Hoi O mijn god, dat is het eerste wat in me opkomt! Ik heb vorige week iets gepost over een 14 maandensprong en terug gaan in ontwikkeling e.d. Waarschijnlijk hebben jullie dan nu ook weer zoiets van "heb je haar weer met haar ontwikkeling" maar echt...... ik zit met m'n handen in het haar!!!! Mijn meisje is afgelopen donderdag 15 maanden geworden. Afgelopen zondag heeft ze haar eerste pasjes los gedaan. Ik had al een tweetal weekjes het idee dat ze in een sprong zat, maar hoe het nu is.... echt niet meer normaal (of wel?) Het lijkt wel of nu pas de echte sprong er is. Het lijkt erop dat sinds die paar pasjes los lopen het hek van de dam is. Ze is echt helemaal gefrustreerd. Ze is echt de hele dag boos, wil niet spelen, vindt speelgoed ook niks aan. Ze wil alleen maar klimmen. Maar ook dat is nu niet meer goed genoeg, ik moet haar nu vasthouden zodat ze lopend de trap op kan. Ze is echt niet te genieten, de hele dag huilen of ze zit met haar knuffel en haar vingers in haar mond te zuigen. Ze wil ook niet meer los lopen, zodra we haar los neerzetten is het krijsen. Ze wil wel constant aan 1 handje lopen, maar dan wel de kant op die zij wil! O men, ik kan nog uren doorgaan. Echt niks is goed. Nou weet ik zelf ook wel dat dit een fase is. Ik houd mezelf ook voor dat het beter wordt, zeker als ze kan lopen. Maar aangezien ze hypermobiel is en ook niet echt durft, verwacht ik dat dat nog wel even op zich laat wachten. Ik weet echt niet wat ik moet. Ik vind het bijna zo erg dat ik ga twijfelen aan een sprong. Zou er misschien wat anders zijn denk ik dan? Maar ik zou niet weten wat, het lijkt echt frustratie. En als ik het zo typ, raak ik er wel van overtuigd, maar ik voel me er echt shit onder! Is het herkenbaar dat ze niet meer wil oefenen met los lopen? Ik dacht na afgelopen zondag namelijk "jippie, ze loopt" maar dat lijkt nu weer heel ver weg En een sprong met 15 maanden?? Pffff, nou in ieder geval ff van me afgeschreven.....
Ik kan me nog herinneren van de oudste dat niks goed was, behalve aan 1 hand lopen. Ik heb me toch kilometers gemaakt door de woonkamer.... Toen ze echt los ging lopen, was de sprong pas echt voorbij. Bij ons zat er trouwens tussen de eerste stapjes los en echt los lopen een maand of 2/3..? Laaaange sprong dus. Sterkte! En misschien een zetpil tegen de pijn van d'r kiezen?
Een kind met pijn zal hetzelfde gedrag vertonen. In denk dat het door de kiezen komt. Heb je al paracetamol geprobeerd hoe ze daarmee is?
Zuigen op vingers en knuffel klinkt als erge last van doorkomende kiezen... maar ja ze kunnen het nog niet vertellen he. Misschien idd zetpil, chamodent en dentinox proberen? Kijken of dat verschil maakt? Gefrustreerd door ontwikkelsprong kan natuurlijk ook best. Moeilijk dat ze nog niet kunnen praten.
Dank voor de reacties. Ik zat eigenlijk alleen maar te denken aan een sprong, maar idd die tanden, daar had ik nog niet aan gedacht! Denk idd een combi van alles. Misschien zetpil maar eens proberen.... al betwijfel ik of het helpt. Heeft er iemand nog ervaring met die 15 maanden sprong? Bij mijn oudste was die volgens mij lang niet zo heftig, maar die liep toen al wel....
Enne een loopstoeltje, dan kan ze haar frustratie misschien een beetje kwijt. Niet te lang doen en met mate, maar schijnbaar is ze er wel al aan toe, dus veel kwaad zal het dan denk ik niet kunnen.
Ik vond de 15 maanden-sprong één van de heftigste. Constant huilen, gillen, driftig, niet willen eten, tegenwerken met het verschonen en aankleden. Gelukkig een fase, maar wel lastig en vervelend!
Ga er in mee, sluit inderdaad pijn etc uit en wacht af. Je kindje ontwikkeld zich en het is dus totaal niet zinvol om alles in zogenoemde/zogenaamde sprongen te zoeken. Ze zijn zoals ze zijn.. Komt vanzelf echt wel goed!
Bij S werkt afleiding. Dus speeltuin. Zandbak. Buiten struinen en aarde eten . Drukte met broe en zus. Kinderboerderij. En soms heeft ie even pech
Vandaag weer zo'n moeilijk dagje. Heb ervoor gekozen om geen paracetamol te geven. Het is echt een kwestie van haar zin willen hebben. Bij opa en oma vertoont ze dit gedrag niet of maar eventjes en gaat wel lief zitten spelen. Bij ons is haar gedrag echt meteen anders, echt bizar. Huilen, schreeuwen en boos zijn. Ze wil bijna niks. Alleen maar klimmen en aan een hand lopen. Maar dan wel alleen in de richting die zij wil Of in de wandelwagen zitten. We hebben vandaag maar het keukentrapje buiten in de tuin gezet, dan heeft ze zich iig even vermaakt.... Haha je verzint vanalles hè! Ik vind het wel moeilijk om te zien hoe ze ineens zo veranderd is, lijkt wel. Hoop echt dat ik mijn eigen meissie weer terug krijg.... Mijn vriend zegt "gewoon doorkomen, verstand op nul". Tja daar heeft hij wel gelijk in denk ik.....
Afleiding is hier ook het sleutelwoord. Dingen ondernemen, speelgoed waar ze een tijd niet mee gespeelt heeft weer te voorschijn halen misschien, bezig blijven. Sterkte!
Ik heb er niet echt ervaring mee. Dochter was hier ook heel erg huilerug tot ze vooruit kon tijgeren en op kdv super vrolijk etc. Maar ik denk dat je vriend gelijk heeft. Gewoon geduld hebben tot het over is. Ik merk wel hier dat als ze iets niet kan wat ze wel wilt ze wat bozer/huileriger is. Gewoon mee gaan in je dochter haar behoefte.
Je krijgt je meisje weer terug hoor! Gewoon een moeilijke periode. Heeft ze een loopwagen of stoeltje ofzo? Misschien vindt ze het leuk om daarachter te lopen. Ik vind het ook altijd vreemd dat mijn meiden zich opeens wel kunnen vermaken bij opa en oma. Of bij m'n man alleen. Zodra ik er ben vergeten ze opeens alles Ik gaf eraan toe. Huishouden en dingen voor mezelf moesten maar even wachten. Ga lekker met haar wandelen in de kinderwagen. Of loop met haar aan de hand, laat haar de richting kiezen als ze dat zo graag wilt. Of zet haar eens in een zandbak etc.
Zeer herkenbaar! Mijn dochter is nu 16 maanden en vertoont dit gedrag nu al zo'n anderhalve maand. Ik merk sinds deze week dat het wat beter gaat. Het was vooral heel veel uittesten hoe ver ze kon gaan. En bij elke "nee" die ik uitsprak ging ze finaal door het lint. Ook als ik even niet gelijk doe wat zij wil dat ik doe dan krijgt ze ook meteen een huil/schreeuwbui. Tegelijkertijd kreeg ze ook nog eens vier kiezen. Dus dat maakte het plaatje compleet en de nachten erg zwaar. Het is echt slopend voor je als ze in zo'n periode zitten. Ik merkte wel dat ik er steeds beter mee om kon gaan. Hier zijn we vooral erg consequent gebleven. En als ze het te bont maakte dat moest ze even naar de hoek om uit te kuren (dit deed ze dan ook) en als ze dan rustig was dan ging ik naar haar toe en vroeg of het nu goed was. Dan kon het twee kanten op gaan; óf ze begon weer helemaal opnieuw en dan moest ze ook blijven zitten van mij. Óf ze begon niet weer en dan gaf ik haar een dikke knuffel en een kus, en dan ging ze uit zichzelf lief spelen. Succes ermee. En idd, er komt een eind aan deze periode het is alleen de vraag wanneer
Is het ook niet een beetje een kwestie van 'zelf willen lopen' en toch nog gedragen willen worden... Vaak komen kindjes dan met dat soort nieuwe dingen met zichzelf in conflict...
Hmmm dan staat ons nog wat te wachten, heb nu al het idee dat ze AN iedere volgende sprong meer last krijgt... Ohh tandjes iets nieuws multilind babytandgel, verkrijgbaar bij webshops en een enkele DA drogist, werkt supergoed!!