Ja ik weet het elk jaar komt er weer een topic voorbij! Maar ik moet toch even mijn gevoel delen. Ik woon in het huis waar mijn oma geboren is in 1936. Dit wist ik niet toen wij het kochten pas toen mijn moeder weer contact kreeg met haar oom! A fijn! Aan het eind van onze straat die overloopt in een andere straat hangt een monument met heel veel namen van oude mensen jonge mensen kleine kinderen en baby's en elk jaar met 4 mei worden hier kransen ed opgehangen. Nooit heb ik er echt bij stil gestaan tot vandaag! We reden weer langs het monument en in ene bedacht ik me mijn oma heeft dit mee gemaakt! Ik ben eens gaan zoeken wat er precies gebeurd is en op 1 jan. 1945 is hier een v2 projectiel van eigen bodem gevallen en ontploft. 24 van de 25 gezinnen die in die straat woonde zijn overleden. Toen begon ik me toch af te vragen hoe zal mijn oma die tijd beleeft hebben ik neem aan dat ze doodsbang geweest zou moeten zijn als bijna 9 jarig meisje en bedacht me dat ik als 9 jarig meisje gewoon "veilig" buiten kon spelen zonder bang te zijn dat ik dood zou gaan oid. Het lijkt me verschrikkelijk wat die mensen hebben mee gemaakt ( en in sommige wereld delen dus nog steeds mee maken! ) Ik ben dankbaar dat ik ( we ) dit niet ( hoeven ) mee maken. En vind dan ook dat ik daar morgen best stil bij mag staan dat er zoveel slachtoffers zijn gevallen en nog steeds vallen om een oorlog. Hebben jullie ook wel eens zoiets?
Jawel, mijn vader is dan 2 jaar terug overleden maar kwam uit 1931. Heeft ook veel gezien en meegemaakt. Gek genoeg hechtte hij totaal geen waarde aan de dodenherdenking.
Ja elk jaar! Vorig jaar was ik alleen en heb ik de hele avond tv gekeken. Toen kwamen er allerlei mensen vertellen hoe dat toen was. Kippenvel! Ik kan zelf absoluut niet tegen verhalen, films en dergelijk. Ik ben in terezin geweest (Tsjechië) en ik heb daar een paniekaanval gehad. Het kwam zo dichtbij.... Ik heb er iets mee, kan er heel slecht tegen. We mogen ook echt nooit vergeten hoe goed we het nu hebben.
Ik hou mij er altijd netjes aan gewoon uit respect..... vind het ook ronduit associaal als je die 2 min. Niet even stil kunt zijn en even je gedachte verplaats naar alle mensen die voor ons land gestorven zijn in1945 en eerder. Maar ook aan de mensen die nu nog steeds in oorlog leven...of die honger hebben.....
Jazeker heb ik er iets mee Alleen de film sophie's choice al... Zoveel moeders en vaders die hun kinderen werden afgepakt...werden doodgemaakt et cetra... Verschrikkelijke dingen die toen zijn gebeurd om een walgelijke ideologie. Dit mogen we nooit vergeten wat die mensen is aangedaan En dat geldt voor alle leed van vroeger en nu. Morgen zijn wij dus netjes stil rond de tijd dat iedereen stil is.
Ik sta ook elk jaar stil bij de dodenherdenking en ik vind het ook heel erg belangrijk dat we dit blijven doen Ik wil ooit nog ns keer naar auschwitz. Kijk zelf ook regelmatig (met name rondom dodenherdenking) de documentaires/films over de oorlogtijd.
Helemaal mee eens! En ook ik wil graag een keer naar Auschwitz en ik kijk ook veel films/docu's over de oorlog
Ik vind het absoluut vreselijk wat er tijdens WO2 gebeurd is maar als die 2 minuten stilte me op dat moment niet uitkomen is het pech hoor..
Bedoel dit absoluut niet lullig hoor Maar ik vraag me echt af hoe je dat bedoeld Ik maak daar namelijk tijd voor en vorig jaar was mijn zoontje wakker die speelt dan uiteraard gewoon maar ik was toch echt stil
Nou,als ik aan het werk ben bijvoorbeeld.. Ik werk met verstandelijk gehandicapten en daar lukt het niet eens om 2 seconden stil te zijn omdat ik con-ti-nu (en dan bedoel ik ook echt continu) aan het corrigeren ben..
Ohh haha op die manier nee dan snap ik het dat is ook logisch die mensen snappen zelf niet eens wat het is en in houd..
ik moet eerlijk zeggen dat ik niet altijd precies om die tijd er aan denk. Maar anders ben ik natuurlijk stil. Vind het heel apart dan.. maar dit mag ooit vergeten worden nee, heb er menig boek over gelezen!! johannes Post, zon mooi boek!
Dat heb ik dus ook met mijn werk, (werk met dementerende ouderen) het is 2 jaar terug idd niet gelukt om erbij stil te staan omdat mijn client(en) het op dat moment echt niet toe lieten om 2 min stil te staan én stil te zijn
Ja mijn oma leeft nog en mijn andere opa.s en oma hadden het soms over de oorlog. Weet dat beide families het zwaar hebben gehad. De oma die leeft heeft altijd moeten leven met de gevolgen dat haar vader bij de nsb zat. En dat ze als kind behoorlijk er van langs heeft gekregen terwijl ze gewoon een onschuldig kind was. Ze werd er op aan gekeken wat haar vader gedaan had. Ze was 10 toen de oorlog begon en 15 toen die eindigde. Ze vertelde dat ze als kind niet altijd ongesteld werd omdat er ondervoeding heerste. Haar man mijn opa dus heeft in Duitseland gezeten en moest daar werken ( verplicht en is daar een broer verloren) Andere opa staat nog op een foto met Bernard en zat bij de onder grond.se. En hebben onderduikers in huis gehad. weet nog dat ze suiker bollen en bloembollen aten in de honger winter. Een oom is overleden na de oorlog omdat er een granaat ontploften ( was afkomstig uit de oorlog en zo dus dood ging)hun oudste zoon en de oudste broer van mijn vader. Weet wel dat beide kanten van mijn grootouders het heel zwaar gehad hebben in de oorlog. We kunnen het ons niet voorstellen. Mijn oudste tante is geboren op het bom bardament bij Ypenburg Den haag. Oorlog leuker kunnen we het niet maken.
Ja ik had vandaag even zon moment van realisatie. Ik stond met m'n dochtertje in de douch op m'n arm (ze is al een peuter van 2,5, maar vind het heerlijk om zo even onder de douch op de arm te knuffelen als ze moe is) Ineens moest ik heel erg denken aan de moeders die met hun kindjes zo in de gaskamer hebben moeten staan. Wellicht wetende wat te wachten stond Bha moest flink wat tranen wegslikken dat moment en gaf haar een dikke knuffel. En even later met m'n zoontje aan de borst , al die kleine onschuldige kindjes... Brrr wat mensen elkaar aan doen. Als je die twee min niet even kan opbrengen... (Oké tenzij het vanwege omstandigheden niet kan daargelaten)
Dan geef je ze allemaal een uur vantevoren een diazepammetje en stil zal het zijn Maar ff zonder gekheid das logisch dat je dan niet stil kan zijn..... Je zal maar net liggen te bevallen en de gyn en vk stoppen 2 min met je te coachen
Ja ook hier wordt er stilgestaan bij wat er toen is gebeurd. Mijn opa heeft altijd voor de posterijen gewerkt en is een periode tewerkgesteld geweest in Duitsland tijdens WO2. Toen ik jonger was nam ik jaarlijks deel aan de dodenherdenking in ons dorp, speelde bij de drumband en wij verzorgden dan de "dodenmars" naar de begraafplaats. Later was het vooral voor de TV of privé de twee minuten herdenken. Nu is het wat "lastiger", kan het even niet anders omschrijven sorry, maar woon in Duitsland en daar kennen ze het hele 4-5 mei gebeuren niet. Hier wordt meestal in november herdacht.
Ik heb niet echt iets zo dichtbij wat me aangrijpt, maar het gebeuren in het algemeen. Het is ook zeker iets waar ik bij stil sta. De vlag hangt hier morgen ook halfstok, dit mag nooit vergeten worden ook al kunnen wij het ons niet eens indenken..