Weer een slaaptopic. 1,5 week terug is onze dochter geopereerd aan haar hoofdje. In het ziekenhuis was het slapen al een drama, maar thuis gaat dit net zo. Ze wordt 's avonds iedere keer wakker en ook 's nachts wordt ze regelmatig wakker en wordt alleen rustig als we haar tussen ons in leggen. Het was zo en zo een buikslaper wat ze tot de controle over 2 weken niet mag doen, ik merk wel dat ze daar wat rustiger van wordt, maar helaas ze zal toch op haar rug in moeten slapen. ook kan ze slecht tegen harde geluiden, dan begint ze zelf hard te huilen. Van de week begon er een kindje hard te huilen en toen zag ik echt van die bange oogjes en daarna begon ze zelf ook te huilen. Herkennen jullie dit en hoe kan ik haar het beste troosten. Moet ik haar even laten huilen, voor de operatie wachtte ik langer af met heen gaan dan nu. Nu ook nu heb ik haar maar mee genomen naar beneden omdat ze niet te troosten is, maar eigenlijk is dat verkeerd. 's nachts wil ze ook alleen maar onze vinger vast houden, dan is ze rustig.
Lijkt mij dat ze echt nog angstig is van de operatie + hoe ze zich daarna voelde, en misschien doet het ook gewoon nog pijn? Ik zou nu in ieder geval echt nog troosten, 1,5 week geleden is echt nog vrij 'vers'.
En is bij je in bed nemen geen optie trouwens? Kan echt geen kwaad voor nu, als ze echt hersteld is, kun je haar weer in haar eigen bed leggen.
bedankt voor je reactie. Als ze 's nachts wakker wordt nemen we haar ook tussen ons in en dan zoekt ze ons ook echt op en wil van 1 van ons de vinger vasthouden. Vanuit het zh kregen we mee dat we haar alleen in haar eigen bedje moeten troosten, omdat ze dan het snelst weer hun normale ritme hebben, maar dan blijf ik 's nachts m'n bed uit gaan en zodra we de deur dichttrekken begint ze weer te huilen.
Kan je haar bedje niet naast jullie bed zetten? Dan kan je haar troosten, ligt ze in haar eigen bedje, maar je hoeft niet je bed uit...
Helaas past dat niet, wij slapen op een klein kamertje, naast mijn bed heb ik nog een halve meter maximaal en dat is het. Dat is dus geen optie. Nu slaapt ze in ieder geval weer, want het is stil en we zien het wel weer vannacht, maar het sloopt je op een gegeven moment en ik vind het gewoon sneu voor haar, want soms is het ook zo'n zielig huiltje. Moet eerlijk zeggen dat ik de periode na de operatie toe heftig vind, maar dit toch ook, omdat je niet weet wat er is en je aan haar huilje hoort dat er haar iets dwars zit.
Je kindje heeft een heftige ervaring achter de rug. Wat jij als moeder moet doen, is je kind de veiligheid bieden die het nodig heeft. Neem haar dus gewoon mee: zij zal zich dan zo snel mogelijk weer normaal veilig gaan voelen en dan komt er ook gewoon weer een moment dat ze het weer zonder jullie kan. Bovendien moet ze nu slapen in een houding die haar voorkeur niet is. Weet niet of je dat zelf wel eens hebt moeten doen, maar dan slaap je dus echt erg slecht. Lekker troosten en bij je nemen als ze daarom vraagt dus! Onze jongste sliep na een maagbiopt met narcose juist erg veel, maar was dus door de narcose nogal suf/moe en kon wel gewoon snel weer in haar eigen omgeving en eigen slaaphouding slapen. Dat maakt nogal verschil, lijkt me
Over klein bed trouwens: onze oudste slaapt als ze erg ziek is altijd bij mij in bed, (is gelukkig niet zo vaak meer, 2 keer per jaar ofzo ), maar mijn man slaapt dan op een ander bed of op de bank. Dan slaapt hij vrij normaal en ik nog het beste van wat ik kan slapen met een ziek kind naast me. Heel soms wisselen we dat ook wel af, als het ziek-zijn erg lang duurt en ik tussendoor ook even bij moet tanken.
Ah, gewoon lekker bij je nemen hoor, zij geeft zelf al aan wat zij fijner vind, dus waarom daar geen gehoor aan geven. Ik snap niet zo goed waarom er zoveel gehamerd wordt op dat alleen slapen, ja, in normale situatie ok, maar bij zo een kwetsbaar kleintje dat een hele heftige tijd doormaakt gaat het toch vooral om waar zij zich prettig bij voelt. Het normale ritme komt wel wanneer zij weer goed in haar vel zit.
Zo denk ik er ook over, alleen mijn man soms net wat anders. Maar 's nachts nemen we haar zo en zo bij ons, voor haar en voor onze rust. overdag heb ik haar ook continue bij me, omdat ze dat fijner vind dan spelen op de grond. Maar in het zh wordt er zo op gehamerd om het vooral niet te doen en in haar eigen bedje te laten slapen dat je gaat twijfelen aan jezelf. Maar ondanks dat ze bij ons ligt blijft ze onrustig en veel draaien. Rozemarijke: onze kamer is klein ons bed gelukkig niet, maar dat afwisselen is ook nog een idee om te doen,alleen denk ik niet dat ik het los kan laten en als ik haar hoor huilen toch naar haar toe ga om te kijken wat er aan de hand is, ook omdat mijn man wat "harder" is en ze wat meer door laten huilen. en inderdaad in een houding liggen die niet prettig is en niet gewoon voor je is dan slaap je ook minder goed. Maar ze moet het nu eenmaal nog even 2 weken volhouden en hopen dat we dan groen licht krijgen om haar weer zonder rolletjes te laten slapen.
Ja, maar het ziekenhuis, dat zijn artsen en verpleegkundigen. Geen psychologen of therapeuten he? Lekker op je eigen intuitie afgaan dus: jij kent je kind het beste en weet wat ze nodig heeft!
Narcose kan dat effect ook hebben. Hier hebben we met beide kindjes ervaring dat narcose echt rare ( of juist eigenlijk niet zo raar gezien kunstmatige slaap ) dingen doet met het lijfje. Bij een volwassene kan dat ook trouwens. De kunstmatige slaap gooit gewoon een heleboel overhoop en daarbij misschien trauma-achtige symptomen?
Ik heb zelf op mijn 14de een operatie gehad waarna ik alleen maar op m'n rug kon liggen (been in 't gips), ik ben daar echt wel een tijdje naar van geweest. Op zich niet echt last van de narcose (je hoort soms dat mensen daar echt misselijk van worden, dat had ik niet), maar het tastte wel mijn slaap aan (in combinatie met het niet kunnen omdraaien). Mijn moeder sliep toen ook naast me, omdat ik ook vaak wakker schrok en me dan echt gek voelde, beetje bedwelmd ofzo? Dus een babytje zou ik zeker ook bij je houden 's nachts. Als ze weer op haar buik mag slapen, zal 't ook wel beter gaan!
Heel herkenbaar.. Lekker bij je in bed nemen. Als ze weer op haar buik mag slapen probeer je het weer in haar eigen bedje. Ik heb er altijd aan toegegeven na een opname/ operatie. Ruk met de verhalen van het zh over ritme. Je kindje heeft iets heftigs meegemaakt en behoefte aan mama en papa. Komt echt wel weer goed!
Geen tips, maar wel begrijpelijk dat ze slecht slaapt als ze niet op haar buik mag slapen en dit normaal wel doet. Offtopic: heeft ze dé operatie gehad? Hoe is het gegaan?