Nou geloof het of niet, maar ik lig meer wakker (bij wijze van spreken overigens - want wakker liggen doe ik nooit) van zedendelicten, moord, ongelukken of andere zaken waarbij er iemand 'zomaar' het slachtoffer is geworden van iets... Wanneer je zelf geen uitweg meer ziet en op een flatgebouw gaat staan (of voor de trein springt - wat ook) dan is dat een keuze die je zelf gemaakt hebt. Of je dat nou met je volle verstand deed of niet, je hebt het zelf in eigen handen. Dat is toch wel even wat anders en daar maak ik emotioneel inderdaad onderscheid in. Iemand die van de flat springt; ja prima, rot voor hem/haar dat hij/zij geen andere uitweg zag. Klaar.
Beetje kortzichtig overigens om een zelfmoordpoging te vergelijken met andere soort delicten waarbij er duidelijk één of meer personen niet gevraagd heeft om van het leven beroofd te worden...? Daar stel ik dan weer mijn vraagtekens bij (niet van achter een bureau trouwens ).
Dat kan ik wel begrijpen.. Alleen net gaf je aan dat je nergens van "wakker ligt". Maargoed je hebt jezelf al wat meer verduidelijkt en aangegeven dat het wat minder zwart/wit is dan je in eerste instantie aangaf. Dat vond ik namelijk wel wat vreemd.
Dat vind ik toch wel erg kort door de bocht hoor...ik had een meisje in mijn klas van 17 die voor een trein is gesprongen... Dus haar hersens waren nog niet volledig ontwikkelt, maar is zoveel leed aangedaan dat ze geen uitweg meer zag....laat je dat nou echt koud?? Kan ik me niet voorstellen..
Nog nooit een suïcide gezien zeker? Er over praten is één ding maar het zien is iets heel anders..... (dat beeld blijft tot op zekere hoogte altijd bij je)
Op het moment dat jij zedendelicten ziet van kinderen beneden de 12 jaar alsof het niets is, onthoofdingen, messteken, familiedrama's, pistoolverwondingen, mensen die heel wat nare dingen aan doen bij anderen die daar totaal niet om gevraagd hebben en zichzelf niet kunnen verdedigen en eigenlijk niet goed weten wat hen overkomt; kan ik inderdaad niet echt warm of koud worden van iemand die een einde aan zijn of haar leven maakt. Ik bedoel; rot voor de nabestaanden, rot voor de persoon en daarmee is de kous af. Die persoon heeft er het volste recht toe, vind ik. Ze heeft er niet om gevraagd om geboren te worden en ik vind dat als jij als persoon vind dat je ondraagbaar lijdt, dat je het recht hebt om een einde aan je leven te maken. Ik vind het enkel zo jammer dat je daar de rest van de maatschappij ook mee confronteert en schade toe doet. Ik zou mezelf hooguit afvragen uit nieuwsgierigheid of er geen andere middelen waren, want vaak willen mensen niet dood, maar willen ze gewoon een ander leven, of zoiets. Zelfmoord is echter zo'n definitieve oplossing... En dat is ongeveer het enige wat er door mij heen zou gaan.
Nee! Paar maanden geleden klonken hier om de hoek heel veel sirenes. Klinkt heel stoer natuurlijk, dus mijn zoontjes wilden gaan kijken met papa. Van mij mocht het niet en daar was ik heel blij om. Er was nl. een bejaarde vrouw tijdens het poetsen van de ramen gevallen van de 8e verdieping. Gelukkig wonen wij in een huis dat achter die appartementen staat, dus we hebben niks gezien.
Ik heb mijn eigen vader voor mijn ogen dood zien gaan, je weet volgens mij echt niet waar je over praat. Niet iedereen is zoals jij, hè? Die tunnelvisie zul je echt even moeten laten varen. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om. Ik ben gewoon een stuk harder dan de gemiddelde persoon en ik ga mij daar overigens niet over blijven verantwoorden. Ik zeg hoe ik het zie; en ik voel daar niks bij. Wat jij daar voor een gedachtegang bij hebt, wens ik je dan verder veel sterkte mee.
Ok nou eerlijk van je! Ben het er alleen niet helemaal mee eens kunnen we een discussie van maken, maar heeft geen nut lijkt mij
Tjonge...jij noemt jezelf hard, ik noem het eerder gepikeerd of gewoon onbeschoft. Ik weet niet hoe je vader aan zijn einde is gekomen (gecondoleerd daarmee trouwens) maar na meer dan 10 jaar in de psychiatrie (ik geloof dus dat ik redelijk weet waar ik over praat) ken ik niemand die onbewogen naar het resultaat van een "geslaagde" suïcide kan kijken. Jij wel? Prima maar daan hoop ik wel dat je nooit in de zorg komt te werken. Oja, zelf drie suïcides moeten aanschouwen...dus nee, ik heb geen benul
Mijn vader had toen mijn zus en ik nog schoolkinderen waren een goede kennis/vriend die bij de brandweer werktte. Mijn vader was ook altijd heel gefascineerd door branden en stond er regelmatig bij te kijken. Totdat zijn kennis hem ervoor heeft gewaarschuwd dat mijn vader zich hiermee verdacht maakt en door politie kon worden aangezien voor een pyromaan. Toen is zijn "brand" fascinatie een stuk minder geworden.
Ik ga niet bewust ergens heen om te kijken, al helemaal niet met kinderen. Soms ontkom ik er niet aan, en ontken niet dat ik dan niet kijk. Mijn man heeft als arts de plicht om mensen te helpen, hebben dit best al regelmatig meegemaakt dat we ergens waren en er iemand onwel werd hij in moest grijpen.
Ik heb nog nooit bij een ongeluk staan kijken, zal ik ook nooit doen ook. Alleen om te kijken of diegene hulp nodig heeft. Dat vind ik zo onbeschoft. Alsof je aapjes staat te kijken :/
het is nooit gebeurd dat mijn vader als pyromaan werd aangezien hoor, maar ik ben wel blij dat deze kennis hem hier op tijd voor heeft gewaarschuwd voordat het wel zou gebeuren.
ik heb de nonkel van mijn man gevonden toen die zich had opgehangen en dat beeld achtervolgt me na jaren nog steeds.ik loop dus door.ook uit respect voor de persoon in kwestie.
@joycey: ik kan je wel min of meer volgen, al lijkt het mij niet helemaal gezond als iemand zo 'afgestompt' spreekt over menselijk lijden. Maar goed, als het voor jou nu eenmaal zo in elkaar zit, dan is dat zo. Ik stel geen diagnoses, dus of jij gezond bent of niet, daar heb ik geen opvatting over. Maar toch lijkt het nu net alsof je daar onder aan die flat zou gaan staan wachten tot die persoon springt, omdat jij het zo interessant vindt om te zien wat er dan van zo'n lichaam overblijft. En dat geeft mij een ontzettend vieze smaak in mijn mond. Wacht dan liever thuis totdat ze je bellen, of tot je de foto's op je computer binnenkrijgt. Gaan staan kijken of iemand springt, dat heeft ook voor een forensisch onderzoeker niets met professionele belangstelling te maken.