Ons dochtertje is nu 8 dagen oud en wilt absoluut niet in haar wiegje slapen of zelfs maar even liggen. Dit is geen probleem, maar af en toe ben ik alleen thuis en dan moet ik haar af en toe in de wieg leggen. Ik wacht altijd met wat te drinken pakken totdat partner thuis is zodat ik het kan vermijden, maar ik mag m'n plas niet inhouden dus als ik naar de wc moet, moet ik haar wel in de wieg leggen..En ik heb altijd gelezen dat ze zich dan verlaten voelen en machteloos, als je ze zo in de wieg legt en laat huilen En volgens mij hebben ze nog gelijk ook, want als ik daarna van de wc af kom en haar oppakt slaat ze wild met haar armen en probeert ze me te krabben en weg te duwen, dit gaat soms een kwartier lang door totdat ze in slaap valt (waarschijnlijk van het vechten tegen mij) en ik heb dus het gevoel dat ze een vreselijke hekel aan me gaat krijgen (of al heeft) vooral omdat ze dit niet bij papa heeft. Ze huilt wel als hij haar in de wieg legt, maar als hij haar weer oppakt is ze meteen stil en valt ze in slaap.. De 1e 2-3 uur van haar leven is ze trouwens niet bij mij geweest omdat ik naar de operatiekamer moest omdat ze dachten dat m'n hele uterus er geweest was. Nadat ik klaar was in de operatiekamer voelde ik me vreselijk van de hoge dosis die ze me in een ruggeprik hadden gegeven dat ik haar pas na een halfuur vast kon houden Kan het zijn dat ze hierdoor nog niet gehecht aan mij is en wel met papa?
Nee joh meid ben je gek.. gewoon drinken pakken en je ding doen hoor meid. Je laat haar toch niet voor de lol huilen. Ik had bij de derde dus nog 2 kinderen die ook gewoon moesten eten, gedoucht moesten worden en aandacht wilde. Dus ja hij huilde best ff wat af maar dat is echt geen drama hoor.
Maar de kinderbescherming is al langs geweest omdat het ziekenhuis tegen hen had gezegd dat ze me niet met haar vertrouwen omdat ik haar in het ziekenhuis liet huilen (ik kon niet staan) dus de buren zijn nu extra voorzichtig Ik wil haar echt niet kwijtraken omdat ik zo nodig wat moet drinken..
Wat een raar verhaal zeg! Ik neem aan dat je wel op een belletje ofzo kon drukken in het zkh? Sorry maar je moet ook gewoon eten en drinken toch.
Krijg het idee dat er bij jou wat meer speelt? Jij woont toch ook bij die vreselijke oom in? Niet echt een fijne situatie voor jou en je kindje. Ik geloof trouwens niet dat jouw kindje 'vecht' tegen jou, dat geloof je toch zeker zelf ook niet echt? Dat ze je bewust krabt oid Ik heb mijn kindje ook wel eens eventjes laten huilen hoor.. zo weinig mogelijk, zeker toen hij nog zo klein was.. maar we moeten allemaal wel eens naar de WC en douchen enzo hoor!
Je kindje vecht echt niet tgen jou hoor, ze krabbeld en slaat je ook niet... Ze heeft nog niet eens controle over haar ledematen... Dus ik denk dat je daarin een beeje doorslaat... Verder zou ik alsde sodemieter wegwezen bij die gekke oom en die buren ofzo En gewoon lekker je eigen gezin starten zonder rare mensen.. En de kinderbescherming zal heus je kind niet weghalen omdat het even huilt omdat jij drinken pakt of even moet poepen ofo
Elke keer dat ik op die bel drukte moest ik erg lang wachten. Best logisch want er zat een kindje met geelzucht naast me, maar ik moest soms wel 5 keer op de bel drukken voordat ze na een halfuur kwamen..En toen gelijk "oh, je kind huilt" ja..Dat weet ik ook wel En dat van bewust krabben, nee natuurlijk is ze daar niet bewust van ("oh laat ik mama pijn doen") maar tegen m'n partner doet ze nooit zo en ze is altijd heel rustig bij hem
Ik weet niet wat er precies speelt bij jou, maar ik denk dat je zelf teveel onrust hebt. Wellicht is je partner van nature een kalmer persoon. Mijn partner kan heel druk zijn, maar kan wel zodanig afschakelen dat hij alle stress kan laten voor wat het is. Kindjes reageren daar goed op.
Ik denk dat er ook meer speelt, ik zou als de wiedeweerga mijn biezen pakken en bij die rare oom weg. Je hebt nu veel stress in je lijf (dat is logisch), en daar reageren baby'tjes heel sterk op. Drinken, eten en naar het toilet zijn zaken die door moeten gaan, maar in de tussentijd kun je je baby lekker veel huid op huid dragen. Daar kalmeren ze ookv an en krijgen ze vertrouwen.
Lieve meid, Wees blij dat papa zo'n kalmerend effect heeft, geniet ervan! Maar interpreteer haar ongecoordineerde bewegingen/reflexen niet als krabben en slaan! Ze is 8 dagen jong! Hechting is een proces wat veel langer duurt! Dan hebben we het over jaren. Heb je draagdoek? Dat kan zeker helpen voor je kindje maar ook voor jou! Want je komt heel onzeker over, wat overigens volstrekt normaal is met een eerste kindje! Ik had het ook durfde nauwelijks naar de wc douche etc. Maar die dingen moeten toch gebeuren! Een goede moeder zorgt eerst voor zichzelf en daarna voor haar baby ( want je kan niet een uur rustig bv geven als je nodig moet plassen en veel drinken en gezond eten moet je ook om aan te sterken). En als die kb toch langs komt vraag ze dan gelijk om advies! Daarmee geef je een signaal af dat jij het beste voor jou kindje wil! Trouwens ik interpreteer de bewegingen die je beschrijft als overprikkeld. Het feit dat ze na een 15 min in slaap valt, lijkt te bevestigen dat ze gewoon moe is! Huilen betekent in deze levensfase meestal 1 van 3 dingen: 1. Moe, wil slapen, maar lukt niet ( haar oppakken is dan storend omdat ze wil slapen, oplossing eventueel kort troosten, maar haar wel laten liggen en haar zelf in slaap laten vallen, lukt het echt niet: draagdoek). 2. Honger ( gebeurt meestal na het slapen, oplossing voeden) 3. Darmen en / of vieze luier ( oplossing verschonen, iets warms op haar buikje, met de beentjes zachtjes fietsen) of een biertje wat dwars zit, oplossing helpen te laten boeren). Succes meid!
Kinderen voelen dat goed aan inderdaad. En anders is een draagdoek wellicht een optie? Je schijnt met draagdoek en al naar de WC te kunnen (zelf nooit uitgeprobeerd). Verder jezelf een beetje proberen te kalmeren, al denk ik dat je behalve die lastige oom ook erg last hebt van opspelende hormonen.
even offtopic maar ik denk/hoop niet dat dat het geval is ontopic: met de rest eens. ik denk ook dat ze overprikkeld is en waarschijnlijk jouw stress voelt. het lijkt alsof ze zich afzet van jou maar dat is echt niet zo hoor. zulke jonge kindjes krabben en "duwen" absoluut nog niet bewust. als ze dit hier deed dan was ze gewoon over vermoeid of had ze pijn. en ja, als dit bij jezelf gebeurd dan word je automatisch wat verdrietig en/of nerveus. dit slaat ook weer op je kleine. als mn moeder haar overnam dan was het vaak weer goed. die was op dat moment gewoon rustiger of hield haar op een andere manier vast. maar ik vond het verschrikkelijk. ik heb mn dochtertje alleen een half uur na de geboorte op mn buik gehad en daarna moest ik naar de OK. ik kreeg haar 4,5 uur later pas weer. in de tussentijd was oma bij haar. maar om nou te zeggen dat ze een betere band met mn moeder heeft dan met mij?? nee, echt niet hoor. dus echt, komt goed. en kijk goed naar jezelf. heb je problemen of zelf veel stress? zoek daar een oplossing voor.
Agh meid je maakt je veelste druk.. Mijn dochter sloeg soms ook wild tegen mij aan en heeft me zelfs een keer hard gekrabd. Maar dat doen ze natuurlijk onbewust.. Je bent een mens die ook moet eten,drinken en je behoefte moet doen.. Wat mij erg heeft geholpen met het hechten is namelijk: - Leg je kindje tegen je borst aan zodat haar/zijn hoofdje bij je nek is zodat je kindje jouw geur kan ruiken als het ware. Ik rook ook gewoon altijd aan haar haartjes en ademde zachtjes in haar nekje. Ze ontspande dan helemaal. - Lekker dicht tegen elkaar aanliggen en zachtjes zingen. Zijn babytjes dol op. - Praat ook heeeeel veel met haar, ook al kan ze nog niet zo goed terug reageren. Zo hoort ze je stem heel vaak en weet ze zodra ze jou hoort. DAAR IS MAMA! En als laatste wanneer je man/vriend thuis is, ga lekker onder de douche of doe iets wat jou ontspant.. Een baby hoort te huilen, dat is een andere vorm van communicatie. Zolang het maar niet te lang is. Heel veel succes meid
Helemaal met Safia eens! Jouw kind hoort heel veel lichaamscontact met jou te hebben. En dat kan ook prima als je iets drinkt, eet of zo. Je kunt best je kind tegen je aan houden en tegelijkertijd een glas water inschenken of een boterham eten. In principe nu ze zo jong is, never nooit laten huilen. Zorg voor een draagdoek en hou je kind tegen je aan. Je kunt ook prima een plas doen met een kind op je arm hoor! Je kind verzet zich natuurlijk niet tegen je, ik geloof dat je de signalen van je kind helemaal verkeerd interpreteert. Jij bent mama en jij bent eten, je kind wil gewoon dat je gaat zitten of liggen als ze zo spartelten dat je haar aanlegt natuurlijk! Ze ruikt je melk! Papa ruikt niet naar eten, dus logisch dat ze bij papa rustiger is, daar valt toch niets te halen. En dat je te maken krijgt met Child Services, het verbaast me niet, gezien jullie woonsituatie. En als men dan ook nog de indruk krijgt dat jij je passief opstelt t.o.v. je kind (zowel ziekenhuis, buren als oom vinden dat je je kind veel laat huilen...dat komt ergens vandaan!) dan vind ik het niet raar dat er lampjes gaan branden. Babies horen niet te huilen, babies hoeven niet te huilen! Ik heb in Afika gewoond en gewerkt, een huilende baby is daar extreem zeldzaam!
Lees dit eens: Why African Babies Don't Cry: An African Perspective - The Natural Child Project Jij hoort je nu alleen maar met jezelf en je kind bezig te houden! 24/24 lichaamscontact, geen storing van buitenaf!
Net zoals ze hier boven zeggen, je kindje kan last hebben van jouw onrust. Daarnaast vraag ik mij af wat er nog meer speelt en wat er nu echt is. Eerst logeert de oom van je partner bij jullie en nu logeren jullie bij (dezelfde?) oom van je partner. Waarom dan niet terug naar (jullie?) eigen plekje? Onrust bij jou geef je door aan je kindje. Wat zorgt er voor die onrust? En accepteer hulp! Kijk of je met iemand kunt praten, want uit jouw berichtjes lijkt het alsof er veel meer speelt dan een onrustig kindje. En wat de rest idd zegt; draagdoek! En ik geloof wel dat de eerste uur(en) heel belangrijk zijn kwa hechten, maar niet het belangrijkste, niet voor je kindje althans. Misschien voelt het voor jou geestelijk anders? Maar 'buidelen' kun je nu ook nog. Ga op bed liggen zonder kleren en leg je kindje in de luier bij je. Richt al je energie op je kindje en jezelf en niet op je schoonfamilie!
Draagdoek is idd zalig! En je kan er idd mee naar toilet (been there, done that ) Je kan er alles mee trouwens. Stofzuigen, eten maken, eten, de honden uitlaten,... EIN-DE-LOOS!
Héél interessant artikel ! Heb hier ook aantal weken met de kleine in 1 bed geslapen, tot ie zelf aangaf dat ie alleen in bed kon liggen (was vanaf 9,5 week) en eigen kamer gaf ie ook aan (vanaf 9m)
Maar dat wordt niet heel duidelijk (hoeft ook niet opzich), maar het maakt het wel verwarrend. Zeker omdat ik in een eerder topic van TS heb gelezen dat de (?) oom bij hen logeert.