Helaas voor jou is dit een biologische, fysieke reactie die voorkomt bij mens en dier: mens of dier (kat, hond) was al ziek en at toen iets. Dit kwam er weer uit door de misselijkheid die niets te maken had met het gegeten voedingsmiddel. Het lichaam onthoudt dit en als beschermingsmechanisme ("Hier werd ik ooit ziek van! Gevaar!") lust het lichaam dit voedingsmiddel niet meer. Zelfs soms als men het ervoor heel lekker vond. Dit wordt het bearnaise syndroom genoemd.
Zo heb ik heel lang geen pinda's gegeten omdat ik als kind ooit moest spugen nadat ik ze gegeten had. Mijn moeder vertelde me dat ik toen ook ziek was dus het lag niet aan de pinda's maar toch heb ik ze jaren niet 'gelust'.
Heel bekend, zo word ik nog steeds echt misselijk bij de gedachte aan rijstepap (zelfs rijstevlaai), want heb deze eens gegeten tijdens buikgriep (en spuugde het in een ranzige vorm weer terug)
Nee, niet willen kan ook instinctief weigeren zijn omdat kind er niet tegen kan. Je ziet heel vaak dat jonge kinderen die op verzoek gevoed zijn, en die dus nooit eten naar binnen gedwongen gekregen hebben, instinctief dingen weigeren waar ze niet tegen kunnen of nog niet aan toe zijn...de lucht is ze al genoeg. Komt heel vaak voor bij kinderen die slecht tegen zuivel of kippenei kunnen.
Kokhalzen van melk lijkt mij een overduidelijk signaal van er niet goed tegenkunnen. Ook al heb je het eert gedronken, je kunt een overgevoeligheid opbouwen.
Lijkt me evolutionair gezien juist te verwachten. Tot de peutertijd is melk een belangrijk voedingsmiddel, daarna niet meer. Normaal gesproken verliest een mensenlichaam in de peutertijd het vermogen om melk te verwerken (behalve bij stammen die veel zuivel consumeren zoals Nederlanders). Dus dat een peuter in die periode een aversie tegen melk ontwikkelt lijkt mij eerder logisch dan vreemd.
Ja, ik ken dit fenomeen ook wel. Maar helaas, krijg ik het mn kleuter (nog) niet uitgelegd dat hij toen ziek was en daarom moest overgeven en dat dat niet aan de worteltjes lag! Hij eet nu helemaal geen gekookte groenten, alleen rauwkost.
Nee. Over het algemeen doet mijn kind ook niet moeilijk over eten, sterker nog kan eigenlijk niks opnoemen dat ze niet zou lusten. Drinken moet ik helaas vaak wel naar binnen dwingen (zelfs zoete dingen etc). Al probeer ik haar wel zoveel mogelijk pap, soep, yoghurt e.d. te geven zodat ze toch vocht binnen krijgt zonder dat ik teveel moet 'dwingen'. Ik vind wel dat kinderen altijd iets moeten proeven voordat ze mogen oordelen, daar had ik vroeger als kind zijnde al zo'n hekel aan als vriendinnetjes dat bij ons thuis deden! Zeiden het niet te lusten, maar in werkelijkheid hadden ze dus nooit geproefd.
Ik heb gekozen voor ja maar wel genuanceerd. Ik wil dat ze minimaal 4 of 5 hapjes proeven. Want er wordt al snel gezegd dat ze iets niet lusten (nou ja de oudste dan.. de jongste kan nog niet praten )
Wij hebben wel tafel drama's terwijl wij ook nooit dwingen om te eten. Die twee hebben dus niet perse met elkaar te maken. Hij weigert regelmatig aan tafel te komen, maar dat accepteer ik niet. Eten hoeft niet, maar we zitten wel met zijn allen aan tafel. Verder ben ik wel warm pleitbezorger van een hapje proeven. Interessant genoeg is dat ook geen issue, het aan tafel gaan is de grootste discussie. Daarnaast benoemen we zaken vaak anders. Tortilla's heten bij ons Mexicaanse pannenkoeken, mie is Chinese pasta enz. Helaas eethij veel standaard dingen niet. Appelmoes vindt hij vies, evenals worteltjes, en friet kan hem ook weinig bekoren. Asperges, bietjes en spinazie eet hij dan weer erg graag. Houdt het wel interessant.