Wij vonden haar erg hangerig/huilerig. Steeds opgetild willen worden enzo. We voelen ons oliedom dat we zijn weggegaan. En vriendin van ons heeft een gastouder en die is zo laaiend enthousiast. Met kinderopvang geef je het allerdierbaarste in handen van een onbekende.... Wij zijn eventjes goed genezen...
Wacht even... die vrouw heeft dus wel aangegeven dat ze dit als optie ziet? En jullie zijn daar niet op ingegaan?
Ik heb niet het idee dat jij je gehoord voelde door het gastouderbureau? Daar zijn toch instanties voor waar je met klachten terecht kan? Ik vind dit dus ook echt een kwalijke zaak, buiten wat er al is gebeurd door de go, krijg ik door jou verhaal niet het gevoel dat je serieus genomen wordt. Het gaat er niet om of het er wel of niet bij hoort, het gaat erom hoe iets is gegaan en dat ze jullie grens is overgegaan. Ik zou er voor mijn eigen gevoel en dat van mijn dochter wel iets meer mee doen. Dit is etnisch gewoon niet verantwoord..
Niet te streng zijn voor jezelf hoor! Je kunt de tijd niet terug draaien, dus kijk vooral vooruit naar hoe je de volgende keer dingen doet! if anything, je hebt hier een hele hoop van geleerd (en ik ook) Hoe rotter jullie je voelen, hoe meer je dochtertje daar natuurlijk ook op reageert.
Och, jullie hebben het niet getroffen zeg. Maar inderdaad hebben jullie een extreem geval meegemaakt. Dit heb ik nog NOOIT gehoord (en aan de reacties iedereen te zien andere mensen ook niet). Wij vertrouwen onze kinderen toe aan een kinderopvang sinds ze 3 maanden oud zijn. Ze vinden het er fantastisch. Ook ken ik mensen die ook laaiend enthousiast zijn over hun gastouder. Goed zoeken naar een goeie. Ga vantevoren nog uitgebreider in gesprek en maak afspraken expliciet. Niet opgeven hoor door deze ene slechte ervaring. Leer ervan. Je meisje is nog jong, die heeft er waarschijnlijk niks van gemerkt. Door je zelf zo schuldig te voelen en te verontschuldigen naar haar, projecteer je dit gevoel op je dreumes. Beter om niet te doen denk ik? (hoe moeilijk dat ook is....) Even goed ademhalen en achter je proberen te laten. Gebeurd is gebeurd... Je doet er niks meer aan.
Tussen neus en lippen zei ze: oh maar als een kind troost nodig heeft vind ik het niet erg om mijn eigen borst aan te bieden. Wij schoten in de lach en zeiden iets van: nou dat is dan Tippie Two (refererend aan Tippi Wan uit Gooise vrouwen) Maar de lach moet schamper genoeg geklonken hebben om onze mening daarover te zeggen. Haar opmerking klonk ook meer als grap dan als serieus bedoelde troostmethode. Daarna ontstond er een pijnlijke stilte en zei de begeleidster vanuit het gastouder bureau dat het tijd was om naar haar volgende afspraak te gaan. (later dus tegen mij zeggend dat ze had gedacht dat dit gebruikelijke gang van zaken was in antroposofische kringen en daarom maar niets ervan had gezegd...)
Dit dacht ik ook gelijk. Wat jouw dochter betreft, is er niks traumatisch gebeurd. Even voor de duidelijkheid: Ik ben GEEN voorstander van wat hier gebeurd is. Maar voor jouw meisje was het blijkbaar niet gek of vervelend. Ze is immers gewoon in slaap gevallen. Door nu steeds te verontschuldigen, praat je haar straks wel een nare herinnering aan. Dat zou ik niet doen.
Bedankt voor alle reacties hoor. Het was ook niet alleen die borst hoor. De GO was een heel sterke persoonlijkheid. We hebben ons veel te veel laten overdonderen. De afspraak was om thuis kennis te maken etc. Maar na anderhalf uur ging ze met onze dochter in een rugdrager 'even een pakketje' afgeven naar 'vrienden in de buurt'. (dat was vóór het slaap-debacle) In plaats van dat wij de ballen hadden om te zeggen 'we willen dat je hier blijft', susten wij onze huilende dochter, liep mijn man een stukje mee, en hebben we haar weg laten gaan. 'als ze huilt kom ik meteen terug' Binnen keken we elkaar aan: omg... een vreemde is weg met onze dochter?!!! Ge-sms't of ze alsjeblieft terug wilde komen, twintig minuten later was ze er. En nu denk ik: bij WIE is ze geweest met onze dochter?! Diegene kennen we niet? Wat zijn we een slappe ouders dat we haar gewoon weg hebben laten gaan met onze dochter. En nog erger: dat we later die middag haar dan evengoed drie kwartier alleen laten met onze dochter die dan haar borst in d'r mond krijgt... Ik vind het ontzettend slap van ons als ouders. We hadden na dat 'uitje' al moeten zeggen, luister we zijn er niet aan toe om de zorg van onze dochter over te laten aan iemand anders, daaaagggg...
hmm tja eigenlijk is het iets heel natuurlijks..en als je meisje er rustig van werd Volgens mij is het gewoon goed bedoelt. Zou er niet een al te groot probleem van maken Volgende keer gewoon even goed overleggen als je iemand laat oppassen
Kan me niet voorstellen dat je dochter een trauma opgelopen kan hebben van het troosten aan de borst. Het is tenslotte een heel natuurlijk iets, en ze is kennelijk heerlijk in slaap gevallen.
Uit het hele verhaal denk ik ook dat jullie niet echt sterk in je schoenen hebben gestaan. En dat staat eerlijk gezegd haaks met je verhaal in je blog, over de kinderopvang en je mening daarover, en over het vertrouwen dat je hebt in de gastouder die precies dezelfde opvoedingsgedachten heeft als jullie. Ik zou je wantrouwen dus niet zoeken in de opvang van je kind in het algemeen (want ik neem aan dat je dochter over een jaar ten minste naar psz zal gaan, en ook binnen een paar jaar naar school en bij vriendjes spelen), maar in de manier waarop jullie de persoon leren kennen aan wie je je kind toevertrouwt. Uitgangspunt dat degene perfect is omdat ze ook natuurlijke ouderschap ondersteunt lijkt me zeer beperkt. Dat zegt namelijk niks over de karakter van deze persoon, noch over haar interpretatie van de opvoeding. Deze heb je in tig gradaties.
Precies, dat is een behoorlijke misvatting geweest Lesson learned En er staat ook we hopen haar te hebben gevonden in...
Precies! Snap trouwens niet waarom zo vel op kinderopvang. Weetje aan hoeveel regels ze zich moeten houden. Een GO kan haar gang gaan en daar is geen toezicht op. Op het kdv van mijn zoontjes hangt er tenminste niemand aan de borst als troost. Kdv komt slecht in het nieuws dat weet ik ook maar geloof niet dat eronder de GO geen rotte appels zitten en dat misbruik niet voor komt. Denk ook trouwens dat niemand in Nederland nu zijn kind weg brengt omdat ze dan hun handen vrij hebben. Of je moet echt geld genoeg hebben dat je niet weet wat je ermee moet
Niet om je aan te vallen hoor, maar als een oppas hier tijdens een kennismaking zou zeggen dat ze het geen probleem zou vinden om haar borst aan te bieden zou het hele "feest" niet doorgaan. En bij ons op bed liggen slapen, zeker op een eerste dag zou ik ook niet pikken. Ik vind het een vreemde situatie, als jij/jullie niet willen dat ze weg gaat met jullie dochter dan gebeurt dat toch gewoon niet?
Maar mag ik dan vragen op welke gronden je hebt gekozen voor deze gastouder? Ik heb nu een aantal van je blogs gelezen, en proef vooral een afkeer bij je voor welke vorm van opvang of iets afwijkende opvoeding dan de jouwe dan ook (met eerlijk gezegd enorm veel ongegronde vooroordelen).
Wat jij zegt is dus precies wat ik nu tegen heel mijn omgeving zeg: ik had vroeger altijd een vooroordeel ten opzichte van kinderdagverblijven maar door deze ervaring vind ik dat nu een veel gecontroleer omgeving dan gastouderschap -- meerdere leidsters etc.
Ik heb op een antroposofisch kinderdagverblijf gewerkt en me best verdiept erin MAAR dit is echt niet normaal bij iemand die via de antroposofie werkt hoor! Ze zijn wel erg van de natuur en pro borstvoeding, maar echt niet wat jij beschrijft! Ik krijg rare ideeën bij die vrouw. Vooral sinds ik alberto stegeman gezien heb in die aflevering over vrouwen die pedofiel waren. Kan me gewoon niet voorstellen dat iemand het in zijn of haar hoofd haalt om een kind van een ander aan je tepel te laten sabbelen. Dan spoor je echt niet!!! Want je weet dan 100% zeker dat de ouder dat niet leuk vind en dat je dus ontzettend fout zit! Wat bezielt zo iemand?