Ik wil echt even zeggen dat ik met je meeleef.. wat moet het verschrikkelijk zijn geweest om je kleintje zo te zien en dat hij niet de hulp kreeg die hij eigenlijk had moeten krijgen. Hadden ze maar... dat zal ongetwijfeld vaak door je hoofd gaan. Echt heel veel sterkte toegewenst!
Lieverd, heb je er al over nagedacht of je misschien met een prof hierover wilt praten? Een maatschappelijk werker of psycholoog zal je misschien wat beter kunnen helpen om dit allemaal te gaan verwerken. Dat is heel belangrijk voor jou en je dochtertje.. En hopelijk helpt het je ook een beetje om het hier van je af te schrijven! Ik gun het je van harte om dit een plekje te kunnen geven en van je dochtertje te kunnen genieten. Met je zoontje voor altijd in jullie hart. Maar helaas zal dat niet zo snel gaan. Weer een dikke knuffel van hier!
Mar en baby, je hebt gelijk vragen vragen vragen enja o.ao. die ene 'had hij (de HA) maar of had ik maar niet naar hem geluisterd, een soort van schuld gevoel erbij... De nachten worden steeds moeilijker ik slaap op een nacht minstens 2 a 3 uurtjes, word telkens wakker met een gevoel van leegte gevolgd door verdriet en kwaadheid in elke weefsel zenuw in mijn lichaaam. Elke keer weer opnieuw opnieuw opnieuw.... Voor mijn dochter had ik al contact opgenomen met een soort van instelling/organisatie voor kinder-en jeugd therapie. Zij willen, omdat juridisch vastgelegd moet worden, dat haar Vader zijn toestemming geeft voor evt. behandeling(en). Terwijl hij biolgisch helemaal niet de Vader van J* is!! GGrrr nouja!!!!! En mogelijk zal hij dan ook nog 's bij de intake gesprek moeten zitten. Mijn dochter gaat al niet graag meer naar hem toe, vanwege dat hij lelijke, kwetsende opmerkingen maakt, jegens haar. En dan word er toch nog verwacht dat hij 'betrokken' word bij gesprekken over niet zijn kind, maar zij wel ook zijn dochter is....voor mij en haar moeilijk en lastig, daar hebben wij al over gesproken.... Ik wil haar natuurlijk helpen, want vorige week kreeg zij weer een huilbui bij de bushalte en kon niet meer stoppen met huilen!! Haar Vader is er 1 van: het vergelijken ve ouder persoon(in dit geval zijn Tante, op een ouder leeftijd en hartkwalen), met mijn dochter haar broertje, 1 van die gezegd heeft dat het lezen van de Bijbel hem erg goed geholpen heeft. Goed bedoeld ws maar niks aan voor haar. 1 die gevraagd heeft of ze 'ook zo vroeg aan een baby zou beginnen(ik was notabene 25 jaar toen WIJ , ONZE dochter kregen!!! 1 die gezegd heeft: 'je Moeder is arm". 1 die, erg materialistisch is. 1 , die heeft gezegd:'zo is de natuur, toen wij net te horen hadden gekregen, dat ik zwanger was geweest van een tweeling. Mijn dochter kan emotioneel, niet bij hem terecht!!! Ik heb gezegd , dat ik er over na ging denken... Gisteren heeft ze uit haar zelf(na een gesprek en praten met haar en uitleggen) een gesprek aangevraagd, met de Maatschappelijk werkster van school. Dit heeft haar enigzins 'wat' lucht gegeven, daarbij een tip die ik na ga vragen voor haar bij ons ih Gezondheidscentrum. Misschien kunnen we dat stukje (het Jurische) omzeilen... Voor mezelf ben ik nu toe aan een psycholoog denk en hoop ik... Morgen ga ik bellen.
Goed van je dat je voor jullie beide hulp zoekt. Lijkt me een hele slimme zet in dit soort verschrikkelijke omstandigheden. Alle emoties en gevoelens zijn gewoon te veel om alleen af te handelen. Succes met bellen morgen. Hopelijk krijg je snel hulp! Dikke knuff!
Lieve jaytje Ik kan me niet voorstellen door wat voor hel je gaat! Bij mijn zoontje was toen hij 5.5 mnd was ook wat paniek. hij had erg hoge koorts en was lusteloos en niet helder. Ook kreunen etc dus toen zijn wij ook met spoed naar de EH van het ziekenhuis gegaan en ik moet zeggen dat ze hier gelukkig ons erg serieus namen en alles goed hebben uitgezocht. Bleek achteraf gelukkig een virale hersenvliesontsteking te zijn. Maar oh wat was hij ook ziek en wat hebben we geluk gehad.... Het idee alleen al dat hij er niet meer zou zijn breekt mijn hart..... laat staan wat jij voelt Vind het supergoed dat je hulp gaat zoeken want die boosheid moet ergens naartoe. Het verlies van je zoontje zal nooit over gaan. iemand die anders beweert is niet goed bij z'n hoofd. Vind het trouwens wel gek hoor dat de vader erbij moet zijn voor de hulp aan je dochtertje.... het gaat er toch om dat je hetgeen doet wat het beste is voor je dochtertje!! Fijn dat het misschien toch omzeild kan worden want daar zit je nu niet op te wachten op dat gemier van hem... Wat betreft het gesprek met de artsen PFFFF ik weet ook niet wat ik gedaan zou hebben hoor!! Fouten maken kan altijd maar dat ze JOUW moedergevoel zo ontzettend opzij gezet hebben en je gewoon daarin genegeerd hebben vind ik een grove fout! Ik zou het er ook niet bij laten zitten. En ja je krijgt je zoontje hier niet mee terug maar het kan wel voorkomen dat het bij een ander kindje gebeurt denk ik dan.... Dikke knuffel
echt vreselijk!! heel erg veel sterkte!! ik hoop dat het je helpt met het verwerken dat de arts een straf krijgt, hij is naar mijn idee erg nalatig geweest! ik vind het echt verschrikkelijk
Beheerders dank julli wel voor het heropenen! Allerst bedankt voor jullie berichten! Ik kon ze wel lezen maar niet beantwoorden, eigenlijk nog steeds niet. Er blijft wel veel hangen maar concentratie is erg slecht, snel geïiriteerd, snel boos,erg slecht slapen en ga zo maar door.... Degene die ik ingeschakeld had heb ik de diensten voor bedankt( dan zeg ik het nog netjes), zij trok alles naar haar toe. Zij stelde MIJ vragen alsof ik in het 'strafbankje''zat!!! Bijv: de HA heeft in zijn verslag gezet dat hij een PAAR petechciën had waargenomen. Dus ik flink pissed want het WARE ER GEEN TWEE!!! Ja vroeg ze: hoeveel waren het er dan. Ik zei: meer dan een paar een PAAR zijn in mijn ogen 2!!! Zijn hele rechterkant zat eronder! Toen vroeg ze: waren het er meer dan 10? Ik zei ja meer zelfs! Toen vroeg ze achter elkaar waren het er meer dan 20? En toen meer dan 30? En toen waren het er meer dan 40? Ik werd gek!!!! En begon te janken als een kind zo hard, voelde me totaal niet goed worden en niet door haar gehoord! Ik had nog veel meer gespuit hoor!!! Zoals ook in zijn verslag staat dat: hij meent die PAAR plekjes te hebben gezien , let wel: 'op een beentje'. What the F**** Ik heb hem zelf zien kijken op zijn billetje op zijn gehele rechter flank re- armpje en beentje en liesje!!! En WEL AAN DE RECHTERKANT van J*! Links had hij ook geen!!! DUH!!! Notabene hem nog een keer moeten roepen(toen meneer al achter zijn bureau was gaan zitten omdat hij zei, let wel na het zeggen) van hem: dat dit niet de plekjes waarvan ik dacht dat het ze waren. Hij vroeg aan mij om J* zijn mouwtje op te stroken toen ik met hem was gaan zitten. J* zat met zijn gehele rechterkant aan de kant waar de HA toen plaats nam! Hoe bedoel je'ik meen EEn BEENTJE!!! (het telefoon gesprek hiervoor had zij mij laten weten weten, dat de HA het verschrikkelijk vond wat er gebeurd was, dat de HA er slapeloze nachten van had, en dat HIJ ZICH NIET WELKOM vOELDE OP DE DAG VAN DE UITVAART!!!) Nadat zij dit alles oa medegedeeld had had sprong ik uit mijn vel voor d'r!!! En heb alles eruitgegooid over mijn slapeloze nachten, ik en mijn jongen die niet gehoord werden. WIJ HEBBEN LEVENSLANG HIJ GAAT DOOR MET ZIJN PRAKTIJK EN MSS WEL OVER EEN AANTAL MAANDEN, is hij DIT VERGETEN!!!! Ik heb iemand anders in de hand genomen, hopelijk kan die meer voor ons betekenen... Mijn dcohter gaat nu 1 keer in de week naar een project genoemd 'jongeren in rouw' Nou in iedergeval veel gebuerd dan ik hier neerzet...komt nog we... Ik moet ook alles op gaan schrijven...niet dat ik het gebeueren vergeten zal... Ik zit aan zwaarder medicatie nu...en voel me al weer flauwig ik ga stoppen... Maar eens zet ik het hele verhaal neer!!!
Oja voor mezlef komt er 1 keer per week iemand langs van de Humanitas en ook heb ik GGZ voor te praten ezo.. nu ga ik wat lezen, mijn hoofd loopt over..
Echt......ik vind het zo erg voor jullie....ik denk nog heel vaak aan dit topic en wat voor verschrikkelijks jou en je dochter is overkomen... Het spijt me dat ik in je topic, off-topic reageerde, het was echt niet slecht bedoeld. Ik wens je heel veel sterkte en kracht om samen met je dochter door te gaan.
Mamakelly: "spijt'is nu net ook wat de HA heeft.....sorry maar oordeel niet te snel...ik laat jou en of jullie maar wat graag de uitslagen zien...en vertel jullie graag hoe en wat er gebeurt is... Nogmaals luister goed naar jullie Moederinstinct!!!!! Een dokter is ook maar een mens voordat hij/zij aan een doktersopleiding begon!!! Deze HA ook en ondanks zijn gevoel anders en en dit geval FATAAL gehandeld ten koste van een LEVEN!!!!!!! Nogmaals letterlijk heeft HIJ tegen MIJ gezegd: ik heb hier geen gevoel bij!!!! En toch NIET verder HANDELEN!!! Ik kan nog meeer hier neersetten wat in zijn verslag staat, En IK KAN HET ONDERMIJNEN!!! Nou net mijn 'pil 'ingenomen ga zo prboberen te "slapen"!!!
Wat een rotdag van de zovelen al geweest en die komen zullen... Het zonnetje schijnt de lucht is blauw...nu moesten we lekker naar buiten gaan: met de voetbal of gewoon lekker wandelen of gewoon naar jou kijken hoe jij hier jou stapjes verder zou gaan doen...buiten in de frisse lucht....
Vannacht weer een rotnacht...vechten tegen de gedachtes...van mijn jongetje niet meer bij ons...tis zooo onwerkelijk....doet zo'n verrekte pijn... En dan die mensen met hun zogenaamde goedbedoelde adviezen...bah!!! Laat ze maar in mijn schoenen komen staan, met hun: je gaat vanzelf dingetjes wegdoen( ik neem al zijn spulletjes mee in het bejaardentehuis als het moet!!!), je moet goed eten, je moet door(door naar waar???!!!), je moet meer bewegen dan komt er een stofje vrij bla bla bla..., je spieren worden dan weer wat sterker( verdorie naar de winkel gaan kost al moeite nog geeneens 50m. verderop.....pppfffff..... DE GLANS IS ERAF!!! Laat me rouwen en douw die adviezen ergens in...!
Lekker hoor die adviezen...heb je dus helemaal niks aan. Rouw maar....zoveel als je nodig hebt. Je bent je kind verloren, niet je auto ofzo. Niks aantrekken van die achterlijke adviezen. "Je moet bewegen, dat maakt een stofje vrij"? Klinkt bijna hilarisch. Wat een dom gelul. Een hele dikke knuffel voor jou. Sterkte meid. Wat een heftige situatie. Rouw maar, zoveel en zolang je nodig hebt. En neem zijn spullen maar mee naar het bejaardenhuis. Knuffs!
Hey Nijnonijntje, Nu moet ik zelfs 'lachen' om jou herhaalde zin..'en neem die spullen maar mee naar het bejaardenhuis'... Ja om dat lopen tis wat, ik kreeg en krijg dit vaak te horen van die Mevrouw van HUmanitas(zij zelf heeft 13 jaar geleden haar zoon toendertij, 21 jaar, verloren 13 jaar geleden...tja...) Nieuwe advokaat heeft mij net gebeld: vrijdag naar hem toe in utrecht en de Maandag daarop gesprek met de inspectie....begin alweer helemaal te zweten en mijn hoofd raast...
Aan die adviezen heb je niks, want je WILT rouwen en je WIL die pijn voelen... Jaytje, ik heb dat wel geen kind verloren, maar wel mijn (veel) jongere broertje.. Ik heb altijd voor hem gezorgd omdat mijn moeder manisch depressief was. Hij noemde mij ook mama.. Hij is gestorven aan acute leukemie, maar daar kwamen we pas achter toen hij al terminaal was...Er werd door dokters volgehouden dat het de ziekte van Pfeiffer zou zijn.. Hij was natuurlijk niet mijn biologische kind, maar de pijn was een hel. Dat manneke zien sterven, hij was ook ook mn ALLES, we hielden elkaar op de been.. Ik heb hier nog zn spullen (is 11 jaar geleden), en die gaan NOOIT weg.