Wat ben ik blij dat jij er ook zo over denkt. Ik heb 8 weken alleen maar met hem op me arm gelopen en geloof me dit was voor ons beide niet goed. Na ziekenhuis opname gaat het 80% beter. Die kleine vAn mij is soms zo overstuur dat niemand hem kan troosten, dan gaat ie maar door. Ik moet dan echt even weglopen en tot 10 tellen. En dit is voor ons beide beter. En kan dan soms zo boos worden als ik soms reacties hier zie staan.
Dat snap ik. En dat zijn vaak de moeders die het doen overkomen dat ze de perfecte moeder zijn. En andere onderuit willen halen. Van het valt allemaal wel mee en pas op voor dat je ze beschadigd bindingsangst ect ect ect.
Ik ben ook heel eerlijk als ik zeg dat ik mijn meiden tot 1 jaar niet heb laten huilen. That is, zonder proberen te troosten. Soms huilden ze dan alsnog, maar wel met mij erbij. Dat vergt geen engelengeduld... Wel was ik soms aan het meehuilen van wanhoop.
Maar goed, ik heb makkelijk praten. Mijn meiden waren geen huilbaby's, op 4 hele moeilijke weken na toen de jongste wel krijste. Wil absoluut niet zeggen dat ik perfect ben of dat ik dat denk hoor. Gewoon geluk met zulke makkelijke kindjes.
Ja maar jij zegt het op een hele andere toon. Dat is het verschil. Vanmiddag was ik echt boos vooral als je dan bepaalde reacties krijgt en leest. En ik ben echt geen heilige in dit verhaal maar ga geen rare persoonlijke dingen tegen me zeggen.
Dat zeggen wij ook niet dat we ze laten huilen. Toch? Alleen heb jij misschien iets meer geduld gehad en ik bijvoorbeeld niet altijd. En ik had geen huilbaby.s maar wel andere problemen daar om heen. En de ene heeft een beter rekbaar elastiekje dan de andere maar dat maakt je nog geen verkeerde moeder. En je hebt hier in natuurlijk ook uitzonderingen. Pas als je zou lezen ik laat mijn kind uren dagen enzo krijzen en je gaat er niet naar toe ja dan ben je denk wel heel erg verkeerd bezig en woord het hoog tijd dat je hulp gaat halen. Voor je zelf en kind. Daar tussen in is een grijs gebied. Laten we gewoon eerlijk wezen de ene pakt het op die manier aan de andere op de andere. En dat maakt niemand perse slecht.
Hier ben ik het helemaal mee eens, en toch kreeg ik van alles naar mijn hoofd toen ik zei dat laten huilen bewezen slecht is voor jonge zuigelingen. Ik ben ook echt eerlijk als ik zeg dat ik mijn dochter nooit heb laten huilen, maar dat is omdat mijn dochter geen huilbaby is en dat als ze huilt, er iets is wat altijd wel op te lossen is. Ik besef dat het niet altijd zo makkelijk is en een huilbaby lijkt me echt onbeschrijfelijk zwaar. Ik heb ook meerdere keren gezegd dat even huilen of jengelen echt niet slecht is en dat sommige baby's huilen om zich af te reageren in bed. Als je dan gaat troosten, maak je het alleen maar erger, terwijl als je ze zou laten gaan, ze binnen 10 minuten zouden slapen. Ik erger me wel aan de meningen van diegenen die zeggen dat een baby van 3 maanden huilt om de ouders 'uit te proberen' en dat ze verwend raken. Dat is gewoon niet juist, verwennen kan heel lang niet (gelukkig maar). Goed, dit heb ik volgens mij ook meerdere keren vermeld. Maar blijkbaar zijn er sommigen die zo'n moeite hebben met lezen en dan kinderachtig gaan lopen doen.
Gelukkig maar. Het moeder zijn geeft zo verschillende emotionele reactie.s die je van te voren niet kunt voorspellen. Het aller belangrijkste wat ik mezelf ook heb moeten leren. Ja ik voelde me soms ook de slechtste moeder op aarden en soms nog. De a van aandacht. De b van begrip. De v van voeding. De v van verschonen en verzorgen. En de l van liefde. Check. Meer hebben kinderen niet nodig het aller belangrijkste is denk ik voor kinderen dat ze aan jou kunnen voelen dat ze geliefd zijn. Als je ze op pakt en je hart een sprongetje maakt van geluk je het gevoel krijg om je. Je zelf diep in je kind te willen begraven en er alles voor te willen doen. Dan zitten we denk ik allemaal op de juiste weg. Welke aan pak de een of ander ook heeft.
Knap, helemaal eens!! heb de oudste nooit laten huilen maar die wilde altijd wel getroost worden. De tweede is zo anders daar werkt die aanpak niet bij, die huilt gewoon wat ik ook doe, moet dan gewoon naar haar bedje en slaapt na even huilen lekker in. Dat kan dus ook.
ik snap niet waarom iemand zich aangevalle voelt. je stelt een vraag daarbij vraag je om anderen hun mening. die hoeft niet altijd positief te zijn.. dat moet je dan ook accepteren.. iedere moeder doet hopelijk haar best.. en je leert inderdaad al gauw het verschil in huiltjes kennen.. hoe dan ook huilt een baby van acht weken niet zomaar.. deze is op zoek naar iets.. zijn moeder voeding schonen luier of gewoon ff lichaamswarmte.. iets wat je zo'n kleintje dan hoort te geven.. we hebben allemaalo ze momente dat je er ff doorheen zit en geloof me die blijf je hun hele leven houden..dan is het soms inderdaad ff goed om een paar minuten afstand te nemen jezelf te herpakke en opnieuw te starten.. die rust is goed voor beiden.. maar je zegt in je bericht ik kan hem toch niet de hele avond vasthouden... en ik vind dat het wel je taak is om hem vast te houden zolang dat nodig is.. en je niet druk te maken om bezoek.. ik heb dit al eerder geschreven.. dit is niet om je aan te vallen maar je heb je baby gekregen om er voor te zijn en ee baby van acht weken die huilt heeft je nodig.. die fase dat ze je nodig hebben gaat snellervoorbij dan je denkt.. geniet ervan .. hou je kleine lekker bij je. doe hem in een draagdoek lekker tegen je aan.. dan heb je je handen vrij en je kleintje voelt zich veilig bij mammie.. als ze wat groter zijn kom je vanzelf in die fase dat je ze af en toe ff laat jengelen om in slaap te komen. sommige kinderen hebben dat nodig om de dag te verwerken..maar niet als ze zo jong zijn. doe wat je zelf fijn vind maar wat ik al zei je stelt je vraag niet voor niks.. trouwens vond dat de reacties dit x toch erg netjes waren..vergeleken met vorige topics hierover...jammer..
Maar dat is toch iets anders dan ''express'' laten huilen omdat bezoek em graag vast wil houden of omdat je 'niet de hele avond met een baby in je armen kan zitten' Je heb zelf voor een kind gekozen en ik vind dat je verplicht bent aan de behoeftes te voldoen van je kind wanneer die dat vraagt(op zoon jonge leeftijd en als het kind 'toestaat' getroost te worden) Tojd voor jezelf heb je nou eenmaal niet in t begin... Dat is een 'risico' als je aan kinderen begint.. En nee ik heb mn zoontje nooit laten huilen..en nog steeds bijna niet(is 3x voorgekomen ofzo, nadat ik even radeloos was) Wel soms jengelen.. Maar zeker niet toen ie zoooo klein was..
ja oke maar als iemand haar vastheeft en ze gaat huilen moet ik dus meteen maar opspringen? ook dat niet. Als het te hard gaat geven ze het vanzelf. En het is echt niet zo dat ze dan bij de moeder ineens wel stil zijn.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik vind: je moet doen wat goed voelt. Ik heb mijn dochters nooit kunnen laten huilen. Dit grotendeel omdat ik de ervaring heb dat ze eigenlijk altijd met een reden huilden. Ook geloof ik er niet in dat je een heel jong kind kunt verwennen. Ze hebben negen maanden in je buik gezeten, de overgang naar 'er buiten' is al zo groot, ik vind het niet nodig hem dan nog groter te maken. Maar wat iemand anders doet, dat moet ie zelf weten, vind ik. Sommige kindjes hebben het ook nodig om even te huilen voor ze in slaap vallen, dan vind ik het een ander verhaal. (Kindje van vrienden van ons huilde altijd even voor ze in slaap viel, als je naar haar toe ging en weer weg ging, dan begon ze gewoon opnieuw, hoe vaker je terug ging, hoe langer het allemaal duurde (dan ging ze gewoon niet slapen). Was bij mij ook zo trouwens, aldus mijn moeder.)
Als ie hier bij mij is is ie echt wel Stil hoor.. Maarja ook daar zal elk kind anders in zijn.. Maar als iemand m vast had.. Liet ik m echt niet huilen hoor omdat mensen dat leuk vonden..(toen ie klein was he) Nu gaat e er gewon zelf vandoor
Ik ben ook totaal niet van het laten huilen, vooral niet als ze nog zo klein zijn. Zoals ik eerder al postte, pak ik onze kleine van bijna 4 maanden nog steeds. Behalve bij het in slaap vallen. Ik ben er achter gekomen, zoals niekekris ook aangeeft, dat hij het nodig heeft om in slaap te vallen met even huilen. Er naartoe gaan werkt bij hem ook averechts. Dan raakt hij juist over zijn toeren. Dus ik heb geleerd dat hij bij het in slaap vallen eventjes huilt. Hij valt dan binnen 1 tot 5 minuten in slaap. Soms haal ik hem eruit, omdat ik dan aan het huilen hoor dat er iets anders is: honger, vieze broek, maar soms ook gewoon bij mij willen zijn. Prima, dan haal ik hem eruit en komt hij lekker bij me liggen. Mijn motto is vanaf het begin geweest: kindje veiligheid en vertrouwen geven. Laten huilen in het wiegje hoorde daar voor mij niet bij. Nog steeds niet trouwens, al heb ik nu geleerd dat hij het bij het slapengaan nodig heeft. En dan huilt hij even.
Tot een maand of 8 kun je een baby niet verwennen. Ze huilen dan altijd om een reden. Als je daar niet goed op reageerd heb je een grotere kans dat ze niet veilig gehecht raken. En veilig gehecht zijn is heel belangrijk voor de latere mentale ontwikkeling. Mensen die als kind zich niet goed hebben kunnen hechten hebben meer kans op allerlei psychische problemen.
Dat klopt, maar psychische problemen zal je enkel krijgen wanneer de hechting zeer onveilig verloopt. Dus uren lang huilen, geen liefde, geen aandacht, geen duidelijkheid, geen grenzen, enz. Een keer laten jengelen of huilen veroorzaakt echt geen psychische problematiek.