Mijn zoontje van 20 maanden is niet echt een prater. Hij kan het volgens mij wel maar doet het niet. Zijn begrip mankeert niks aan, want als ik hem vraag iets dan pakt hij ook dat en niet wat anders. Maar het begint nu wel eens wat vervelend te worden want hij heeft de gewoonte om te wijzen en te roepen die, die wanneer hij iets wil. Ik benoem dan altijd dat hij moet zeggen wat hij wil en benoem daarna ook wat het is (dus wanneer hij de melk wil zeg ik "je moet zeggen tegen mamma ik wil de melk" en dan pas geef ik hem melk.) Bij het opstaat is het ook wel lastig, hij begint altijd meteen met huilen wanneer hij wakker is elke ochtend vertel ik hem dat hij mij wel mag roepen. En ook wanneer hij gaat slapen zeg ik hem dit. Maar hij lijkt het niet echt op te pakken. Hij praat verder wel heel wat af, maar ja daar verstaan wij natuurlijk niks van. Herkenbaar?
Mijn zoontje is 24 maanden en doet dat ook nog haar. Dingen als 'mama mag ik de melk?' Lijkt me ook wel erg veel gevraagd voor een kind van 20 maanden! Bij het CB zeiden ze dat ze met 2 jr 40 woordjes zouden moeten kunnen zeggen. Ik maak me nergens druk om, het komt vanzelf wel...
Mijn oudste had het ook een daar zijn we mee op logopedie gegaan. Mijn middelste daarentegen praat de oren van je hoofd, die is nu 2 en praat echt al hele zinnen met alsjeblieft en dankje wel erachter aan als hij iets wilt. Hij is wel vlot maar mijn oudste was erg langzaam. Kwa praten zitten ze nu op hetzelfde niveau terwijl ze toch 2 jaar schelen. Als je het niet vertrouwt gewoon naar de logopedie gaan. Ze doen daar testjes en dan kom je er snel genoeg achter of hij echt logopedie nodig heeft
Volgens mij is een zin van 5 woorden wel erg veel gevraagd van een kind van zijn leeftijd Maar ik kan mij voorstellen dat het goed is om alles wel correct te blijven benoemen, bij het aangeven bijvoorbeeld 'hier is de melk'. Mijn man was vroeger kennelijk ook zo, dat vertelt mijn schoonmoeder altijd. Toen hij op de psz of de kleuterschool zat (weet niet meer welke) had hij door dat niet iedereen zijn klanken en woordjes begreep, zoals zijn moeder dat wel deed. Toen kon hij opeens razendsnel wel goed praten hahaha. Niet druk maken, komt vanzelf goed! Elk kind heeft zijn eigen tempo
Mijn oudste zoon, nu 26 maand, heeft heel lang slecht tot niet gepraat. Zo zei hij met 1,5 jaar 1x broek en weigerde het erna te zeggen. Dit deed hij met veel dingen. Oftewel, kan het, maar doet het niet. Ik ben begonnen met positief te blijven proberen. Zonder dwang. Dus ook niet eerst iets moeten zeggen voor je het krijgt. Gewoon continu alles benoemen. En benoemen dat als hij iets met woordjes zegt ik hem beter begrijp. Toen hij eenmaal 2 was geworden zag hij in dat praten toch makkelijker was en ineens in een heel rap tempo komen de woordjes je voorbij de oren. Vrijwel alles willen herhalen en ook best goed verstaanbaar. Sommige kindjes hebben meer tijd nodig, geef ze het ook. Ik zelf weigerde te praten tot mijn tweede en dat zal je nu niet meer zeggen
Dus hij krijgt pas melk als hij je na heeft gezegd? Hij is 20 maanden he, laat 'm gewoon zelf bepalen wanneer hij gaat praten.
Oh wacht, volgens mij begreep ik het verkeerd, maar feit blujft dat je 't gewoon aan hem moet overlaten. Dus benoem dingen en wacht af
Ieder kindje op zijn eigen tempo. Mijn dochter is bijna 2 en kan echt nog geen 5 woorden achter elkaar zeggen. Denk dat je je verwachtingen moet los laten en zeker niet pushen.
Onze oudste is nu 2,5 en haar probeer ik nu aan te leren dat ze niet "mama zitten!" zegt, maar "mama, mag ik bij je zitten?" Lukt nog totaal niet is te veel gevraagd. Ik zou gewoon reageren met "wil je de melk?" Op een gegeven moment zal hij dan wijzen en zeggen "melk" of "drinken". Het echte vragen komt veel later pas. Dat hij dingen begrijpt, betekent niet dat hij het zelf kan zeggen.
Vanuit het CB kijken ze of het kind met 2 jaar een 'zin' van 2 woorden kan zeggen, met 3 jaar een zin van 3 woorden. Dus met 20 maanden is het zeer ongebruikelijk om een zin van 5 woorden te zeggen. Overigens is het prima dat je hem stimuleert door alles te benoemen, en om hem te stimuleren om bijv 'melk drinken' te zeggen, of 'mama' te roepen i.p.v. huilen.
Mijn meisje van net 16 mnd praat zinnen van 4 a 5 woorden en kan zo`n 100 woordjes. Ze heeft een broer van net 13 en een broer van 5,5 jaar die de hele dag door ratelen. Ze heeft het dus niet van een vreemde. Ze is voor anderen ook goed verstaanbaar. Maar soms ratelt ze de oren van je hoofd en dan denk je wel eens van: meid leuk dat je kan praten maar kan het nu even minder? Vooral als je een filmpje aan het kijken ben hihi. Ze loopt volgens cb en ka wel 6 a 7 mnd voor kwa spraak en doen. Maar wat wil je met broers en nichten en neven die vaak met haar in de weer zijn. Ze neemt alles over. Helaas ook de mindere dingen. Praten komt echt wel goed. Hij slaat gewoon alles goed op en praat straks de oren van je hoofd
Ho, ho, Nee dat heb ik niet gezegd, het arme kind. Nee ik benoem het altijd op die manier en geef hem dan de melk. Zodat hij de woorden gaat linken (hoop ik)
Ik geloof dat jullie mij verkeerd begrijpen Ik verwacht niet dat hij 5 woorden achter elkaar kan zeggen. Het gaat om de woordjes dat hij wanneer hij melk wil, wijst naar de melk en zegt melk. En daarnaast verwacht ik niet dat hij dat per direct doet en ik weet ook wel dat hij het op zijn eigen tempo moet en gaat doen. Was alleen wel benieuwd naar andersmans ervaringen. Hij zegt bijvoorbeeld ook nog geen pappa en mamma (heit en mem) en bijna alle kindjes van zijn leeftijd in mijn omgeving spreken wel met woordjes. We wachten rustig en blijven stimuleren
Das prima hoor. Hij linkt ze wel op die manier. Kindjes die zelf wat minder praten, slaan inderdaad de woorden gewoon op en als ze er klaar voor zijn, gaan ze ze ook zeggen. Als het je erg "irriteert" of hem frustreert, kun je ook kijken of je met gebaren verder komt. Gebaren kunnen kinderen eerder maken dan woorden kunnen zeggen. Gebaren werkt vrijwel hetzelfde als benoemen. Zodra je zegt "wil je de melk?" maak je tegelijkertijd het gebaar voor melk, zo linkt hij de gebaren met de woorden. Als je dat maar vaak en consequent doet, is de kans groot dat hij het gebaar terug gaat maken.
Dit is baby gebarentaal en bedoeld echt om kleine babys te begeleiden om zich verstaanbaar te maken, zodat de frustratie bij het kind afneemt. Maar een bijna peuter van 20 maanden zou ik dit echt niet meer gaan aanleren. Dan geef je juist een signaal dat je ook iets anders kunt doen IN PLAATS VAN woordjes zeggen, en dat is niet handig op leeftijd dat kinderen starten met verbaal praten.
Nee hoor, kan zeker juist prima bij oudere kindjes die nog niet zoveel zeggen! Misschien handig om je er eerst even in te verdiepen voordat je dit soort dingen roept. Bij ons op de opvang leren ze de peuters (vanaf 2,5) ook gebaren. Geeft ook de peuters veel minder frustratie als ze net het woordje nog niet kunnen zeggen, maar wel kunnen gebaren. Onze peuter van bijna 2,5 leren we af en toe ook wat gebaren (niet heel actief) en zij pakt het supersnel op en gebruikt het NAAST woorden zeggen. Onderzoek toont tevens aan dat kinderen die gebaren juist eerder gaan praten. Ook als je er wat later mee begint. En je moet ook altijd woorden combineren met gebaren. Niet enkel gebaren. Het is de combinatie die belangrijk is.
Hier ook 1 die tot zijn 2de jaar niet/amper sprak (enkel losse woordjes en 2 woordszinnen als "mama c" (mama ik moet naar de wc)) en ik begreep hem ook vaak niet. Wat weer leidde tot enorme driftaanvallen. Hij begreep ook alles wat ik zei en deed hetzelfde als jij (diieee oh jij wilt de melk? hier is je melk, maar ook vaak gewoon geen idee wat hij wilde). We hadden ook inderdaad wat gebaartjes, al uit zijn babytijd en die gaven geen driftaanvallen. En ineens begon hij te praten (2j1mnd) en toen was het goed! Hij kletst de oren van mij hoofd, sprak meteen echte lange woordzinnen. Kortom het heeft even geduurd, maar het kwam gewoon goed en gelukkig ook vrij snel, want die fase was niet de meeste gezelligste
Misschien een idee om je eigen zinnen ook korter te maken, dus het 'linken' te vereenvoudigen? Dus niet 'mama, mag ik melk?', maar simpel 'melk?' Geen idee of het opvoedkundig verantwoord is, maar ik kan me voorstellen dat als een kind al moeite heeft met spraak, het ook moeilijk is om de essentiele woorden uit een zin te pikken en op te slaan...