Joycey, klinkt niet gezellig. Sterkte met je strijd. Denk je er wel aan dat jullie kindje ook een gezonde moeder nodig heeft? @marzie: van harte! @mic: wat leven jullie momenteel in een nachtmerrie. Ik blijf voor jullie duimen dat het goed moge gaan. Als je het niet vertrouwd gewoon een opname eisen. Is zo'n immens verschil in beleid tussen de ziekenhuizen.
Tuurlijk. Dat is mijn eerste prioriteit. Daarom val ik nu niet (meer) af, eet ik 'normaal' en neem ik geen voedingssupplementen en dergelijke. Als er iets is dat ik wil, is dat mijn kindje gezond is en een gezonde stabiele moeder voor hem zijn Helaas kom ik wel weer 3x zoveel aan zonder chroom.
joycey pff je hebt mensen.. (hoeveel topics zijn dr wel niet joh van augustus haha.. ) ja de artsen van tegenwoordig bepalen we even ons leven.. en dat terwijl we ons er scheel aan betalen. soms kan je dan idd maar beter zeggen.. klaar ermee.. vreselijk he dat vooroordeel als je dikker bent.. ik kan daar ook slecht tegen.. als wij wel eens op een terras zitten en iemand begint te lachen als er een dikker iemand langs loopt, dan zeg ik ook.. ooit wel eens bij nagedacht dat diegene ook ziek kan zijn?? tis helemaal schandalig dat je dokter je gewoon niet serieus neemt .. is toch te zot voor woorden dat je jezelf eerst ziek moet maken, uithongeren, voor ze je pas willen helpen.. gekkenhuis
Ik zei vroeger ook dat ik altijd alles deed om af te vallen, en dat het maar niet lukte en dat het vooral niet aan mij lag. Heel veel wijze jaren later kan ik zeggen dat de artsen bij mij wel gelijk hadden. Pas toen ik me heel boos maakte viel ik af, en flink ook. 99 van de 100x ligt het wel degelijk aan jezelf, al is de erkenning pijnlijk en kan het onwerkelijk voelen om daaraan toe te geven. Medisch gezien hebben ze vaak gelijk. Het is een mentaal proces waar je doorheen moet. Ik riep echt jaren dat ik maar niet afviel, en waarom niet dat begreep ik niet. Ik zei ook dat het aan mijn bouw lag, en dat het kwam omdat mijn moeder een BMI van 45 had bladibla. .... Uiteindelijk? Hadden ze allemaal gelijk. Ieder pondje gaat wel degelijk door het mondje, en niet bewegen is funest. Maar minderen met eten, en meer bewegen zonder overtuiging: Helpt ook geen drol. Het is de overtuiging, en de wilskracht die het hem doet. Niet zozeer dat beetje meer bewegen, en dat minder eten. Pas als je jezelf echt kwaad maakt lukt het. En tjah, dat kan jaren duren voordat je daar bent. Als iemand dat 5 jaar geleden tegen mij had gezegd had ik sarcastisch gereageerd, was ik misschien zelfs boos geworden op die persoon omdat ik me niet gehoord zou voelen. Nu kan ik zeggen, dat het toch echt zo is. Het is meer een geestelijk proces, dan een lichamelijke hoor als je het mij vraagt.
Mic.. Wat een onzekerheid.. Heel veel sterkte... Ik hoop dat jullie kleine vechtertje flink doorknokt.. Wat een onzekerheid voor jullie zeg
Ja, dat zei ik ook Tis wel zo, dat dik worden heel makkelijk is... Maar at the end, heb ik toch mooi gewonnen. Als ik dat kon na al die jaren dik zijn, dan kan jij dat ook
ijs mag natuurlijk ook! ik heb nog perenijsjes in huis.. die van festini.. jumjum.. maar heb er al 1 op vanmiddag haha. ga zo maar een beschuitje eten ofzo... mn buik verteld mij dat het honger heeft.
Ik voelde me gisteren middag weer wat meer mijzelf.. Helaas is zoonlief al weer aan het spoken gegaan vannacht, koorts, ijlen/ lees: gillen elk half uur vannacht en mijn man had nachtdienst dus ik heb amper 2 uur totaal geslapen. Vanmorgen met mijn zoontje naar de dokter gegaan aangezien we sinds half december om de week een ziek kind hebben en nu alweer 9dagen koorts heeft.. Ons drukke mannetje, een echte peuter puber is zo slapjes, valt vaak, nu weer erg hoesten en de dokter was het gelijk met mij eens, dit is niet ons kind zo.. Dus moesten gelijk door bloed af laten nemen en morgen de uitslagen, maar de verwijzing naar de kinderarts was eigenlijk wel een feit zei ze. Bloedprikken was een drama, ze prikten verkeerd en porden onwijs in die kleine armpjes hij had zo'n pijn en toen nog een keer z'n andere arm, vervolgens eerste prikplek onwijs nagebloed.. Kortom het was erg heftig ik werd echt boos want ze deed erg rot tegen mij zoon, ze behandelde hem alsof hij al veel ouder was dus ik was het echt zat en zei dan ook of ze wel rekening wilde houden dat hij pas 2 geworden is?! Ze draaide bij en was poeslief.. We hebben hem echt met zijn 3en vast moeten houden.. Ben erg benieuwd naar de uitslagen morgen!
Wanneer driekwart van jouw familie dood is vanwege hormonale klachten en je dat kunt aantonen, is het voor jou minstens net zo geloofwaardig als van mij. Ik snap dat je je rot voelt omdat je je gisteren gepasseerd voelde, maar je hoeft niet zo absurd vreemd te gaan zitten doen. Jemig, ik zou haast vragen of je zwanger bent
brademarie aaaah wat sneu dat ie zo ziek is steeds.. en wat een drama dat bloedprikken.. ik vind het zelf al niks, ik ga er dan ook altijd bij liggen haha ben echt een watje, maar kan me voorstellen dat t dan bij je zoontje helemaal zielig is! hebben ze al enig idee waardoor het kan komen of moet dat echt uit t bloed en de kinderarts komen? ik merk dat de kleine hier nu echt reageerd op mijn gemoed.. ik zit me weer gigantisch druk te maken over van alles.. wat vooral nergens op slaat, maar de kleine is gigantisch druk aan t boxen/schoppen haha moet er wel om lachen
Ik zei nergens dat mijn familie zo gezond was Enne, voelde me niet gepasseerd hoor, ik liet de discussie gewoon lekker gaan.. Heb wat gezegd, en dat was genoeg Ik over een tijdje, misschien een week, misschien een maand, misschien een jaar, misschien wel 10... Snap je mn punt.. Nu nog niet.. Snapte ik 5 jaar geleden ook niet
Rot zeg, B'marie! Sterkte en beterschap ermee. @Marieke; hier schopt de kleine vent ook! Schitterend hè? Ze kunnen zo reageren soms... Prachtig.
jaa ik schrik soms nog steeds als ze ineens begint te schoppen.. haha zo stom haha. alleen vannacht vond ik het iets minder grappig. ze was zooo druk.. en ik sliep net.. en slaap al zo slecht dus werd er wakker van haha. naja toen was ik toch wakker en heb er maar even van genoten haha.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik er 's nachts niet wakker van word. Ik word wel ergens wakker van, maar meestal slaap ik binnen vijf seconde weer in nadat ik mij omgedraaid heb. Overdag voel ik hem alleen wanneer ik stil zit - en dan schrik ik ook nog wel eens omdat hij toch best een flinke beweging kan maken. Ik vind het nog steeds een beetje een aparte gewaarwording; zo'n oncontroleerbaar mannetje dat lukraak kan gaan bewegen.
Ik word er wel wakker van. Ik werd eergisteren wakker, terwijl ik in mn zij duwde. Bleek meneer erg hard in mn zij aan het trappen te zijn. Dus blijkbaar was ik in mn slaap aan het terugduwen of zo. Ben wel blij dat hij zo beweeglijk is, maar soms lig ik uren wakker omdat ik maar geen fijne houding kan vinden (qua bekken) en lig ik net goed begint hij weer te trappen... Maar goed, ik ben natuurlijk wel blij dat ik hem zo goed voel.
Moet er wel bij zeggen dat je een fanfare naast mij af kunt laten gaan en dat ik katten gewend ben; dus misschien ben ik daarom minder alert.
Tsjee Mic, wat erg! Ik snap echt niet dat ze nog niets doen? Misschien een second opinion in een ander ziekenhuis? Hoe was nu je vruchtwater? En was je kindje wel iets gegroeid? Ik duim voor je kleine ventje!!! Brademarie, wat vervelend voor je zoontje. Maar wel fijn dat hij doorgestuurd wordt, dan komt er hopelijk snel duidelijkheid. Waarop zijn ze zijn bloed aan het testen? Marszie, gefeliciteerd!!! Hopelijk was het de mooiste dag uit je leven! Geniet morgen van je feestje! Kortecol, jij ook al laat in de zwangerschap een kindje verloren? Wat erg! Het is echt allemaal niet zo vanzelfsprekend hè. Gelukkig gaat het nu wat beter met je! Wij moeten maandag weer naar het ziekenhuis voor controle... ik durf bijna niet meer heen. Bang dat het kindje niet gegroeid is, bang dat de cyste wel gegroeid is. Toch voel ik me goed, voelt m'n zwangerschap goed, groeit m'n buik, dus daar hou ik me maar aan vast.