Op 11 mei zijn M en haar vader jarig.. M word dan alweer drie jaar.. nu hebben we aardig wat mensen uitgenodigd.. zoals sommige hier ooit wisten heb ik lange tijd geen contact met mijn moeder en stiefvader gehad.. sinds vorige jaar oktober heb ik weer een heel goed contact met mijn moeder ondanks dat ze in Spanje woont! afgelopen Februari ben ik ook met M naar mijn moeder geweest voor een week en heeft ze voor het eerst haar kleinkind ontmoet.. nu heeft mijn moeder al jaren geen contact meer met haar moeder.. dit willen ze beide ook niet meer.. maar mijn moeder accepteert wel dat ik nog met mijn oma omga zo nu en dan. alleen mijn oma kan niet accepteren dat ik weer contact met mijn moeder heb! en nu dus het probleem. 11 mei heb ik mijn broer ook uitgenodigd en me moeder kan natuurlijk niet komen omdat ze te ver weg woont. nu wilt mijn oma niet op de verjaardag komen omdat mijn broer hier aanwezig zal zijn. ik vind dit zeer kinderachtig, met mijn broer is nooit wat voorgevallen. het enige waarom mijn broer geen contact meer heeft met haar is omdat het contact nooit van haar kant komt (bij mij ook niet ik moet haar altijd bellen en bezoeken andersom gebeurt dit niet). dus mijn broer is daar op een gegeven moment niet meer gekomen wat ik nogal logisch vind. maar ik vind op een verjaardag kom je voor de kleine en niet voor het bezoek wat er zit! en ik woon 150KM van haar vandaan en ze kan met een oude vriendin van mij mee rijden maar ze komt dus gewoon niet!! wat vinden jullie hiervan? ik durf er ook niet echt wat van te zeggen tegen haar.. maar baal er ontzettend van! mijn kind hoeft hier niet de dupe van te worden!!!
Blijkbaar zit t zo diep bij je oma en ongeacht wat de reden is, is het dan wellicht beter dat ze wegblijft. De sfeer zal er vast ook niet beter op worden als er iemand met een lang gezicht tussen zit. Kan je oma niet een andere keer komen?
geef beide gewoon een tijd door. De een 's ochtends en de ander 's middags. laat je broer eerst kiezen want die doet niet zo moeilijk. Stom zeg, lastig en een gedoe
Ik denk ook dat het nog erg diep zit bij je oma. Ik zou jou gevoelens wel tegen je oma zeggen, daar het om het feestje gaat van jou kindje, haar kleindochter. En je kan eerst je oma laten komen en daarna je broer. Al vind ik dat zelf persoonlijk al iets teveel gedoe want je zit dan nog niet echt relaxt op de verjaardag denk ik
Ik zou tegen oma zeggen dat zij niet bepaalt wie ik uitnodig hoor. En dat ze wat mij betreft weg kan blijven. Probleem opgelost! Ik snap echt niet dat mensen zo kunnen zijn. En ik snap dat je het leuk zou vinden als ze de verjaardag van je kindje mee komt vieren, maar ik vind het echt absurd dat iemand zich zo op wil stellen in het huis van een ander. Op een andere dag en/of tijd zou ze meer dan welkom zijn.
Ik ga altijd naar mijn oma toe (geen ruzie's ofzo, maar ze vindt het te druk) Is dat voor jou geen optie? Zal je dochter een minder leuk feestje hebben als jou oma er niet bij is? Eerlijk gezegd denk ik van niet. Dus dan zou ik er niet teveel over piekeren en een andere oplossing zoeken. Gezellig daar ff een middagje heen gaan, gebakje of cakejes mee.
Sorry, misschien ben ik hier heel hard in.. maar bij mij zou ze pech hebben. Als zehaar achterkleind niet belangrijk genoeg vind om haar gevoelens etc voor 1 dag opzij te zetten. Dan komt ze maar niet.. wie is hier 't kleine kind?
het probleem is dat ik al 1 familie (van haar vader) half moet scheiden dus over verschillende dagen moet doen. als ik dit met mijn familie ook nog eens moet doen ben ik 4 dagen kwijt. want halve dagen is geen optie omdat het te ver rijden is voor mijn broer 2 uur heen en 2 uur terug voor mijn oma 1.5 heen 1.5 terug etc.. dus dat word gewoon teveel voor iedereen.. ik snap jullie voorstellen inderdaad wel maar het is helaas niet mogelijk daarom zit ik ermee.. en naar mijn oma toegaan vind ik zo stom ik heb zoiets van M is jarig en niet zij! mja ik hoop dat ze zich nog voor 1 dag bedenkt.
Ze is een volwassen vrouw dus moet ze zich maar een dag als een volwassene kunnen gedragen.... zo niet? Dan blijft ze maar thuis! Het is toch zeker niet haar feestje? Ik zou mijn dag niet laten verpesten door iemand die er dan waarschijnlijk toch als een zuurpruim bij zit. Ik zou er trouwens niet ook nog eens op een andere dag met een gebakje aankomen oid. Ik zou een keer langs gaan zoals anders en zelfs niets zeggen over het feestje dat is geweest. Ik zou afwachten of ze er zelf over begint. Oh nee... ik ben daar dan zo klaar mee.
Als ik 1 ding geleerd heb van de afgelopen jaren is om nietbtussen ruzies in te gaan staan. Mijn ouders zijn gescheiden en konden niet meer samen door 1 deur. Jaren heb ik mijn verjaardag niet gevierd omdat het me te veel moeite kostte. Voor de kids vierden we het wel en kwam de een de middag, de ander de ochtend maar dit was i.v.m. Werk vader en onregelmatige diensten van mijn moeder zo'n gepuzzel dat ik er al er tegenopzag en dat wilde ik níet meer. Vanaf het moment dat ik gezegd heb, jullie zoeken het maar uit! Als jullie elkaar niet willen zien prima, maar dan regelen jullie het zelf maar. Sindsdien komen ze tegelijk en rijden ze zelfs met elkaar mee. Ook drinke ze sindsdien weer koffie bij elkaar en vieren we kerst ook samen. Als jouw oma niet wil komen als jouw broer er is, is dat heel jammer maar daar kun je niks aan doen. Je kan nu tijden plannen waarop mensen "mogen" komen maar dan zit jij er tussen en zal het nooit veranderen. Je kan onmogelijk met iedereen rekening houden en ook niet verwachten dat mensenzo'n eind rijden terwijl ze iemand liever niet willen zien.
Mensen die tegen mij zeggen, "ik kom niet als die komt" trekken altijd aan het kortste eind. Wat de reden van die opmerking ook is, als ze hun "problemen" niet een middagje opzij kunnen zetten voor hun kleinkind/achterkleinkind, is dat hun probleem. Mijn Oma, als ze nog geleefd had, zou niet meer in staat geweest zijn om de rit te maken, zelf niet als ze met een ander kan meerijden. Dit is uiteraard iets heel anders, dan zou ik met alle liefde in de auto stappen om haar op te zoeken.