam alsnog zelf de weeen in gang heeft gezet en ook nog eens de complete bevalling heeft af gemaakt! En dat zonder wee opwekkers! Ik ben trots op mijn eigen lichaam. Imke zat nog flink onder het huidsmeer wat best gek is voor haar termijn, maar ach daardoor gleed ze er wel makkelijk uit De placenta volgt na ongeveer 10 minuten en daarna wordt na gekeken op scheurtjes. Ik blijk 2 scheurtjes te hebben. 1 van onderen bij mijn schaamlip en 1 bij de urinebuis.. dat schijnt een vervelende te zijn. (Deze voel ik totaal niet moet ik zeggen) Ook is er een bloedvaatje geknapt , maar ze kan eerst dat vaatje niet goed vinden. Dus dat hechten neemt aardig tijd in beslag, maar ik heb er niks van gevoeld gelukkig. Nou dit was het eigenlijk wel zo'n beetje! Tijdens de bevalling lag ik dus aan het infuus (i.v.m. de ruggenprik), bloeddrukmeter, saturatiemeter, slangetje in de rug voor de ruggenprik. katheter, elektrode voor de kleine, en dat ding op mijn buik om de weeen in beeld te brengen.... Nou dat zijn dus heel wat snoeren en apparaten hahaha. I. heeft het tijdens de hele bevalling niet 1 seconde moeilijk gehad. Ze heeft de hele weg een keurige hartslag gehad en zich keurig gehouden.
Phoe best een pittige, zeker mooi geschreven! Wat zijn al die vrouwen moedig! Ik hoop dat ik het ook kam. Slik, zonder ruggeprik..
al 54 keer, mop Darkangel, mijn dochter gaat bijna net zo heten als die van jou, maar toch niet helemaal Mooooooie naam dus! En sunnyqueen, wat een verhaal! Lekker genieten van Imke!