Mijn moeder heeft ook opgepast. Heb nooit afspraken met haar gemaakt, ze wist prima wanneer ze moesten eten, drinken en slapen. En wat ze de rest van de dag deed met de jongens moest ze helemaal zelf weten. De jongens hebben altijd een super leuke tijd bij haar gehad. En ik ga haar niet ' dwingen' om thuis te zitten. Ze heeft mij en mijn broer ook groot gekregen dus ik vertrouw haar voor 200%
heel simpel; mijn huis MIJN regels, ander huid HUN regels (en ritme en indeling van de dag e.d.) BEHALVE als mijn kind hieronder zou lijden in de zin van schade (gevaarlijk, gezondheid e.d.) en natuurlijk mag je best wat voorkeuren doorgeven maar eisen dat iemand heel de dag thuisblijft en een vreemde word in zijn eigen leven DAT vind ik te ver gaan.. En ik ben ook een controlfreak hoor als het gaat om de kids vandaar dat ik ook een thuisblijfmama ben, onze zoon had teveel zorg nodig, ik had het ook aan andere (vreemde) mensen kunnen overlaten (lekker makkelijk) maar dan waren we niet waar we nu waren... dat is dan de keuze die ik maak. Ik vertrouw ook geen vreemde of iets dus het is niet alsof ik er heel makkelijk in ben maar dan laat ik ze ook niet oppassen, als ik mensen laat oppassen op mijn kinderen vertrouw ik ze hier volledig mee (en dan ook in de auto, naar de markt e.d.) anders zou ik ze daar geeneens laten om mee te beginnen..
Ik lees ook een paar reacties als: "mijn schoonouders hadden gelijk niet meer opgepast" en "die arme mensen, hoe moeten ze zich wel niet voelen". Dat is helemaal niet aan de orde... Ik heb ze duidelijk uitgelegd dat het probleem bij mij ligt, ik erg moet wennen aan het idee en moeite heb met het loslaatproces. Gelukkig gaven zij aan dat het het begrepen, maar... omdat ik me zelf ook niet gemakkelijk voel bij mijn issues en omdat ik me afvroeg: ben ik nu zo'n rare hierin.. besloot ik om de vraag hier neer te leggen.
tjessia, tamale en antje.. Als ik mijn zoontje breng,heeft ze nog ruim de tijd om even naar de markt te gaan voordat hij zijn slaaptijd heeft.. Als ze dan gaat vind ik dat ook geen probleem! maar wel als ze eerst een uur/1,5 uur gaat zitten spelen, kleine is moe en dan naar de markt.. Dan kun je (IN MIJN OGEN!!) ook eerst even naar de markt en dan gaan spelen.... Tevens gaat dit om mijn SM niet mijn eigen ouders. Die willen geen vaste oppasdag en dat respecteer ik! Mn Sm past op omdat zij het zo graag wil en mijn man het ook wil. Sterker nog Mijn sm eiste zelfs een oppasdag!(toen de 12 weken echo goed bleek had ze zelfs praktisch alles al in huis ervoor) En ik heb door alles wat er in mijn zwangerschap en net na de geboorte is gebeurd heel erg getwijfeld of ik dat nog wel wilde! En nee mijn gevoel zegt nog steeds dat ik het niet fijn vind. Heb hierover ook al diverse woordenwisselingen met mijn man gehad.. Ik zou het liefst thuisblijmoeder zijn ja! en anders alleen maar kdv (waar hij ook heengaat) alleen op het moment kan het heel even niet anders.(en probber ik alles zoveel mogelijk te slikken) Zodra het anders kan stop ik zeker met een vaste oppasdag van sm. Want ik vind dat zij gewoon opa en oma moeten zijn en niet op de manier hoe het nu gaat. Een vriendin van me werkt ook bij het kdv/bso en zzij is bezig wat dingen af te ronden zodat ze eventueel gastouder kan worden. Zodra dit erdoor is zal mijn zoontje zeker naar haar toe gaan.
en ik dwing mijn so ook niet om thuis te zitten.. ze kunnen alles op loopafstand doen.. MAAR ik vind de slaapjes van mij zoontje WEL belangrijk en daar heeft ze zich aan aan te passen vind ik.. ER is tussendoor genoeg tijd om even naar de markt/kinderboerderij/winkel/park te gaan! Waarom dan onder zijn slaaptijden?? En ja mijn zoontje heeft die tijden nog gewoon nodig, anders slaapt hij 's nachts zeer slecht! (doet ie nu ook al, maar dan kan ik helemaal wakker blijven zeg maar) Terwijl als hij zijn normale slaapjes slaapt overdag de nachten redelijk tot goed gaan.
Super dat jij hier je weg in hebt gevonden Zoals je merkt ben ik nog erg zoekende. Ik heb er over nagedacht om thuisblijfmama te worden. Maar... Ik denk dat dat een soort van kiezen voor de weg met de minste weerstand zou zijn. Voor wat betreft de oppasissues dan. Ikzelf ben erg beschermd opgegroeid, en ik zie gewoon aan mijn eigen gedrag naar mijn kinderen toe, dat ik deze tradititie vrolijk aan het doorzetten ben... Wat ik me eerlijk gezegd niet eens echt realiseerde tot ik aallll die opmerkingen hier zag. Ik dacht, oh ok... blijkbaar ben ik dus best extreem. Dus nee, ik laat mijn schoonouders gewoon oppassen en ga mijn best doen iets makkelijker te worden Nog even over de laatste regel van je eerste alinea: "maar eisen dat iemand heel de dag thuisblijft en een vreemde word in zijn eigen leven DAT vind ik te ver gaan.." ik hoop dat duidelijk is dat dit absoluut niet aan de orde is.
jij vind van alles ,maar als je het daar niet mee eens bent ,dan zou je misschien hun gewoon niet moeten laten oppassen. Ik bedoel als jij dat niet wil is je dat goed recht ,maar blijf dan gewoon zelf bij je kindje.
Meid, zullen we zo'n discussie niet starten? Ik denk niet dat Triselke het zo bedoelde. Zullen we dit topic gebruiken voor mijn autostoel/schoonouders/auto's/ issues?
tja ik zou dolgraag willen, maar zoals ik al eerder zei is dat op dit moment even niet haalbaar! En ja ik heb t al vaker met sm over vaste slaapjes gehad. Dan praat ze vorlijk mee dat ze dat vroeger met haar zoon ook altijd deed, dat hij dat ook altijd nodig had.. maar goed ik hou hier wel op. Ik snap best dat ik wat losser moet worden ja. (en nogmaals daar ben ik ook wel mee aan het werk! zoals ik al een x eerder schreef..) MAar goed dan ben ik hier maar een buitenstaander in.
nou bedankt he. Nee maar ik sta ook oprecht open voor de meningen van anderen. Ik leer veel hier hoor
Door de toon in haar berichtje denk ik dat haar zoontje speciale aandacht nodig heeft en dus niet te vergelijken is met de meeste kinderen die naar het kinderdagverblijf gaan.
Mijn ouders en schoonouders mogen de kinderen gewoon mee in de auto nemen. Ze hebben allemaal een stoeltje in de auto en heb het meerdere keren voor gedaan net zo lang tot ze het zelf konden. Er is een dag geweest dat je zelf voor het eerst zelf een autostoel erin moest zetten terwijl je dat zelf ook nog nooit gedaan had en toen vertrouwde je jezelf ook genoeg om met je kind te gaan rijden....dus waarom de ouders dan niet? Omdat je er zelf niet bij bent? Wat is het verschil als je er zelf wel bij bent? Los laten is het moeilijkste wat je moet kunnen en leren als moeder. Maar hoe harde jij vast houdt hoe harder een kind zal proberen los te komen als ze straks groter worden
Dit vind ik ook!! Wat betreft het leren los laten. Ik zou niet weten hoe je dit kunt leren, denk gewoon door doen. Ik kan wel makkelijk los laten. Ik vind los laten ook belangrijk voor de ontwikkeling van het kind. Bij bepaalde zaken vind ik dat ook moeilijk hoor, zoals in een speeltuin. Dat ik denk, pff moet ik ze wel van die glijbaan laten? Of kan ik hem dat wel al alleen laten doen. Dan ben ik ook heel beschermend, zou het dan het liefst niet toe laten, maar doe het dan wel.
ratatosk ja als je het zo stelt. Zo had ik het nog niet eens gelezen (even rustig haar berichtje opnieuw gelezen ). Dan kan ik me dat voorstellen ja.
pff dat heb ik ook zooo erg... Het is niet alleen met auto's en schoonouders hoor, hihi. Ik houd ook geregeld mijn hart vast in de speeltuin, gewoon op straat e.d. Ik doe dan ook erg mijn best om haar maar gewoon te laten gaan, maar moeilijk is het wel. Trouwens wel ironisch: Laatst ging ze voor het eerst echt een beetje alleen spelen in een speeltuin.. ik dwong mezelf op een bankje te blijven zitten met de jongste en alleen TOE te kijken... ging allemaal goed. En jawel hoor, we waren nog niet thuis.. ze loopt naar binnen, stuikelt over haar eigen voeten, valt, en breekt een tand. Dat soort situaties zet de dingen dan weer even goed in perspectief.
Volgens mij ben jij ook zelf bewust bezig met het verminderen van je angsten. Ik vind dat ook iets anders als 'loslaten'. Volgens mij is loslaten van een kind een jarenlang proces waar alle ouders doorheen moeten (sommige komen ook nooit zover). Maar angst bij vrijwel alles wat je kind doet of doormaakt, vind ik toch iets anders als loslaten. Ik zou je toch adviseren om iets aan deze angsten te doen, want bewust of onbewust, ze gaan wel over op je kinderen. Ik ben opgegroeid met overbezorgde ouders (en ik zie nu pas HOE overbezorgd ze waren, aan de manier hoe ze omgaan met mijn kinderen), en dat heeft effect op het kind. Ik ben namelijk nog steeds bang dat ik overal vandaan zou vallen (echt genant als je 32 bent), en heb heel veel dingen nooit gedurfd. Omdat ik opgegroeid ben met de angst dat je van alles kan overkomen als je in een boom klimt, van een springplank springt, op de klimtoren klautert enz (en mijn ouders hebben deze angst nooit uitgesproken, maar wel in hun gedrag laten zien)