Ik zie het allemaal anders dan de meeste denk ik. Maar ik ben van mening als jullie met hart en ziel achter de komst van dit kindje staan en jullie bieden een warm veilig nest een liefdevol gezin dat je het dan "gewoon" moet doen. Wij zitten op randje schuld sanering maar we zijn zo rijk met de komst van ons 2e kind. De liefde heeft de twijfel overwonnen zeg ik altijd.
Je kunt niet in de toekomst kijken en ook wij sparen niet speciaal voor de toekomst. Ik ben mijn baan verloren en momenteel geen baan. Wordt geoppereerd en ga dan tot april wia krijgen. Heb ik daarna geen baan dan zullen we niet meer rond kunnen komen helaas. Ik hen zin om te werken en ga dan ook alles aanpakken maar met mijn beperkingen zal dit miskijk worden. Toen we aan kinderen begonnen hadden we bijde een vaste baan, goede gezondheid en een aardig spaarpotje en nu hebben we niks extra's. Zijn er niet minder gelukkig door minder geld, kinderen komen niks te kort en willen ze later studeren neem ik eventueel een lening voor hun.
kwa geld maak ik me ook niet druk van mijn dochter ben ik alleenstaande mama geweest en toen redde ik het ook
Ik denk dat als jullie het nu financieel kunnen bolwerken, er genoeg ruimte is, en jullie het allebei echt graag willen, je het moet doen. Maar zolang die twijfel nog te groot is zou ik persoonlijk het gewoon nog een tijdje aankijken. Een tweede kindje zit er hier persoonlijk niet in. Financieel niet, qua ruimte niet en eerlijk gezegd ben ik er ook echt nog niet aan toe. Eerst wil ik mijn studie afmaken, want studeren met 1 kind is al zwaar genoeg laat staan met 2 kinderen. En ook wil ik financieel een goede basis proberen te creëren. Wat ik wel jammer vind is dat mocht ik ooit een 2e kindje krijgen, er een groot leeftijdsverschil zou zijn tussen mijn oudste en mijn jongste.
Gewoon je gevoel volgen zou ik zeggen. Klinkt misschien heel raar maar ik vind genoeg geld en sparen wel heel belangrijk. Ik heb persoonlijk liever dat ze kunnen studeren, dat we vaak op vakantie kunnen dat ze mooie kleertjes aan kunnen enzo best belangrijk. Ik zou als ik keus had daar niet graag op bezuinigen. Wij waren thuis met 4 kinderen en heb altijd gemerkt dat we niet alles konden doen. Dat is niet erg maar ik wilde bijvoorbeeld ook wel een keer een hele nieuwe fiets, ik noem maar wat. Mijn vriendinnetjes die met zn tweeen thuis waren die kregen die wel bijvoorbeeld. Mijn man zou ook graag een derde willen maar mij lijkt het zo onpraktisch, bijv het brengen naar clubjes, de auto, op vakantie voor 3 kindjes ski pasjes, skipakjes en kleertjes kopen.
oh wij zijn denk ik een totaal ander soort familie haha.. skipakken of skipasjes komen niet eens in ons woordenboek voor haha.
Wij zijn dan ook van een totaal ander soort denk ik. Hier 5 kinderen en ik zit nu echt aan de max wat dat betreft. Geen ruimte, geld etc. voor een 6e. In mijn hart had ik best nog een kindje, of 2, gewild maar mijn lijf trekt het niet nog een keer. Wat een 3e betreft, ik zeg doen!
Helemaal mee eens! Zoiets als dit wilde ik ook al plaatsen. Hoezo is sparen niet voor iedereen weggelegd? Wat een onzin. Je hebt mensen die sparen 50 euro per maand en mensen die sparen 500 euro per maand. Het verschil is er zeker, maar sparen is zéker weggelegd voor mensen met een klein budget. Daarnaast vind ik de opmerking over dat studeren alleen voor de hogere klassen is weggelegd ook kolder. Mijn vriend komt uit een arbeidersgezin en zijn ouders hebben niets bij kunnen dragen aan de studie en hij heeft in zijn studieperiode hard moeten werken, maar hij heeft wél kunnen studeren. Het draait er alleen om wat je ervoor over hebt om te kunnen studeren. Ik zal niet beweren dat studeren in de toekomst makkelijk zal gaan, maar voor de doorzetters zal het altijd mogelijk zijn. Je kunt de toekomst inderdaad niet plannen, maar hoe je met bepaalde situaties om zal gaan heeft wel voor een groot gedeelte te maken met je eigen instelling en levenshouding. En heb je een financiële buffer (en die hoeft echt niet torenhoog te zijn), dan zul je de klappen inderdaad wat makkelijker op kunnen vangen. Overigens kloppen jouw statistieken niet, want volgens het NIBUD heeft slechts 12% van de bevolking geen spaarrekening (dat wil niet zeggen dat ze niet sparen) en een schamele 15% spaart niet. Wel heeft 40% van de huishoudens volgens het NIBUD te weinig spaargelden. Bron: Gemiddeld spaargeld per Nederlander » Handige tips | Geld.nl en 40 procent huishoudens te weinig spaargeld - Hoeveel heb je nodig?.
Ha ha slecht voorbeeld van mij, sorry. Het lijkt nu wel of ik geld heel belangrijk vindt maar dat is niet zo hoor. Het is alleen wel makkelijk en leuk om niet alle dubbeltjes te hoeven omdraaien en ook gewoon leuke dingen te kunnen blijven doen.
@ minerva, ben ik met je eens. Maar als je kijk een studie kost nu al wat geld en de stukje zal tegen de tijd dat mijn kids grootzijn of niet meer bestaan of een leenstelsel zijn. Dus zullen de ouders voor de kosten opdraaien. Een studie de kosten zullen dan oplopen tot een 15000 per studie daar geloof ik heilig in. Een modaal gezin met 2 kinderen kan dat nooit op brengen. Ik zeg ook alleen dat ik niet spaar ik heb een vast bedrag en de rest geef ik nu gewoon lekker uit. Ik zie niet in dat ik nu al 40000 apparaat ga zetten voor een studie waarvan je niet eens weet of a hij nog bestaat b wat het überhaupt kost etc. Als mijn kids zouden willen studeren regelen we dat dan wel. Qua sparen ik merk vanuit mijn optiek dat enorm veel mensen. Net rond komen en echt niet kunnen sparen. Als je 40 euro hebt in de week voor de boodschappen blijft er weinig over te sparen.
Ik vraag mij af of de ouders daarvoor op moeten gaan draaien. Als de kinderen geleend hebben om te studeren en vervolgens later een (goede) baan krijgen, kunnen ze het toch ook zelf terugbetalen? Dat doe ik nu ook. Ik had liever niet geleend, maar het feit ligt er nou eenmaal. Ik betaal mijn eigen studieschuld terug en mijn ouders betalen geen euro mee. Je zegt dat sparen niet voor iedereen is weggelegd en dat betwist ik. Tja, ik (wij) zijn wel aan het langetermijndenken, want als de kleine er is, gaat er gelijk een spaarrekening komen. Het zal dan misschien niet alle kosten van een studie dekken, maar zeker een behoorlijke stap in de goede richting zijn. Dit soort dingen heb je dan natuurlijk zelf in de hand. Hmmmm. En dan nog vind ik dat wat makkelijk gezegd: ga op zoek naar een andere / betere baan die meer verdient. Neem je vaste lasten nogmaals kritisch onder de loep, etc. Gewoon de schouders ophalen en lijdzaam je situatie ondergaan is natuurlijk geen oplossing Maar goed, ik denk dat we hiermee wel steeds verder offtopic drijven....
Tja dan heb je een baan die weinig verdiend maar hey het is momenteel werk! ( er zitten meer mensen thuis als banen momenteel ) Dan raak je ook die baan nog kwijt weer 30% minder. Uitgaves heb je al op bezuinigt meer gaat niet meer. Dan dus bezuinigen op sparen want ja je moet toch eten. Ondertussen solliciteer je je suf maar op 1 vacature komen al bijna 250 man af. 250!!! Dussee succes met het zoeken naar een baan die beter verdiend in deze tijd!
Een baan die beter verdient? Hahahahaha! Ik heb in 4 jaar tijd 167 sollicitaties de deur uit gedaan en ze allemaal nagebeld, op geen enkele kwamen minder dan 70 brieven binnen en het hoogste wat ik heb gehoord was bijna 800!!! Nu heb ik veel pech gehad, dat weet ik, maar 'even' een andere baan zoeken is er al een héél tijd niet meer bij
Natuurlijk zoek een andere baan maar is dat tegenwoordig nog zo makkelijk? Als mijn man nu in dezelfde bedrijfstak in dezelfde functie zou beginnen krijgt hij 600 euro netto in de maand minder. Bazen nemen steeds minder mensen aan en betalen steeds minder. Natuurlijk waar een wil is is een weg. Maar eerlijk is eerlijk. Het word allemaal steeds minder,moeilijker. mijn kinderen laten lenen zou ik nooit doen. Dan beginnen ze al met een schuld voordat ze überhaupt begonnen zijn. Maargoed dat is over 14 jaar wie weet wat die pipos in denhaag allemaal bedenken. Mijn kinderen hebben ook een spaarrekening gaat krijgen ze iedere anand geld op en de kinderbijslag gaat erheen. Maar dat krijgen ze pas als ze klaar zijn met leren of gesetteld zijn. De rest krijgen ze van ons
De mijne ook niet hoor. Die lopen er leuk bij in kleding van de zeeman c en a etc etc. En krijgen gewoon te eten. Ik snap niet dat geld tegenwoordig belangrijker is als liefde en een warm nest.
ik heb mijn dochter in me eentje een jaar opgevoed echt helemaal alleen natuurlijk wel hulp van mijn ouders maar verder niks en ik vind juist dat kinderen niet alleen maar merkkleding moet kennen enz mijn dochter draagt alles
Precies! En minder of meer is zo relatief.. Wat de een te (veel/weinig) vindt, vindt de ander totaal niet zo. Onze kinderen komen niets tekort, maar krijgen in vergelijking met sommige kinderen wel 'minder' en in vergelijking met weer anderen hebben ze het retegoed.. En dan kan je het zowel in materiële zin als geestelijke of liefdevolle zin allemaal weer apart bekijken.. Onze kindjes komen naar onze mening niets tekort en hebben een prima leven zo!