Twijfelende vriend

je coach heeft gelijk. Je MOET loslaten, je zet je relatie op het spel nu.

En je wilt zekerheid, dat snap ik. Maar zekerheid in je relatie is zonodig nog belangrijker. Je vriend heeft (meer dan eens) duidelijk aangegeven wat hij wil. Hij wil rust in jullie relatie, hij wil aan jullie werken, voordat je een commitment van kinderen aangaan. Ik snap dat helemaal.

Maar je hebt geen glazen bol meis. Ik weet ook niet wat mijn toekomst gaat brengen. Ik denk (hoop) dat wij samen oud worden, maar ja, wie weet hoe de vlag over 10 jaar staat. Je moet echt leven in het hier en nu. Dat is belangrijk.

Je moet de controle ook een beetje loslaten. Je kunt niet je leven 10 jaar vooruit plannen, en dan ervan uitgaan dat het dan ook loopt zoals jij dat in je planning hebt staan.

 

Sorry, maar als mijn vriend tegen me zou zeggen dat ik elke keer een maand extra moet wachten als ik erover begin, dan zou ik hem echt dumpen

Ik krijg het gevoel dat hij macht over je probeert uit te oefenen en jou een dikke worst voorhoudt, waarvan hij zelf ook wel weet dat je die niet zult bereiken. Als je maar genoeg je best doet en niet zeurt, dan wil hij wel aan kinderen met je beginnen... Da's toch geen basis voor een gelijkwaardige relatie?

Een man die van je houdt speelt geen spelletjes met je en houdt je niet zo aan het lijntje. Die is duidelijk. Ja of nee. Hoe lang ga je hem de tijd geven, als jij er in augustus over begint en hij zegt wéér dat hij langer wil wachten... ga je dan nog langer op hem wachten?

Ik zou zeggen: speel ditzelfde vieze spelletje terug... Geen seks meer voor meneer. En als hij erover zeurt, nog een week geen seks.

(Sorry voor de ongenuanceerde mening, maar ik heb een ex gehad die precies zo was... weliswaar niet op gebied van kinderen, maar op gebied van samenwonen... elke keer als ik erover begon, zou hij er een maand bijdoen voor hij het wilde.... Achteraf besef ik me gewoon dat hij met me aan het spelen was)

 

Ik vind dit altijd zulke bijzondere aanpakken ... De vriend van TS heeft al meerdere malen aangegeven dat hij eerst aan de relatie wil werken. Wat precies is daar zo raar aan? Ik wou dat meer mannen dat deden ipv je vriendin bezwangeren en dan na 6 weken zwangerschap erachter komen dat hij er toch niet klaar voor was en aan zijn stutten trekt.

Ik kan er eigenlijk alleen maar respect voor hebben. Hij denkt iig wel na over de hele situatie.

 

Sorry hoor, maar ik snap niet wat je nog bij die gozer doet. Klinkt misschien lullig maar ik werd erg boos toen ik je verhalen las.

"Iedere keer als je erover begint, komt er een maand wachten bij,"
Hoe verzin je dit uberhaupt? Die gozer wil helemaal geen kinderen. Wel de lusten maar niet de lasten. Als mijn vent dit tegen me had gezegd had ik 'm een mep gegeven. Hij heeft blijkbaar totaal geen respect voor jou of je gevoelens maar verwacht wel dat jij rekening met hem houdt. Jezus wat ben ik link door alleen al te lezen. Ik zou hier echt niet mee om kunnen gaan.

Dat hij twijfelt is 1 ding, maar dat hij dit soort achterlijke uitspraken doet, gaat me echt te ver.

Dat jullie aan je relatie moeten werken is wel duidelijk - wellicht dat je hem kunt uitleggen dat jullie twee gelijken zijn en hij zich dus echt niet beter dan jou hoeft te voelen.
Het eerder genoemde advies, om geen seks meer te hebben tot augustus (en iedere keer als hij erover begint komt er een maand bij!) klinkt dan ook fair. Lekker meedoen op zijn niveau, dan leer je hem pas echt kennen. Trekt hij dit niet, zal hij de relatie verbreken, en anders zal hij gaan voelen hoe jij je nu moet voelen.

Het wordt eens hoog tijd dat hij aan JOU gaat denken; jij moet immers met hem rekening houden omdat hij er zogenaamd nog niet aan toe is, maar waar is zijn begrip voor jou, dat jij er wel aan toe bent? Ik vind het respectloos.

Ik zeg: dumpen die hap!

 

Idd hele goeie adviezen

Dus hij MOET wel respect voor jou hebben, maar jij hoeft natuurlijk helemaal geen respect te hebben voor hem

*einde sarcasme modus*

gut, wat ben ik blij dat mijn relatie op WEDERZIJDS respect is gebaseerd zeg

 

Ze heeft toch blijkbaar al respect voor deze jongeman? Ze wil immers toch wachten tot over een paar maanden? Dat doe je niet als je geen respect voor 'm hebt. Zoals je zelf zegt: het moet wederzijds zijn.

Ook ik ben blij dat ik niet in zo'n situatie zit!

 

zoals je in haar OP hebt gelezen heeft haar vriend twijfels sinds september vorig jaar, ik vermoed door haar obsessieve gedrag omtrent het krijgen van kinderen. Hij werkt daaraan (heel bewonderenswaardig). Blijkbaar is dat gevoel nog altijd ergens aanwezig, en wordt niet beter als TS iedere keer blijft zeuren over kinderen krijgen.
De vriend krijgt dan (en ik denk terecht) het gevoel dat het haar niet om de relatie gaat, maar om de kinderen. Mannen denken nu eenmaal rechtlijnig. En kinderen krijgen om je relatie te redden is echt de grootste NO-NO die je kunt hebben.

TS moet gewoon even geduld hebben. Overigens, als ik in haar situatie zou zitten en ik zou weten dat mijn vriend twijfels heeft over onze relatie, geen haar op mijn hoofd die dan denkt aan kinderen met hem.

 

Prima dat hij aan de relatie wil werken, maar op dit moment zie ik maar een persoon werken, namelijk de TS. Hij stelt alleen eisen en ik zie hem niks teruggeven in ruil daarvoor. Alleen onzekerheid. .. het is gewoon niet Gelijkwaardig als je tegen je partner zegt dat die ergens niet over mag praten en anders straf krijgt.

 

Dit vind ik eigenlijk wel de beste reactie van dit verhaal. En misschien dat je er dan ook weer anders tegen aan kunt kijken.

 

Dus jij zou het helemaal niet erg vinden dat wanneer jij iets hebt waar je over twijfelt, daar ie-de-re dag je vriend komt met "weet je al wat??" en "wanneer gaan we nou beginnen??" en "Wil je wel kinderen met mij??" .. bij mij zou dat absoluut avenrechts werken, en zou voor mij het hele verhaal alleen nog maar langer gaan duren. Dus ja, ik snap die vriend wel.

Er is niets onzeker. Vriend wil aan relatie werken. Wat is daar onzeker aan?

 

Maar tegelijkertijd mag hij niet van haar verwachten dat ze er vier maanden niks van mag zeggen. Ik hoor uit de berichten niet echt dat er een middenweg wordt gezocht. Het is his way or the highway.

Hoe gaat dat straks dan? Hij kan hier misbruik van gaan maken.

 

Ik vind ook zeker niet dat ze haar vent moet dumpen.
Zij wilt iets heel graag en hij wilt dat NOG niet.
Moet je hem dan forceren om het te krijgen?
En moet zij dan maar zitten wachten tot het komt?

Ik denk zeker dat zij eerst moeten werken aan hun relatie, als iemand nog niet toe is aan een kind moet je dat niet forceren en pushen, werkt alleen maar tegen je.
En ik neem aan dat zij niet gewoon zomaar een kind wilt maar met haar vriend en dat doe je met z'n 2en
er zijn zat relaties waarin de vrouw er al klaar voor is maar de man nog niet.

Gewoon geduld hebben ook al is dat heel lastig, haar vent draait dan heus wel bij hoor.

Ik weet er alles van.

Al vind ik idd dat hij niet had hoeven dreigen met "elke keer als je erover begint komt er een maand bij"
mij vent zei gewoon dat hoe meer ik zeur hoe meer het als een verplichting gaat lijken.
en ben er ook mee opgehouden, op den duur wen je er wel aan hoor aan het wachten en maakt de relatie ook prettiger.

Wil ik erover praten doe ik dat lekker met me vriendinnen of me zus of hier hihi

 

Sannetje jullie zijn goed op weg ik hoop dat het helpt meid.
Ik gun een ieder geluk met degene waar hij/zij van houd.
Soms brengt geduld de mooiste dingen met zich mee, maar vaak moet je hard werken voor wat je wilt.

 

Hoi Sannetjes

Wat een lastige situatie voor je. Ik begrijp dat dit voor jou heel moeilijk is. Toch heb ik wel een beetje bewondering voor je vriend. Hij is ontzettend eerlijk geweest tegen je over hoe hij er in staat en neemt deze beslissing niet lichtzinnig.
Op het moment dat hij er straks wel voor wil gaan weet je ook zeker dat hij achter die keus staat.

Ik hoop dat jullie er samen uit komen en een prachtige toekomst tegemoet gaan met heerlijke kindjes om het af te maken.

 

Pfieuw!! Opgelucht Ik was echt heel erg geschrokken toen ik dat las, en dat was ook de reden dat ik zei dat je hem moest dumpen... Gelukkig dat ik het dan verkeerd heb begrepen... want je verdient beter dan een man die zo met je omgaat! Maar als het een grapje is, dan ben ik het helemaal eens dat hij er wél op een volwassen manier mee omgaat en kun je mijn berichtjes van vandaag als niet verzonden beschouwen

 

Lieve sannetje,

Voor een groot deel herken ik je verhaal. ruim 4 jaar terug had ik al kriebels omtrent de kinderwens. Dit ook kenbaar gemaakt. Maar hier viel niet over te praten. Hij riep wel altijd dat hij kinderen wilt, maar nu nog niet. Ik heb me erbij neergelegd, want dacht misschien moet hij nog even aan het idee wennen. Na een half jaar heb ik weer eens aan gekaart (dus niet zoveel als jij dat doet, want ja dan voelen mannen zich gepusht en dat werk averechts). En onderwerp viel niet te bespreken. Dat heeft zo'n 3 jaar aangehouden. Ik heb hem absoluut niet vaak aangesproken over dit onderwerp, ik probeerde juist te voorkomen om hem te pushen zodat hij de ruimte kreeg om met dit onderwerp bezig te zijn. Maar dat bezig zijn dat gebeurde niet. na 3 jaar heb ik aan hem aangegeven dat er wat moeten veranderen in onze relatie(mijn geduld raakte inmiddels ook wel op). Want we konden er niet eens normaal over praten, net als andere onderwerpen die met de toekomst te maken had. Ik heb hem aangegeven als ik geen toekomst perspectief van hem kan krijgen dat ik en een gegeven moment een keus moet maken voor mijzelf en dat zou inhouden de relatie te verbreken, hoe erg ik dat ook zou vinden. Hij was hier erg van geschrokken en heeft voorgesteld om in relatietherapie te gaan. Zo gezegd,zo gedaan. In die therapie bleek het gedrag van mijn vriend, de muur die hij elke keer optrok als ik over de toekomst begon, veel diepere wortels te hebben. Het was een soort van aangeleerd gedrag vanuit zijn jeugd, hij heeft zelf geen goede voorbeelden gehad e.d. Door die therapie zijn we elkaar meer gaan begrijpen en inmiddels kunnen we ook beter met elkaar praten. Hij heeft zelfs zo goed geholpen dat mijn vriend mij ten huwelijk heeft gevraagd afgelopen feb. En ook dat hij aan kinderen wilt beginnen! Om aan het idee te wennen er voor gekozen om wel mijn laatste pilstrippen op te slikken. Vrijdag begin ik aan de laatste strip.

Dus ja ik ken die onzekerheid heel goed, die heb ik 3 jaar lang gevoeld. Het 4de jaar heb ik hem er niet mee belast omdat we toen echt aan onszelf aan het werken waren, en kijk nou waar het ons brengt.

Mijn advies is ook om hem niet te pushen. Verder is het goed dat er gepraat wordt met een coach/ therapeut. Dat kan jullie helpen en dichter bij elkaar brengen. Je kan daar als sterker koppel uitkomen. Werk eerst aan je relatie, pas als die goed zit kan je aan volgende stappen in je relatie beginnen.

Succes iig