Mijn kinderen moeten altijd proeven, en pas daarna mogen ze zeggen of ze het lekker vinden of niet. Ik geef nooit maar één ding, dus ze eten gewoon van hun bord wat ze wel lekker vinden. En voor op brood mogen ze altijd kiezen uit een paar dingen die ik oké vind. Het zou mijn keus dus niet zijn om een kind een broodje ei te geven en verder niks als ze dat niet lekker vindt. Het is wat anders als ze er zelf om gevraagd hebben en het dan niet willen opeten. Dan hebben ze bij mij ook gewoon 'pech gehad'.
MIjn kinderen moeten alles proeven. Maar iets te eten geven wat ze echt niet lusten en niks anders aanbieden, nee.
Hangt natuurlijk een beetje van de situatie af. Heb eens een vriendinnetje te logeren gehad, waren allebei jaar of zes geloof ik en die lustte ook iets niet, maar wilde dat niet toegeven. Dus mijn moeder nog vragen... wil je dan iets anders...heeft toen ook nog andere dingetjes geregeld maar dat wilde ze ook niet. Nee want ze had gewoon geen trek. Kreeg mijn moeder later dus op hoge poten mamalief aan de lijn, dat dochterlief verhongerd was. (thuis had ze dus verteld dat ze 't op moest eten, nou dat hoefde dus helemaal niet, ze mocht gewoon wat anders, maar wilde dat dus niet) Dus je kunt er niet altijd iets aan doen. Zelf vind ik proeven wel belangrijk, maar ik lust sommige dingen ook gewoon niet, en dat gaat ook niet veranderen door heel vaak te proeven Probeer met andere kinderen ook altijd rekening te houden met wat ze lusten, maar er zijn wel grenzen. Heb een neefje die écht alleen maar patat en pizza wil eten en voor de rest alles weigert. Ja dat ga ik niet elke dag op tafel zetten. (zeker niet als hij twee weken bij me is)
Mijn kind hoeft niet alles te eten, iedereen heeft dingen die hij pertinent net lust. (mijn vriend heeft dat met kaas en ik met witlof) Als er 1 of 2 dingen zijn die hij echt niet lust zal ik het ook niet voor hem klaarmaken. Echter als hij in een fase komt dat hij niets meer lust en ik dus iedere avond ander eten voor hem kan koken ga ik daar niet aan beginnen. Ik ga er zekergeen strijd van maken door hem het op te laten eten maar dan kan hij kiezen voor een kom met yoghurt of iets dergelijks. Maar zeker niet iets lekkers want dan is naar mijn mening het einde zoek. Kortom hij krijgt dan iets puur om zn buikje te vullen en niet iets lekkers want dan gaat het helemaal een gewoonte worden. Veel kinderen (zo was ik zelf vroeger ook) lusten veel meer alleen vinden ze het ene lekkerder als het andere. dus als ze niet dol zijn op prei is iets anders als het niet lusten. vaak word het door kinderen als hetzelfde ervaren.
Als ze iets echt niet lust, dan hoeft ze het niet op te eten. Als ze gewoon geen zin in iets heeft, dan moet ze het wel opeten (als het om een maaltijd gaat).
Het gaat om haar vader, ze ging vandaag voor het eerst een hele dag met hem mee. Ik weet niet zeker of het zo gegaan is (omdat ik er niet bij was) maar ik weet wel dat mijn dochter extreem veel honger had toen ze terug kwam. ------ Zal de rest wel over me heen krijgen so be it. Maar na jou laatste uitleg irriteer ik me een beetje aan deze stelling. Je hebt het over iemand en dan in eens is het de vader? Dan beginnen mij de alarmbellen te rinkelen. Het is niet zo maar iemand maar haar vader? Er spelen waarschijnlijk verschillende problemen op dit moment! Welke ik niet ken. Maar als je uit elkaar bent. Probeer als dat er is een redelijk contact te houden met de andere ouder! En het is wel bekend dat kinderen ouders ( uitspelen die net uit elkaar zijn, weet natuurlijk niet of dat bij jullie het geval is). Begin eerst eens te praten met je ex over wat er werkelijk gebeurt is. Hij is niet de buurvrouw andere moeder waar ze is geweest hij is haar vader. Als hij een andere kijk op opvoeden heeft en ze is bij hem. Dan heb jij er even niks mee te maken. Dat jij het er dan niet mee eens bent dat mag jij vinden. En mag je wel je ex op bellen dat je het liever niet hebt. Maar als hij opvoedkundig dit zijn manier is tja als je van elkaar af bent dan gelden er misschien andere regels bij de andere ouder. En daarom irriteert mij uit eindelijk dit topic. Omdat je de helft verzwegen hebt in je openingspost en dat maakt het verhaal anders dan dat je gelijk verteld had dat het haar vader betrof. Als je uit elkaar bent dan zal je heel vaak op je tanden moeten bijten. En zeker als er onschuldige kinderen daar in betrokken zijn.
Dit viel mij ook op. Uit de openingspost dacht ik (en iedereen geloof ik) dat het om een speelafspraak oid ging. Maar als ze bij haar vader was, was misschien iets heel anders aan de gang. Een moeder van een vriendje mag jouw dochter niet opvoeden qua eten, haar vader mag het uiteraard wel. Ik zou ook een gesprek aangaan met papa en achterkomen wat er aan de hand was.
Ik heb niks aangevinkt omdat ik het lastig vind. Mijn zoon is een lastige eter, als ik hem de kans geef lust hij niks. Hij moet van mij altijd proeven en meestal ook wat meer hapjes daarna eten. Als hij alleen hoeft te proeven en daarna zegt dat lust ik niet en niet meer verder hoeft te eten, dan hebben wij elke avond dat hij niet eet. Zo dacht ik dus dat hij geen boerenkool luste (bij ons was het altijd een vies gezicht trekken en half over zijn nek gaan) tot hij bij mijn zwanger at en zijn neefje van 5 boerenkool zag eten om vervolgens een bord voor boerenkool te eten. Nou ja zeg!!!!!!!! Gisteren had ik gebakken aardappeltje met kleine gehaktballetjes en worteltjes. Eerst moeilijk doen met dat lust ik niet om vervolgens toch zijn bord leeg te eten (wel na enig aandringen en 4 keer zeggen dat hij toch wat moet eten en proberen).
Maar als ze het er meteen bij had gezet... An had ze hooguit tips en adviezen gekregen over hoe om te gaan met je ex. Ipv datgene waar het om draait.
Ik vrees dat het er juist om draait dat het om de vader gaat.. Idee dat ik er een beetje bij krijg.. Kijk, mijn vriend doet ook wel eens dingen dat ik denk van 'tjongejonge, denk es na zeg!'. Vooral toen ze nog jonger was. Kwam soms ook wel, omdat hij het juist goed wil doen, om mijn regels door te voeren. Beetje uit onzekerheid van hem, niet helemaal willen loslaten van mij en omdat we kennelijk niet goed hebben gecommuniceerd. Normaal gesproken groei je daar samen in. Nu heeft hij zijn eigen dingen met haar. Hij is er zekerder in en doet gewoon wat hij leuk vindt/goed acht en ik ben wat milder geworden.. In het geval van gescheiden ouders is dat proces van afstemmen waarschijnlijk nog een stuk lastiger..
Inderdaad. Mijn man wil ook weleens door mij bedachte 'regels' enorm letterlijk doorvoeren. Mannen denken weleens een beetje zwart-wit. En als je dan net in de fase zit dat het kind voor het eerst een hele dag doorbrengt met (gescheiden) papa/partner, vallen dit soort voorvallen veel zwaarder.
Nouja.. Ik zou het ook niet de bedoeling vinden.. Ook als het iemand anders was geweest. En natuurlijk valt het zo'n eerste keer met papa ook zwaarder en uiteindelijk moet je dat gewoon loslaten want je bent niet meer 1 gezin en dus zul je het ongetwijfeld weleens niet met elkaar eens zijn. Maar de vraag die ze stelde is nu wel beantwoord... En anders zou ze die antwoorden dus niet hebben gehad. Want dan is iedereen (net als nu) bezig met uitleggen dat dat nou eenmaal gebeurd als je gaat scheiden.
ik ben de enige die tegendraads gaat doen. Mijn kinderen weten dat als ze ergens anders zijn ze hun eten moeten opeten, lusten of niet. Ik vind dat als de moeder van een vriendje moeite doet om iets klaar te maken, mijn kind het dan maar moet opeten. Mijn kinderen zijn aan niets allergisch, dus moeten ze alle opeten (bij iemand anders).
Dat vind ik best zielig. En wat doe je dan als ze weigeren, het er toch in proppen ofzo? Als ik mijn dochter dwing iets te eten wat ze niet lust weet ik zeker dat ze gaat overgeven...
Nu ben ik gezegend met een kind wat bijna alles lust. Hij moet hier wel proeven maar als hij het echt niet lust hoeft hij het niet op te eten. Ik eet nu toch ook geen dingen meer die ik vies vind dus waarom zou ik mijn kind dingen laten eten die hij vies vind..
Gelukkig heb ik ook twee makkelijke eters maar ik heb ze dan ook nooit gedwongen om dingen te eten, proeven moet ze hier wel maar als ze het niet lusten mogen ze het laten staan. Ik denk namelijk dat als je dingen gaat dwingen qua eten het alleen maar averechts werkt. Vind het ook best zielig eerlijk gezegd. Kindjes die hier tussen de middag komen eten en iets niets lusten krijgen van mij ook gewoon wat anders, vind het ook belachelijk dat die vader je dochtertje niets anders dan dat ei heeeft gegeven, dat zou voor mij ook gelijk de laatste keer zijn dat mijn kind daar zou zijn geweest.
Nee natuurlijk niet! Ik heb het dus niet over: 'minder lekker' en dat weet je pas als je het hebt geprobeerd. Mijn zoontje is bijna 4 en eet sinds een paar maanden eigenlijk alles mee. Alleen vis eet hij niet (wel visvingers, maar dus geen vis in zuivere vorm). Als hij het ziet, draait hij al met zijn ogen. En laatst had hij iets in zijn mond: andijvie of spinazie, iets van groene sliertjes iig, wat hij dapper probeerde, maar niet doorgeslikt kreeg, dat mag hij dus uitspugen. Je kind dwingen iets te eten wat hij echt niet lust, vind ik kwalijk.
Nee hier hoeven ze alleen te eten wat ze zelf willen. Ze hoeven van mij ook niet verplicht te proeven, maar in de praktijk doen ze dat zelf eigenlijk altijd wel. Gelukkig heb ik twee hele makkelijke eters, bij I. weet ik helemaal niks wat ze niet lust en M. houdt alleen niet zo van rauwe tomaten (maar zelfs dat eet hij heel soms wel). Soms hebben ze ergens een keer geen zin in, terwijl dat ze dat normaal wel graag lusten, maar dan hoeven ze het niet te pakken van mij hoor. Er staat altijd genoeg op tafel, maar ik ga geen extra dingen (boterhammen bij het avondeten bijv.) klaarmaken.