Even wat quotes van mijn vriend: "Sharon, Lucas moet verschoond worden." "Sharon, je weet toch dat ik geen poepluiers verschoon?" "Jij kan dat veel beter dan ik" "Ik heb de hele dag gewerkt/ik ben moe/ik heb hoofdpijn" En ga zo maar door... Dan heb ik er niet eens zin meer in met hem in discussie te gaan. Als het zoveel gevraagd is doe ik het zelf wel. Met liefde voor mijn kleine man.
Ik niet. Ik moet ook 8 keer per dag naar school lopen. Ik ben ook druk met de kinderen. Als tbm zit je niet de hele dag op je kont. Er zijn dagen dat ik handen tekort kom. Dat ik blij ben dat mijn man na het eten even de vaatwasser inpakt en de kinderen inbad en op bed doet. En ik met de benen omhoog halfdood kan zitten wezen
Ja hallo jij bent hoogzwanger ik niet Ik zei ook mits je het kan. Als mini net huilt terwijl de oudse naar bed moet loopt hij even een rondje met haar. Maar als je er 1 hebt is dat nog niet nodig. TS dat hij zegt ik verschoon geen poepluiers.. pff ik zou dan zeggen: ik ook niet!?
Geen poepluier verschonen??!! Ben je nu serieus? En bij de quote, jij kan dat beter als ik dan zou ik dus zeggen tijd om te leren! Je moet echt wt meer voor jezelf op komen want it zijn wel de meest doelloze excusen die ik ooit gehoord heb... Mijn vriend is teouwens zo met t huishouden hoor.. Dus snap je gvoel wel.. Na 1,5/2 jaar te 'zeuren' tegen hem dat ie ook best eens wat kon doen had ik t gehad... Heb toen gezegd als ie niet snel wat ging veranderen ik weg zou gaan.. Ook gewoon ondat ik me daardoor heel alleen voelde en ik gewoon geen zin heb om de rest van mn leven zo te leven
Ik vind het ook niet normaal om alles alleen te doen.. Ondanks dat ik nu thuis zit en maar 1 kindje heb.. Tis heus niet alsof ik niks te doen heb en de hele dag maar op de bank in mn doos zit te roeren ofzo... Mijn vriend heeft er voor gekozen om samen te wonen, een kindje dus ook hij mag best wat doen.. Tis ook zijn kind en zijn huis..
mijn vriend werkt en ik zit thuis en ik doe ook bijna alles maar ook omdat ik het wil. mijn vriend helpt wel hoor, in de week als hij werkt geeft hij 9 van de 10 keer het laatste flesje en doet hem dan ook meestal een zuivere pamper aan en we leggen de baby vaak samen in bedje, ik vind dat ook belangrijk, even een knuffelmomentje want ons mannetje is vanaf 19u vaak knock out tot hij weer honger heeft en mn vriend is pas rond 18.30 thuis dus dat laatste flesje is belangrijk voor hun vind ik in de weekends doe ik het meeste maar hij geeft dan toch vaak het flesje en sinds 3 weken ook de poepluiers als ik het vraag, ik moet er van hem wel bij blijven en hij doet eerst een sjaal om zijn neus , sinds 3 weken begint hij steeds meer en meer te doen zeg ook tegen je vriend dat lucas ook eenkennig kan worden en dat wil je niet dus hij moet meer doen met Lucas zodat lucas zich ook veilig bij hem voelt verder ruimt mijn vriend ook op, ik zie de rommel niet zo in huis,hij stofzuigt beneden soms ook alles als hij weekend heeft en is niet vies om te helpen met afwassen
Misschien is hij ook gewoon onzeker? Want als hij vraagt om te verschonen maar daarna zegt.. of doe je het liever zelf.. vindt hij het misschien ook lastig om over te nemen van jou, omdat jij het altijd doet en hij dat ook zo gewend is... Probeer(de) je hem misschien ook (te) veel te helpen bij dingen als hij het ging doen? Heeft hij misschien het gevoel dat hij het sowieso toch waarschijnlijk niet helemaal goed zal doen... zijn wel dingen waardoor hij zou kunnen denken.. laat maar... zij kan t beter, en t is nog makkelijk ook... het sluipt er zo in. Mijn man belde me eerst ook tig keer op om te vragen wat hij nu met de situatie aan moest.. maar dat was niet omdat hij het niet kon.. maar omdat hij onzeker was of hij het juiste zou doen. Hij gaf toen ook aan dat ik overal wel weer een bepaalde gedachten bij heb (waarom de ene dag wel flesje eerder.. waarom andere keer niet.. waarom dan wel de luier verschonen voor de fles.. waarom dan weer niet..) allerlei dingen waar ik niet eens bij nadenk.. maar hij zag er de logica niet van in (maar die is er wel) waardoor hij onzeker was over wat hij nou 'behoorde' te doen. Toen heb ik ook gezegd.. zolang M. gewoon zijn natje en droogje krijgt en het naar zijn zin heeft, vind ik het prima! Het hoeft niet te gaan zoals ik het doe... maar sommige dingen zijn wel wat makkelijker als je ze zo doet zoals ik t doe Sindsdien gaat t al stuk beter en zoekt hij ze eigen weg in dingen.
Ik moest hier wel even om lachen, ook al is het een serieus onderwerp. Maar ts, het excuus: "ik ben moe", dat pik je toch niet? Te moe of hoofdpijn hebben om voor je kind te zorgen? Come on! Je bent altijd ouder, moe of niet, doodziek of niet, kinderen zijn onvoorwaardelijk. Wel een beetje een slapjanus op basis van de dingen die je vertelt, sorry hoor. En kaartspel met vrienden en dan je vrouw geen tijd voor haarzelf gunnen, dat klinkt mij een beetje puberaal in de oren... ik ken je man natuurlijk niet en de situatie ook niet, maar op basis van de dingen die ik hier lees komt het zo bij me over.
dat de partners het huishouden en werk verdelen snap ik ook. In de zin, als 1 fulltime werkt, en de ander niet, doet de ander het huishouden. een kind (verzorgen) hoort daar toch niet bij? In deze eeuw?
inderdaad... Ik lees deze topic echt met grote ogen hoor. mijn man heeft de hele ziekenhuis periode onze kinderen in bad gedaan (5 weken lang), ik was bezig met aanleggen of kolven. En dan waren het babys van 1.500 gram. Niks eng, het zijn gewoon zijn bloedeigen kinderen. ik heb ze pas thuis weleens gebadderd, maar meestal was ik bezig met voeden of kolven. Hij deed de rest, behalve de was. ik vind de betrokkenheid van de vader veel verder hoort te gaan als even de baby vasthouden en spelen. Daar is opa voor
Jeetje, ik leg mijn vriend zo vaak uit dat ik hele dag bezig ben geweest en soms ff snel snel mn brood naar binnen kan werken, en thuis blijven voor baby en huishouden best druk is. En dan ook nog eens jezelf proberen te verzorgen. Gelukkig doet mijn vriend alles hier met de kleine, uit zichzelf of als ik het vraag. Poepluiers ook, al vind ie t niet zo leuk haha, maar hij doet het zeker wel! En vraagt ook niet aan mij of ik t wil doen om eronder uit te komen.. Oké, heel soms voor die poepluier, als grapje, maar niet serieus.
kan niet echt zeggen dat deze eeuw er iets mee te maken heeft, net wat je eigen punt is. Over ht algemeen zijn vrouwen daar meer mee bezig/in thuis. En ja, mijn man kan heel goed luiers verschonen maar als ik daar gewoon toe in staat ben doe ik het.
Adi dat van jou is niet te vergelijken toch, op dat moment moest je alles geven om je kindjes te laten groeien en moest je man wel helpen. Dit gaat over een paar maand na de geboorte met gezonde ouders/kind.
Dat was de situatie bij ons, maar anders zaten wij er precies zo in hoor. En mij gaat het niet zozeer om de verdeling van taken om mama te ontlasten, maar om de betrokkenheid van de vader bij zijn kind. Dat het kind volledig gehecht is aan beide ouders, en zich als baby volkomen veilig voelt bij zijn vader (en niet door papa aan mama gegeven moet worden bij verlatingsangst. Ik zou het persoonlijk echt ernstig vinden)
Ja dat zou inderdaad niet best zijn. maar volgens mij valt dat wel wat mee. Zo is het generaties lang gegaan en zijn wij niet gehecht? Tegenwoordig slaat alles wel eens wat door.. (Niet op jou bedoeld.)
En toch komt t heel erg vaak voor dat de kleine het liefst door mama getroost wordt, daar is toch ook niks mis mee?! Er zit natuurlijk ook een verschil in of je er samen helemaal voor hebt gekozen, het ouderschap of dat je ' per ongeluk' zwanger raakt en er dan voor gaat... Maar een goede band met papa is inderdaad wel heel belangrijk!
Nou, ik zou dat zelf niet echt prettig vinden. Ik snap wel dat er bepaalde "mamafases" zijn, maar daar zou voor mij ook zeker een "papafase" tegenover moeten staan. Betrokkenheid bij de eerste dag, wat adi zegt, helpt om zo'n band op te bouwen. Dat je te moe bent voor je eigen kind of het te druk hebt met 'vrienden' zodat je vrouw niet eens iets voor zichzelf kan doen, gaat er bij mij echt niet in.
En dat vind IK dan weer geen verschil Kind is in alle omstadigheden van je samen. Samen vind je een weg in rolverdeling ed niet alleen als je er voor gekozen hebt. maar als TS hiermee niet tevreden is dan is dat haar probleem en heeft ze niks aan onze ervaringen. Te hopen dat het veranderd TS! NOg maar eens praten?Wat vind hij van die uurtjes oppassen dan, qua drukte? dan begrijpt hij het beter misschien..
Het een wil toch niets zeggen over het ander? Of je het nou "gepland" hebt of niet, de komst van een baby verandert alles. Niemand kan incalculeren hoezeer die komst alles verandert. Ook al ben je nog zo goed voorbereid, de echte ervaring is totaal anders, en iedereen moet daaraan wennen. Of je nou al 10 jaar samen bent of een paar maanden, dat maakt echt niet uit.