Ik dacht altijd dat ik later jongetjes zou krijgen als ik kinderen zou krijgen, was ook helemaal geen meisjes gewend. Toen bij de 20 weken echo bleek dat het een meisje was, had ik ook echt even zoiets van; huh? een meisje? wat moet ik nou toch met een meisje?! Maar ik vind het zoooooooo leuk haha! Hoewel ze echt wel haar buien heeft soms, is ze over het algemeen heel lief en gezellig, wil lekker tutten met make-up en nagellak, is de hele dag aan het dansen en zingen, en is nu al een echt moedertje voor mijn oppaskindje van 4 maanden. Heerlijk! Ze is er nu ook helemaal van overtuigd dat ze een zusje krijgt (als je voorzichtig zegt dat de baby misschien wel een jongetje is, wordt ze echt heel erg boos haha) en stiekem zou ik het zelf ook wel heel leuk vinden, nog een meisje erbij! (maar met een jongetje zou ik net zo superblij zijn natuurlijk hoor!)
Alles is leuk aan je kind . Het idee dat het geslacht alles bepalend is, is onwaar. Op het moment dat je bepaalde vooroordelen hebt bijvoorbeeld jongens zijn wild dan zul je ieder wild jongetje zien als een bevestiging van jouw vooroordeel. Een wild meisje doe je onbewust af als uitzondering of slecht opgevoed. Een rustige jongen is nu even moe. En zo blijft het vooroordeel in stand Mijn dochter is gek op roze, tekenen, knutselen, knuffelen, springtouwen, ballet. Maar racet ook stijle heuvels af. Overwint haar angsten. Kortom superstoer. T is autogek. Kent bijna alle merken uit zn hoofd. Eigenzinnig. Eigenwijs. Held op sokken. Komt naar je toe voor een knuffel en zegt dat hij jou zo lief vindt. Begroet zn liefste neef op de speelzaal met een dikke zoen. M en T kunnen een drukke bui hebben maar zijn overwegend rustig. Ik zie daar echt geen verschil dat te maken heeft met geslacht. S is een zonnetje. Vrolijk. Fel. Druk. Blij. Sociaal. Dol op knuffelen. Lijkt wat minder zitvlees te hebben.
Het 'leuk' zijn isniet persee gekoppelt aan het geslacht van je kind. Net als dat het ene jongetje graag met barbies speelt en een ander meisje graag voetbalt. Het enige wat ik echt alleen denk te kunnen met een dochter is het echte tutten, haar haartjes leuk doen.. Strikjes en dingetjes en datjes. Maar een jongen kan je daarintegen weer een heel leuk opgeschoren kapsel aanmeten die je mooi kan stijlen ofzo. Wederom loop ik dus weer vast...
Ik kan me in veel hiervan helemaal vinden! (al kan ik natuurlijk niks zeggen over jouw kinderen ) D is autoliefhebber, hij spaart voor een blauwe bugatti, bouwt prachtige dingen van Lego (vooral veel raceauto's, raketten en andere dingen met 'schieters'). En hij is een knuffelkont, die net zo graag rent en springt en klimt, als dat hij rustig met een boek op schoot komt zitten, of die heel geconcentreerd aan een werkje bezig kan zijn. Samen koekjes bakken is geweldig met hem! Maar met zijn papa uit de bocht vliegen in de bobsleebaan van Plopsa vond hij ook een fantastische ervaring... mama wat minder natuurlijk. Hij is wat meer 'jongensachtig' geworden sinds hij naar school en BSO gaat. De groepsdruk is er toch en er ontstaat steeds vaker iets van 'jongens tegen de meisjes'. Dat is ongetwijfeld een heel normaal iets in hun ontwikkeling. En hij is de ultieme grote broer: kan heel goed ruziemaken met zijn zusje, maar als iemand anders onaardig tegen haar doet dan neemt hij het altijd voor haar op. B is een poppenmoedertje, die het liefst 5 kettingen en 3 armbanden omdoet, jurken en rokken draagt en verjaardagsfeestjes houdt met haar theeserviesje. Tegelijk kan ze net zo goed klimmen en klauteren als haar broer, is nergens bang voor (behalve soms om alleen te zijn, dat is wel eens moeilijk) en ze kan heel aardig voetballen. Haar eerste ski-ervaring was geweldig, ze ging er echt voor. En ook sleeënd durft ze veel. Motorisch is ze een enorm handige donder. Ze lijkt wat minder een 'studiebolletje' dan haar broer, zij leert meer door te doen dan door erover na te denken. Maar intussen pikt ze enorm veel op, zo tussen neus en lippen door.
Ik heb 3 jongens, dus kan mezelf wel ervaringsdeskundige noemen ik heb wel wat met dat getut, maar niet zoveel met dat kattige van meiden. Maar m'n 2e zoon is ook zo'n kleine diva dus weg m'n argument. Ik word op handen gedragen door m'n jongens en ik ben helemaal weg van dat stoere aan de buitenkant, maar het lieve van binnen. Ik vind het leuk, maar had meiden net zo leuk gevonden
Wat Chaii zegt.. Staartjes, strikjes, knipjes, tutteltjes, frutteltjes en jurkjes/rokjes, das echt typisch voor een meisje. Maar nu ze er is, doe ik dat helemaal niet! Een staart is veel praktischer of gewoon los, mooie krullen showen en enkel een knipje om d'r haar uit de ogen te houden. Een koddig jurkje? Dat past helemaal niet bij dochter. Spijkerrokjes, broekjes en shortjes staan haar het leukst. Meisjemeisje? Echt niet Het is een rouwdouwer, heeft het de hele dag over auto's, bussen, vrachtwagens en trekkers en Thomas de trein is haar held. Ze wandelt wel met haar buggy, maar pas nadat de de pop er aan het hoofd heeft uitgeslingerd Ze houdt van tekenen, maar alleen als mama een auto tekent. Zo nu en dan heeft ze tijd voor een knuffel, maar huphup snel want er moet gerend worden! Ik had van te voren ook niet echt een beeld hoor over een jongen of meisje, ik heb m'n verwachtingen dus ook niet bij hoeven stellen. Ze is zo leuk zoals ze is, hoe cliché dat ook klinkt. Trouwens, ik ben zelf ook nooit een meisjemeisje geweest dus we zijn duidelijk uit het zelfde hout gesneden
Hier ook een hele lieve en rustige jongensbaby, maarja hij is nog een baby he In hoe ik hem ken, is hij rustig, houd niet van drukte maar is ontzettend sociaal en lacht naar iedereen en kan het met iedereen vinden... maar van zijn mama gaat hij extra lachen en knuffelt hij extra graag..
pin je er maar niet op vast. Als mijn oudste een meisje was gewesst met evenveel beweeglijkheid en drukdoenerij die hij nu heeft valt er ook dan weinig te frutten en te tutten, daar had ook "zij" geen geduld voor gehad.
Ik dacht altijd dat ik een meisjes mama was (vooral omdat ik zelf heel meisje-meisje ben) en kon me dus niets bij een jongen voorstellen.. Had serieus nooit gedacht dat ik een zoon zou krijgen! Maar ik ben hier erg op terug gekomen.. Ik vind het helemaal geweldig, een jongetje! Ik vind de één niet leuker dan het andere, dat absoluut niet. Mira is bijvoorbeeld echt een hele pittige dame en vooral veel op zichzelf gesteld en het is helemaal geen knuffelkont. Ediz daar in tegen is niet bij me weg te slaan, wat ik echt heerlijk vind Hij is ook een stuk rustiger! Maar dat tutten, roze kleertjes en spulletjes is ook iets wat ik absoluut niet had willen missen Al met al maakt het ook allemaal helemaal niets uit.. Je kind is je kind, meisje of jongen.. Zodra het geboren wordt en op je borst ligt kan ik me niet voorstellen dat je een voorkeur hebt voor een jongen of meisje. Die liefde is dan veel te groot.
Net wat de andere al zeggen, je kunt van te voren niets zeggen over het karakter jongen/meisje Mijn zoon vind zichzelf het mooist met een jurk aan, graait dan nog het liefst in mijn sieradenkistje om het af te maken en staat dan te draaien voor de spiegel alsof hij een prinses is Mijn dochter heeft als motto "een dag geen modder achter mijn oren is een dag niet geleefd" Maar toch, dochterlief is een echt kattekop, heeft als lievelingskleur roze en wilt elke dag een mooi speltje in haar haar... Zoonlief is een echt kerel, laat graag zijn spierballen zien en stoeit het liefst de hele dag, om daarna lekker bij zijn mama te komen kroelen... Eigenlijk zijn we geen van alle meisjes-mama of juist jongens-mama, maar we zijn gewoon allemaal mama van de allerliefste kindjes
Ik ben niet echt een meisje-meisje... en had mezelf ook altijd als jongensmama gezien. Ik kom zelf wel uit een gezin met enkel dochters, dus het is niet dat ik er niks mee kan hoor... Maar ik had het gewoon iets anders in mijn hoofd. We hadden ervoor gekozen om het niet te weten... maar toch heb ik 40 weken lang gedacht dat ik een kereltje bij me droeg. Bij een van de laatste controles kreeg ik nog een echo vanwege vermoeden stuitligging en ze nam per ongeluk gelijk het geslacht in beeld. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn vermoeden juist was en ik dus een balzakje zag. Een paar uur later begonnen de weeen en werd mijn kindje geboren. Mijn vriend keek tussen de beentjes en riep:'een dochter!!! We hebben een dochter!!'. Tranen van geluk, maar ik heb wel 10 keer geroepen hoe dat toch mogelijk was . Het is ook wel echt een meisje... wel een rauwdauwer, nu al, maar wel een meisje met daarbij passend karakter. Ik vind het heerlijk! Het had me niet uitgemaakt hoor... ik vind beide geslachten te gek, maar ik moest wel echt even aan het idee wennen omdat ik zo lang anders had gedacht. En waar ik wel een beetje bang voor ben en wat eerder werd genoemd: Meisjes trekken naar papa... Beetje jammer na al die zorgen overdag/'s nachts en altijd. Zonder omkijken straks bij papa in de armen duiken haha.
@Lievemama; Helaas.. Meiden trekken indd (meestal) meer naar papa toe.. Alleen als ze ziek is/ergens last van heeft of iets wilt wat van papa niet mag is het Mama! Haha.. Ik was zelf ook echt een papa's kindje, dusja
Hier een echte jongensmama. Ik heb een zoon en dat is superleuk. Die van mij is een echte knuffelkont. Hij kan uren bezig zijn met zijn treinen en auto's (hele verhalen speelt hij ermee). Hij vind het fijn om ergens met de auto naartoe te gaan. Een paar uur rijden is geen enkel probleem, want hij heeft genoeg te zien onderweg (alle soorten vervoermiddelen). Ik ben met hem met de trein van Sittard naar Zwolle gegaan en hij heeft zich geen minuut verveeld (de meegenomen boekjes en zoethoudertjes waren niet nodig). ZO leuk vond hij het in de trein. Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik mijn man een vrachtwagen of trekker aanwijs wanneer we met ons tweeen op pad zijn Nooit gezeur over haren kammen of staartjes/vlechtjes maken. Dus dat kost je in de ochtendstress ook geen tijd. Hooguit een keer wat gel erin en klaar. Een tijdje terug kwam ik erachter dat ik nog nooit (in de 37 jaar dat ik leef) bij iemand anders een staartje heb gemaakt. En ook dat staartjes maken niet mijn specialiteit is . Afgelopen maandag test gedaan. Ik hoop aan de ene kant heel erg op een meisje (want zo ene hebben we nog niet). Maar aan de andere kant lijkt twee jongens me ook helemaal geweldig. Gelukkig kunnen we niet zelf kiezen
Hmm... ik vind beide wel leuk. Ieder heeft zijn voor en nadelen.. Ik wou vroegen veel liever een jongetje.. maar als ik een meisje krijg vind ik het ook super. Nu a.s. vrijdag weten we het. Spannend