Hier heeft de wijkverpleging het ook gedaan met de tweede. Mijn man heeft ze gelijk de deur uit gezet met de mededeling het zijn onze kinderen en jullie hebben niets te vertellen over de opvoeding. Dat was dus het cb voor ons nooit meer geweest.
Die pauzes, dat zijn hier idd ook tekenen dat het haar zelf lukt om te gaan slapen. Even een jengel of kleine brul, stil, weer een brul, even stil, jengel-jengel en dan slaapt ze vervolgens. De afgelopen 2 maanden is het weer af en aan griep-verkoudheid-buikgriep-tandjes hier, dus lukt het niet om zelf in slaap te vallen. Dan maar niet, laten krijsen doe ik niet aan ook. Bij Thirza hebben we dat laten-huilen advies wel gehad. Met Caitlyn ben ik nog maar 1 keer op het CB geweest en ga ik vrijdag pas weer, dus ben benieuwd wat ze nu gaan zeggen als ik vertel dat ze nog 1-2 nachtvoedingen krijgt.... De houding van de WVK en de arts zijn deze keer wel heel anders, destijds met Thirza heb ik aangegeven wat ik van de aanpak vond, (heel kort gezegd waardeloos, maar heb het onderbouwd toen met de nodige feedback en tips), en dat hebben ze volgens mij wel ter harte genomen...
Ik heb vanaf het begin echt "schijt" gehad aan adviezen van het cb, wijkverpleegkundige en andere mensen die denken te weten hoe ik mijn kind moet opvoeden. Ik doe wat in mijn ogen het beste is voor mijn kind en ik heb hem dan ook nooit laten huilen of zichzelf overstuur krijsen. Mijn zoontje sliep met 7 weken van 23.00 tot 07.00 heerlijk was dat tot hij een maand of 6 was toen kwam hij s'nachts weer voor een fles. Hij is nu 13 maanden en wordt s'nachts nog steeds wakker meestal 1 X en is dan alleen weer rustig met een flesje dus krijgt hij die. Op het cb bureau vinden ze dat ik dat niet moet doen en dat als we hem een paar nachten laten huilen we er vanaf zijn. Nou dacht het niet! Ik laat mijn kind niet huilen en geef hem lekker een flesje. Succes TS doe waar jij je goed bij voelt en het allerbelangrijkste waar jouw kindje zich goed bij voelt want daar draait het om!!!
Hmmm hier een meisje dat standaard ff jengelt/ huilt voor het slapen gaan maar nooit langer als 5 minuten. Ze is het nodig denk ik, aangezien op schoot op de arm of dat ik er naast zit alleen voor nog meer drama zorgt. Maar ze huilt/jengelt met grote pauzes er tussen. Echt krijsen heb ik haar nooit laten doen.
Even off-topic: hoe heb je dat aangepakt met minder bezoeken van het CB? Ik heb die mensen nu drie keer gezien, maar het heeft echt geen toegevoegde waarde. Ik raak er alleen maar gefrustreerd van. Prikken hoeven ze ook niet te doen, want dat doet de HA.
Ik ben het eerlijk gezegd wel met het cb eens. Zo wennen ze aan de aandacht en is eigenlijk hetzelfde als je kind in bed nemen. Al onze kinderen hebben een periode gehad van niet willen slapen. Ik ging er altijd heen, liet ze in bed en troostte ze met mijn hand en stem en ging dan weg. Soms begonnen ze dan direct weer te huilen en dan liet ik ze idd even huilen, ik was er immers geweest en er was niks aan de hand. Anders jengelde ze zichzelf in slaap.Na een kwartier ging ik weer enz. Dan had je 1 slechte nacht, de dag erna ging het beter en dat duurde hooguit een paar dagen dan was het over en kwam niet meer terug.
Ik vind het allemaal maar lastig. Ze adviseren elke ouder het zelfde, terwijl elk kind verschillend is. Als ik op zijn kamer kom als hij overstuur is lukt het me niet hem te kalmeren door tegen hem te praten en hem in bed te houden. Eerst ben ik wat dingen gaan uitproberen: mee naar beneden nemen, fles geven, badderen, zingen etc. Toen dat niet werkte heb ik hier advies gevraagd en als hij nu 's nachts huilt laat ik de lampen uit, druk ik hem tegen me aan en fluister zachtjes tot hij gekalmeerd is. Dan leg ik hem terug en gaat hij weer slapen. Voor ons werkt dat en daar ben ik blij om, maar ik kon mijn oren gewoon niet geloven bij haar advies. Ik mocht hem namelijk ook niet aanraken. Kamer oplopen, zeggen dat het bedtijd is en weglopen. Dat begrijpt zo'n kindje toch nog niet? Ik vroeg haar nog: stel dat ik hem laat liggen en hij blijft huilen. (vijftien-dertig minuten) Dan mag ik hem er toch zeker wel uithalen? ''Nee, absoluut niet'' was haar antwoord. Ik snap dat gewoon niet.. Vijf minuten is hier maximaal.
Maar wat is er dan mis met bepaalde gewenning aan dingen of situaties? Of watis er mis met aandacht wanneer wen kind of baby/ dreumes erom vraagt en het dus (tijdelijk) nodig heeft? Mijn kinderen worden altijd even uit bed gehaald als zo troosten niet voldoende is. Daarna gaan ze weer naar bed en is het oke. Dat is net zo goed gewenning en als het beter werkt voor jou en je kindje, dan lijkt me er niets mis mee. Ik ken dat irri gevoel: elke ouder krijgt hetzelfde advies, terwijl elk kind (en ouder) anders is. Beetje jammer..!
Wij hadden dit advies nooit gekregen maar deed het zelf omdat dat voor mijn gevoel goed is. Je hebt gelijk dat elk kind anders is maar ook elke ouder is anders. Je geeft aan dat je diverse dingen geprobeerd hebt "mee naar beneden nemen, fles geven, badderen, zingen etc.". Het is dan eigenlijk logisch dat jullie kindje nu geen genoegen meer neemt troosten en in bed liggen toch? Hij was veel gezelligere dingen gewend. Een bepaalde aanpak zou dus wel kunnen werken maar in dit geval is dat gewoon wat lastiger en heeft het meer tijd nodig. Maar als jij je prettig voelt bij de manier die bij jullie werkt is er toch niks mis mee? Dan kun je dat advies naast je neer leggen en je eigen gevoel volgen.
Hier een baby van 5,5 week en hij kan niet normaal huilen. Als hij huilt, zet hij het meteen op een krijsen. Ik troost hem nu op de happiest baby methode, echt grappig om te zien wat er dan met hem gebeurt. Ik kwam een filmpje tegen op YouTube over deze methode en ik pas hem nu 4 dagen toe en het werkt. Je baby moet dan wel ingebakerd zijn. Die van mij ligt in een puckababy. Hij maait zichzelf anders echt wakker met zijn armpjes. Dan hou ik hem op zijn zij en wieg ik hem met korte stukjes heen en weer en dan doe ik vrij hard: sssssssshhhhhhhhttt in zijn oor. Ik dacht eerst ook wat een raar gedoe, maar hij ontspant vrijwel meteen en nu doe ik het ook als hij in zijn bedje ligt. Dan duw ik hem een beetje heen en weer en ssssssshhhhhht in zijn oor en hij wordt stil. Hij slaapt sindsdien veel beter!
Dat 's nachts wakker worden is hier gelukkig geen "chrononisch" probleem. De nachten dat het gebeurd is hebben we van alles geprobeerd en het wiegen in een donkere kamer biedt voor ons de uitkomst. De laatste nachten slaapt hij ook weer gewoon door. Iedereen zijn aanpak en dat is ook prima, zolang je er als ouder achter staat en het ook prettig is voor het kind. Ik was alleen erg benieuwd naar de mening van andere moeders over dit advies en dat weet ik nu.
"Wennen aan aandacht", oooh wat verschrikkelijk! Ongelofelijk zeg, het is een BABY, die wil aandacht en mag hij/zij dat misschien ook gewoon?
Ik wil juist dat mijn meisjes eraan "wennen" dat mama komt als ze huilen! Maar ik heb geen kinderen die zichzelf in slaap kunnen huilen. Ze raken overstuur tot aan spugen toe. Dus een kwartier laten huilen is ook geen optie.
Maakte je daarbij nog verschil tussen 'gewoon' wakker worden of ziek zijn? En vanaf welke leeftijd deed je dat dan?
Mijn kind is heel leuk sociaal, lief voor andere kinderen en altijd vrolijk! Wij hebben haar nog nooit laten huilen!! Zelfs nu ze bijna 2.5 is, iedere nacht nog wel eens wakker word, doen wij niet aan laten huilen.. ze word wakker & huilt voor een reden.. speentje kwijt, tut doek kwijt en zelfs vogels in haar kast wij zijn er om haar veiligheid te bieden en zijn er sowieso altijd voor haar.. ze weet dat ze niet alleen staat als er iets is.. Maar goed, mijn kind is niet leuk, want krijgt aandacht.. haha lol...
Hier ook een heel leuk, sociaal en vrolijk kind. Maar hier wel laten huilen! Pas vanaf een jaar of 1,5 zijn we met de 10 minuten regel begonen. Er was nooit wat aan de hand, geen pijn of honger oid. En de eerste nacht was het ongeveer een uur, de tweede avond een half uurtje en de derde nacht werd er lekker doorgeslapen. dat was met mijn zoon en die is nu 5 en heel vrolijk en vooral heel sociaal. Komt ook regelmatig uit zichzelf naar mij toe en geeft mij een knuffel en zegt dat hij van mij houdt. Nu met mijn dochter gaat het slapen beter maar ook zij wordt nog regelmatig wakker. Altijd er eerst naar toe om te kijken wat er is. Is er niets, wil ze er gewoon uit dan laten we haar huilen. Nou meestal is ze stil als we komen en begint ze lekker te kletsen. Pas als we weggaan begint ze weer met huilen. Zij gaat vaak na een paar minuten weer verder slapen.