oe zit het met de pedagogische kant van het even alleen laten van je kind? Orthopedagoog Eveline Groeneveld, verbonden aan onlinepedagoog.nl zegt: Als je kind echt meerdere malen alleen wordt gelaten en in die tijd huilt omdat hij angstig is en papa of mama niet komen om hem te troosten, dan kan hij een separatieangststoornis ontwikkelen. Maar dan hebben we het echt over herhaalde voorvallen. Het is dus belangrijk om onderscheid te maken tussen normale verlatingsangst, waar elk kind vanaf 8 maanden tot ongeveer 3 jaar last van heeft, en de separatieangststoornis. Nadelige gevolgen Het besef dat papa of mama weggaat, maar ook weer terugkomt, ontwikkelt je kind vanaf 8 maanden. Vanaf die leeftijd kan je kind die kennis ook gaan gebruiken en uittesten om te kijken of je er als ouders écht nog wel bent.Vaak herken je aan de huiltoon al snel dat het om aandacht huilen gaat en zul je daar niet direct op reageren. Dat heeft voor je kind ook geen nadelige gevolgen.Anders wordt het als je kind huilt uit angst. Op dat moment heeft hij papa of mama echt nodig en is het belangrijk dat je er bent om je kind te troosten en gerust te stellen. De belangrijkste stelregel is dat je er als ouder voor je kind moet zijn, als het echt nodig is. Als je je kind even alleen laat en hij huilt omdat hij bang is of naar gedroomd heeft, dan kan je kind het heel akelig vinden als er niemand reageert. Maar als dit een enkele keer gebeurt, is er normaal gesproken niets aan de hand.
Natuurlijk valt een kind op een gegeven moment waarschijnlijk wel in slaap. Dat wil alleen nog niet zeggen dat de ouder daartoe een goede methode heeft toegepast. Een kwartier vind ik persoonlijk best lang voor een jonge baby, misschien zou je de tijd wat korter kunnen maken. Als dat hetzelfde effect heeft is dat prettiger voor de baby maar ook voor jezelf (je hebt toch stress/geen rust als je baby boven huilt).
Precies. Uit eindelijk valt ze van vermoeidheid (door het huilen) en ellende wel in slaap. Voor een baby vind ik 15 min erg lang. Laten huilen op zo'n jonge leeftijd is sowieso niet mijn manier.
ik laat hem nooit huilen alleen snachts een paar minuutjes maar dat is dan wakker worden, babyfoon kijken, opstaan, toilet, badjas naar hem toe, 2 nachten geleden huilde hij, ik zuchten, babyfoon kijken, zette me recht en het was stil haha niet moeten opstaan. beter je kleintje niet laten huilen, is het enige communicatiemiddel, stel je bent een gesprek met iemand bezig en er is iets aan de hand met je dus je moet en wil je verhaal kwijt, terwijl jij verteld kijkt de andere persoon je niet eens aan en zit wat op whatsapp te tokkelen, is ook niet leuk
Ik heb 5 kinderen en ik liet ze heus wel eens huilen hoor. Als je weet dat er niets ernstigs aan de hand is kan je als moeder verder ook niets doen. Soms huilen ze gewoon om de indrukken van de dag kwijt te kunnen. Ik help ze dan echt niet door ze uit hun bed te halen, licht aan te doen enz. Ik heb het nu trouwens over huilen en niet over krijsen. Dan gaan bij mij ook de alarmbellen rinkelen. Als ik ze hoorde huilen boven ging ik kijken. Alles checken (honger, pijn, vieze luier etc) als dat allemaal niet het geval was praatte ik even tegen ze, muziekdoosje aan en ging ik weer weg. Vaak 'sprak' ik dan met mezelf af dat ik na ... minuten weer zou gaan kijken als ze dan nog huilden. Ik snap echt niet wat er mis is met zo'n 'aanpak'. Volgens mij is dit precies hetzelfde als hoe Aapje het aanpakt en zij krijgt van alles over zich heen... Mijn kinderen zijn nu al een stukje ouder, van de kleintjes huilt er nooit meer 1 's avonds of 's nachts. En als ze huilen ben ik er als de kippen bij, maar ga er echt geen hele heisa van maken.
Sannebc, Dit is inderdaad mijn aanpak. Bedankt. En voor de verdere rest ga ik mij niet meer toevoegen in deze discussie. Ik pak het op mijn manier aan en daarmee punt. En als het gevolg is dat ik een kind met een angst stoornis krijg, is het ook MIJN pakkie aan! Maar mij zal je er niet over horen. Ik geniet elke dag van me dochter en hou zielsveel van haar. Tot de dood ons scheidt. Ben vaak alleen met haar omdat mijn vriend op booreilanden werkt. Ik kom er wel. Rechtsom of linksom.
Eens. Mijn dochter werd helemaal gek van het feit dat ze niet in slaap kom komen. Vooral omdat er steeds weer iemand naast stond om haar uit bed te halen, te zingen, rond te lopen. Ze had even nodig om de dag te verwerken en toen ik dat doorhad kon ze eindelijk slapen. Veel baby's hebben behoefte aan de ouders, ik ben er ook echt voor om ze dan bij je te houden. Maar, er zijn ook baby's met andere behoeften. Mijn dochter is een jaar geweest en heeft nog nooit in haar hele leventje een nacht bij mij willen slapen. Ze slaapt alleen als er rust is, in haar eigen bed. Soms moest ze wat huilen om alles te verwerken, nooit krijsen nee. Ik vind de reacties ver gaan hier. Het weet niet precies wat de aanpak van Aapje wel is maar oordeel niet zo snel. Een kind de dag laten verwerken is echt geen mishandeling of verwaarlozing. Kom op zeg!
Ik denk dat de echt felle reacties niet zozeer komen door haar aanpak, maar door de manier waarop ze vervolgens reageerde. 'domme allochtoon', hahahahaha, en al die dingen..... Volgens mij kun je op hele andere manieren duidelijk maken dat je geen commentaar wilt.
Wij laten onze kinderen (2,5 jr en 10 maanden) nooit huilen. Op moment dat we ze horen, stormen we gelijk naar boven. En dat hebben we ook altijd gedaan. En nee, ze zijn niet verwend, laten zich enkel horen als er iets is (dromen, pijn of speen kwijt). En slapen altijd zelf in. Mijn manier zou het dus niet zijn, maar als je je goed bij voelt... Ik geloof overigens dat iedere ouder het beste voor z'n eigen kind wilt en doet wat in zijn/haar ogen het beste is. dus ook al ben ik het absoluut niet mee eens, geef ik geen (ongevraagd) kritiek op andere
Hier ben ik het ook zeker wel mee eens. Zou een mooie zijn want dan hebben we allemaal angststoornissen want wij hebben vroeger toch echt allemaal of bijna allemaal wel gehuild in bed. Denk dat het echt iets is van nu dat je kind niet meer mag huilen. Een beetje de dag verwerken is echt niks mis mee. Nou kan ik het niet over mijn hart krijgen om pas na 15 minuten weer te gaan kijken en ging altijd elke paar minuten er even naartoe laten zien en voelen dat ik niet weg ben maar wel dat hij in zijn bed moet blijven. Nu echt zo'n gemakkelijk kind wat slapen betreft. Heeft genoeg aan een aai, knuffel en weer terug naar bed als het even niet lukt. Maar als dat 3 keer in de maand voor komt is het al veel. Ik zing een liedje voor het slapen gaan en hij gaat dan lekker liggen en hij gaat heerlijk slapen. En nu huilt hij eigenlijk nooit meer en weet wat hij in bed moet doen.... Slapen!
Ik heb niet alles gelezen, maar dat CB zou wat mij betreft de boom inkunnen. Ik zou ze nooit meer serieus nemen. Een baby van 7 maanden, die door allerlei hevige fases heengaat, laten huilen? Nee, je doet er echt meer kwaad dan goed mee.
Fijn, om andere moeders zoiets toe te wensen. Ooit verdiept in de ontwikkeling en behoeftes van jonge babys, met je SPW?
Die van de rest ook niet hoor. (kindermishandeling etc) Actie wekt reactie zullen we maar zeggen. Ik ga er vanuit dat elke moeder het beste kiest voor haar kindje!
Maar vaak denken ouders ook dat ze het goed doen, terwijl er ook andere, mogelijk betere methodes zijn om hetzelfde doel te bereiken. Als je geen eerdere kinderen hebt, bepaal je immers zelf HOE je het doet. Als we het allemaal goed deden, zouden er veel minder problemen met kinderen zijn. Dus nee, helaas zijn er ook ouders die, ondanks dat ze wellicht het beste willen voor het kindje, toch heel verkeerde keuzes maken.
Ik ben ook een beetje allergisch voor moeders zoals aapje22 die denken dat ze de wijsheid blijkbaar in pacht hebben en niet meer luisteren naar anderen. Bijna zielig ook voor de kinderen. Ikzelf ben wel kritisch op mijn opvoeding. Als men mij tips geeft ga ik eerst goed naar mijn huidige manier kijken en dan eventueel een andere manier proberen en kijken hoe dat gaat. Ook ik doe nl niet alles goed. Ik heb zelf een zoon die veel aandacht vraagt, ik heb goede tips gekregen van het consultatiebureau en ik merk echt verbetering -> dus ga ik ermee door. Is mijn eer niet te na hoor, echt niet.