Ik weet niet of het ligt aan het aankijken hoor. Ik ga dat in ieder geval niet uit de weg. Integendeel, ik kijk mensen op straat juist bewust wèl aan! Ik ben niet onaantrekkelijk want ik krijg ook wel leuke reacties. Maar echt ongepaste dingen en aanrakingen, vallen tegenwoordig wel mee. Toen ik nog uitging, gebeurde dat wel. Toen was ik toch wat jonger en meer onzeker. Ik heb juist het gevoel dat door mensen wel open aan te kijken, ze eerder in de gaten hebben dat ze niet met je moeten sollen.
Nou, de meiden die ervan overtuigd zijn dat het meestal buitenlanders zijn, zijn in de meerderheid. Dan zal dat best zo zijn. Maar dan verschillen onze persoonlijke ervaringen daar gewoon in. Zoals ik al zei het ging me meer om de opmerking over het aanpassen aan de cultuur en dat de indruk gewekt werd dat daarmee het probleem opgelost zou zijn. En nu als de sodemieter even snel onder de douche om daarna met een lekkere kop thee naar babyboom te gaan kijken, zou het me lukken? Hmm ik heb nog drie minuten zie ik
Ik kijk ook niet weg idd. Ik negeer dat soort figuren ook niet. Ik zeg wel gedag terug maar dat is dan ook alles, ik blijf in dezelfde vaart doorlopen, en als hij meeloopt ben ik vriendelijk máár kortaf en schud ze zo wel af. Negeren werkt vaak niet idd!
Ik heb daar véél last van gehad. Een combi van onzekerheid, eerdere seksuele trauma's en in een slechte buurt wonen. Geloof het of niet, ik had dagelijks last van mannen die zomaar op straat naar me toe kwamen en vroegen of ik seks met ze wilde en dan maar door gingen en door gingen met op me inpraten om me te overtuigen, waarvan sommigen dan uiteindelijk wel overgingen tot aanranden of erger als het ze niet lukte om me om te praten. Sinds ik in een betere buurt woon komt het bijna nooit meer voor, maar nu heb ik weer een stalker en echt géén idee wie dat is... Echt heel naar, dit heeft ook echt heel veel met me gedaan in de manier waarop ik relaties aan kan gaan. Ik kan niet meer onderscheiden wanneer iemand "echt" interesse heeft, het lijkt wel alsof elke man die ik ontmoet met me naar bed wil en als iemand moeilijk gaat doen als ik iets niet wil of zelfs als ik een relatie verbreek, dan raak ik helemaal in paniek, zelfs wanneer alle omstandigheden erop wijzen dat iemand serieus was en het er serieus gewoon moeilijk mee heeft.
In het verleden weleens gebeurt, tegenwoordig steeds minder. Man en een kinderwagen schrikken genoeg af Ik kijk mensen ook aan (niet recht in hun ogen, maar een open blik), en loop zelfverzekerd, rechte rug, neus een beetje in de lucht, dat helpt wel. Ik voel me er beter bij. Er is hier een beruchte 'straat' (met veel winkels en eettentjes) waar iedereen altijd nagekeken wordt. Ook heb ik het idee dat iedereen vaak naar mijn man en mij kijkt, vinden ze ons zo'n rare combinatie?
@Nescio; Ik heb geen idee? Wat denk je zelf? Stuur anders een foto, dan gaan we erover oordelen Nee grapje... Misschien lijken jullie wel heel gelukkig samen? Ik heb ook een open blik; echter doe ik dat 'even dicht' wanneer ik door bepaalde buurten loop. Ik heb gewoon geen zin in de 'hee meisje, hoe gaat het - alles goed'-gesprekken. Ik wil gewoon mijn ding doen en de vleierij is er wel een beetje af ondertussen.
Vroeger gebeurde het wel eens. Inmiddels ben ik 40+ en blijkbaar niet meer zo interessant voor testosteron-bommen.. Het blijft nu bij een rare opmerking of obscene gebaren van een paar pubers die niet door hebben dat ik net zo oud ben als hun moeder - of die dat wel een spannend idee vinden. Dat negeer ik gewoon, of ik kijk ze meewarig aan. Het ligt niet aan jou, en jij hoeft echt niets aan je gedrag of uiterlijk te veranderen. Je loopt toch niet rond met een bordje Grijp Mij?! Als ik iemand zie bij wie ik een onprettig gevoel krijg, vermijd ik oogcontact. En wat ik ook wel eens doe, is mijn telefoon pakken en mijn vriend bellen (desnoods doen alsof). Geen idee of dat helpt of dat je dan meer risico loopt om van je telefoon beroofd te worden, maar het geeft mij een veilig idee. Met zo´n malloot die z´n armen ineens wijd doet om je te vangen (?) zou ik stil blijven staan en hem juist wel aankijken, met een blik van: wat moet je? En juist niet onder z'n armen doorduiken, het lijkt dan net alsof je meespeelt. Denk ik hoor, ik weet niet wat ik echt zou doen als het zou gebeuren, zou nogal flabbergasted zijn. Sterkte, ik kan me voorstellen dat het je angstig maakt.
Ja, heel herkenbaar. Ik heb dagelijks te maken met mannen die me vies aankijken, toeteren en opmerkingen maken. Zelfs wanneer ik achter de kinderwagen loop. Getverdemme. Ik ben jongerenwerker dus werk veel met jongens in de leeftijd van 20 jaar oud. Ook op mijn werk heb ik er mee te maken. Ze schatten me altijd rond de 22 jaar oud dus denken dat ze me kunnen versieren ofzo? Maar ik ben inmiddels 31 jaar oud dus ik vind het zó beledigend. Ik draag ook nooit uitdagende kleding. Heb 9 van de 10 keer een lange trui aan die mijn kont bedekt. Ja, ik zie er wel modieus uit, maar je hebt modieus en je hebt uitdagend. Tieten? Ik heb nauwelijks tieten!! Dus daar loop ik al helemaal niet mee te koop.
Dat aanraken vind ik trouwens wel heel absurd. Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Maar ik heb ook in redelijke buurten gewoont.. Soms heb ik vandie 17 jarige pikkies achter me aan. Die vind ik nog het ergst want ik ben gewoon 25 en heb twee kinderen.. Maarja, die denken dan dat ik hun leeftijd ben ofzo. haha
Ik denk dat het eerder ligt aan de omgeving waar je woont, dan aan jezelf. Al zou je uitdagende kleding dragen, het enige waar je dan op z'n hoogst om zou kunnen 'vragen', is een opmerking naar je hoofd, (en zelfs dat vind ik ongepast). Iemand lastig vallen, daarvan weet heus iedereen dat het niet hoort en mensen die dat wel doen, hebben vaak een hoop persoonlijke problemen. Daar ligt het aan, en niet aan jou dan dus Wat betreft je af kunnen weren: misschien een idee om een zelfverdedigingscursus te doen? Ik heb voor mijn werk (psychiatrie) dat eerder gedaan, en ondanks dat ik niet benauwd ben en me goed wist te redden al in rare situaties, voel je je daardoor wel zekerder nog weer Ik heb zelf altijd profijt van het verrassingseffect: heb een lieve uitstraling (zegt men), maar als je aan mij of mijn geliefden komt, verander ik in een pitbull... En dat verwachten ze dus nooit van een lief vrouwtje.... De keren dat ik dus last heb gehad van mannen, waren ze dan ook snel weer weg
O, en met zo'n eikel die voor me gaat staan, zou ik dus blijven staan en 'm vertellen dat ie op moet rotten. Vanwege genoemd verrassingseffect heeft dat hier alle keren dat het me overkwam, nog altijd goed gewerkt