Hoezo had je het erg gevonden als hij ervoor thuis had moeten blijven ? Als het gewoon geregeld kon worden op zn werk en zn baas had er geen probleem mee? Ben je dan gekrenkt in je trots of zo?
Mijn vriend zal ook gaan werken, maar wel zorgen dat er hulp voor mij is.. Als ik het zelf nog niet geregeld heb..
Pas geleden was ik ziek,fikse buikgriep maar mijn man is wel gewoon gaan werken. Ik had mijn moeder gebeld of ze even kon oppassen zodat ik wat kon slapen omdat ik zo beroerd was. Verder heb ik gewoon tijdens het ziek zijn voor de kindjes gezorgd. Mijn man zou wel vrij kunnen krijgen maar zolang ik niet in het ziekenhuis lig hoeft hij niet thuis te blijven. Fijn was het natuurlijk niet want lag het liefst gewoon lekker de hele dag in bed of op de bank maar ik was niet dood en dood ziek. Gewoon een vervelende buikgriep. Begin van de zwangerschap was ik echt flink ziek door de prille zwangerschap en kon ik echt helemaal niks meer. Toen heeft mijn man 2 weken zorgverlof gehad maar was echt omdat het van de gynaecoloog moest om ziekenhuis opname te voorkomen ivm uitputting. Maar het liefst had ik gewoon gehad dat hij ging werken maar ik kon gewoon echt niet meer,en dan blijft hij wel thuis als het echt heel erg is. Verder heeft hij besloten om na de bevalling 2 weken vrij te nemen zodat hij kan helpen en lekker mee kan genieten. Dat vind ik dan wel weer heel erg fijn omdat er toch weer het een en het ander veranderd met een nieuwe baby erbij,zo kunnen we samen wennen aan de nieuwe situatie Maar verder,bij een griep of iets gaat hij gewoon werken mits het dus echt heel erg is.
Tijdje terug gehad. Eerst geprobeerd zijn moeder te regelen, maar die kon niet. Dus toen zelf vrij genomen. Nou ja, 'vrij'... Dit valt volgens mij wel onder kortdurend zorgverlof.
Moeilijk...ik heb tot nu toe het meeste wel weg kunnen slikken, pcm, diclofenac (keel en slokdarmontsteking) maar fijn was dat echt niet. Als ik ziek ben is het vaak wel gelijk goed mis. Als ik buikgriep heb (diarree en kotsen) ben ik een half uur later al compleet gevloerd. Ik heb 10 jaar gelden een zeer ernstige salmonella infectie gehad en kan nu niets meer hebben wbt. maag en darmen. Ik droog sinds die tijd ook mega snel uit. Komt volgens de arts ook niet meer goed. Ik kan mezelf dus niet redden dan met kinderen, kan gewoon niet. Een dag later ben ik meestal weer redelijk op de been, het is altijd korst maar krachtig (kotsen en diarree tegelijkertijd op de wc, you get the picture) Mijn moeder kan dan helpen, ze kan redelijk haar eigen werktijden bepalen. Afgelopen februari had ik het, 's nachts al. Mijn moeder is toen om 07:00 gekomen, kinderen geholpen, eten gemaakt, overblijf tassen en is 's middags met ze naar zwemles gegaan. Echt fijn is dat. De volgende dag was manlief vrij, en was ik alweer aardig op de been. Tja, het is dan niet anders.
Ik dacht dat in BE zoiets wel bestond, is toch een vorm van thuiszorg, of was dat enkel voor zieke kindjes?
nou als ik met mijn rug weer eens helemaal niets kan, denk kruipend bewegen. dan blijft mijn man gewoon thuis , calamiteiten, kortdurend verlof en soms overuren. Hij moet dan ook voor mij zorgen nl. Ik kan nit mijn eigen eten maken, kan niet staan dan nl. en al helemaal niet onze zoon naar school rijden/halen voor de kleine zorgen. Griep, hoofdpijn e.d. en ook met zeer been red ik mezelf wel met ze , maar als het niet gaat gaat het niet. en ja dat is hier vaker , tegenwoordig gelukkig steeds minder maar hij heeft 10 maanden 2 dagen in de week vrij moeten nemen (zorgverlof) en mijn moeder 2 dagen en een vriendin/zus om en om 1 dag omdat ik op morfine in bed lag met mijn rug. dus als ik in jouw situatie had gezeten had hij medegedeeld aan zijn werkgever dat hij een uurtje later kwam omdat er iemand voor mij moest zorgen en die is onderweg. Als diegene er is kom ik zo snel mogelijk naar het werk.
zo dan nou ik zou hem recht in zijn gezicht uitlachen als hij dat van me verwachtte en hem heel duidelijk vertellen dat als hij mij nog als vrouw zou willen houden hij als de sodemieter de zorg van me over neemt en ook voor mij zorgt. En familie op bezoek na een operatie.. en jij zegt dan niet van joh kan iemand anders niet even koken of gaan jullie ergens anders eten. Ik ben net geopereerd dus ik KAN Niet koken. PUNT
Ja ehmmmm gelukkig niet in een situatie gezeten waarbij hij echt thuis moest blijven vanwege mij maar als het echt niet anders kon weet ik zeker dat hij thuis zal blijven al is het voor een dag of 2... Maar ik ben nogal een bezig bijtje en weet van mijzelf dat ik toch ga bemoeien met huishouden etc.... Voel mij dan soort van schuldig ofzo....
Ja is weleens gebeurd, tijdens niersteenaanval in de kraamperiode. Nu zit man in functie waarbij hij echt geen vrij kan nemen op bepaalde dagen dus dan zullen we een andere oplossing moeten zoeken. Er is altijd wel een moeder of schoonmoeder die evt zou kunnen oppassen.
Man die ging nog werken met een gescheurde meniscus en kniebanden (werkt in een fabriek) ook als hij strontziek is gaat hij nog, hij houd er niet van om zich ziek te melden als het niet perse hoeft.. En als ik iets heb zoals een operatie waarbij ik echt hulpbehoevend ben blijft hij ook thuis.. Eind dit jaar word ik geopereerd , best zware operatie en mag dan 6 weken niks, ook niet tillen, en dan blijft hij ook thuis en pakt ie vakantie en eventueel zorgverlof. Zonder hem zou ik de operatie niet kunnen ondergaan.. Ook helpt hij sowieso goed als ik ziek ben of er wat is.
Nou, als dat mijn man was had ie bij wijze van z'n koffers kunnen pakken je bent er toch voor elkaar in voor EN tegenspoed
Ja, natuurlijk! Het moet trouwens wel heeeeel erg zijn wil ik thuis blijven. Zelfs met 40 graden koorts heb ik gewerkt, of het fijn is, is een 2e, maar het kon niet anders. En als hij doodziek is ga ik ook gewoon naar mijn werk. Je kunt toch niet bij je baas aankomen van: Sorry, ik kan niet komen want mijn man/vrouw is ziek? Tenzij iemand half op sterven ligt natuurlijk, maar anders? Wel regelen we het dan zo dat de kleinste 2 dan bij opa en oma zijn, zodat de zieke zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Glas water ernaast, paracetamol erbij en uitzieken.
Oke, ben ik met je eens, maar om daar nou gebruik van te gaan maken? Nee. Ik vind het wel wat anders wanneer een partner in het ziekenhuis ligt of weken aan bed gekluisterd is vanwege bijv een beenbreuk of zo en er kleine kinderen in het spel zijn, maar anders is het naar mijn mening niet nodig. Niet voor een griep of spit of zoiets, hoe pijnlijk het ook kan zijn. Zo lang de zieke zich kan redden vanaf de bank kun je er ook gewoon een thermoskan koffie naast zetten en af en toe iemand die om het hoekje komt kijken bij wijze van spreken dan, daar hoeft een partner niet voor thuis te blijven is mijn mening.
Maar de vraag was toch niet of je partner thuisblijft om voor jóu te zorgen? Dat lijkt me inderdaad wat overdreven voor bv een simpele griep. Het gaat erom wat je partner doet als jij ziek bent en je thuis zit met de kinderen. Niet iedereen kan of wil dan de hulp inroepen van de grootouders
Het ligt aan de situatie ook denk ik, toen ik tijdens de zwangerschap alleen nog maar plat mocht liggen, ischias, bekkeninstabiliteit, opvlamming van reuma en in het verleden onderrug gebroken gehad dus ook geen prettig gevoel , had hij net die week er voor te horen gekregen dat hij ondanks zijn vaste contract ontslagen ging worden, om economische reden en dat ging niet netjes vanuit de werkgever, lees als je niet onmiddellijk tekent, laten we het wel lijken alsof je wat gejat hebt en ontslaan we je opstaande voet en aangezien hij dat bij een collega vlak daarvoor had zien gebeuren dus maar getekend. Toen was de keus thuis blijven erg makkelijk gemaakt . Maar normaal blijft hij echt niet zo maar thuis en dat wil ik ook niet, Quinten wordt hes niet slecht van een dagje voor de tv met zoethoudertjes terwijl mama op de bank ligt .
Klopt, maar als ik door mijn rug gaan blijft mijn partner dus niet thuis, zoals ik dus al zei. En ook niet als ik mijn been zou breken.