Vandaag heeft m'n 2 jarige neefje tot 2x toe m'n dochertertje op haar hoofd geslagen met een speelgoedauto. omdat ze iets niet wilde afgeven. (Wat van haar was). Ik zei er wat van, zusje doet niks en zit wat te lachen.... Vervolgens komt hij weer wat afpakken en toen het niet lukte, hup, meteen en klap in haar gezicht:x Ik zei:"niet meteen slaan!". Zusje deed niks. Had geen nut want hij snapte het nog niet ja dus?? Kind maar erop los laten rammen? Daarna liet oma een lego trein aan mn dochtertje zien. Dochtertje speelt met 2 wagonnetjes. Neefje komt eraan en pakt het af. En toen sloegen ze er allebei op los. Heb ze beide aan de kant gezet met de mededeling dat er niet geslagen en afgepakt werd.... Bedoel, zat speelgoed en treinbaan en hij was er niet eens mee bezig.... Zusje doet niks. Redenering van mn zusje: dan had oma die treinbaan niet neer moeten leggen.... tja er ligt genoeg speelgoed en trein en dan moet hij perse die 2 dingen hebben en er meteen op los slaan als dochter het er niet mee eens is?? Denk ik nou zo gek? Mijn dochter krijg het met 2 jaar gewoon te horen dat ze niks mag afpakken of mag slaan maar blijkbaar ben ik raar
jij bent juist heel normaal mijn kind van twee jr wordt elke keer aangesproken als ze slaat of duwt dat het niet mag! en dat leert ze echt van! ze weet inmiddels ook dondersgoed dat ze sorry moet zeggen. opvoedentuur begint vanaf 0 mnd en natuurlijk begrijpen ze eerst nog niet alles maar een kind van 2jr kan heel goed leren wat afpakken of slaan is!!! t klinkt of je zusje het allemaal wel best vindt....nou dan zou ik mijn neefje in z'n situatie wel degelijk aanpakken als mijn kind er de dupe van wordt!!
Ze snappen op deze leeftijd inderdaad het delen en samen spelen nog niet. Maar zodra er geslagen gaat worden lijkt het met niet meer dan normaal dat je je kind daarop aanspreekt. Straks vind hij het vanzelf sprekend dat slaan erbij hoort als ze zijn spullen "afpakken". Vind jou dus niet vreemd. Ik zou het ook doen.
Dit dus. Slaan is hier in huis een absolute no go! (net als schoppen, bijten e.d.). Is eigenlijk het enige dat zonder waarschuwing een tijdje afzondering oplevert. Ook als we elders op bezoek zijn.
Ook hier; eens. En als ze het niet snappen.. Dan kunnen ze het mooi meteen leren. Maar ik ging altijd beetje uit van het idee dat een klein kind niet gek is en heus wel snapt als je zegt dat iets niet mag. (Dat ze het als ze klein zijn meestal snel vergeten is wat anders.. Maar dat komt in de loop van de tijd wel goed) Of wil ze als hij 4 is ineens gaan uitleggen dat slaan niet de bedoeling is... Dat lijkt me lastiger dan het gewoon meteen niet accepteren.
Je hebt absoluut gelijk. Slaan, schoppen, duwen...mag hier allemaal niet! En afpakken is ook verboden. Als de ander het los laat, kun je het speelgoed pakken. Mijn oudste vindt het soms heeeeel moeilijk en het is ook niet leuk als je kleine zusje alles pakt wat jij net wilde hebben, maar ze moeten het toch leren.
Wij hebben dit ook soort van met neefje van 3 en onze dochter van nog geen 2 ( en ienieminimeisje )... Gaat op haar liggen, duwt haar omver, speelgoed en spel afpakken, maar er vervolgens niet mee spelen ( want hij kan niet echt spelen) maar mamma zegt er niets van... Vind het moeilijk er wel iets van te zeggen... Hoe doen jullie dat dan? Zij vind het zielig dat hij telkens gecorrigeerd wordt omdat hij de oudste is?... Hebben jullie tips voor hoe we hiermee om kunnen gaan?
tijd voor een gesprek met je zus, dit kan echt niet. Je moet slaan meteen afleren hoe jong ze ook zijn. Mijn dochter begreep nee ook al met 1 jaar hoor.
Wat jij nu beschrijft is een van mijn eerste jeugd-herinneringen. En dat mijn ouders erbij zaten en niet ingrepen, terwijl hij ouder was dan ik. Ik vond dat zo oneerlijk. Omdat ik kleiner en jonger was dan hem. En mijn ouders deden niets, kwamen niet voor mij op. Dat weet ik nu nog. Ik had toen graag een ouder gehad die het voor mij opnam, die mij had gesteund. Dat had mij meer zelfverzekerd gemaakt als klein meisje. Minder angstig en meer vanuit mijzelf geredeneerd qua wie ik ben. Het gaat er niet om dat je je zus terecht wijst. Haar opvoeding is haar zaak. Maar wel dat je opkomt voor je kind! Dat je haar steunt en haar helpt in deze situatie.
Voorkomen dat er geslagen kan worden. Ze zijn 2, neefje is blijkbaar te jong voor samenspel. En als zus niet ingrijpt, dan grijpen oma of jij toch gewoon in? Gewoon rustig kind oppakken, zonder boosheid of agressie in je stem zeggen 'niet slaan joh, dat doet pijn' en kind op veilige afstand van ander kind neerzetten. Dat is toch niet zo moeilijk? Als er bij peuters iets gebeurt dat iet kan dn ga je toch niet als een zombie op de ouders wachten? Dan bescherm je je kind. En dat kan heel rustig, zonder geweld of conflict.
Gaat hij al naar een psz of kdv of is hij de hele dag bij je zusje? Want daar zullen ze ook echt wel ingrijpen als hij iedereen mept omdat hij iets wilt hebben. En te jong voor een "nee dat mag niet" is hij echt niet, dat kregen de mijne al te hoen zodra ze mobiel werden en aan mijn spullen gingen zitten. Voor samen spelen zijn ze nog wel aan de jonge kant (hangt ook af van net 2 of ruim 2,5 want de mijne speelt wel al echt samen met zijn vriendinnetje maar ook hij zoekt ruzie omdat hij iets wilt hebben wat zij heeft). Ik grijp in als mijn kind(eren)er last van hebben en er de dupe van is/zijn. Zou in het geval van neefje hem wel aanpakken door er iets van te zeggen, zeker ook naar jouw dochter toe. Want zij krijgt wel van jou te horen dat zij dat niet mag en neefje "mag" het blijkbaar wel, dat is voor haar ook onduidelijk.
het is idd afhankelijk of de kinderen veel in aanraking komen met leeftijdsgenoten. Met 2 jaar kunnen eerste kinderen meestal nog niet echt samenspelen, maar ze kunnen wel leren dat niet alles van hen is, en dat ze geen alleenrecht hebben over spullen. dat ze zeker aan te leren met 2 jaar.
kan niet mijn dochter van bijna 2 flikt t ook wel eens kan een pittig ding zijn en jawel ze wordt gecorrigeerd.. tolereer t niet vind t geen normaal gedrag.. gewoo aangegeven dat je t niet fijn vind..
Nouja, het is ook niet raar dat een 2-jarige zo doet.. Vind het wel raar dat er verder niemand iets van zegt. En dat hoeft inderdaad niet met lijfstraffen.. Maar wel even zorgen dat hij/zij ophoudt en gewoon zeggen dat dat niet de bedoeling is omdat dat pijn doet. En ja.. Dat een ander pijn heeft als je hem slaat.. DAT snappen ze niet met 2 jaar oud. Daarom zeg je dat erbij. Dat je moet stoppen als papa of mama nee zegt.. Dat snappen ze heus wel
Slaan doen wel meer peuters. De mijne heeft dat ook een tijd gehad, maar vanaf het begin af aan aangepakt en ik moet zeggen dat het nu al weer een stuk minder is. Nu kan mijn zoontje zich slecht uiten (spraakachterstand) en werd hij zelf ook wel eens geslagen op het KDV, waardoor hij dit gedrag ook een beetje heeft overgenomen. Je zus moet dat echt gaan aanpakken. Jammer dat jij dit nu moet doen. Straks is hij vijf of zes en denkt hij nog dat het normaal is. Met alle gevolgen van dien.
Ok, ik dacht echt dat ik zo vreemd dacht Zei is kleuter lerares en heeft veel van die cursussen gevolgt over hoe je met kinderen om moet gaan. wat ik regelmatig naar mn hoofd gesmeten krijgt..... Haar redenering was dat he logisch was dat hij af ging pakken. Er lagen immers maar 2 treintjes op tafel die mn dochtertje allebei had..... Tja, hij was met wat anders bezig toen oma het treintje op tafel zette.... Dus, omdat mn dochtertje er 2 heeft en hij er ook 1 wil mag hij afpakken en slaan?? Vreemd.... En echt, ik snap dat ze nog niet kunnen delen en slaan als oplossing gebruiken. Mijn dame'tje is echt geen heilige. Als die de kans krijgt slaat ze er ook gerust op los en pakt dingen af. Van MIJ,!! Maar ik laat het niet toe als ik het zie... Mijn meisje zit op het kdv en daar is het soms echt bal tussen de kids om bijv een fietsje. Dat word meteen afgekapt. Neefje zit nog niet op een kdv of peuterspeelzaal. Maar gisteren was het echt te erg.. mn meisje was jarig geweest en had 3 kado' s gekregen van mn zusje. Ze heeft de bal in dr handen en neefje komt en pakt hem af... De mijne duikt er natuurlijk bovenop. MIJ!! Probeert hem af te pakken en krijgt een knal. Hup, neefje krijgt een knal terug. Dus uit elkaar dat er niet geslagen word en afgepakt. Bal terug naar dochter, neefje een auto in zn handenen zusje zit te kijken.... Grrrrrrr. En ik krijg de boze blikken dat ik er wat van zeg
Mja dat het gebeurd is logisch.. Daar hebben ze de leeftijd voor. De vraag is wat je er dan als ouder mee doet denk ik dan? Je hoeft het niet allemaal maar gewoon te laten gebeuren lijkt me?