Van de week toch maar eens rustig een mini balletje opgegooid om toch heel misschien volgend jaar voor de zomer te stoppen met de pil en voor een tweede te gaan... Vanbinnen ben ik er al lang uit en wil ik wel na deze zomer al beginnen maar vriendlief denkt er anders over en vind het misschien ook wel best als het bij 1 blijft. (Hij heeft al drie tieners uit een vorige relatie) Hij voelde zich toch wat aangevallen doordat ik zei het dan toch uiterlijk volgend jaar voor de zomer te willen. Ik heb met mijn enorme kinderwens een houvast nodig, al komt dat misschien helemaal niet uit, ik kan ook geen jaar vooruit kijken maar je moet toch iets te fantaseren hebben? Kwam een paar dagen later de buurman op straat een praatje maken, zij hebben een zoontje van 4 en een baby van bijna 1. Baby slaapt niet door en het is elke nacht drama, het gaat helemaal niet, hij bijna overspannen nu... (Niet iets wat je wil dat je vriend hoort over "een tweede" ) Eenmaal binnen komt de toch wel verwachte opmerking van mijn vriend: "ja dat hoor je nou zo vaak, met een tweede is het altijd moeilijker qua gezondheid" pfffffff ben er niet op ingegaan :x (mijn broer is ook "een tweede" en was ernstig ziek de eerste jaren en nu nog maar anderhalve long ipv 2) Maarja, mijn vriend is ook "een tweede" en kerngezond. Turrlijk neem je een risico als alles goed gaat met je eerste, je gooit alles toch weer overhoop als de tweede dan komt, maar meer gezondheidsproblemen bij een tweede??? Hebben jullie daar ervaring mee, twee kinderen of meer, en was die tweede dan echt zwakker??
Nahhh... Dat zal wel toeval of gevoel zijn. Hier toevallig wel zo... Maar dat komt echt niet omdat ze de 2e was. Gewoon pech. Ze is een klein meisje met weinig weerstand terwijl de oudste groter is. Het had zo andersom kunnen zijn. Mijn moeder heeft 5 kinderen. Haar 4e kind heeft reuma. Ik was de 2e en zo gezond als wat
Gezondheid niet maar ze heeft nog niet 1 nacht doorgeslapen in tegenstelling tot haar grote zus. En ook word ze behoorlijk histerisch om kleine dingetjes, haha.. Ze vraagt net iets meer aandacht dan mijn eerste, misschien gewoon der persoonlijkheid.
Beetje lastig, ik heb gestemd op evenveel problemen. Maar ik heb dan ook wel pech in de zin dat mijn beide kindjes dingen hebben. Mijn dochtertje was prematuur, dysmatuur met schisis (en alle problemen horende bij vroeggeboorte zoals reflux en huilen en zo). Mijn zoontje heeft constitutioneel eczeem en heupdysplasie. Maar het gaat er meer om hoe je het beleeft. Wij beleven het helemaal niet als zwaar, het is gewoon iets 'dat er bij hoort', inclusief alle doktersbezoeken, en ik beval deze week zelfs van de derde. Eens kijken of die foutloos afgeleverd kan worden
Tja ik snap zn angst goed hoor, hij heeft met zn ex een gezonde jongen gekregen, toen wilde ze een tweede, maar dat werd gelijk een tweeling waarvan de ene heel erg eczeem heeft dus hij heeft na die tweede zwangerschap echt een klote periode gehad. Als dat weer zo gaat zou ik me echt heel rot voelen dat ik hem dat dan weer laat mee maken. Maar in mn hart wil ik niet bij eentje houden...
Das knap! Dan moet je inderdaad op 1 lijn zitten qua hoe je het beleeft. Ik begin te beseffen dat dat hier niet het geval is. Als mijn vriend liever niet meer voor een tweede gaat, betekend dat dan dat het hem tegevalt nu met een baby? Daar twijfel ik soms aan.
Ik snap zijn angst ook wel. Ik wil misschien nog wel een derde kindje, maar het voelt een beetje als de goden verzoeken. Ik heb al 2 (over het algemeen) gezonde makkelijke lieve kindjes. Hoe groot is de kans dat een 3e ook zo is? Maar je weet het niet vantevoren.
Bij ons is de tweede nog makkelijker dan de eerste was En de eerste was dus echt een heel makkelijk kind tot 2,5 ( toen kwam de pubertijd, ha ha) Maar bij ons dus twee snelle doorslapers ( ondanks de borstvoeding) allebei weinig tot nooit ziek Bij mijn moeder was het wel zo...de tweede had altijd wat...de derde weer niet. Bij mijn tante ook...de tweede had net als mijn zusje altijd last van de oren et cetera... Je weet het gewoon nooit
Bij ons is het juist andersom, de eerste had meer problemen met gezondheid (veel verkouden, hoesten, spruw, pseudo kroep) dan de tweede (tot nu toe 1x verkouden geweest). Wel sliep onze eerste vrij snel door (met 2 maanden) en slaapt de jongste sinds deze week pas door..
ja ik zou graag zwanger willen zijn voordat die puberteit begint dan is het kwaad toch al geschied hahaha ooh wat slecht
Hier bij beide weinig gezondheidsproblemen. De eerste had wel eczeem maar dat was te handelen. Hij sliep wel slecht, vooral overdag en dat doet mijn tweede veel beter. Mijn ervaring is dus dat mijn tweede makkelijk is dan mijn eerste, maar dat heeft vooral te maken met het slapen en niet een gezondheidsprobleem.
Hier de tweede juist makkelijker. De eerste veel 'gedoe' mee gehad. Op gezondheidsgebied en haar karakter is pittig. Ze is ook vaker ziek, ondanks dat ze 'al' 5 is en haar broertje 2. Broertje is makkelijker, hoewel hier ook de peuterpubertijd is losgebroken.. OMG Maar is minder vaak ziek, 'sterker', en makkelijker qua karakter. Volgens mij is het echt onzin wat je vriend zegt Ligt heel erg aan het kind, heeft niks met 'eerste' of 'tweede' te maken.
Tot nu toe is onze 2e zoon "gezonder": geen heftige KMA, geen eczeem, geen reflux. Merk ook dat hij zich anders ontwikkelt. Verder is hij juist wel een moeilijkere baby..
Mijn oudste was driftiger als baby dan zijn zusje die was wat rustiger. Maar mijn jongste slaapt nog steeds niet door. Hij deed dat wel op deze leeftijd. Alle bij even vaak oorontstekingen tot nu toe. Dochter was een spuug baby niet zo heel erg maar was toch wel bewerkelijk met jhbp en zo in de fles. Heb gekozen voor ongeveer het zelfde. Het is denk ook echt niet te voorspellen. Alles is mogelijk met zo wel een eerste als een tweede of derde of meerdere kinderen! Dit soort dingen heb je niet te kiezen of je kunt ze niet voorkomen.
Tja wat is gezonder en/of problemen .... Onze zoon sliep met 6weken door en nog altijd hoor ik hem niet tussen 19 en 7uur behalve als hij ziek is. Dochter heeft pas alles bij elkaar een weekje doorgeslapen. Zoon huilde altijd elk slaapje omdat hij niks van de dag wilde missen en ik moest daarom heel vaak naar boven om hem te troosten. dochter leg ik in bed en die hoor ik niet meer. Zoon sliep beter en langer overdag. Dochter doet meer hazenslaapjes. Zoon kon zn eigen "lastig" vermaken toen hijbaby was. Dochter zit gerust 1-1,5uur in de box zonder piepen. Zoon at/eet alles wat je hem voorschotelde,dochter moet het wat vaker gegeten hebben voordat ze het lekker vindt. Zoon was absoluut geen knuffelaar,dochter zou de hele dag (en nacht) we willen knuffelen. Zoon heeft niet heel veel gespuugd in babytijd,dochter wel (bijna reflux) Zoon is heeeeel druk en ondernemend,dochter is ook ondernemend maar neemt haar tijd ervoor. Als ik beide kinderen wegbreng naar smoeder of vriendin om op te passen hoor ik altijd dat ze allebei zo ontzettend lief waren en dat ze geen last hebben gehad. Je weet het nooit. Het zou mijn redenatie niet zijn waarom ik geen tweede zou willen krijgen! Het hoort er allemaal bij
Hier maakt onze dochter juist alles goed wat er bij onze zoon niet goed ging . Onze zoon was dysmatuur (met allebijkomende opstartproblemen zoals een infuus, sonde en een blauwe lamp), had een reflux aan zijn urinewegen, een helmpje, een allergie etc. Met hem hebben we ieder jaar (hij is nu acht) wel in het ziekenhuis gezeten, gelukkig nooit iets echt ernstig, maar hij heeft nu al veel meer ziekenhuizen van binnen gezien dan mijn man en ik voordat hij er was. De eerste maanden van zijn leventje (en verder) waren dus op het gezondheidsgebied best wel pittig. Onze dochter (nu tweeenhalf) is 's nachts geboren terwijl de oudste lag te slapen, zonder problemen. Ze heeft het ziekenhuis alleen nog maar van binnen gezien omdat ze mee ging met een onderzoek van de oudste. Haar gezondheidsproblemen zijn tot nu toe gestopt met een verkoudheid/griep of een bult op haar hoofd. Als ik alleen naar het karakter ga kijken, dan denk ik dat wij de komende jaren nog best wat te stellen gaan krijgen met onze dochter. Ze is veel pittiger dan de oudste. Maar dit is eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Het karakter van een kindje hoort erbij. Mijn man heeft hier bijvoorbeeld helemaaaaaal geen moeite mee, maar hij had wel moeite met de problemen rond de geboorte van de oudste. Het is dat ons wondertje zich gewoon door de pil heen wurmde, anders denk ik dat we nu alleen nog maar onze zoon zouden hebben. Eigenlijk kan je gewoon niet weten hoe het in de toekomst allemaal gaat. Maar het is absoluut niet zo dat een tweede kindje moeilijker is dan de eerste. Dat is allemaal puur toeval.