Deze discussie komt regelmatig weer terug, iedereen geeft dan precies dezelfde meningen. Uiteindelijk gaat het totaal de verkeerde kant op en wordt er met modder gegooid. Je bent nog niet zo lang lid, dus ik snap dat je er zo over denkt nu, maar over een tijdje zie je hetzelfde onderwerp opnieuw voorbijkomen
Dat vind ik inderdaad een gekke vergelijking, dat is overmacht, als jij thuis ineens neervalt en je kind ligt boven te slapen, is dat dikke pech, maar daar kan je niets aan doen. Vind ik iets heel anders dan er zelf voor te kiezen je kind 10 min of 15 minuten alleen thuis te laten en de straat op te gaan. Jij kiest er dan bewust voor je kind alleen thuis te laten. Je kiest er niet voor thuis bewust flauw te vallen..
Ja ik niet, past ook niet goed haha.. Was echt dom hoor. Heb nog een paar keer geroepen maar mijn gezellige buren die gewoon thuis waren reageerde niet. Heb met veel pijn en moeite toch mn telefoon weten te bereiken en heb 112 gebeld (die toen mn ruit heeft ingeslagen) zodat ik geholpen kon worden. Heeft allemaal best een tijd geduurd, gelukkig maar dat ik niet buiten westen was ofzo want dan had het echt dagen geduurd.
Als je haar berichtje goed leest, zie je dat ze een vraag stelt omdat dat haar grootste angst is/was en geen vergelijking maakt. @partyrocker Ik heb daar ook wel eens over nagedacht, gelukkig heb ook ik altijd mijn mobiel of huistelefoon binnen handbereik. Maar ja, als ik buiten bewustzijn ben dan weet ik het ook niet.
Ik geef ook nog steeds hetzelfde antwoord. NEE nooit zal ik mn kind alleen in huis laten, ook niet dat een vd buren ofzo op de babyfoon past. Wij houden daar gewoon niet van, hij gaat altijd mee en als we eens een feestje hebben en het word laat slaapt ie gewoon op de bank of kinderwagen of hij gaat naar opa en oma of ik vraag mn zusje om even thuis te komen zitten. Wat iedereen doet moeten ze zelf weten en daar heb ik wel respect voor.
maar is toch ook niemand hier van de mensen in dit topic die hun kind thuis laat omdat ze naar een feestje gaan?
Ja bijna dagelijks. Maar wij wonen op een woonwagenkamp met allemaal familie, er komt niemand anders want we wonen buiten de stadt of dorp. Ik ga wel alleen even een kop koffie drinken als de kleine slaapt bij mijn sm, die woont naast me ( 2 stappen ) en de babyfoon is aangesloten op hun tv kanaal dus kan haar zien. De deur is wel op slot maar iedereen wat hier woont weet waar die ligt voor het geval dat er iets uitbreekt, dit is ook zo voor de hond
Ik heb het een keer gedaan toen mijn zoontje nog heel klein was: gewapend met babyfoon naar de bakker gerend voor wat brood. Mijn kans afgewacht totdat ik vanuit mijn raam zag dat er niemand meer in de winkel was. Maar ik voelde mij heel ongemakkelijk en onschuldig. Niet omdat ik het gevoel had dat ik mijn zoontje in een 'onbewaakte situatie' liet, maar meer vanwege het algemene oordeel dat het 'not-done' is je kindje alleen te laten... ook al was ik feitelijk nog geen 30 meter van mijn huis. Ik heb ook totaal geen oordeel over de mama's die het - om welke reden dan ook - wel doen. Jij als moeder kan zelf het beste inschatten of de situatie veilig is voor je kindje of niet en of jij je er goed/zeker bij voelt. Doemsenarios als stikkende kindjes, branden huizen of onwel worden/ ongeluk krijgen terwijl jij niet in de directe buurt bent... Een kindje kan stikken terwijl je er nog geen 2 meter vanaf staat en je zal maar van de trap vallen terwijl je alleen thuis bent met je kindje(s). Lig je daar met je briefje-in-geval-van-nood onder je beha bandje, tussen je tanden of broekzak... tot dat je partner 's avonds nietsvermoedend thuis komt. Waar het om gaat vind ik: is je kindje veilig (100% garantie heb je nooit) en dat kan je zelf het beste bepalen.
Ik doe het wel.Ik moet 2 oudere kinderen naar school brengen.Bij elkaar ben ik 10 minuten weg en als zij lekker ligt te slapen laat ik haar lekker slapen.Vlgns mij doet bij ons het halve schoolplein het op deze manier haha.Wonen ook allemaal dichtbij.Ik deed het bij mijn andere kinderen ook weleens.De middelste bleef dan liggen en de oudste ging al naar school.Ben niet zo'n paniekzaaier.Ik kan ook thuis van de trap vallen en mijn been breken en een baby boven hebben liggen.Met een mobiel loop ik niet op zak.Alleen wanneer ik de deur uit ga. Je wordt vanzelf makkelijker.
Ik heb ook wel eens snel een boodschap gedaan hoor toen ze nog klein was en niet uit bed kon, geen probleem. Ook toen ze al kon staan in haar ledikant maar als je eenmaal weet dat ze slaapt dan slaapt ze dacht ik. Nooit moeilijk over gedaan.
Alleen als er echt n noodgeval is. Mijn moeder zegt dat dat vroeger doodnormaal was, als je de andere kinderen naar school ging brengen. Deed iedereen. Maar ik heb inderdaad ook zoiets van; ja en als jij onderweg een ongeluk krijgt, wat dan?? Dan is je man op zn werk, jij weet als enige dat er een baby alleen thuis is. Alleen de gedachte al. Dus nee, ik zou het niet doen.
ik zal mn kind nooit alleen thuis laten om ergens op bezoek te gaan, boodschappen te doen of kinderen naar school te brengen. maar eerlijk, ik laat haar wel af en toe heel even alleen als ik de hond uit moet laten. ik ben alleenstaand en kan gewoon niet anders. haar steeds meenemen is geen optie. dus 's ochtends vroeg en s avonds laat als zij op bed ligt dan laat ik hem snel uit. babyfoon mee, briefje in mn zak dat er een kind alleen thius ligt. MAAR, ik ga geen eind lopen. perk hier 10 meter voor de deur waar hij alles kan doen en binnen 5 min ben ik weer terug. (als er wat is dan ben ik binnen 1 min weer binnen). ik ben 1x de straat over gestoken om een belangrijke brief op de post te doen. 50 meter verderop. ik had volop zicht op mn hius en babyfoon in mn zak. nee, ik vond het niks en heb het ook nooit meer gedaan. vond het toch te ver en moest ook een straat oversteken waar hard gereden word.
Waarschijnlijk was dit in dezelfde tijd dat het doodnormaal was om je baby in een reiswieg op de achterbank van de auto te leggen?
Ik heb het afgelopen zomer een paar keer moeten doen, hond moest toch uitgelaten worden, veldje is om de hoek, dus rennend (met babyfoon) de hond uitgelaten, hond wist schijnbaar dat ik haast had want hij deed direct zijn behoeftes. MAAR ik vind het doodeng! Tijdje geleden nog een keer moeten doen, zoon lag heel vast te slapen en de juf van dochter belde dat ze ziek was en naar huis kon. Ik heb de juf gezegd dat ze moest zorgen dat dochter met jas en tas klaar moest staan en ik was uiteindleijk in 6 minuten op en neer. Maar wel met hartkloppingen.. Al met al: niet mijn hobby en als ik het kan voorkomen doe ik dat zeker!
Hahaha, en dan kijk ik naar je avatar en dan denk ik 'dat snap ik wel' Mijn haren denken wel maar durven niet