Ik moet dit gewoon ff kwijt!! Ik ben nu 7.5 maand moeder, ben hier 1.5 jaar terug komen wonen, samen wonen, met mijn vriend. Erg leuk. Niet veel later was ik zwanger, dolblij! Nu ik eenmaal moeder ben, ik ken hier niemand, mijn vriend werkt 5 hele dagen, en is als onze dochter de 1e fles krijgt al weg, en als hij thuis komt, krijgt ze vaak de laatste fles of ligt ze al op bed. Ik zorg dus het meeste voor haar, wat me soms erg zwaar valt. Ik kan niet zomaar ff op bezoek, wandel wel eens met dit mooie weer, maar waar ga je naar toe? Dan heb ik het na een klein uurtje ook wel weer gezien. Ik voelde me zo eenzaam dat ik soms helemaal gek werd, letterlijk gek. Afijn, opvang is te duur. Nou heb ik niet zo een hele goede band met zijn familie, maar ze zullen lief zijn voor mijn dochter. Ze gaat 1 of 2 dagen in de week ernaar toe, heb ik tijd voor het huishouden, werk en mezelf. Voelt goed! Want oh, ik was echt mezelf kwijt.. Ik ben echt iemand die geen type is om alle dagen thuis te zitten met baby.. Man man, wat word ik daar knetter gek van. Ik vind het zoooo spannend! En ik hoop zooo dat mn dochter het daar goed doet en naar haar zin krijgt. Vind het zo eng... Maar ik moet het doorzetten, voor mijzelf, voor mijn dochter. Om een leuke mama te zijn voor haar.
Goed van je! En je moet ook aan jezelf denken he, dat is heel belangrijk! Maar hoezo kun je niet op bezoek enzo? Dat kan toch ook gewoon met een kindje? Ik ben alleen met mijn zoontje maar ik zou echt gek worden als ik altijd thuis zou zitten en ga er altijd gewoon lekker op uit...
Ja inderdaad, was/ben mezelf helemaal kwijt. Kwam nergens meer aan toe, voor mezelf echt. Nou, omdat ik hier niemand ken.. Dus niemand om op bezoek te gaan! Mensen ontmoeten vind ik moeilijk, je moet ook net die klik hebben ook. En waar enzo.. Maar ik ken hier dus echt niemand haha. Dat bedoelde ik dus! Snap je me nu?
Ik ken je gevoel helemaal! Ben dus een klein jaar geleden bij mijn vriend ingetrokken in Zuid-Limburg, ik kom zelf van Midden-Limburg en heb daar dus ook mijn familie wonen. Mijn vriend is van 07:00-21:00 werken dinsdag t/m zaterdag. Ik zit dus de hele dag alleen en heb nog geen kindje alleen een mopshondje waar ik mee wandel, heb hier totaal geen vriendinnen of kennissen. Ik ben afgekeurd en werk dus niet meer, ben dus echt de hele dag alleen thuis en voel me ook heel erg vaak vreselijk eenzaam. Doe wel een middag in de week vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis maar dat is ook niet veel en meer kan ik niet omdat me dat lichamelijk te zwaar is. Dus weet hoe moeilijk het is om zoveel alleen te zijn aangezien ik echt een gezelligheidsmens ben.
Ja precies Drieka, dat is zo verdrietig Moeilijk is dat he? Ik kan er ook niet tegen, niet meer. Vriendinnen maken is moeilijk en afspreken.. Vind ik dan, waar begin je, en het onderhouden, moet ook net die klik zijn en njah noem maar op! Lastig..
Ik dacht dat je bedoelde dat je met baby nergens op bezoek kon gaan maar nu begrijp ik het Misschien kun je via hier wel eens afspreken met iemand, of wellicht is er een groep waar je woont van moeders die af en toe bij elkaar komen? Ik begrijp dat het eng/moeilijk is nieuwe contacten op te doen (ik heb zelf ook in een soortgelijke situatie gezeten), maar je zult later echt blij zijn dat je dat toch gedaan hebt!
Ja klopt, het het vaker hier geprobeerd op dit forum! Maar nog niks uit gekomen en waar verder nog meer dan? Ik vind het zo moeilijk, wel opgezocht al op internet, maar kom weinig tegen...
Misschien kun je iets via Facebook vinden? Ik ben zelf lid van een FB groep met allemaal moeders (en mama's to be) in de stad waar ik woon bijvoorbeeld. Zijn elke week wel meiden die met elkaar afspreken en ik heb er zelf inmiddels ook leuke vriendschappen opgedaan
Ik ga eens kijken! Heb ik inderdaad nog niet geprobeerd, woon zelf in rdam, moet wat te vinden zijn, toch Dankjewel!
Ik herken dat heel erg, ik was ruim 4 jaar geleden verhuisd om samen te gaan wonen met mijn toenmalige vriend samen met mijn dochter. Ik kende ook niemand in de buurt, maakte me heel eenzaam des te meer omdat de relatie niet goed ging. Nu woon ik weer in een ander dorp waar ik ook niemand ken, weer opnieuw beginnen maar wel met een nieuwe relatie (niet helemaal nieuw meer). Wel heel goed van je om wat meer tijd voor jezelf te nemen op deze manier. Misschien kun je aansluiten bij een vereniging, zijn er misschien leuke activiteiten in het dorpshuis etc. Mag ik vragen waar je woont? Wie weet wonen we wel vlak bij elkaar!
chiggy; ik kan t niet vinden haha, kom wel pagina's tegen, maar je kan er niks doen.... ben ik nou zo dom?! haha pjo1983; vervelend zeg! ik merk het ook, dat onze relatie steeds slechter gaat.. geen tijd voor elkaar, in t weekend wel, maar ja grote boodschappen worden er gedaan en nog wat andere dingen die we samen halen in de stad die we nodig hebben, en andere dingetjes die je voor jezelf wilt doen. maar goed!! ik woon in rdam, dat is niet bij jou denk ik in de buurt, gezien je in NH woont?
Idd jammer dat je je zo voelt. Maar ik denk ook dat je toch meer van jezelf initiatief moet tonen. Je hebt idd een topic, jonge moeders uit Rotterdam geopend, maar je bent er zelf niet actief. Zo krijg je natuurlijk nooit leuke contacten.
Een klik voel je pas als je elkaar ontmoet. Persoonlijk ben ik zelf ook niet van het mailen en prive berichten. Mijn advies is, ga eens gewoon iemand uitnodigen met wie je contact hebt, en wat leuks doen!
Probeer idd tijd voor elkaar vrij te maken en ook juist in het weekend samen leuke dingen te doen. Dat is wel belangrijk. Het word weer mooi weer dus kun je meer naar buiten en ontmoet je ook sneller andere mensen. ik woon idd in NH dus dat is niet heel dichtbij!
Hoi Delta, ik snap je gevoel wel. Vorig jaar ben ik verhuisd naar het buitenland voor mijn huidige vriend. Tussen ons gaat het supergoed, maar 8 maanden lang zat ik zonder werk. Ikzelf heb nog geen kinderen. Maar ik werd hier echt knettergek. Geen vrienden, geen kennissen, geen familie. We wonen op de boerebuiten, geen enkel winkelcentrum in de buurt. Ik werd er depressief van. Gelukkig heb ik werk gevonden in Parijs, elke dag met de trein op en af, maar o wat doet me dit goed!!! Heb leuke collega's, goed betaalde job, en mijn weekend besteed ik volledig aan me vriend en onze paardjes. Zo heb ik toch het perfecte evenwicht gevonden in mijn leven. Misschien kan het voor jou interessant zijn om halve dagen te gaan werken? Of toch een minimum van uren doen. Zo kan je ook nieuwe mensen leren kennen, er zullen vast wel enkele leuke collega's tussen zitten waar er misschien een vriendschap kan uit komen. Ik heb het aan de lijve zelf ondervonden, nieuwe vrienden komen echt niet naar je toe, vriendschap moet groeien, en daar moet je tijd in investeren.
Ik snap het ook. Ik ben naar het buitenland verhuisd voor mijn man en had in het begin ook geen contacten/vrienden. Nog altijd heb ik er niet veel,en we hebben vaak gewoon geen tijd om veel af te spreken (werken allebei, ik vanuit huis). Maar heeft je man geen leuke vrienden/contacten? Ik ben in het begin ook opgenomen door zijn vrienden (allemaal mensen met kinderen, dus dat is wel fijn), en nu ben ik zover dat ik ook contacten van mezelf heb.
is ook zo! heb al wel wat contacten hier op gedaan die goed klikken, maar komen hier niet vandaan. het is lastig vind ik! het moet ook wel van 2 kanten komen natuurlijk. en als iemand reageert in dat topic die bijna gaat verhuizen, heeft ook niet veel zin.
Ik herken het wel hoor, daar niet van. Je komt na verloop van tijd in een soort van spiraal terecht en weet je gewoon echt niet meer hoe je het aan moet pakken. Toen ik 10 jaar geleden vanuit Brabant naar Amersfoort verhuisde, heb ik de 1e 2 jaar echt moeite gehad om hier contact te krijgen. Maar op een gegeven moment was ik er niet meer mee bezig, en had zoiets van, komt vanzelf wel. En dan juist ineens kom je allemaal leuke mensen tegen met wie het klikt. Waar ik nu woon, woon ik nu zes jaar, en mijn beste vriendin woont een paar deuren verder. Maar pas 2 jaar geleden per toeval met elkaar in contact gekomen. Haar dochter vierde een kinderfeestje en wilde mijn dochter uitnodigen. Ze speelde regelmatig samen buiten. Dus zo aan haar telefoonnummer gekomen, en ineens kreeg ik na een tijdje een bericht binnen van, hey jij ook whatsapp, en van het een kwam het ander. En inmiddels is het mijn grootste schat Dus zo je maar weer. Alleen hier is de planning om naar Rotterdam te gaan verhuizen, dus zal ik ook weer opnieuw contacten moeten gaan zoeken, maar dat komt vast goed.
Dat is zo! proberen we ook wel hoor Ja je ontmoet sneller mensen, maar niet van een wandelingetje haha.. nee helaas niet dichtbij! jammer! hopelijk vind jij ook snel nieuwe contacten, zou leuk zijn!