Na de zoveelste frustratie van mijn oma maar eens de vraag of meiden zich herkennen in mijn verhaal...? De herinneringen aan mijn jeugd, eigenlijk van 0 tot 20 zijn nihil. En wat ik dan nog wel weet is dat meestal iets wat me later nog een keer verteld is. Bijvoorbeeld, welke huisdieren we gehad hebben (zag op de foto.maar geen herinnering bij) Hoe ik met vriendinnen was, tijdens verjaardagen familie. Mijn oma had een fiets voor me gewonnen toen ik 13 was. Voor zover ik weet geen traumatische dingen meegemaakt. Kom uit een heel normaal gelukkig gezin. Maar vind het enorm rot dat ik het niet meer weet, als mensen het zeggen gaat er ook vaak niet eens een lichtje branden. Herkent iemand dit? Ik zit er best wel mee.. Liefs Einad
Mijn man weet heel erg weinig van zijn jeugd. Kon me hier nooit iets bij voorstellen, ik weet juist nog ontzettend veel. Maar als je hem iets over vroeger vraagt weet hij nagenoeg nooit het antwoord. Ook hij heeft een normale jeugd gehad, niets traumatisch oid. Geen idee waarom dus, maar herken in jou verhaal wel wat van mijn man.
Ik kan me heeel weinig herinneren van 0-16. Na mijn 16de iets meer maar ook niet superveel. Ik ben nu bijna 25. Dus ik herken het zeker en vraag me soms zelfs af of er iets met mijn geheugen zou zijn.
Misschien kan je het boek kopen 'mam vertel 's' en aan je moeder vragen om het in te vullen? Je hebt ook de 'pap vertel 's' variant.
Misschien komt het juist wel doordat je een zorgeloze jeugd hebt gehad. Ik weet bijvoorbeeld wel nog alles, maar mijn jeugd was alles behalve onbezorgd. Ik ben juist weer stukken kwijt van na mijn jeugd. De tijd dat ik gelukkig ben geworden dus.
Bedankt voor de reacties, ik voelde me al 'gek' gelukkig zijn er meer die het herkennen. Zou het echt helemaal weg zijn? Wel een goede tip om eens naar die boeken te kijken maar dacht dat het meer over hun dan ging.. Of zouden mijn hersens andere dingen juist opslaan. Wat van klassenfoto's ken ik alle namen nog en zelf van broertjes en zusjes. Maar herinneringen aan deze personen heb ik dan helemaal niet.
Ik heb best een traumatische jeugd gehad en veel weet ik daar nog van. Vanaf 1,5 jaar oud. Maar de leuke dingen van die tijd weet ik niet meer (de vakanties bijvoorbeeld). Mijn man heeft een zorgeloze jeugd gehad maar herinnert zich er haast niets meer van.
Ik had het stukje erbij gezet van geen trauma imdat iedereen altijd vraagt of er iets ergs gebeurd is waardoor ik alles heb geblokt. Maar 'gelukkig' lees ik dat dit heel vaak juist niet het geval is.
Ik weet het meeste toch nog vanaf ik een jaar of 6 was. Ben nu bijna 29. Mijn vriend daarentegen, da's een zeef. Die weet echt nog nauwelijks iets van zijn jeugd. Gelukkig heb ik mijn schoonmoeder ... die heeft wel énorm veel onthouden . Ik onthou gewoon tout court véél te véél. Enorm frustrerend soms ook, hoor. Zeker als je merkt dat anderen wel kunnen "vergeten".
Ik twijfel vaak of gebeurtenissen uit het verleden "echt" herinneringen zijn of dingen die me verteld zijn of op foto's of film gezien heb. Ik betwijfel of ik uit mezelf veel herinneringen zou hebben zonder deze verhalen. Mijn partner heeft vanaf zijn twaalfde geen herinneringen meer door een val op zijn hoofd, maar die maakt zich er daarmee gemakkelijk van af. Ik weet aan de hand van foto's en verhalen meer over zijn jeugd als hij zelf.
Heb je ook niet bij bepaalde situaties dat je terug moet denken? Zo moet ik bij veel zon en in het zwembad altijd terug denken aan het zwembad waar ik als kind heen ging als ik mijn oogjes dicht doe.
Ik weet helaas alles nog. Maar ook hier geen leuke jeugd gehad. Kan tot in de detail vertellen hoe of wat op welke dag welke tijd etc. En de leuke dingen weet ik niet meer.
Ik heb tot mijn twaalfde een zorgeloze jeugd gehad maar weet nog heel veel dingen. Echt filmpjes die zich in mijn hoofd afspelen, ik weet bijv precies te vertellen hoe de eerste flat van mijn ouders eruitzag (daar zijn vrijwel geen foto's van), en ik was 4 toen we daar weggingen. En dat ze een oude wasmachine hadden die aan de wandel ging soms en dat soort onnozele details. dus ik kan me weinig voorstellen van je verhaal. Maar echt tot je 20ste? Je middelbare school/ diploma/ je eerste vriendje/ eerste keer stappen/ vakanties/ vrienden enz, weet je daar echt niks van af?
Ik heb ook weinig herinneringen. Heb ook een goede jeugd gehad maar waar de meeste mensen weten hoe hun juf of meester vroeger heette haak ik af geen idee!! Tuurlijk weet ik sommige dingen nog wel maar echt specifiek nee! Ik heb me dit ook wel eens afgevraagd net als jij hahaha! Ach in ben gewoon een vergiet
Tot de leeftijd van ongeveer 10 jaar weet ik niet of nauwelijks iets. Dat vond ik al gek, maar tot 20 jaar vind ik wel bijzonder lang. Je eerste vriendje, uitgaan enz. weet je dan ook niet meer, dat zou ik wel erg vinden.
ik weet zelfs nog dat ik in de kinderwagen heb gezeten en in een ledikant heb geslapen, maar echt een nare jeugd heb ik niet gehad, er is wel een periode geweest waarin dingen gebeurd zijn die je een kind liever bespaart (dagelijks ruzieende buren die elkaar ladderzat met de drankflessen de hersens insloegen waardoor ik bibberend rechtop in bed zat) misschien heeft het ook iets met je lange termijngeheugen te maken? dat deze wellicht niet goed werkt? Kun je wel dingen die kort geleden zijn gebeurd goed onthouden?
ik heb een beetje het tegenovergestelde, hier ook geen leuke jeugd gehad, maar ik weet juist de leuke dingen over het algemeen nog gelukkig. Ik ben vanaf mijn 3e t/m mijn 15e (ongeveer) sexueel misbruikt, daar weet ik nog vlagen van, maar hele delen zijn bij mij "geblokt" Ik heb alleen geen herrinneringen van mijn 8e t/m mijn 12e, wel daarvoor en daarna, heel apart
Heeel herkenbaar .... Ouders gescheiden vanaf 2 , veel alleen thuis geweest vanaf groep 8, maar weinig herinneringen gek genoeg. Ex die veel vreemdging. Maar juist idd klassenfotos kan ik feilloos alle namen nog opnoemen met achternaam... Vakanties weet ik weinig van (kan net zo goed niet gaan haha). Ik vind het ook heel erg vreemd... En tijdens een reünie van de basisschool vroeg een meid "weet je nog ...." nee dat wist ik dus niet meer. Best vervelend vind ik zelf. Vraag me af of het terug te halen is? En of ik het bewust heb weggestopt?