mijn man gaat gewoon aan het werk en ik zie wel hoe ik de dag door kom het is niet anders het is wel erg vervelend! aantal maanden terug kon ik ook niet meer vrij ziek! toen had mijn man gevraagd om een vrije dag het was toch niet druk op zijn werk maar normaal gaat hij gewoon heen meestal springt mijn moeder dan bij!
Mijn man gaat ook gewoon werken hoor. Twee weken na de geboorte van de hongste was ik alleen met drie kids. en afgelopen vrijdag ben ik geopereerd aan mijn hand. maandag was hik gewoon weer werken. (ik zit ook in een rolstoel) volgens hem moeten we blij zijn dat hij werk heeft..
Ik heb vorige week vrijdag mijn voet gebroken toen ik van de trap af viel.. Ik heb een onderbeengips gekregen en mijn vriend heeft deze week ook zorgverlof opgenomen omdat wij geen oppas hebben. Vrijdag weer naar het ziekenhuis en HOPELIJK krijg ik dan loopgips! Dan kan ik alles hopelijk weer zelf.. Ik kan nu niet eens mijn zoontje uit zijn bedje tillen. Beterschap ermee! Het is erg rot en ik voel me al schuldig tegenover iedereen dat ik niks kan. Bah..
Mijn vriend kan ook veel vanuit thuis doen gelukkig, hij zou dan even een paar uurtjes naar het werk moeten om wat spullen te halen en afspraken af te handelen. Gelukkig hebben wij een heel flexibele gastouder waar ons zoontje naartoe gebracht zou kunnen worden. Mits ze geen eigen plannen heeft natuurlijk. We hebben dat dit jaar een keer gehad, ik was die dag zo ziek dat ik niet op mijn benen kon staan dus mijn vriend heeft haar gebeld en ons zoontje kon gelijk komen (7.30 's ochtends!). Ts, sterkte met de pijn. Fijn dat je zus komt helpen! Het is begrijpelijk dat je vriend naar zijn werk moet, maar wel vervelend natuurlijk als jij hem nodig hebt.
Mijn vriend zou ook gewoon gaan werken maar als het écht écht écht niet zou gaan zou hij wel vrij pakken of zorgen dat ik hulp heb. Ik heb een aantal maanden geleden voorhoofdholte-ontsteking gehad met bijna 40 graden koorts. Hij is toen een dag thuis gebleven en de rest van de dagen hebben mijn moeder en schoonmoeder de kids opgevangen.
Hij moet wel want hij heeft een eigen zaak. Nu komt het gelukkig niet vaak voor dat ik echt ziek ben maar even terug was het wel serieus en dat was wel echt heel erg rot. Gelukkig kon mn dochter doordeweeks met ene klasgenootje naar school maar had wel echt het idee dat ik die andere 2 half verwaarloosd heb. Had een voorhoofdsholte en ooronsteking zoals ik die nog nooit heb gehad, kon niet eens overeind komen uit mn bed s'ochtends. Uiteindelijk wel goed gekomen met de kinderen, ze in pyjama gelaten en heel langzaam aan gedaan. Beter word je dan ook niet echt dus ben blij dat ik uiteindelijk een kuur heb gehad.
Hangt natuurlijk een beetje van de situatie af. In principe zou ik zelf niet eens willen dat hij daarvoor thuis blijft. Hij heeft op zijn werk ook verantwoordelijkheden die hij na moet komen. Maar vorig jaar ben ik behoorlijk ernstig ziek geweest, toen heeft hij het wel zo geregeld dat hij halverwege zijn dienst even naar huis kwam om te checken hoe alles ging. En dat (ik geef het toe) was wel weer hartstikke fijn!
Die van mij zou gewoon gaan werken, en andersom zou ik dat eerlijk gezegd ook gewoon doen. Ik vind het al vervelend als ik mijn baas moet bellen om te zeggen dat een van de kids ziek is en ik dus niet kan komen, als ik me dan ook nog moet gaan afmelden omdat mijn man ziek is..... Zouden alles voorbereiden en een opa/oma om hulp vragen en anders maar ff een dagje tanden op elkaar
Als ik echt niet voor ons kind kan zorgen, we zo gauw niemand anders kunnen regelen, dan blijft hij thuis. Ons kind zou onze beide verantwoording zijn dus als ik er niet voor kan zorgen doet hij het en andersom. Ik heb zelf een pittige ziekte en hij is zelfs wel eens thuis gebleven om voor mij te zorgen als ik niet meer zelf naar het toilet kon en de hond uit kon laten. En dat zal met een kindje net zo zijn. Andersom net zo, als hij zo ziek is of zoveel pijn heeft als ik moet werken en hij thuis zo zijn met kindje, zou ik ook thuisblijven.
Ik zie dat sommigen het over zorgverlof hebben. Maar dat kun je toch alleen opnemen om te zorgen voor degene die ziek is (TS in dit geval). Niet omdat je de kinderen moet opvangen, want die zijn niet ziek. En TS kan wel voor zichzelf kan zorgen in deze situatie (als ik het goed begrijp), dus is zorgverlof voor haar niet nodig. Misschien dat calamiteitenverlof wel mogelijk is, en anders een snipperdag. Lastige situatie TS. Ik zou als het mogelijk is mijn ouders of schoonouders vragen hier en daar wat te helpen, maar dan moeten ze zelf natuurlijk vrij zijn. Anders een vriendin vragen op te passen. Desnoods extra dagje kdv. Mijn man denkt altijd goed mee, en zal zeker wat later beginnen bv. Of de kinderen naar iemand anders brengen. Maar ik verwacht niet dat hij de hele dag thuis blijft. Beterschap!
Hij heeft het 1x gedaan, toen was ik echt dood en dood ziek. Had bijna 40 graden koorts en bleef maar spugen. Ik kon niet eens mijn bed uitkomen, laat staan 2 kids verzorgen. We konden geen oppas regelen, dus tja dan blijft hij over. Het gebeurd wel vaker neem ik aan, laatst was er ook een collega zijn vrouw heel ziek en de kinderen ook. Toen moest hij ook vrij nemen. Als jij echt zoveel pijn hebt en het echt niet lukt, vind ik het eigenlijk wel raar dat hij gaat werken. Beetje gemakzuchtig van red je kont maar. Zijn werk kan er idd niks aan doen, maar hij heeft wel een gezin.
Mijn vriend zou wel vrij nemen, het enigste nadeel is dat als hij niet werkt ook niet betaald krijgt, dus op de lange termijn zou er wel iets geregeld moeten worden maar in zo'n plotselinge situatie zou hij wel thuis blijven.
Mijn man zou wel gaan werken maar dan zouden we het anders oplossen. Ik zou mijn moeder of schoonmoeder de jongsten laten ophalen ( die de meeste zorg nodig hebben)
Leuk om te lezen hoe verschillen iedereen er over denkt. Kan het me ergens heel goed voorstellen dat het moeilijk is om zomaar vrij te krijgen, helemaal als je in de zrg werkt is dat het geval. Dat ik er later over na ging denken dacht ik nog, ja als hij dat probleem heeft wat zou ik dan moeten?? Dus ik kan me voorstellen dathet voor onze mannen net zo is. In dit geval kon ik vanmorgen echt nog niet voor de jongste zorgen, mijn rug zat toen zo vast dat ik me eigen niet eens aan kon kleden en alleen maar echtop kon staan. Nu begint het losser te worden en zou ik me een aardig eind zelf redden en vooral nu ik hulp heb van mijn zusje. het was gewoon makkelijker geweest als hij even een half uurtje later begonnen was, want dan mijn zusje er geweest. heb ook regelmatig migraine en dan komt ook 1 van de ouders of ik ga zelf door als het te doen is en normaal als ik ziek ben doe ik het ook alleen, want dan ben ik wel in staat om in te grijpen als er iets misgaat met de kinderen, maar nu kan ik de jongste gewoon niet tillen en daar zit het probleem. Maar het is allemaal opgelost en anders had ik me alleen gered, weet nog niet hoe, maar het was goed gekomen. Moet wel zeggen dat paracetamol en diclofenac samen wel goed werkt en het een stuk makkelijker en minder pijnlijk maken.
Fijn dat je je alweer beter voelt! Ik vind het ook heel interessant om te lezen. Op deze manier waardeer ik mijn werkgever en die van mijn man alleen maar meer, omdat het nooit een probleem is om last minute een vrije dag te nemen. En of ik die vrije dag nou neem om mijn man te verzorgen, mijn kind , of om te gaan schaatsen omdat er ineens ijs ligt... dat maakt ze helemaal geen drol uit!
Die van mij zou gaan werken, maar wel proberen om patiënten over te dragen aan collega's zodat hij eerder naar huis kan. Ik zou niet eens willen dat hij thuis blijft omdat ik griep heb, de patiënten in het ziekenhuis hebben hem harder nodig.
Nee de grootste reden is omdat niet werken geen inkomen is. Ik ben bij de bevalling 4,5 liter bloed verloren, ze hebben moeten vechten voor mijn leven dus je kan je wel voor stellen hoe het daar beneden er uit heeft gezien, veel hechtingen enz enz ik kon niet zitten niet staan of liggen. Na een week is hij aan het werk gegaan en ik weet niets meer van de eerste 3 weken na de geboorte, wat is nog wel weet was dat het overleven was, de jongste had ook nog het kiss-syndroom!
Ben laatst ook een keer door mijn rug gegaan (voor het eerst in mijn leven..) en toen kon ik niet eens opstaan uit mijn bed, laat staan voor de kinderen zorgen! Mijn man is toen toch gaan werken omdat hij naar België moest en een hoop mensen van hem afhankelijk waren, het kon gewoon echt niet anders aangezien hij ook de leaseauto van het bedrijf voor die dag voor de deur had staan en niet meer kon overdragen aan een collega. Mijn moeder is toen bij mij gekomen en later op de dag mijn vader. Ze hebben mij de dag door geholpen gelukkig. Trouwens, via de huisarts kan je supergoede pijnstilling krijgen dat scheelt echt een slok op een borrel. Diclofenac heet het geloof ik en dan een zware dosering. Sterkte en beterschap iig.