Jeetje joh, wat een heftige situatie zit je in met je dochter en wat een zorgen! Ik heb een paar vragen nog nav van je verhaal: Is die therapie of sessie op vrijdag de hele dag of bv alleen de ochtend? Want dan zou je man evt op de andere dagen de uren kunnen inhalen? Moet je jongste dochter mee naar de therapie of kan ze niet naar de PSZ omdat je haar niet kan halen/brengen? Want als dat het laatste is dan kun je misschien iets regelen met een andere ouder die je kindje bv opvangt na de PSZ? Het is wel heel heftig dat je man zijn tijdelijke contract op het spel moet zetten voor het welzijn van je dochter, is eigenlijk een onmogelijke keuze! Want tja, geen baan en geldzorgen is ook niet bevorderlijk voor jullie allen. Ik zou alles op alles zetten om te proberen iets te regelen, zonder daarbij zijn baan op het spel te zetten. Misschien kan je man onbetaald verlof opnemen en dan de uren op een andere moment als extraatje werken voor zijn baas, dus zonder betaling? Gaat wel ver, maar laat wel aan je baas zien dat je niet zomaar iets doet en dat de noodzaak hoog is? Dan is het voor zijn baas ook nog een beetje gunstig om akkoord te gaan ( en wie weet hoe ze dan ineens coulant uit de hoek komen?)
Ik vind ook niet dat ze dit kunnen eisen eigenlijk. Maar aan de andere kant snap ik ook un verhaal wel dat ze niet in de avonden werken en in het weekend. Misschien dat die tijden idd maar eens aangepast moeten worden, want zoals een medeforummer als zei ik denk ook dat veel meer mensen hier nog tegenaan lopen. Ik heb het geluk dat ik en een redelijk flexibele werkgever heb en partime werk, waardoor ik wel afspraken kan plannen meestal op dagen dat ik vrij ben. Maar ik denk ook dat het niet kan als je zoalg achter elkaar wekelijks er moet zijn. Misschien is het idd iets om de afspraak zo laat mogelijk te zetten. Om 16.00 uur of 16.30 uur of zo?
Mijn man kan helaas geen onbetaald verlof opnemen en werkt op alle dagen al extra uren om zo de financiele strop die we vorig jaar hebben opgelopen af te wikkelen. Het is echt financieel niet mogelijk om die uren te laten vallen. Zijn werktijden zijn van 7:30 tot 17:30 en zit ruim een uur bij de kliniek vandaan met zijn werk. Zelf werk ik niet omdat het niet meer mogelijk was in combinatie met mijn oudste dochter. Ik raakte compleet overspannen en ben 100% afgekeurd uiteindelijk. Mijn jongste dochter moet elke week mee naar de sessies en de laatste keer raakte zij over haar toeren omdat ze met haar 2 jaar een beestje moest uitzoeken die voor papa stond. Ze bleven vragen, is dit diertje papa? Is dit diertje papa? Waarop mijn jongste in paniek raakte want ze snapte er niks van en papa is natuurlijk geen diertje. Ook kan ze hierdoor niet naar de psz omdat dit allemaal tijdens haar slaaptijden plaats moet vinden en dat trekt ze al helemaal niet als ik haar naar de psz breng, ook moet ik haar dan eerder uit de groep halen omdat we nog een tijdje rijden is. Een andere dag naar de psz doen kan niet want die dagen staan vast, het is een combi van dinsdag vrijdag en op dinsdag heb ik zelf therapie om dit allemaal te kunnen behappen. Dan moet dat ook weer omgegooit worden met zicht op wachtlijsten. @Strijkkraal, de keuze is, of behandeling daar met de eis wekelijks daar te komen voor de gezinssessies OF pleegzorg, gezinsvervangend tehuis. Zodoende zie ik dat als dreigen gezien ze OF zeiden en haar niet thuis willen laten wonen omdat ze een 'te zwaar geval' is. Ik zie niet in wat voor verbetering pleegzorg mijn dochter kan geven en wat een gezinsvervangend tehuis is moet ik nog gaan uitzoeken. Ik kan er niet zo heel veel informatie over vinden. Het spreekt me tot nu toe niet aan omdat ze gewoon echt behandeling nodig heeft.
Jeetje, wat een onmogelijke oplossing dan. Moeten jullie er zelf allebei perce bij zijn? Ik weet niet of je een goede band hebt met je schoonmoeder of eigen moeder? Is het geen optie om die er anders bij te laten zijn i.p.v. 1 van jullie? Hoewel je liever er zelf bij bent natuurlijk, maar uit nood als er geen andere oplossing is?
Ik heb geen schoonouders meer en mijn ouders werken full time maar het gaat hen echt om de gezinsleden. Ik riep al tegen mijn man dat we beter apart konden gaan wonen want dan kan ze wel behandeld worden omdat ik dan alleen ben. t Is toch te zot voor woorden?
Tja, mijn gezin los van mijn oudste draait prima en daar mijn leeftijd begint te spelen en mijn man en ik toch heel graag samen een gezinnetje willen hebben we de knoop maar doorgehakt. Mijn jongste (is van mijn man en mij) ontwikkeld zich super en volgens de boekjes. Mijn oudste heeft helaas ook last van de genen van haar vader (haar broertjes bij haar vader schijnen ook erg lastig te zijn en hetzelfde gedrag te vertonen, niet om het een en ander goed te praten maar die genen krijgen de kinderen van mijn man en mij niet en op mijn oudste na zijn we een stabiel gezin. De hulpverleenster die laatst op huisbezoek kwam was ronduit verbaast hoe goed mijn jongste het doet en hoe we het hier voor elkaar hebben, ook haar voorgangers zeiden steeds hoe goed we het deden en dat mijn jongste zo'n heerlijk makkelijk kindje is. Op de psz weten ze niks van mijn oudste en lopen ze ook weg met mijn jongste (ik ben bang voor een stempel als ik vertel hoe mijn oudste is).
Hebben jullie niet iets van een gezinsvoogd? Ik zelf als gezinsvoogd zou nooit akkoord gaan met zo'n eis vanuit de hulpverlening, want uithuisplaatsen is nogal wat en dat zou in dit geval dan echt moeten zijn omdat de thuissituatie niet als veilig wordt geacht zonder dat er thuis echt iets veranderd waar die therapie voor nodig is. Zeker met een hechtingsstoornis is een Uithuisplaatsing wel een contra. Ik heb het daarnaast ook nog nooit meegemaakt. Kanttekening hierbij is natuurlijk wel dat ik alleen nu jouw verhaal hoor en niet het hele plaatje heb en dan is het ook moeilijk beoordelen. Het kan niet zo zijn dat je door systeemcondities je kind "kwijt"raakt. Want dat mensen een baan hebben (en behouden) is juist belangrijk. Er zou dan echt naar een oplosesing gezocht moeten worden. In de regio Amsterdam werken wij daarom juist felxibeler en dus desnoods in de avonduren, want het gaat om wat Waarde is voor de klant. Ik zou dus toch nog eens met de hulpverlening rustig om de tafel gaan.
Pfff wat zwaar voor jullie dat je dochter zo psychisch in de knoop zit Ik kan nooit vrije dagen opnemen want ik werk in het voortgezet onderwijs, dus geen atv/adv dagen enz. Dat is daar het nadeel van, maar voordeel is wel dat we in de schoolvakanties geen opvang nodig hebben. Aan de ene kant snap ik wel dat het voor de behandeling noodzakelijk is dat er continuïteit in de zorg zit. Ook omdat jouw man ook onderdeel uitmaakt van het gezin. Echter, in deze tijd met grote onzekerheden mbt de werkgelegenheid kan ik me goed voorstellen dat hij zijn baan niet in de waagschaal wil stellen... Echter, wat zijn de concequenties voor jouw dochter wanneer er geen behandeling plaats zal vinden, gaat ze er psychisch verder op achteruit? Is er een kans op suïcide etc? Ik begrijp een beetje dat ze op school eigenlijk niet te handhaven is. Kan ze wel weer terug naar school? Zo niet dan kom je ook nog in de clinch met de leerplichtambtenaar. Om het even cru te zeggen: weegt het hebben van meer financiële zekerheid op tegen het onbehandeld laten van je dochter en de gevolgen daarvan zelf te moeten dragen? Of zit je liever met minder geld in een kleiner huis maar wel met een dochter die op haar niveau door het leven kan?
Zoals zovelen hier al gezegd hebben, is vind de eis dat jullie beiden maandenlang vrij nemen op een vaste dag niet meer van deze tijd . Dat ze één ouder vragen iedere week te komen kan ik me voorstellen, maar dat ze je vragen je gehele gezinsinkomen op het spel te zetten :x. Ik vind het ook dreigen om heel 'subtiel' met een pleeggezin aan te komen zetten. Hoe hadden ze zich dat dan voorgesteld? Als je keer op keer de bevestiging krijgt dat je er het beste van maakt, verwachten ze dan dat het in een voor je dochter totaal vreemde gezinssituatie met totaal vreemde volwassenen beter gaat ? Maar wie eist dit eigenlijk? Is het jullie contactpersoon? Of zijn het de standaardregels die jullie uitgelegd krijgen? Is het een idee om jullie huisarts te vragen of hij/zij kan bemiddelen? Of heeft ze nu een 'behandelcoordinator' die eventueel voor jullie kan pleiten? Sterkte.
@Napoleon, een huis huren met een lagere huur dan dat we nu aan hypotheek hebben is helaas niet meer mogelijk in deze tijd. Vorig jaar zijn we bijna ons huis kwijt geraakt doordat mijn man lang zonder inkomen zat en geloof me, dat komt het hele gezin niet ten goede. Er valt geen keuze te maken tussen mindere financiele middelen of behandeling voor mijn dochter. Ze zeggen dat mijn dochter haar gedrag naar mate ze ouder wordt nog meer achteruit zou kunnen gaan dan dat het nu al is. Ze zit nog op het regulier onderwijs, had hier ook een rugzakje uit het cluster 4 maar door de bezuinigingen heeft ze die helaas niet meer. School wil haar niet terug maar sluit hun deuren niet voor haar omdat ze weten hoe vreselijk we met onze handen in het haar zitten. Ze zijn bezig met een spoedplaatsing op het cluster 4 onderwijs maar of dat gaat lukken? Gelukkig heb ik goed contact met de school en kan ik veel helpen daar ik zelf een pedagogische achtergrond heb. @ Leonizzi; Wij hebben geen gezinsvoogd. Mijn dochter is de afgelopen 3 mnd opgenomen om ons even rust en ruimte te geven zodat we konden opladen en zodat er goed bekeken kon worden wat haar nou zo triggerd. Waar in Amsterdam is dat, dat je ook in de avonduren terrecht kan want ik ken alleen de Bascule daar en die was nog stugger. @ Berte, de systeembeheerder eist dit samen met de onderzoekende psychiater. Die vraag stelde ik ook al, of het in een pleeggezin dan beter zou gaan. En volgens mij zijn pleegouders geen pedagogen of psygologen. Zelf ben ik van mening dat een kind met hechtingsproblematiek hier alleen maar meer aan onderdoor zal gaan. Dan wordt ze in mijn ogen zowel door haar bio als door mij afgewezen, wat voor klap zal dat zijn?
Bascule kan ook behoorlijk stug zijn, maar wij als Bureau Jeugdzorg gaan dan wel voor onze client staan. Als er geen hulpaanbod is passend bij de situatie, maar waarvan wij wel vinden dat het echt nodig is voor de klant, dan maken wij er een kwestie van en komt het hogerop te liggen en dan wordt er voor gezorgd dat het hulpaanbod er komt/wordt gecreeerd. Deze houding is wel nieuw, maar daardoor hebben er wel als wat wonderen plaatsgevonden (die voorheen ondenkbaar waren) en zijn klanten veel beter geholpen. Wat voor behandeling/therapie willen zij geven? Want dan kan er gekeken worden of een andere organisatie dit wel biedt in de avonduren o.i.d. en gaat samenwerken met de huidige instantie. Ik snap wel de insteek dat ze jullie allemaal erbij willen hebben, want alleen dan heeft het de meeste kans van slagen, maar ze zullen vast vaker tegen dit probleem aanlopen dan, aangezien jullie niet de enige zijn die werken. Verder kunnen zij niet zomaar je kind uithuisplaatsen wanneer jullie hier niet vrijwillig aan meewerken hoor, dan bepaald nog altijd een rechter dat.
Je man toch met zijn werkgever laten praten dat hij om de week vrij moet zijn, maar deze uren graag wil compenseren door elke dag een uur langer te werken. Zo draagt hij een oplossing aan bij zijn werk. Succes in deze moeilijke situatie.
Ik kan me wel voorstellen dat het voor de behandeling erg belangrijk is dat het hele gezin komt voor de gezinsbijeenkomsten. Maar goed: doet moet wel kunnen. Als het niet kan, zal het behandelend team samen met jullie rond de tafel moeten gaan zitten. Het doel is uiteindelijk om een situatie creëren die voor jullie thuis te handelen is. (Dat neem ik tenminste aan.) Hoe groot is de kans van slagen, als jullie er allemaal wekelijks zijn? En hoe groot is de kans van slagen als alleen jij komt? Als ze bij voorbaat kunnen zeggen dat de kans op succes dan heel klein is, dan snap ik wel dat ze er niet mee willen beginnen. Zo'n behandeling is heel pittig en vaak zijn er best wachtlijsten voor. Dan vind ik het -hoe rot ook!!- logisch dat ze liever starten met een gezin dat wel optimale kans van slagen heeft. Want dat jullie er niks aan kunnen doen dat je man er niet altijd bij kan zijn, is duidelijk. Maar dat verandert niks aan het feit dat deze behandeling dan waarschijnlijk niet zo effectief zal zijn. Dus wat betreft redelijkheid: het is niet redelijk van hun om te verwachten dat werkende ouders zo makkelijk vrij kunnen nemen. Ik vind het wel redelijk dat ze aan deze behandeling niet willen beginnen, als blijkt dat dit niet mogelijk is. (Allemaal er vanuit gaande dat de behandeling veel minder of helemaal niet effectief is zonder die wekelijkse gezinsbijeenkomsten hè. Als de behandeling prima kan werken zonder die bijeenkomsten, is het natuurlijk wel onredelijk om het toch te eisen.) Ik zou dus eerder op zoek gaan naar -zucht, alweer- een andere mogelijkheid.
wellicht een ideetje hoor, want ik vind het helemaal niet raar. maar misschien dat ze ermee akkoord gaan als je een tegen voorstel doet. kan je man op een andere dag niet 2 uur langer door werken. of dagelijks eerder beginnen dat ze dan die afspraak om zo ver mogelijjk aa heteinde van de middag plannen?
@ Sas7 Zoals ik in eerdere post ook al heb gezecht werkt mijn man al iedere dag langer om ons er weer financieel bovenop te krijgen na de crisis van vorig jaar. Dit is gewoon geen optie. @ Tupp, ze geven inderdaad wel aan dat ze niet weten of het zelfs met behandeling mogelijk is dat het niet gaat lukken om haar gedrag te verbeteren. @leonizzie. Oh ik ben erg blij dat je zegt dat ze haar niet zomaar uit huis kunnen plaatsen. Dat idee kreeg ik nl wel. Al moet ik zeggen dat ik van mijn werk weet dat het veel moeite kost om een gezin uberhaubt onder toezicht te plaatsen maar je zal net zien dat wij niet brutaal genoeg zijn om daar allemaal tegenin te gaan omdat we het netjes willen oplossen.Wat voor behandelingen ze willen gaan doen weet ik eigenlijk niet helemaal. Voor de gezinssessies worden het spelletjes en tekenen. Onze verwijzer vanuit Lucertis is momenteel op vakantie dus ik kan haar niet om advies vragen. Ik vind het wel een goede om te vragen om een samenwerkingsverband met een instelling die wel buiten kantooruren om hulp kan verlenen. Goede tip. Volgende week donderdag moeten we met zijn tweeen weer op gesprek komen dus ik schrijf zo veel mogelijk op. Pfff.. wat een gedoe dit. Je wilt het beste voor je kind maar helaas kunnen we nog geen kloontjes van onzelf maken zodat we iedereen tevreden kunnen houden.
Als dit nodig zou zijn voor mijn kind, dan zou zowel mijn als het werk van mijn vriend daar aan mee werken. Dit is toch net zo iets als wekelijks een doktersbehandeling nodig hebben? Als je zegt dat je man er geen vrij voor WIL nemen, dan vind ik dat een beetje apart ja. Als werk er niet aan wil vind ik dat eigenlijk ook raar, wie zijn zij om zo'n behandeling te blokkeren? Dat je man wordt betrokken en de ex niet vind ik eigenlijk wel logisch. Hij heeft een dagelijkse relatie met je dochter en je ex niet.
Ik lees het meer dat het niet 'kan'. Althans: het kan wel, maar dan is hij zeer onzeker of hij zijn baan houdt. Dus het is niet zo dat hij niet 'wil' omdat hij geen zin heeft om bij te dragen aan de behandeling. Maar hij 'wil' niet het risico lopen om zijn baan kwijt te raken. En dat lijkt me in veel sectoren, vooral in deze tijd, een zeer reële angst. En het wordt voor niemand in het gezin beter, als de kostwinner (denk ik) zijn baan kwijtraakt. Die behandeling gaat ook echt niet slagen als het onzeker is of er straks nog wel een huis is, waarnaar het meisje kan terugkeren.
vreselijk lijkt me dit om voor deze keuze te moeten staan helaas zou het bij ons ook niet lukken om elke vrijdag daar te moeten staan en dat is dan ook om werk en geld. ik vraag me dan ook af kan stichting MEE hier niet in bemiddelen?
In de openingspost staat dat hij er geen tijd voor kan en wil vrijmaken. Is ouderschapsverlof voor je man anders geen optie?