Dat kan hoor, maar ze komt met termen als 'stoer' & 'kinky' en dat komt (op mij iig) ietwat ver-/beoordelend over, dus geef dan graag even mijn visie...
Ons kleine mannetje slaapt vanaf dag 1 in zn eigen kamertje. En ja de eerste week ben ik wel 10000x mn bedje uitgegaan om te kijken maar nu niet meer en meneer slaapt er heerlijk. Ik denk dat iedereen moet doen waar hij/zij zich het beste bij voelt samen met de kleine! De een doet het zo en de ander heeft weer een heel ander idee. Alleen dat je bed uit gaan om te kijken of het goed gaat ja dat zal je denk ik de eerste weken heel veel doen!! Maar dat wordt steeds minder echt waar! Meid doe waar je je goed bij voelt en wat voor jullie alledrie prettig voelt! Liefs
Nou ja, ik ben eigenlijk best serieus hoor. In mijn beleving is elke plek buiten het bed uitzonderlijk en iets van vroeger, toen ik nog de energie had om op elke plek intiem te zijn, omdat ik mijn partner zo woest aantrekkelijk vond dat ik niet kon wachten tot we in bed lagen... Ach, ik denk dat ik net zo ouderwets ben als Sempje die het ook graag enkel in bed doet
ik ben eigenlijk voor slapen in het eigen kamertje, dat is omdat ik een mannetje ken van 9jaar wat nog steeds bij mama in bed slaapt en haar man moet dan maar beneden of in het logeerbed liggen dat mannetje word vreselijk gepest op school, natuurlijk niet alleen vanwege het slapen met mama maar wel omdat hij niks "kan" zonder mama
Wow! Zo herkenbaar.. Maar zo onwijs fijn. ik ben blij(slecht hoor) dat wij voor Britt geen eigen slaapkamer hebben. En dat ze dus zeker nog een jaar bij ons ligt. Mijn vriend is vaak aan het werk op zee en dan voel ik me toch meer alleen. Het is zelfs zo erg dat wanneer ze doorslaapt tot half 7 ik haar overpak omdat ik haar gemist heb. Ze slaapt overdag en in de avond ook gewoon prima alleen in bed. De laatste tijd zelfs zo goed dat we nog amper hoeven te kijken naar haar. Omdat ze in diepe slaap is. Succes! En probeer op 1 lijn te komen.
Sterker nog, hier iemand die ook alleen het bed daarvoor vind é het zelfs nooit ergens anders gedaan heeft. (Oh ja heel vroeger de auto ) Vind dat ook bizar, andere plekken.. maar dat maakt me niks uit hoe jullie dat doen Hier ok een ukje in bed maar sowieso doen we het nog niet. We zien wel hoe het loopt. Ik doe haar in eigen bedje en vanaf d eerste voeding bij ons, die tijd verschilt. maar idd TS je moet er wel aan toe zijn, hier moest de oudste met 6 maand ivm de ruimte maar ik was er n og niet aan toe.. heb het een paar nachten zo gedaan met de gedachte dat dat de laatse nacht was, toen toch gedaan én meteen de wieg weggehaald.. is goed gekomen. Bij de tweede heb ik het al minder. Succes!
Het valt me op dat moeders zeggen: m'n man gaat er vroeg uit of mijn man is vaak weg en dan voel IK me alleen... Dat is toch geen reden om je kind bij je op de kamer te laten slapen? Ik zal nu vast heel veel moeders over me heen krijgen maar ik vind dat je niet naar jezelf niet kijken. Ik denk dat het ook goed is dat een kindje leert dat het ook alleen op een eigen kamertje kan slapen en dat als er iets is papa of mama natuurlijk altijd komen.
Bij mij sliep ze ook meteen op haar eigen kamertje.. Ik lag de eerste 2 nachten met mijn oor op d babyfoon, terwijl ze hemelsbreed 2 meter bij me vandaan ligt maar ik "dwong" mezelf wel om in bed te blijven liggen omdat ik anders ook elk half uur bij dr zou gaan kijken.. Inmiddels geen last meer van en zelfs haar slaapkamer deur gaat dicht omdat ik anders elk kreuntje van haar hoor... Overigens waren die eerste paar weken ook heel moeilijk hoor, maar je hoeft ook echt niet met een babyfoon op je kamer te slapen.. Tenzij je in een bunker woont, maar je moeder instinct is er echt wel dat je elk huiltje van haar hoort als er iets is! Even een voorbeeld; ik hoor nog maar 70%, haar slaapkamer deur is dicht, ik lig met mijn rug naar haar kamer en nog hoor ik haar kreuntjes als ze ontwaakt terwijl ik slaap
Ja ben ik wel met je eens. En nee, dan bedoel ik geen baby's van een paar maanden, maar dreumesen/peuters.
Maar wanneer moet je dat gaan "aanleren" dan? De meeste dreumesen en peuters gaan op een gegeven moment zonder problemen over naar hun eigen kamer. Het maakt toch niet uit of dat met 5 weken of met 2,5 jaar is? Als zij en de ouders er maar aan toe zijn.
Ik vind het fijn dat ze op haar eigen kamer slaapt, ze zou wakker worden van ons als wij zouden gaan slapen en zij slaapt al. En wij hebben onze slaap en zij haar slaap. Als ze wakker word snachts (wat nog maar 1 keer is voorgekomen vanaf 3.5 maand), mag ze bij ons in bed. Dat wel. Maar verder, lekker in dr eigen bedje
Wat doe je een kind er kwaad mee dan? Hij is geen lastige of angstige slaper dus daar ben ik niet benauwd voor. Het voelt gewoon niet lekker. Lig liever in de buurt zodat ik hem kan zien en horen. Ik doe hem hiermee niks tekort. Eigenlijk niemand.
Wat niet is kan nog komen. Ik ben het eens met je man hup naar de eigen kamer. Straks is hij 2,5 en wilt ie niet meer
Hoef het trouwens niet te doen voor de seks hoor . Meneer ligt braaf in zijn eigen bedje en heeft er geen last van als hij dromenland ligt. Ben niet zo'n giller .
Ja klopt. Maar het gaat erom wat je peuter gewend is. Onze peuter is 2,5 en toen zij laatst ziek was (en daarna wegens gemakzucht van onze kant) mocht ze 's nachts of 's ochtends vroeg bij ons in bed liggen. Inmiddels heeft ze die verwachting gekregen en gilt ze om 3 uur 's nachts. Ze wil niet meer verder slapen in haar eigen bed, ze wil bij ons in bed. Ze accepteert het ook als ik bij haar ga liggen, maar dat is het. En vervolgens zet ze het op een krijsen als ze haar zin niet krijgt. En dan geven we haar toch haar zin, omdat we niet willen dat haar zusje ook wakker wordt. Ik heb er erg spijt van dat ze gewend is geraakt bij ons te liggen.... Hoe leer ik dat nu weer af?
Trouwens, hij ligt wel in zijn eigen bed. En die staat van ons bed af. Aan de andere kant van de kamer. .