Toen mijn vriend en ik erachter kwamen dat ik zwanger was waren we nog niet eens zo heel lang samen, allebei flink geschrokken natuurlijk maar ook super blij in een.. Met kerst tegen de ouders verteld die stonden allemaal helemaal achter ons, helemaal geweldig natuurlijk want het had ook anders kunnen zijn ivm het niet lang samen zijn, ik dacht nu kan ik gaan genieten van de zwangerschap... niet dus.. ik was toen pas 9 weken en ik had op internet zoveeel horrorverhalen gelezen wat er allemaal wel niet mis kon gaan tot de 12 weken.. we hadden verder onze mond tege iedereen nog gehouden mocht het misgaan.. Eindelijk wassie daar.. week 12.. meteen de termijnecho gedaan + nekplooimeting, dit wilde ik omdat ik zelf ben geadopteerd en dus vrij weinig weet van mijn achtergrond.. Gelukkig alles was helemaal perfect, ik kon gaan genieten... dacht ik.. Ook van mijn 12de tot 20ste week heb ik alles behalve genoten, weer teveel gelezen op internet en ik was doodsbang dat ik mijn kindje kon gaan afgeven aan een of andere ziekte, of gewoon dat het mis kon gaan, Nu ben ik a.s vrijdag alweer 27 weken en kan nou niet echt zeggen dat ik er van heb genoten, er zitten goeie dagen tussen maar ook veel slechte.. Ik zit zoiezo niet echt lekker in mijn vel, we zijn pas verhuist, ik ken hier eigenlijk nog helemaal niemand, vanaf mijn 20ste week doe ik niks meer (ik werkte met paarden en het ging gewoon niet meer) ik doe elke dag het zelfde.. wakker worden met de honden wandelen poetsen weer met de honden wandelen enz enz.. ik baal hier ongeloofelijk van, En dan nog het ergste.. ik wordt dikker -_- mensen verklare mij voor gek als ik dit zeg, maar ik ben altijd een meisje geweest van 45/49 kilo 155 klein en nu ben ik al 12 kilo aangekomen, ik zie het aan mijn benen+kont, en mijn buik en borsten natuurlijk, het is niet zo dat ik veel snoep of weet ik veel wat, het zit er gewoon, ik voel me niet meer mooi mijn kleren passen niet meer in een woord gewoon kut. Ik snap dat dit er bij hoort maar toch.. ik weet zelf ook niet waarom ik er zo mee zit.. Oh en dan die tijd, het gaat zo ongeloofelijk langzaam, ik snap ook niet dat vrouwen die zwanger zijn zeggen de tijd vliegt, nou bij mij neit hoor, staat eerder stil, a.s donderdag komt de babykamer, ik hoop dat ik dan alle negatieve gedachtens een beetje aan de kant kan zetten, En lieve iedereen begrijp me niet verkeerd, ik ben echt ONGELOOOOFELIJK blij met ons kleine manneke, ik krijg meteen een lach op mijn gezicht als ie weer is aan het dansen is in mijn buik, maar toch, ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel ofzo.. Sorry voor het ongeloofelijk lange verhaal, maar ik moest het even van me afschrijven..
He hallo, Geeft toch helemaal niks als je even van je af wil schrijven. Ik vond de zwangerschap ook lang duren, maar achteraf denk je jmig wat zijn die 9 maanden gevlogen! Ik herken niet veel in je verhaal, maar ik kan me voorstellen dat je je niet prettig voel, elke dag weer het zelfde. Probeer wat meer afleiding te vinden, en probeer nu nog van je rust te genieten, wat dat is straks toch wel even anders. Ik mocht vanaf week 15 bijna niks meer doen, omdat ik echt mega veel bloed verloor, tot week 23 bleef dat en toen werd mijn wereld ook wel erg klein. Ik hoop dat je nog wat kunt genieten van je zwangerschap en maak je echt niet druk om de zwangerschaps kilo's, die ben je straks echt wel weer kwijt! Hier 12kg totaal aangekomen, waar er nog 5 van aanzitten en ik woog al behoorlijk wat, ben nu dus voor mezelf een dieët begonnen, dus echt meis, kop op en probeer te genieten, want voor je het weet is je zwangerschap voorbij!
Hoi hoi, Fijn hè, even lekker van je afschrijven? Meestal lucht das wel op Ik heb ook wel eens een sombere dag maandag heb ik ook als ik niet zwanger ben. Meestal is dat maar een dagje en gaat gelukkig vanzelf over! Heb je geen hobby's die je kunt doen? Bijvoorbeeld straks als het babykamertje staat dat je zelf dingetjes gaat maken voor het kamertje?! Of lekker in jullie nieuwe tuin bezig gaan als je die hebt! Vind ik ook echt heerlijk om te doen, en word er vrolijk van Als die sombere gedachten blijven kun je het er eens met iemand over hebben misschien, iemand die dicht bij je staat! Wat zegt je man ervan? Vervelend als je je zo voeld, maar ik denk dat het er misschien ook een beetje bij hoort, hormonen spelen ook mee. En over het gewicht, ik ben denk ik al zo'n 18 kilo aangekomen! Bij onze eerste over de 20 kilo maar dat is er allemaal weer heel snel afgegaan! Ik hield veel vocht vast. Sterkte, en het komt echt goed Liefs
Thnx voor de reacties, kon wel even een 'peptalk' gebruiken, ik weet ook wel dat de kilo's er weer afgaan maar toch, zo zwaar ben ik nog nooit geweest, trek het me allemaal te veel aan denk ik, vooral nu de zomer komt en er overal leuke klere te koop zijn-_- helaas geen tuin waar ik lekker in bezig kan zijn, we hebben een appartement gekocht, als ik wist dat ik nu zwanger zou zijn hadden we dat natuurlijk niet gedaan maar het is nu eenmaal zo, ik heb het er ook wel ooit met mn vriend over maar die neemt het allemaal met een korreltje zout, maaar t komt wel goed! Zo niet dan toch.
Tijd om het roer om te gooien en wel echt te gaan genieten nu! Ik weet niet of je iets te besteden hebt maar ga anders voor goede positiekleding die is speciaal voor het zwangere lijf.. Prenatal heeft hele vrolijke mode hangen bijvoorbeeld. En grijp de komst van de babykamer aan om die op te gaan leuken met leuke accesoires. Stop met het lezen van slechte verhalen maar lees dingen over het verloop van je zwangerschap. Ik krijg elke week een mail met hoe groot je kindje nu is en wat hij al kan enzo. En wbt de eenzaamheid: ik woonde ook nog niet zo lang waar ik woonde bij de eerste en heb zelf veel moeite gedaan om contacten te maken. Inmiddels helemaal gelukkig met mijn sociale leven. Sluit je nog aan bij een zwangerclubje dat kan nog! Je moet het echt zelf doen want het komt je niet aanwaaien! Succes!
ZuidZorg - Cursussen Fit Zwanger! - Centrum Jeugd en Gezin Geldrop-Mierlo= Zwangerschapsyoga en babymassage - Welkom is zwangerschapsyoga
He meid, schrijf maar lekker van je af hoor. Mijn gewicht daar heb ik het soms ook wel wat moeilijk mee, ook al is het natuurlijk wel heel normaal. Heb ondertussen ook al een gewicht bereikt wat ik nog nooit heb gehad, maar dat zal wel zo zijn voor de meesten van ons denk ik. Heb me ook voorgenomen achteraf er alles lekker af te werken en weet zeker dat dit zal lukken! Na wat leuke positiekleding te gaan shoppen voel ik me dan ook beter in me vel en mooier. Ik zit trouwens ook elke dag thuis, en inderdaad er zijn dagen dat ik me ook heel erg verveel. Ik stort me op de huishoudelijke klusjes en nu ook op de babykamer. En ik zorg er ook voor dat ik regelmatig eens lekker buiten kom. Inkopen doen of gewoon lekker met men mams even shoppen of gewoon wandelen of iets drinken..
Hee meis, vervelend dat je je zo voelt, maar gewoon lekker van je afschrijven hoor. Dat lucht vaak al een boel op. Een hoop knuffels en begrip van de meiden hier ook Ik ben nu zwanger van de 2e en nu vliegt de tijd voor mijn gevoel ook echt, ik ben AL 16 weken zwanger. Bij Thijs was het, ik ben PAS 16 weken, en was ik iedere dag er zoveel mee bezig dat het leek of de tijd stil stond. Nu ben ik blij met ieder momentje dat ik er mee bezig ben, want net een verhuizing, ziekte in de familie, anderen helpen verhuizen, en natuurlijk mijn kleine boefje houden me druk bezig. Leuke positiekleren zijn er ook hoor, het is alleen wat beter zoeken. En dat figuur komt echt wel weer terug. Na 20 wkn zwanger bij Thijs kon mijn gewicht me ook echt niets meer doen, daarvoor vond ik het ook niet grappig om te zien dat ik iedere keer zoveel aankwam. Ik ben wel het meeste in het begin aangekomen toen, de laatste 3 maanden gebeurde er vrij weinig qua gewicht, dus misschien bij jou ook Probeer wel regelmatig iets leuks voor jezelf te doen, dat is wel superbelangrijk, zeker als je je even niet zo fijn voelt. Ga een keertje lekker zwemmen, wandelen, shoppen, bakken, breien, verven, etc. Nu kan het nog, en je bent even lekker met jezelf bezig. Donderdag kun je je in ieder geval weer even uitleven op het kamertje, dat maakt het ook weer iets tastbaarder en zichtbaarder waar je het voor doet! Dikke knuf
Lekker van je afschrijven hoor meid! Zwanger zijn is niet altijd op die roze/blauwe wolk zitten. Ik heb ook echt mijn mindere dagen. Voorbeeldje was gisteren avond. Ik bleef maar huilen,zo bang dat er iets niet goed zou zijn met de baby en vind de 20 weken echo die we morgen hebben stiekem ook dood eng buiten het ook leuk vinden om. Steeds denk ik,wat als ze iets zien dat niet goed is? Wat dan? En die gegroeide borsten,herken het zo goed. Ik had al geen kleine borsten van mijzelf maar nu voelen ze echt als gigantisch aan en ik baal als ik een leuk zwangerschapstruitje wil kopen want echt,die borsten Mijn man vind het maar al te geweldig maar ja,hij draagt ze niet mee! Zwanger zijn is gewoon een hele opgave voor je lichaam maar ook geestelijk. Er komt veel op je af,er gaat straks met een baby veel veranderen en dat is zeker allemaal niet niks. Gewoon lekker van je afschrijven hoor meid,het lucht alleen maar op! En straks als de kleine er is ga je vast dubbel en dwars genieten 9 maanden is ook gewoon heel lang,zeker als je ergens heel erg naar uit kijkt en wat is nou spannender en mooier dan een babytje van jullie samen om naar uit te kijken!
Juist precies dit!! Ik wil al zo lang een kindje, ik ben geadopteerd en altijd een beetje het gevoel gehad dat ik niets van mezelf hier had, geen bloedband om het zo maar te zeggen, begrijp me niet verkeerd ik heb geweereldige ouders hier, maar nu is er iets onderweg wat van mij is, het wachten duurt daarom zooooooo lang, Ik moet het ook gewoon allemaal langs me neer leggen al die negativiteit maar het is allemaal toch iets moeilijker als ik dacht, en inderdaad als het babykamertje er eindelijk is is het allemaal wat echter en heb ik eindelijk weer iets te doen, misschien dat dan alles wat leuker wordt ondat echt alles er is straks en hij straks lekker in zn ledikantje daar ligt.. Echt iedereen kei lief al die reacties echt bedankt!! Kon het goed gebruiken!
Ik ben misschien weer te positief maar denk echt dat je er zelf wat aan kunt veranderen. Het is ook niet goed om in het negatieve te blijven zitten. Natuurlijk mag je je hart luchten hier ik doe niet anders...
Ze zegt ook dat ze zich niet altijd zo voelt en echt wel goede dagen ook heeft Maar al die gierende hormonen,veranderingen,ontzettend uitkijken naar je baby etc... Het is niet niks. En zoals TS al schreef,ze kan vanaf de 20e week niet meer wat ze voorheen deed dus ik kan me goed voorstellen dat het dan gewoon ontzettend lang lijkt te duren,zeker in haar situatie. Ik sta zelf ook heel positief in de zwangerschap maar ik heb ook echt wel mijn mindere momenten en dan duurt het mij allemaal te lang,baal ik soms van de kwaaltjes die erbij horen en stiekem tel ik ook echt wel de weken af tot ik ga bevallen. Maar dat heeft elke zwangere wel lijkt mij. Zwanger zijn is leuk en bijzonder maar qua emotie komt er ook gewoon een heleboel bij kijken.
Ik weet inderdaad dat ik er zelf iets aan kan doen, alleen af en toe van die dagen dat ik me er zelf echt niet toe kan zetten, dan voel ik me gewoon niets meer dan deppressief, ik was voor de zwangerschap ongeloofelijk actief, veel buiten veel weg, en nu kan ik eigelijk niks meer om het zo maar even te zeggen ik ben van me zelf ongeloofelijk ongeduldig dus die 9 maanden lijken voor mij jaaaaren te duren!
Weet ik! Ik weet wat het is om niks te kunnen lig al 4 weken in bed en 2 daarvan in het zh maar ik zoek overal toch de positieve kanten van op. Ben nu online de babykamer aan het 'inrichten' en ben aan de knutsel om zelf accessoires te maken. Zij kan wel nog iets zij het dan rustig aan. Daarom probeer ik haar zo te motiveren... We schelen trouwens 1 dagje!
Hoi InesTaina, Misschien heb je er helemaal geen zin in, maar ik woon ook in Geldrop. Wellicht is het leuk als we een keer afspreken. Groetjes
Pff en dan loop ik maar te klagen terwijl jij het eigenlijk veel slechter heb.. Knap dat je er toch nog zo positief instaat! Ik weet niet of ik het zou kunnen, heel veel sterkte ik weet niet waarom je in het zkh ligt maar het zal niet voor de lol zijn..
Ik bedoel niet dat omdat ik positief ben jij dat ook moet zijn maar het voelt zo veel beter... ik heb een scheurtje in de vliezen en mijn placenta ligt laag waardoor ik bloedverlies heb. Al met al risico op vroegtijdig komen van de kleine maar tot nu toe gaat alles goed.
Nee ik begrijp het ook wel, maar ik zou het ook goed snappen al zou je je irriteren aan mensen die klagen terwijl er eigenlijk niets ernstigs aan de hand is, pff nou hopelijk blijft je kleintje nog een aantal weekjes zitten! Heeeel veel sterkte ermee!
De 9 maanden zwangerschap van mijn dochter leken wel 9 jaar . Na 2 miskramen en al vanaf 15 weken stoppen met werken en rust (vanaf 20 weken bedrust zelfs met zkh opname tussendoor ivm vroege weeen) was mijn zwangerschap ook alles behalve rozekleurig te noemen. Ik had zeeen van tijd, te veel tijd om na te denken en te veel tijd om de muren op me af te laten komen :x. Er komt een einde aan, echt! En dan is het het achteraf allemaal zo waard, hoe cliché ook! Nu de 2e zwangerschap gaat daarintegen super snel. Oke de eerste 12 weken waren net zo goed weer spannend (zeker door bloedverlies) maar daarna vloog het echt! Ik ben ook altijd tenger gebouwd geweest (55 kg bij 170cm) en ondanks dat ik mijn buik erg mooi vind, vond ik die teller die steeds hoger ging wel wat zuur. Ik heb gewoon gezond gegeten en niet té veel gesnoept en ben uiteindelijk 13kg aangekomen. Na een jaar was ik 14 kg kwijt (de eerste 10-11kg al heel snel, moet er wel bij zeggen dat ik al die tijd borstvoeding gaf, dat scheeld wellicht). Dus daar ga ik me deze keer ook echt niet meer druk om maken . Komt allemaal goed! Dieeten kan altijd nog
Heel herkenbaar hoor, jouw verhaal! Hier kwam de zwangerschap ook behoorlijk ongepland (we hadden een tijdje ervoor net besloten om ergens in 2013 te gaan kijken of het zou lukken, maar toen was ik ineens al zwanger, hoera pil...) en ondanks dat IK degene was die altijd riep dat ze moeder wou worden, was IK ook degene die her hardst liep te janken en lichtelijk hysterisch werd toen de test positief was. Ik was er echt van overtuigd dat mijn vriend nu ineens niet meer wilde, of dat hij zou denken dat ik hem erin geluisd had oid. Dat hij me eruit zou schoppen enz enz enz. Maar goed, dat viel gelukkig allemaal mee. En vanaf het moment dat ik bij de vk was geweest, begon hier het kotsen (HG) en daarmee ook het doemdenken. Lichamelijk was ik een wrak en geestelijk compleet labiel (zie ik nu achteraf). Ik heb echt momenten gehad waarop ik t kind wegwenste, puur omdat ik er zo doodziek van was. Toen ik uiteindelijk medicijnen kreeg die hielpen, begon ik informatie op te zoeken op internet. NIET DOEN! Door al die verhalen was ik ervan overtuigd dat het geen kwestie was van OF ik een miskraam/doodgeboren kindje zou krijgen, maar wanneer. Want dit en dat kon er allemaal nog gebeuren... En toen ik de 20-wekenecho had, zat ik in de wachtkamer al soortvan afscheid te nemen van mn buik. Want ze zouden vast iets vinden wat niet goed was op die echo, net als bij huppeldepup op het blablabla-forum. Ik was dan ook lichtelijk verbaasd dat alles er goed uitzag... En vanaf dat moment werd ik wat positiever (over de enge dingen die met de baby konden gebeuren tenminste). Ik was voordat ik zwanger werd altijd keurig slank, maatje 36 en daar was ik blij mee. Ik kwam wel eens wat aan, maar als ik dan weer gewoon gezonder ging eten, was dat er zo weer af. Toen ik zo ziek werd de eerste maanden, vlogen de kilo's er af (ik was net een veenlijk), maar zodra ik weer normaal kon eten, was ik weer terug op mijn gewone gewicht. Plus 4 kilo. En bij de volgende controle plus nog eens 3 kilo. En zo zie ik mezelf gewoon elke controle bij de vk op die weegschaal stappen, wetend dat er vast weer wat aangekomen is. Inmiddels ben ik al ruim 13 kilo aangekomen. And counting. Ik hou nu ook vocht vast, dus dat is een fijn excuus. Maar ik weet dat het ook komt omdat ik constant zin in lekkers (chocolaaaaaaa) heb, en het niet kan laten om een complete reep dan in 1x weg te werken. De truc is nu dus om het gewoon niet in huis te halen. Maar ik doe het af en toe toch (*kijkt opzij naar de bros-reep die al half op is*). En achteraf heb ik daar weer heel veel spijt van. -_- Voor de zwangerschap lustte ik ook graag chocola hoor, daar niet van. Ik kon me toen alleen nog wel normaal beheersen. Al sik nu een 3-pack mars-repen koop, halen ze alle 3 het eind van de dag niet. Met als resultaat dat ik misselijk en chagrijnig/verdrietig op de bank/in bed lig en mezelf een schop onder mn kont beloof te geven. Waarna het een paar dagen goed gaat. Om dan weer te gaan vreten... Kortom: ik ben blij als de kleine er straks is en ik geen tijd meer heb om vreetbuien te hebben