Mijn oudste kan sinds een tijdje niet meer normaal lachen voor een foto. Nu gaat 'ie telkens van die bizarre hoofden trekken, waardoor je dus echt geen leuke foto's meer krijgt. Gisteren z'n grote held Dirk Scheele ontmoet kom je thuis blijken de foto's weer bagger te zijn omdat ie weer raar stond te lachen. Hoe leer ik 't 'm weer af? Zijn vast meer mama's die hier last van hebben...
Hij trekt gekke gezichten omdat hij spanning van binnen voelt. Hij weet bvb niet hoe hij zich moet gedragen, voelt zich opgelaten. Mijn zoontje (4) doet het ook een beetje. Bij de kapper trekt hij de hele tijd gekke gezichten in de spiegel. Maar ik ken mijn kind goed, ik weet dat hij `gek` doet als hij iets spannend vindt. Als hij `s ochtends de klas binnen komt gaat hij ook eerst raar doet en gekke sprongetjes maken. Ik denk er niet over om dat te gaan benoemen, juist niet. Ik probeer zo normaal mogelijk te doen en hem op zin gemak te stellen. Het is een innerlijk iets, daar ben ik van overtuigd. En ik denk dat het overgaat. Persoonlijk zou ik me dus niet zo druk maken om de foto`s maar meer om hoe mijn kind zich voelt. ps je vraagt of er meer mama`s zijn die hier last van hebben. Maar het gaat toch om de last van je kind? Of denk jij dat hij het expres doet?
Mijn zoon doet het ook, maar ik zie het niet echt als een probleem eigenlijk. Ik zie het als een fase, hij vindt het leuk of hij doet het omdat hij zich geen houding weet te geven. Komt vanzelf wel weer goed.
Maar als ik gewoon thuis een foto probeer te maken heb ik hetzelfde probleem. Dan is er helemaal geen spanning. Ik word ook niet boos ofzo.
Hij weet zich idd geen houding te geven, en zou als ik jou was er niet teveel aandacht aan besteden. Het waait vanzelf over.
Een foto maken betekent bekeken worden en een bepaalde (goede) houding aan moeten nemen. Volwassenen kunnen er ook last van hebben, dus waarom kinderen niet? Ik denk echt dat dit wel gaat veranderen.
Ik doe het altijd als we een foto maken Kijk eens gek...kijk eens boos...kijk eens lief...kijk eens gewoon Dan maak ik er dus een spelletje van. Zo heb ik altijd wel een leuke foto erbij zitten ( want ik laat ze natuurlijk altijd een paar keer lief kijken )
Mn zoon is een paar maandjes ouder en sinds een tijd ook steeds gekke bekken trekken, scheel kijken, als ik een geposeerde foto wil dan lukt het niet mooi. Enige wat helpt is onverwachts foto's maken. Dus hem op laten kijken in zn spel of een foto maken wanneer hij het niet doorheeft. Tis volgens mij gewoon een fase. Heb dus ook gewoon een boel gekke foto's in zn album.. tsja, zo is hij nu eenmaal op dit moment. Hier speelt er geen spanning, tis meer het zich bewust zijn van het maken van de foto en dan gek willen doen. Hij vindt het ook heel erg grappig om ze weer terug te zien, hoe gekker hoe beter... zucht
Ik denk dat je gelijk hebt , Druif, het hoeft niet altijd spanning te zijn, dat is misschien een te groot woord. Maar onze zonen zijn even oud en doen hetzelfde, dus ja, waarschijnlijk ook het zich bewust zijn van...
Ik heb een beetje hetzelfde. Mijn dochtertje hebben we, toen ze nog jonger was, geleerd om 'cheese, kaas' te laten zeggen als we een foto maken. Dat doet ze dus nu altijd als ze door heeft dat er een foto van haar gemaakt wordt. Ze staat dus óf gek op de foto óf me een onwijze neplach. Zondag hebben we een fotoshoot en zou het wel leuke vinden als ze ook met een echt lach op de foto staat.
Volgens mij hebben de meeste kinderen dit "probleem". Ik maak dus alleen maar spontane foto's als ze het niet in de gaten hebben, zo komen de kinderen meestal het "best en als zichzelf" op de foto.
Hier ook een dame van 8jaar die altijd rare gezichten trekt als ze moet lachen voor een foto. Als ze lief kijkt staat ze er altijd erg leuk op.