MIDDENMEER - Martin (35) en Laura Heuvelmans (36) uit Middenmeer zitten met de handen in het haar. Het stel met vier koters van 7, 6, 4 en 2 jaar staat door uiteenlopende problemen volgende maand op straat en raakt dakloos. Ze vragen sinds juni vorig jaar allerlei instanties om hulp. Die blijft uit omdat ze vasthouden aan regels en protocollen en verstrikt raken in wetgeving. ,,We voelen ons een roepende in de woestijn. Krijgen voor ons gevoel nergens serieus gehoor en de hulp die we nodig denken te hebben, stelt Laura Heuvelmans. De moeilijkheden in het gezin uit de Lijsterbeslaan, dat geen familie in de buurt heeft om op terug te kunnen vallen, vinden hun oorsprong in de gezondheidstoestand van de vrouw des huizes. Zomer 2012 stort ze helemaal in. Niet lang daarna verliest Martin Heuvelmans zijn baan, nadat hij - in crisistijd - de zorg voor de koters op zich neemt. Schulden lopen op, de hypotheek kan niet worden betaald en de bank laat hun huis verkopen. ,,Kan best zijn dat wij ergens fouten hebben gemaakt. Maar hoe hard wij ook om hulp bij het vinden van oplossingen hebben geschreeuwd, vrijwel overal kregen we nul op rekest, zegt hij. ,,Instanties verschuilen zich achter tal van regeltjes, waar is de menselijke maat gebleven? Noordhollands Dagblad - Gezin met vier koters Middenmeer dakloos
Arme kinderen! Vraag me af hoe hard ze hebben gezocht? Werk zelf ergens waar we ook gezinnen opvangen....wel moet er dan een zorg indicatie zijn. En wij hebben altijd wel plek voor crisis opvang. Nu is het wel lastig voor een gezin van 6....maar ook daar hebben we op dit moment plek voor.
Ik geloof graag dat de waarheid vast in het midden ligt. Altijd erg makkelijk om met de vinger naar anderen te wijzen. Heel triest dat dit moet gebeuren met dit gezin en ik hoop dat er snel een oplossing komt.
Mee eens. Helaas kunnen we met dit soort berichten alleen uitgaan van de weinige informatie die we hebben. Daarnaast kan ik alleen maar gissen naar de rest van het verhaal. In Nederland is een hoop geregeld, maar de mogelijkheden voor mensen in de bijstand zijn beperkt. De hulp die maatschappelijk werk ze kan bieden is ook beperkt. Vaak word de weinige hulp die aangereikt word afgedaan als geen alternatief. Maar crisisopvang, of een kleine sociale huurwoning IS ook geen alternatief. Het is een laatste redmiddel. Sneu dat deze familie waarschijnlijk net tussen wal en schip valt. Daarnaast vind ik deze zin erg opvallend: Ik kan me voorstellen dat dit voor het gezin en de hulpverlening een groot discussiepunt is. Er word waarschijnlijk van je verwacht dat je eerste hulp zoekt bij familie. Dat deze familie niet in de buurt woont, dat is lastig, maar geen excuus, net zo min als dat jij als gezin helemaal niet afhankelijk wil zijn van je familie, of je familie tot last wil zijn... Dat neemt niet weg dat ik het altijd erg vind als het slecht gaat met mensen, en wanneer er kinderen bij betrokken zijn is dat helemaal verschrikkelijk. Ik hoop dat ze snel wat rust in hun leven vinden.
Ja en het gebeurt sneller dan je denkt... Dan kun je nu nog 70.000 euro verdienen...en ineens werkeloos worden en dan de vaste lasten nog maar net kunnen betalen... Na 1 jaar moet je of de bijstand in of ander werk hebben...dat andere werk lukt niet of kan zo maar veel minder betalen dan de 70.000 euro die je gewend bent Huis verkoopt niet zodat je ook niet weg kunt en goedkoper kunt wonen... Al lopende schulden ( als die er waren) lopen natuurlijk door... Zo snel kan het gaan...met iedereen. In Amerika gaat het al een hele tijd zo. Dan ben je middenklassen en dan ben je ineens lage klasse of zelfs dakloos. Wij hadden in 2010 bijna dezelfde situatie kunnen hebben. Maar gelukkig hadden wij toen alleen maar een huurhuis en kon mijn man zich snel om laten scholen en weer binnen 2 weken een goede baan vinden. Maar dat was echt ook wel geluk hebben.
Ik kan helaas uit ervaring mee praten, en geloof me, tis echt een zoek het maar uit mentalitijd. zal maar niet zeggen wat de gemeente tegen ons zijden toen we dreigden geen woning te kunnen vinden, dat is om te huilen. Qua schuldhulp ishet ook heel moeilijk je moet aan heel veel eisen voldoen, veel mensen met schulden doen dat niet, je moet bv een inkomen hebben genoeg voor de kosten, veel gemeentes eisen (ondanks dat hetbij wet niet mag) dat je eerst je woning verkocht hebt voor je hulp krijgt. enz enz, allemaal dingen waar je tegen aan loopt. geloof me ik heb veel meer schrijnende verhalen gehoord, en ook van sommigen meer insite info gezien, en geprobeert ze te helpen omdat wij aardig weten hoe of wat, gezien onze eigen strijd. maar soms loop je enkel tegen muren op. dat stukje van de familie die iemand schreef is BULL, als de familie te ver weg woont is het onmogelijk om er op terug te vallen, veel families helpen gewoon niet eens, hoe wou je dat doen dan. nee dat lukt gewoon niet, Tis een harde wereld tegenwoordig, en veel mensen steken hun kop in het zand voor de ellende die er is in NL, groten deels door de crissis die er naar mijn mening grotendeels door de overheid en hun wanpraktijken is, ze maken nl en vele burgers KAPOT. wij hebben het nu weer voor elkaar, houd het over nee,maar hier is nu weer rust.
Ik snap best dat het een schrijnend geval is. Maar feit blijft dat het wel heeeeel erg makkelijk is om maar met je vingertje naar een ander te wijzen, als het niet lukt (zoals jij het wilt?). Ik vind het prima dat er eisen worden gesteld. Naast dat er genoeg gezinnen zijn die niet kiezen voor hun situatie, zijn er even veel, zo niet meer gevallen waarin die situatie toch echt door eigen schuld is gekomen. Het verhaal in de krant komt van 1 kant (ohoh was is het zielig), maar we horen/lezen niet wat het gezin dan al wel heeft gedaan of gelaten. En ja, als voor ons de oplossing zou zijn, verhuizen naar familie om daar ook hulp te krijgen, dan vind ik dat je dat zeker moet overwegen. En burgers kapot maken??? Wat is er gebeurd met verantwoordelijkheid voor je eigen leven??? Ik vind niet dat anderen maar verantwoordelijk moeten zijn om jou problemen op te lossen. Je zult daar zelf aan moeten trekken, en de overheid is daar ondersteunend in. Verwachten dat anderen het doen vind ik persoonlijk vreselijk naief!
Ik mis een beetje de eigen verantwoording in het verhaal. Veel met het vingertje naar anderen wijzen, maar hand in eigen boezem ho maar.
het is inderdaad geheel voor eigen verantwoording hoe je met je geld omgaat. Bij meerdere mensen om me heen zie ik dat de prioriteit voor het uitgeven van het geld aan de verkeerde dingen zit... een smartphone is belangrijker dan een rekening betalen oo we kunnen het niet betalen, nou dan gaan we een leninkje aan of we doen op afbetaling...nee zo werkt het niet...eerst sparen en dan pas kopen En als dat een paar maanden dan niet kan so be it. Maar tegenwoordig schijnt dat voor mensen nogal moeilijk te zijn. En daardoor kun je in problemen raken en als daar ook nog een baanverlies bij komt, ja dat heb je een enorm probleem...
Ik vind t verschrikkelijk en ik denk dat je hier alleen een oordeel over kan geven als je zelf in zo'n situatie hebt gezeten of t hele verhaal kent.
Nou inderdaad, veel mensen denken dat het altijd maar "eigen schuld" is, maar dat hoeft zeker niet altijd. Erg hoor!
Klopt helemaal. Mijn zus en zwager waren trotse eigenaren van een heel mooi huis in een goede buurt. Totdat het werk van mijn zwager verdween (afdeling werd opgeheven) en hij dus op straat kwam te staan. Uiteindelijk zijn ze failliet verklaard, werd hun huis door de bank verkocht en dreigden ze ook op straat te komen staan (en ook geen familie in de buurt). Gelukkig hebben ze een boer gevonden die zijn boerderij leeg had staan en die bereid was deze voor minimaal 3 jaar aan hen te verhuren. Zeg nooit nooit want voordat je het weet zit je in de nesten.
Ik zeg ook nooit nooit, het kan altijd gebeuren, maar het is wel maar net hoe je omgaat met die situatie. En wat ik gewoon vind is dat veel gezinnen het heel normaal vinden dat anderen dan verantwoordelijk gemaakt worden om het probleem op te lossen. Ik denk dat je zus en zwanger het helemaal prima hebben opgelost, zelf gezocht naar een oplossing e.d. En dat vind ik allemaal bewonderenswaardig. Maar er zijn zoooo vreselijk veel situaties waarin idd de smartphone belangrijker is dan de rekening en dan als puntje bij paaltje komen aankloppen bij de overheid en om het hardst roepen "he, jij daar ... los mijn probleem ff op!?" Sorry, maar dat is niet de verantwoordelijkheid van de overheid en instanties. En dat vind ik al helemaal niet kunnen. In dit geval weten we dus ook niet hoe de vork echt in de steel zit.