Sorry zie nu dat je zwanger bent!! Hoop voor je dat het lekker in je buik blijft zitten en alles hopelijk voorspoedig zal verlopen
Nou dan ben je een van de minderen die dat in deze volgorde heeft gedaan, en uiteraard je mag je mening geven. Zoals ik ook mijn mening mag geven...
Wat rot Vallrich dat je hierin bent belandt! Of je nu abortus laat plegen of niet, laat je goed informeren over je beslissing. Een kind krijgen is erg intensief en verandert je leven volledig, meer dan je je kunt voorstellen als je nog geen kinderen hebt. Een abortus daarnaast is een onprettige ingreep en geeft het kleine risico op onvruchtbaarheid. Veel sterkte en ik wens je veel wijsheid toe.
Ik hoop dat je beslissing kan nemen die in jouw ogen goed voelt. Veel sterkte, en denk er goed overna. Veel praten en je hart luchten!
Dank jullie voor de reacties. Ik weet dat wat ik ook kies het allebei mijn hele leven bij zal blijven...ik probeer nu veel te praten na te denken enz...hoop dat ik er uit kom en achter mijn beslissing sta.
Hey meid wat een schrik zeg! Heb het ook meegemaakt dus weet wat je beleeft. Maar een tip: denk echt goed na. Je kunt niks terugdraaien. Ik heb ontzettend veel spijt gehad dat ik het weg heb laten halen, was toen 17 en is onder druk gebeurd van mijn toenmalige "vriend", maar op welke manier dan ook, wees er 200% zeker van! Voor zover dat dan lukt. Weeg alle voors en tegens tegen elkaar af.. Ik ben een hele tijd bang geweest dat ik nooit meer zwanger zou kunnen worden en het hele gebeuren heeft me 3 jaar mogen achtervolgen.. Inmiddels al een tijdje een plekje kunnen geven, maar het blijft ergens een plekje hebben.. Even mijn ervaring wil je niet beïnvloeden hoor!!
Zegt je geloof niet dat je ook tolorant moet zijn naar anderen? Jij zit niet in de situatie een mening eruit goeien is lekker makkelijk! En jij hebt het allemaal zo perfect gedaan, gefeliciteerd joh! En het boeid je nogmaals weinig wat de rest ervan vind? Wat zegt je geloof daar van dan? Sorry hoor heb niets tegen gelovig zijn, maar hypocriet zijn wel!
He meid, het is een hele zware beslissing die je nu moet nemen.. Als je het kindje houd zal het alles behalve makkelijk zijn, maar je komt er echt wel en je krijgt er zoveel voor terug.. Maar er is een weg, er zijn hulpinstanties en het zal een moeilijke weg zijn, maar het kan echt ! Ik snap dat dit heel erg rauw op je dak valt, ik heb ook alleen maar negatieve testen gehad (stuk of zes), bij de dokter geweest (niet getest maar die zei nee je kan niet zwanger zijn) en uiteindelijk heb ik gepusht dat er iets aan mijn ongesteldheid gedaan moest worden (al 6 maanden geen ongi) n uiteindelijk bleek ik 3 maanden zwanger bij de echo.. en zelfs als het wel gewenst is is het ineens heel erg veel..
Hey meid wat een rot situatie. Persoonlijk zou ik nooit kiezen voor abortus maar snap je overweging enigzins gezien de situatie. Denk idd dat je heel goed moet beseffen wat je doet. Als je je kindje houd dan zal het moeilijk worden, dat denk ik ook. Maar er zijn wel genoeg instanties die je bij kunnen staan. Maar zwaar, ja dat wordt het denkik wel. Echter denk ik dat als je kindje er eenmaal is je echt niet zal. denken... had ik maar abortus gepleegd. Nee ik denk dat ondanks de moeilijke dingen je gaat genieten van dat kleine wezentje en er van houdt... en liefde is ECHT het belangrijkst dat een kind kan krijgen. Als je wel abortus pleegt zal je leven misschien makkelijk lijken maar eerlijk gezegd denk ik dat het dan misschien wel zwaarder is. Je krijgt misschien een schuldgevoel, grote kans en gaat je afvragen hoe het zou zijn geweest als je kindje er was. Hoeveel heb je dan om van te genieten, als de mensen om je heen je niet steunen... kun je dan met je verdriet bij ze terecht? Kortom... de vraag is wat je op lange termijn gelukkig maakt.
Jij mag het hypocriet vinden maar dat vind ik niet. Ik geef me mening zoals jij die nu ook geeft. Ik ben tegen abortus en dat mag ik uiten of niet? Zoals sommige hier ook voor zijn. Voor alles is een uitweg.
Ik snap dat dit een super moeilijke beslissing is, die ook onomkeerbaar is. Ik vind het echt onzin dat je de baby zou moeten houden, omdat je zo 'dom' bent geweest om sex te hebben. Dat is geen goede basis voor jou, voor je vriend en al helemaal niet voor de baby. Ook hebben de meeste vrouwen die abortus plegen geen spijt van hun beslissing (ik las iets van 15% laatst). Maar dan is het wel belangrijk dat de beslissing uit jezelf komt en niet onder dwang. Ik vind dit overigens ook een beslissing waar je vriend wel zeggenschap over heeft. Als jullie lijnrecht tegenover elkaar staan, dan ben jij wel degene die beslist. Maar ik vind zeker dat zijn mening mee moet tellen en liever nog dat jullie dezelfde mening hebben/krijgen. Ik denk dat een kind krijgen altijd zwaar is, nog meer op jonge leeftijd, terwijl je er eigenlijk nog niet klaar voor bent. Des te meer als je omgeving nog in een hele andere fase zit. Toch denk ik wel dat je daar doorheen kunt komen en mijn ervaring is dat jonge moeders ook wat flexibeler zijn dan een gem. vrouw van 30 die een kind krijgt, ook wat betreft slaaptekort. Het is hard werken en af en toe afzien, maar wel te doen. De vraag is alleen of je dat wil, je moet je leven wel heel anders inrichten en je kunt nooit meer terug. Welke optie je ook kiest, er is wel hulp voor je beschikbaar.
Een kindje bij een ander een gelukkig leven laten krijgen kan je niet aan (adoptie),,,, maar een kindje zijn/haar leven afnemen kan je wel aan (abortus)?? ........ onvoorstelbaar
Ze draagt wel een complete zwangerschap 'haar' kindje. En, eerlijk ... Nee ik zou dat ook niet aankunnen. We zijn hier niet om vallrich te veroordelen maar omdat ze advies vraagt dacht ik zo. Het is al een nare situatie van zichzelf, moet daar dan ook nog zulk commentaar op? Dat is pas onvoorstelbaar
Niet??? Een adoptie na 9 maanden zwangerschap is echt veel heftiger dan een abortus na 6-12 weken. TO is niet de enige die daar zo over denkt er is maar een heel klein aantal vrouwen die kiest voor adoptie. Ik denk dat adoptie de zwaarste keuze is van de 3 mogelijkheden voor de moeder, maar kan zeker de beste zijn voor het kindje.
Waarom ga je hier eigenlijk op in? En je weet geen eens welke geloof ze heeft dus kom je nu onwetend praten.. Ontopic mensen kom op zeg.
Ik denk dat eerlijk gezegd ook. Nu ik al een dochter heb rondlopen en een abortus heb gehad moet ik niet denken aan adoptie. Dat lijkt me nog zwaarder... Ik zou ook voor abortus gaan in plaats van adoptie en dat vanwege de 9 maanden draag tijd, emotionele bevalling en uiteindelijk afstand doen.. Nee ik kan dat niet...! Maar dat het er kwalijk word genomen door andere omdat zij dat ook niet aan kan, dat vind ik pas onvoorstelbaar!
Zelf ooit in een situatie zoals mij gezeten? Als dat niet zo is dan moet je ook niet zeggen dat iets onvoorstelbaar is.
Ik was zwanger op mijn 19e, woonde op een kamertje. Liep stage, had geen geld. Geen moeder, een vader waar ik geen contact mee had. Nooit is abortus in mij op gekomen. Ik kreeg helaas een miskraam, maar ik heb wel degelijk in een moeilijke situatie gezeten. En ik hebben zitten huilen dat ik niet zwanger wilde zijn, oh wat voelde ik me stom dat ik zo onvoorzichtig was geweest. Maar nooit en ten nimmer dat ik na heb gedacht over abortus.