Het is net of ik het verhaal van mijn zoon van bijna 4,5 jaar lees. Heel erg herkenbaar en vooral dat zo boos worden en blijven. Helaas uit zich dat bij ons ook in plasongelukjes in de broek. Mijn zoon gedraagt zich thuis precies hetzelfde als op school en daar hebben we een aantal weken geleden een gesprek gehad. De opvoedkundige van school gaat met ons om tafel en we kijken wat daar uit voort komt. We hopen dat het helpt. Structuur is hier ook heeeeel erg belangrijk. School zegt ook dat hij heel slim is, weet op alles het antwoord en kent woorden waarvan zij verbaasd zijn dat hij weet dat betekend.
maar wat krijg ze dan op school? als ze al kan lezen en gr2-gr3 makkie zijn moet ze op school aangepast behandeld worden. want wat moet ze dan met de werkjes van gr1? sommige kids hebben enorme verwachtingen van school en het is dan teleurstelling wanneer ze zien dat t niet veel anders is dan psz en dat ze niet meteen boeken gaan lezen en rekennen. je moet misschien wel even de juf aan tafel zitten denk ik en vragen wat zij precies doet op school. wat zij kunnen aanbieden. en wat voor een uitdaging zoek je vr thuis? je wil niet dat ze af en toe achter de comp zit?mijn zoon vindt dit een leuke website. Poisson Rouge . Red Fish Soup . Games for Children . Jeux pour Enfants
Ze leert zichzelf nu lezen. Ze kent alle letters en klanken en plakt de letters nu aan elkaar. Niet alleen mkm woorden (vis bijv) maar ook lange woorden. We stimuleren niets, maar remmen ook niet af. Ze zit sinds maart op school en heeft nu dus 8 weken op school gedraaid. Juf gaf al aan dat ze na de vakantie naar groep 2 kan gaan. We willen na de meivakantie in gesprek gaan met de juffen om onze zorgen te uiten van wat we thuis ervaren en het aanpassingsgedrag op school. Een van de juffen heeft zelf twee hb kinderen, dus we hebben goede verwachtingen van het gesprek. Weet je, het is vooral de frustratie en onzekerheid. Komt haar gedrag van evt hb zijn? Of komt het van iets anders (waarvan dan??)? Wat moeten we doen als ze zo boos is en wat doen we als ze 'stommerd' tegen ons schreeuwt als we bijv met iets willen helpen en zij dit niet wil? Wat doen we goed en wat niets. En op welke manier kunnen we thuis en op school aansluiten bij haar ontwikkeling? Ze is momenteel erg bezig met plattegronden, natuur, lezen en levensvragen. Op de IPad hebben we leuke Apps gedownload waarin ze haar ontwikkeling kan stimuleren, we spelen spellen, gaan er op uit met een loep en bakje om beesten en bloemen te bestuderen, maar hebben ook gewoon lol door achter elkaar aan te rennen, verstoppertje etc.
Ken je Dierenzoeker al? En wij hebben van die loeppotjes thuis liggen inmiddels... Dan kun je ook enge beestjes op je gemak bekijken zonder dat ze tegen je schoen opkruipen (Dochterlief vindt bijv mieren heel eng EN heel interessant.. Een dicht potje is dan erg handig.) Verder vind ik het maar lastig... Ene kant is het erg begrijpelijk... Aan de andere kant hebben we zekere regels in huis qua omgang met elkaar en die wil ik niet opgeven omdat madammeke niet blij is. (Want dan is het einde zoek denk ik...)
In ieder geval al fijn dat juf het herkent en dat ze dus meteen mee mag naar groep 2 ipv nog een jaartje groep 1 Hier leerde Kylian zichzelf ook lezen , gewoon eventjes in een weekje vakantie. En kwam dus lezend terug op school. Wij hebben veel observatie's gehad van de IB-er en ook van een AB-er, veel gesprekken en toen met elkaar besloten dat het voor hem in ieder geval beter was om van groep 1 naar groep 3 te gaan. Halverwege groep 3 kregen we de diagnose Asperger met een disharmonieus IQ beeld. (3x raden op welk vlak hij hoog scoorde). Ga gewoon zo snel mogelijk in gesprek met school, vraag ook of ze geobserveert kan worden in de klas. Soms zijn de signalen zo subtiel dat een juf het door de drukte niet opmerkt en een IB-er ze wel oppikt. Het "probleem" met sommige kindjes is dat ze zo slim zijn om zich aan te passen aan de groep waarbinnen ze functioneren, zodat ze dus niet zichzelf kunnen zijn.
nou wat ik doe als zoontje me stommerd ect= straf in de hoek. -soms doet hij dat heel zachtjes om te kijken wat ik doe- hij moet me respect tonen. dat snapt hij wel. frustraties huilen boos zijn...kan hij niet snel genoeg stil zijn? dan moet hij in zijn eigen kamer doorgaan met huilen en boos zijn. en wanneer hij weer normaal is mag hij me roepen en ik haal hem op(grote knuffel);naar zijn eigen kamer rennen om daar hard te huilen begon hij ooit zelf ; dus dat heb ik zo van hem overgenomen als regel. als hij weer normaal is wil hij soms praten om t uit te leggen waarom hij zo boos was. dan praat ik met hem. soms wil hij niet praten is ook ok. gewoon opvoeden. wat jij niet ok vindt, aanpakken, met duidelijkheid. dat zoontje slim is maakt hier helemaal niks uit wanneer het om zijn opvoeding gaat. maar ik heb geen pittig kind. hij is gevoelig aardig en lief.
Het is voor mij ook zo herkenbaar dat je de oorzaak van de problemen in alle hoeken gaat zoeken. Want aan het begin van deze achtbaan heb je nog niet in de gaten dat 'gewoon heel slim zijn' zo'n enorme impact op de emoties en het gedrag kan hebben als je niet op de juiste plek zit. Ik heb ook vaak de schuld bij mezelf gezocht en heb zelfs aan autisme gedacht. Maar niet de goede uitdaging krijgen kan dus echt zo' n impact hebben, en soms heb je het idee dat je een peuterpuber in huis hebt. Die neerslachtigheid is ook heel erg vervelend. Zo zei mijn dochter een keer dat ze het niet leuk vind om te leven. En laatst zei ze, 'mama, ik ben anders dan de andere kinderen. Ze spelen ook niet altijd graag met mij. Maar het geeft niet hoor, dan speel ik wel alleen.' Stomme mama en dat soort dingen accepteer ik ook niet, net als Belize, dat valt hier dus heel erg mee. Ik stuur haar echter nooit naar haar kamer als ze haar emoties niet onder controle krijgt. Ik werd zelf als kind dan ook naar mijn kamer gestuurd en ik heb geleerd mijn emoties te verstoppen, dat ze er niet mochten zijn. Ik wil mijn kinderen juist meegeven dat ze er helemaal, met al hun emoties mogen zijn en dat ze onvoorwaardelijk geaccepteerd worden.
Ik ben het er trouwens ook mee eens dat je thuis beter aan andere uitdaging kan doen dan schoolse activiteiten, omdat je beter kan verbreden, verrijken en verdiepen dan ver vooruit gaan op de schoolse stof. Maar kunnen lezen is voor een hb kind wel heel erg fijn. Mijn dochter kan inmiddels heel goed lezen, en leest nu dan ook heel veel. Dat biedt gewoon heel veel mogelijkheden, ze heeft nu zelf toegang tot veel informatie.
tamio:mijn zoontje begon zelf naar zijn kamer te gaan als hij moest huilen.een soort schaamte denk ik, en hij wil dan niet getroost worden. na een tijdje zag ik dat als een goed ding. hij gaat vaak zelf, maar soms dus niet.dan zeg ik het het. ik deed dat zelf ook als kind. en gaf me rust. en dan ga ik hem halen en hij voelt zich echt goed. maar goed, ik moet ook daarbij zeggen dat mijn zoontje niet vaak overstuur is. hij is een vrolijk, grappig kind. ik ben eigenlijk dankbaar aan mijn ouders die me hebben geleerd om mijn gevoellens te beheersen en kanaliseren, uitdrukken en verwoorden. dat leer ik mijn zoontje ook. onderdrukken of ontkennen is wat anders natuurlijk. we wonen ook gelijkvloers. het is ni zo dat hij ergens boven moet gaan wanneer hij moet huilen. is maar n paar meter afstand.
Belize, dan is het wel anders als dat die eerste zin uitdrukte. natuurlijk moet een kind met zijn emoties leren omgaan. Mijn reactie kwam voort uit mijn gevoelens over mijn eigen opvoeding, die aan wel meer kanten rammelde. Maar ik vind het moeilijk hoor, het blijft een zoektocht hoe je het het beste doet. Mijn dochter is ontzettend temperamentvol. Als baby al driftbuien met braken en breath holding spells. En als ze onevenredig uit haar dak gaat ben ik ook niet altijd even geduldig.
ik begrijp wel wat je bedoelt tamio! en wat ik me ook herrinerde was dat huilen mijn broers verboden was. mannen huilen niet... je bedoelt dat soort akties denk ik. 'niet huilen' etc. en 'boos zijn' van het kind veroordelen(dit is niets om boos op te worden). ipv kindje helpen om die gevoellens te leren begrijpen. het is niet makkelijk om n kind op te voeden. en ja; die onzekerheid steeds. maar als het goed is gaan ze zichzelf en anderen beter begrijpen als ze 7 jaar of zo zijn. dan is het heel belangrijk om het kind cognitief uit te dagen want ze moeten t niet wennen dat ze zonder oefenen, moeiteloos beter scoren dan de rest. in peuter kleuter tijd (zei onze advies dame) blijkt t belangrijk te zijn een scheef ontwikkeling te voorkomen door verschillende aktiviteiten aan te bieden. we maken nu samen een toneelstuk. en leren akteren.hahaha. we(zoontje heeft) hebben maar 1 scene bedacht eergister. t kindje is alleen en ziet zijn moeder op afstand en wil naar haar toe rennen maar glijdt uit en valt. heeft pijn en huilt. zegt mama ik heb pijn. moeder komt en de pijn is weg! als t stuk klaar is is papa 'publiek' en we moeten ook gordijnen hebben... is heel simpel maar t geeft zoon voldoening en rust.
Ik vind het leren uiten van emoties voor een kind ook heel belangrijk. Maar tegelijkertijd ook een worsteling soms. Als dochterlief een boze dag heeft, is niets goed. Ik hoor mezelf zeggen dat ik begrijp dat ze boos is en dat dit ook prima is maar dat dit op de gang mag. En de uitbarstingen om niets (in mijn ogen) zijn ook lastig voor ons. Maar het geeft wel een goed gevoel nu we weten waar het door kan komen. En gelukkig zijn er veel meer topdagen dan tobdagen.
ja het is soms om niets; om een voorbeeld te geven: mijn zoontje begon ineeens heel hard(ik dacht dat hij viel of zo)te huilen: waar ging het over? om n balloon dat ie kreeg toen we naar sinterklass gingen kijken en dat t later kapot was gegaan; ennnn maar, wat hij nog zo veel erger vond was, dat niemand hem vroeg of hij nou mickey of minnie mouse ballooon wilde hebben, want hij wilde geen mickey maar liever een minnie balloon(ongeveer 6 maanden geleden gebeurd!!!)maar niemand vroeg hem en gaf hem mickey balloon...en het ging ook nog eeens kapot...
Wat hier daarbij heel goed helpt zijn smilie's. We hebben er eentje van blij, boos, verdrietig en mopperig. Als we zien dat Kylian niet goed in zijn vel zit vragen we hem er eentje te pakken hoe hij zich voelt. Hij mag dan ook vertellen waarom hij zich zo voelt en zoeken dan samen naar een oplossing (hoe hij er de volgende keer mee om kan gaan) Heel belangrijk hierin is het luisteren naar elkaar, het uitleggen waarom jij een beslissing hebt gemaakt enz enz.
pluk:hoe gaat het met t jongentje dat zo slecht omging met kylian?nog steeds lastig?of zit hij al in een andere klas?
er was een jongentje in de klas van mijn zoon en daar hadden we ook n paar maanden last. nu is hij weg nr een speciale PSZ en zoontje lacht weer onderweg nr psz. daar moet je ook opletten he.
ze zitten nog steeds bij elkaar in de klas, daar kunnen we ook weinig aan doen. We hebben nu het beleid dat we gewoon bij ze blijven mochten ze met elkaar spelen op straat (we wonen bij elkaar in de straat). We proberen onze zoon nu aan te leren dat hij 1 keer stop hou op zegt en wordt daar niet naar geluisterd dat hij gewoon lekker met andere kindjes gaat spelen. Zelf al heeft hij bv fiets of skelter afgepakt, 1 keer terug vragen krijg je het niet terug kom je naar huis. Ik ga ook niet meer met het kind in discussie maar loop dan meteen naar zijn moeder. (heb dit bij voorbaat ook al even aan de betreffende moeder medegedeelt) Maar laatst was ik op school aan het helpen en gezien dat hij ook op school vaak in de problemen komt (betreffende jongentje). Zijn ouders hebben hem op een vechtsport gedaan in de hoop hem disipline bij te brengen, maar meneertje gebruikt de geleerde technieken ook rustig op het schoolplein. Maar goed voor nu gaat het met onze zoon goed en zoals het er nu voorstaat gaat hij over naar groep 5. Hij is zo blij want s'maandags begint school en dinsdags is hij jarig en wordt hij 7. Dit jaar is hij dus echt jarig op school, voorgaande jaren hadden we dan nog grote vakantie.
Die smileys zijn een goed idee! Wie weet helpt dit om haar emoties te duiden tijdens een bui. We zijn nu in het Engels aan het tellen tot 100 haha!
Grappig he, mijn ouders stonden ook even met de mond vol tanden toen ze deze week oppasten en onze jongste tot 20 telde in het engels.
pluk: wat goed zeg! echt knap je jongen! ja ik weet dat jullie buren zijn met die jongen. zooo lastig. maar een plan van aanpak hanteren is echt goed!