Het liefst alleen mijn man maar ik geloof dat de verloskundige dat niet zo'n goed plan vindt.. nou ja, dan zij er ook bij maar verder niemand. Helaas denk ik niet dat dat er dit keer inzit... moet waarschijnlijk in het ziekenhuis bevallen.. Ik kan nu al opzien tegen het hele circus! Bellen deden we pas veel later... de eerste is 's nachts geboren en we hebben gewacht tot een uur of 9... heerlijk nog even met z'n 3-en dochter is om 12:00 's middags geboren dus toen konden we sneller bellen maar ook toen hebben we een paar uurtjes gewacht. Foto's... hier geen foto's van de bevalling. Geen behoefte aan.. pas daarna..
Moet er niet aan denken dat er iemand anders bij is dan mijn man (en medisch personeel). Ook al hebben we hecht contact met onze ouders en schoonouders, dit vind ik echt iets voor ons tweetjes. Ook geen foto's van de bevalling. Brrr.. Wel vlak daarna van ons met ons dropje.
De vorige keer waren mijn vriend en mijn oma erbij. Dat vond ik zelf wel fijn, hoewel ik erg in mijn eigen wereldje was en het niet eens zo door had. Ik ben niet zo moeilijk, als mijn oma de volgende keer weer wilt komen is ze welkom. Ze heeft al haar 6 kleinkinderen geboren zien worden, dus is het wel bijzonder als ze haar eerste achterkleinkinderen ook nog geboren ziet worden. Zelfs mijn zusje en zus zijn welkom haha. Het hoeft niet per se van mij, zolang mijn vriend er maar bij is.
Het verbaasd mij eigenlijk dat de meeste het liefst zo min mogelijk mensen bij willen hebben.. Mijn idee was eigenlijk oma, mijn ouders en man.. Desnoods op de gang mocht ik het op dat moment niet prettig ervaren. Maar dat idee werd ook alleen maar bevestigd door tv.. Denk aan barbie's baby. Maar goed had er dus verder niet bij stil gestaan.. Erg leuk om te lezen!
Alleen mijn man. Schoonmoeder wou er heel graag bij zijn, maar dat wou ik absoluut niet. Achteraf gezien ook beter want ik was niet te genieten
Eigenlijk alleen mijn vriend en misschien mijn moeder. Uiteraard ook het medisch personeel aangezien ik in het ziekenhuis moet bevallen. Ik zit verder niet echt te wachten op publiek
Voor ons duurt het nog even, maar ben er wel mee bezig, want ik weet het niet zo goed. Ik roep nu steeds dat ik alleen mijn vriend erbij wil samen met medisch personeel wat nodig is. Liever geen stagiaires, omdat dit de eerste keer is vind ik dat niks. Maar toch twijfel ik nog. Ik weet ook nog niet of ik al wil bellen als de weeen beginnen of dat ik gelijk bel als onze kleine er is of pas even daarna. Ik vind het nog heeel moeilijk, gelukkig heb ik nog even de tijd er over na te denken! Ergens wil ik als ik er iemand anders bij wil hebben alleen mijn moeder eventueel, niet mijn schoonmoeder. Niet vanwege haar, maar gewoon mijn moeder is mijn moeder (snappen jullie?) . Mijn vriend heeft wel laten vallen dat hij zijn moeder er wel bij zou willen, maar dat wil ik dus niet..
Ik snap het heel goed, want ik heb hetzelfde gevoel! En eigenlijk vind ik het dan niet zo belangrijk wat mijn vriend zou vinden; ik moet namelijk al het werk doen.... Dus als ik liever mijn moeder erbij heb, dan zijn moeder, dan vind ik dat hij daar vrede mee moet hebben. Begrijp me niet verkeerd, mijn vriend en ik overleggen héél veel, maar als het op bevallen aankomt, vind ik dat ik het laatste woord mag hebben
Zoiezo mijn vriend, mijn moeder.. Mijn vader ook, maar of hij het aankan is een tweede haha.. Verder zie ik wel.. Stagiaires wil ik er ook niet bij hebben..
Dat is hier ook al voorgevallen.. Omdat hij niet snapt waarom mijn moeder wel en de zijne niet.. Maar mijn moeder is ook mijn moeder, en toch anders dan een schoonmoeder.. Komt dan wel heel rot voor hem over, maar ik ben degene die daar ligt om het kindje eruit te persen.. Dus ik vind dat ik daar het laatste woord in heb..
Hier precies t zelfde. Mn moeder zou ik er best bij willen hebben, maar moet er niet aan denken dat mn schoonmoeder erbij is. Mn moeder wil het zelf niet haha.. dus probleem opgelost Hier dus weer alleen vriendlief, vk (evt met stagiaire, geen probleem mee) en de kraamhulp. (wil thuis bevallen)
Ja precies, voelt anders! Ook al ben ik best gek met mijn schoonmoeder hoor. Ik heb dit verder niet uitgesproken naar mijn vriend. Want ik denk dat ik het zonder moeders wil. Maar als het aan vriendlief ligt dan mogen ze er beiden bij zijn.. Tja, vind ik beetje teveel van het goede haha. Maargoed, ik heb nog even de tijd!
@ minerva, ja uiteindelijk vind ik ook dat wij het mogen beslssen. Maar ik vind het ook best hard op een of andere manier om zijn moeder te weigeren die hij er misschien wel héél graag bij wilt en dan mijn moeder erbij te laten. Dus ik denk dat het dan toch geen van beiden wordt.
Als je dat gevoel hebt, is dit inderdaad de beste / meest diplomatieke oplossing. Ik vind het overigens niet hard om zo'n beslissing te maken
Ja hard is misschien het verkeerde woord, weet het niet goed te omschrijven. Beetje lullig naar mijn vriend toe ofzo. Maarr ik vind inderdaad wel dat wij het laatste woord hebben en dat vind hij ook haha. Dus komt vast goed!
@Miranti, fijn dat je het zo samen met je vriend wil beslissen en bereid bent daar een compromis in te sluiten. Zelf denk ik op dit moment alleen met manlief maar met moeders op de gang standby. Mijn man is een schatje maar ik denk dat hij de helft niet hoort of begrijpt van wat er op hem afkomt en dan moet m'n moeder bijspringen. Weet niet of ik haar er de hele tijd bij wil (maar nog tijd genoeg om over na te denken), denk persoonlijk dat ik een dag ontheffing krijg voor mijn vloek-verbod en dat moeders daar niet blij mee gaat zijn
Hier alleen man aanwezig, en vk en kraamzorg. Stagiaires heb ik geen bezwaar tegen. Bij de eerste uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan en door de vele mensen aan het bed wel onrustig, maar dat was nou eenmaal nodig. Veel dames die hun moeder erbij willen hebben, ik heb een hele goede band met mijn moeder maar dat is het toch niet voor mij. Ze gaf zekfs trouwens aan dat ook helemaal niet te willen en gezien het verloop van de eerste bevalling maar goed ook. Ook vooraf niemand verteld dat het begonnen was, mijn moeder had wel zo'n gevoel maar durfde juist om die reden niet meer te bellen. Nu ook weer alleen met manlief, maar nu zullen we omze dochter wel naar opa moeten brengen. Maar we zullen zeker eerst nog een paar uurtjes met z'n drieën doorbrengen voordat de hele familie binnen komt rennen, dat weet ik zeker.
Mijn man en een vriendin.. Ik zou echt niet weten hoe mijn man gaat reageren als hij mij zo gaat zien liggen en die vriendin weet me tot nu toe binnen enkele seconde op mijn gemak te krijgen.. (Ben nogal een stresskip) En natuurlijk ook voor de foto's.. Daarnaast zou ze ook echt wel zorgen dat het ons momentje wordt zo is ze wel