We hebben nu eindelijk ons eigen huisje genoeg kamers grote tuin een dochter en zoon. maar het kriebelt weer mijn man zou nog graag een kindje willen en ik ook wel maar ook twijfel ik. zal het niet te druk zijn kan ik het wel aan 3 kinderen. wie o wie twijfelde ook zo maar heeft het toch gedaan en viel het erg mee?
Twijfelde niet maar hij was nogal onverwacht. Ik vind en vond het tot nu toe erg meevallen qua drukte, scheelt dat hij een heel makkelijk kind is en goed mee gaat in het ritme van de andere 2 . Je raakt eraan gewend, net zoals je met een 2de ook gewend raakt na 1 kind. Overigens is mn dochter vandaag voor het eerst logeren en merk ik wel: poeh wat is het rustig zo met 2 haha.
mijn 2 kinderen zijn geboren bij mijn vader thuis we hebben ang geen huis kunnen krijgen maar wil zo graag mee maken om een kindje te krijgen in eigen huis enz...
neej dat is niet de reden dat ik nog een kind wil zeker niet het kriebelt gewoon heel erg en we hebben het er ook steeds over kan gewoon niet geloven dat ik nooit meer zwanger zou worden hahaha maar ooit heb ik gezegd 2 is genoeg maar toch kriebelt het nu weer
hier twijfelen we ook heel erg, nu 2 kids van 3 en 2, maar ik ga beginnen met een opleiding van 2 jaar, en we wonen te klein voor 3 kinderen, dus dan zouden we ook moeten verhuizen voordat de toekomstige baby dan 1 zou zijn. Het lijkt me zo leuk nog 1 kindje, echt de kers op de taart. Aan de andere kant, het is nu allemaal wat makkelijker praktisch gezien, meer vrijheid doordat de jongste ook groter wordt, en we groeien als gezin op. Voor mijn gevoel is t weer zo'n grote stap terug straks.. we zijn nu al zo gezegend met 2 gezonde schatjes. hmmm moeilijk he..?
Hier willen we ook graag wel een derde, maar ondanks dat we het beide willen is er ook momenteel twijfel/angst. Dit komt meer omdat we vorig jaar een mk hebben gehad. We hebben nu besloten eerst te wachten tot we verhuisd zijn en daarna zien we wel. Als we ervoor gaan, wil ik er niet meer gericht op "klussen" . We stoppen dan met de voorbehoedsmiddelen en als ons een derse wonder gegund is, dan is dit ontzettend welkom. Zo niet leggen we ons er ook bij neer.
Toen mijn man en ik voor de 3e wilden gaan hadden we ook eerst twijfels. Kan ik het aan? Kan mijn man het aan? Hebben we genoeg ruimte? etc... Uiteindelijk zijn we verhuisd en hebben we de ruimte en aangezien het bij ons zo kriebelde hebben we de stoute schoenen aangetrokken en zijn we er voor gegaan en zie nu,3e is op komst Alle twijfels zijn weg,weet dat ik het aan kan en kijk er enorm naar uit. De 2 oudste vinden het hartstikke leuk! De oudste van 6 kan niet wachten tot haar zusje geboren gaat worden en de jongste vind het maar al te mooi dat er een baby in mama haar buik zit. 3 maakt voor ons het gezin helemaal compleet,dit is iets wat we beide erg graag wilde en onze droom is uitgekomen. Twijfel is iets dat er bij hoort denk ik ook. Maar ik ervaar het nu zo; Ik ben 9 maanden zwanger dus heb de tijd om er naar toe te groeien en aan het idee te wennen. Inmiddels zijn we helemaal aan het idee gewend Dus tja,als jullie beide erg graag willen waarom niet denk ik dan Je moet er wel 100% achterstaan natuurlijk maar waar een wil is is een weg en jullie willen het beide erg graag,de ruimte is er etc...
Wauwie, ik heb een dochter van bijna 4 jaar oud en een zoontje die volgende maand 2 jaar wordt, maar echt ab-so-luut geen kriebels voor een 3de. Lijkt wel zo kort terug dat ik bevallen ben van de 2de. Vind het leven ook zo duur genoeg met 2 kids.. We werken beiden, hebben een huis met 4 slaapkamers dus ruimte is er genoeg.. Maar jeetje....weer die hormonen en slapeloze nachten en alles van voor af aan...en...en...en... Ben al zo blij dat mijn jongste meer kan nu. Kom nu al tijd tekort voor mezelf. Nee, ik zou niet gelukkiger worden met nog een kindje erbij. Dan kun je me in een gekkenhuis stoppen..
Heb zelfs soms het gevoel dat ik een slechte moeder ben omdat ik niet meer van die babykriebels heb. Alsof ik kinderen helemaal niet leuk vind. Stom is dat he!? Terwijl ik wel enorm bewondering heb voor de mensen die juist voor een groot gezin willen gaan. Dan denk ik: Wow, hoe doe je dat mentaal gezien? En met je tijd, geduld.. Respect.
ja daar ben ik het ook wel mee eens want mijn dochter van 4 is me er 1 en me zoontje ook wel daarom twijfel ik ook zo of ik het wel red enz
Weetje misschien in de eerste weken is het vrij pittig. Maar ik weet dat ik bij de tweede al een stuk makkelijker was als bij de eerste en nu met de derde. De oudste moet naar school en dan moet de baby toch ook mee dat kan niet anders. Mijn gevoel zegt me dat een derde gewoon mee draait in het gezin. Ik heb er straks 1 van bijna 4,5 jaar een van bijna 2 en de baby. Natuurlijk ik ben realistisch met de jongste hebben we het eerste half jaar echt gependelt tussen thuis en het ziekenhuis en de oudste was een huilbaby. Het is in het begin even schipperen maar het komt vast goed.
Wij hebben 5 slaapkamers, en 1 kindje.. Dit was ook de planning! Maar ff serieus.. Waarom niet inderdaad even een half jaartje wachten? Lekker settelen en kijken hoe het dan aanvoelt. Jullie kindje is pas 2 toch? Ik wilde graag 1 kindje, maar toch komt ook de twijfel nu kijken hoor. Ik kijk het ongeveer een jaar aan, voor mij hoeft het niet zo nodig dat 2 kindjes binnen een paar jaar komen. Mijn meisje is nog zo leuk en lief, en samen hebben we nog zoveel te ontdekken.. Kan me echt niet voorstellen nu al deze tijd met een ander kindje te delen. Dus ik zou zeggen: neem lekker de tijd!